- 17 Ocak 2011
- 2.072
- 14
- 68
Bizi bu noktaya getiren neydi hiç bilmiyorum aslındaaa..DESELERDİ Kİİ bebeği olmayacak inanırmıydım onlara..o kaadar emindim ki olacağından korunurken hiç anlamadığım anda geliveren minicik bir can vardı çünkü hernekadar 8 haftalık bu macera bitmiş olsada ..o zmanlar hazır değildik bebğe isteyince olur sanıyorduk geçmişte olmuştu ya..sonrasında yaşanılan çaresizlikler ,bekleyişlerrrr..ilk tüp bebek macerasına nasıl da hevesle gitmiştim.hemen olurdu çünkü spontan bir gebeliğim vardı ya doktorların dayandığı tek gerekçe üstüne ısrarla vurguladığı tek şey..hiçbir pronleminiz yok ..olmaması içinde bir neden yok...ama olmuyordu o kadar heyacanla ,mutlu mesut gittiğim tüp bebek deneyimim hüsranla bitmşti..hemen ardından 2 donmuş minik frigolarıma güvendim ilki olamayabilir diye teselli ettim ama bunlar belki süpriz yapacaktı..ama yine olmadı..pes etmedim ardından kalan 2 frigo daha vardıı anne olacaktım ben ....hayaller kurdumm hemde ne hayaller ..derkennnnn yine hayalkırıklığı...tüm bu süreçlerde hep benim güçlü olmam gerekti birde ..aslında erkekler güçlüdür ya güç veren taraf ben oldum eşime ,herkese ..başımı dayayıp bir omuza ağlayamadım bile ..giden bebeklerime kızdım kimi zaman isyan ettim..durunn heyyyyy nereye gidiyorsunuzzzzz annne olacaktım ben dedim..güçlü oldum hep ..bütün acılarımı içimde yaşadımmm ..mucizeler bekledimm birgün gelir diyeee..tamda evlilik yıldönümümüzde bekledim bu mucizeyi..çokta hazırdımmm tüm belirtiler bunu gösteriyordu bu sfer tamam dedim oldu bu iş anne olacağımmm..evlilik yıldönümümüze uyandığım bu sabah bu hayallerimde bitmiştii...bu kadermiydi şimdi..evet kaderse nasıl bir kaderdi bu ....hayat beni zorlamaya başladı artıkk..yarın yine yeni umutlarla ama yorgun ,bitmiş bir halde yeni bir serüven başlayacakk..içimde aynı heyecan yok sadece korku var yine olmazsa ..ne yaparım ne ederim bilemiyorum elbet kaldığım yerden devam ederim ama ben ben olurmuyum bilemiyorumm..zor zamanlar bunlar anne olmak için çabalayan kadınları şimdi çok iyi anlıyorum ..bu tarif edilemez duyguuuu yerine konan hiçbirşey bu eksikliği gideremiyor maalesef..hayatı hep yarım yaşamak zorunda kalıyoruz..bekliyorum hayallerim ve ben birgün anne olacağım günü bekliyorummm..doya doya sarılıp bebeğimi içme çekeceğim günü bekliyorummm sabır diliyorum güzel rabbimden ..tüm bu yolda uğraşan herkesin yüzü gülsün istiyorummmm......