Maalesef lohusa psikolojisi hem yaşayan ve hem de çevresindekiler için zor bir dönem.
Bebeğin bakımı konusu ise bambaşka bir zorluk....
Evet herkesin bildiği bir şeyler var ve her ağızdan bir ses çıkar, kafan karışır, sinirlerin bozulur. Dolayısıyla hem kırılır, hem de kırarsın.
Eğer bu tür konular hali hazırda açılmaya başladıysa şimdiden bir kısım müdahalelere dur demek en doğrusu bence.
Bu arada eğer ilk çocuk ise mutlaka yardıma ihtiyacın olacağını, hem hiçbir bilgin olmayan şeylerle karşılaşıp, hem muhtemelen sürekli ağlayan bir bebekle başbaşa kalacağını ve hem doğumun hem de muhtemelen uykusuzluğun yorgunluğunu üzerinde taşımak zorunda kalacağını göz ardı etmemeni öneririm.
Bu nedenle yardım taleplerini geri çevirmeni hiç önermem. Evet, herkesin bebek yetiştirmekle ilgili doğruları var, ama eğer daha önceden bir bebek tecriben yoksa doğrularını oluşturmak için de fazla şansın yok gibi görünüyor.
Bana göre de bebek yıkanırken orasından burasından tutup sallandırmak aşırı bir şey ama ilk bebeğim doğduğunda annemle birlikte baktık ve onun söylediği, yaptığı, anlamlandıramadğım birçok şeyin faydasını gördüm. Bunların bazıları doktorların tavsiyeleri dışındaydı.
Bu yüzden büyüklerin tecrübelerini çok yabana atmamak gerektiği düşüncesindeyim.
Sosyal yapı, iletişim materyalleri çok büyük gelişim aşamasında olduğuna göre bunlardan faydalanmak lazım. Madem büyükler bakım ile ilgili bilgi sahibi ve bunu şimdiden paylaşıyorlar, sen de şimdiden araştırmaya başla derim ben, buradaki yazışmalara bak, doktoruna sor, bebeğin olduğunda onun doktoruna sor, ama eğer zararsız veya yararlı olabilecek uygulamalar öneriyorsa kayınvaliden mesela, direk kestirip atma derim.
Eğer inanmadığın bir uygulamaysa da şimdiden olmaz demen daha doğru olur. Çünkü lohusalıkta çok daha hassas, kırılgan ve kırıcı olacaksın.
Bu konuda eşinle şimdiden konuşman da iyi olacaktır. Yanında duracağını bilmen lazım.
Benim bebeğim ile ilgilenmek için annem geldi, eğer böyle bir imkan varsa, en azından 40'ı falan çıkana kadar gelebilirse (ya da senin tarafından biri olursa) çok daha iyi olur. Çünkü yeri gelir, senin de ihtiyaçlarını karşılamak için bakıma gereksinin duyulabilir. Bir de mesela benim annem ben ne kadar kızsam da küssem de annemdir, geçer gider. Aynı şey onun için de geçerlidir, kırarsam, kızdırırsam affeder. Ama maalesef eşinin ailesi ile öyle olmayabilir.