Bende kaç zamandir bu sorunun cevabini ariyorum, siteyi didik didik ettim resmen benimle ayni durumu yasayan birisinin yazisini bulmak için.
Ama sizin yazinizi görünce, ben mi acaba bu konuyu açtimda , unuttum dedim kendi kendime...
Şöyle anlayim...
-Bende 7 yildir evliyim...
-Bende 27 yasindayim...
-Benimde çocugum olmuyor ...
-Bende babasiz büyüdüm... Bende hep içimde ki o boslugu doldurmaya çalistim, ama olmadi bir türlü... Beni bazen yanlislara yitti bu bosluk...
Etrafimda sevilen biriyim, çok deli dolu biriyim(idim), beni gören "senin hiç derdin yok" sanki diyolar... Ah ah ... Bi anlatsam...
Biz o 7 seneyi nasil devirdik inan anlamis degilim, benim depresyonlarimla, kavgalarimizla, kuskularimla nebilim ya... Kabus gibi..
Bunun üzerine bide kültür çatismasi... Allah ...
Ben evlenmeden önce çok rahat biriydim, (piercing, dekolte, makyaj falan filan... ) esim ise dindar bi aileden geliyor...Diyeceksiniz, bilmiyomuydun bacim evlenmeden önce dindarligini... Bilmiyodum , nebilim okadar kötü bi durumdaydimki ozaman ... Görmek istemedim belkide... Oda biliyodu ama beni , görmustu yani. Iste adam dedi ben bunu istedigim sekle sokarim ve yaptida... Gözlerimi bi açtimki, ustümde uzun etek, erkeklerden ayri yeme, sesli gülmek yasak, vs..)
Evlenecek kizlara sesleriniyorum ..Kültür farkliligini hafife almayin !!! Aman ha iki kere düsunün, sevgi bi yere kadar emin olun...Yada kendinizden ödün vermeyi kabul edecek ve esinizin sizi baska bi kaliba koymasina göz yumacaksaniz evlenin..
Benimde esim iyi biri, çalisir evine bakar, ama fazla çalisir ... Sabah 6 da ise gider , aksam 6-7 gibi gelir , yemegini yer , disari çikar , gelir uyur...
Ya ben ??? Ben neresindeyim onun hayatinda ??? HIC BIYERINDE ... Ben ou bekliyorum, bütün gün yanliz basima( ailemle ayni ulkedeyiz ama 6 saat var aramizda), ama o gelince yorgun oluyor.Pazar günleri çalismadigi halde artik hiç biyere gitmiyoruz, denize çok yakiniz ama bikere bile gitmedik . NIYE??? çunku kadina deniz yasak ...
7 sene kendimi "Nankör olma , ne evlilikler var sukret otur" diyerek avuttum , sanki mahkummusum gibi bu evlilige ama artik yapamiyorum... yoruldum baskasi olmaktan , kendimi çok özledim ...
Cok uzattim farkindayim ama önemli kararlar almak üzeriyim, ve bende kendime çok sordum YETINMELIMIYIM diye... Ve cevabini 7 seneden sonra buldum HAYIR...
Artik kendimi kandirmayi biraktim , ve bu durumun bitmesini istiyorum...Kimse sevmedigi yada mutsuz oldugu bi hayati yasamak zorunda degil diye dusunuyorum.
Sana belki yardimci olamiyacam çunku bende senden gaz alarak içimdekileri yazdim ama yetinmek zorunsa degilsin be bacim , ben açikcasi sevgi dilenmekten yoruldum ...
Hakkimiz da hayirlisi...