Ah be güzelim, bu yaşta ne bu karamsarlık...Pozitif ol, yaşının kıymetini bil gibi klişe cümlelerle giriş yapmak isterdim, ama ben de senin yaşlarında benzer sorunları çok yaşardım.
Sürekli bir memnuniyetsizlik, mutsuzluk, insanlara güvensizlik, sosyal fobi, platonik aşk acıları, insanların davranışlarına gereğinden fazla önem yükleme, her an ne düşünüyorlar benim hakkımda, acaba rezil mi oldum gibi bir sürü saçma sapan düşünce.
Bu hislerinin hepsi geçicek, yavaş yavaş büyüyeceksin, kendini çok hırpalamadan büyü, acılarından, problemlerinden, yalnızlığından bile kazanımlar elde etmeye bak.
İnsanlara çok bel bağlama, önce kendine yetebilmeyi öğren. Çevrendeki herkes gelip geçici olabilir, kalıcı olan sensin. Sen kendini inşa ederken, farkında olarak, kendi kıymetini bilerek büyümeye bak.
Öyle bir zaman gelicek ki, seni bu buhranlara sürükleyen arkadaşları, aşkları hatırlamıcaksın bile.
Değişerek büyüyeceksin, belki de bu sıkıntıların senin kişiliğinde sağlam yapıtaşlarının oluşmasına sebep olacak. Benim öyle oldu.
Kendinden başka hiç kimseye gereğinden ve hakettiğinden fazla değer vermemeyi öğreniceksin.
Bol bol kitap oku, film izle, vizyonunu genişlet ve ailenin kıymetini bil. Bunların hepsi geçicek.