çok hassas bir konu çünkü bir çocuk var arada ama şunu söylemek zorundayım evlilikten döndüm ben de 1.5 yıllık ilişkim vardı, internete, feysbuka aşırı düşkündü benden önce bana öyle aşıktı ki belirli bir süre sonra artık o sayfanın kapandığına inandım ya da inanmak istedim ama içimde hep bir şüphe vardı. nitekim yanılmadım istemeye gelmeden birgün önce bile sahte hesaplarla kadınları aradığına şahit oldum feysbukta birçok tatsız detay daha öğrendim ardından. maalesef bu alışkanlık. size yaklaşmaması, cinsel isteklerini farklı yollardan tatmin etmesi, kendisini seven bir eş ve çocuğu olduğu için şükretmemesi. bunlar karakterle ilgili konular, hataydı diyip geçiştirmek pek mümkün olmuyor. yalnız bu durumda bile kendinizde sorun arıyorsunuz, bu eşinizle ilgili bir sorun sizinle değil. kendinizi suçlamayın, gözyaşlarınızı da göstermeyin. kendinizi siz eksik gördükçe ya da hatayı kendinizde aradıkça kimi erkekler bunu bile kullanmaya başlıyor ve kendi sorumluluklarından sıyrılıp o da size yüklenme yolunu seçiyor. ya da gözyaşlarınızı gördükçe siz üzüleceği belki de o alışkanlığından vazgeçeceğinizi sandıkça ters tepiyor çünkü bir erkeği asla bu yolla durduramazsınız. daha fazla da oralara itmezsiniz yalnızca bulunduğu noktada kalır, duyarsızlaşır. ben de çok gözyaşı döktüm, nedenlerini sorguladım ama baktım ki bu kez kendini haklı görmeye başlıyor daha fazla yükleniyor öyle bir duruma geliyor ki " ne var canım herkes yapıyor" demeye başlıyor karşısında acı çeken biri olmasına rağmen. bazen yanımızdaki insan bizi öyle bir kuşatıyor ki sarmaşık gibi ve tüm zehrini üzerimize boşaltıyor sanki onunla birlikte zehirleniyor, kendimiz olmaktan çıkıyoruz. sarmaşık tabiatı itibarıyla zehirliyse tek kurtuluş onu kesip kurtulmak kendinizi bulmak, yeniden o yitirilen özgüveni kazanmak için. umarım içiniz bir an önce ferahlar.