4 senelik ilişkim var. çok küçük yaşta tanıştık beraber büyüdük. Yaklaşık 1 buçuk senedir neler çektiğimi bir annem bir ben bir Allah biliyor. Her cümlemi yanlış anlayıp ayrılalım der. Her kelimemi seçerek konuşuyorum artık. Dün bir olay üstüne şaka yaparken birden ciddileşip ciddiye alıp ayrılıyorum bitti dedi her ay en az 1 kere yapar bunu. Dünden beri ne bir şey yiyebildim ne de başka bişey. hırsımdan sabahtan beri ağllıyorum ve her ay dediğim gibi 1 kere yaşıyorum bunu ve böyle oluyorum. ama sonrasında tekrardan seni çok seviyorum demeye başlıyor. barışma sebebimiz de hep ben yazdığım için oluyor. neden ona sen yazmadın yine ben yazdım diyorum bana çünkü sen hatalısın diyor sen yazacaksın diyor ama belki inanmazsınız Allah şahidim ki 4 senedir ayrılmanın a sını ağzıma almadım ve hiçbir zaman bana yazan taraf o olmadı. Ayrılmasını kabul edersem ne yapar bilmiyorum ve ne yazık ki hala bir şey hissediyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum tek bildiğim çok yorgun olduğum ve artık anlaşılmak istendiğim. Ayrılırsam da bu kadar çektiklerim ağlamalarım boşa gidecek ben çektiklerimle kalıcam o da mutlu hayat sürecek diye korkuyorum. Çok ahımı aldı herşeyinde yanında duruyordum ama artık zorlanıyorum ağlamaktan gece uyuyamamaktan cümlelerimi seçmekten çok yoruldum
