- 8 Ağustos 2014
- 1.894
- 3.443
- 158
- Konu Sahibi Sylvia Plath
- #81
Bu olayın olduğu günün ertesi gün kayinpederim aradı. Acar acmaz, annen aramış, kapatmışsin dedi. Yok ailemi arayacakmis, kendi akrabalarını evime getirip bizi barıştiracakmis, böyle olmazmış.
Ailemi aramayın dedim kaç kere. Yine de iki kere aramış, bizimkiler açmamış. Oh! ikide bir annen seni çok seviyor diyor. Bense kayinpedere kaynanadan bahsederken eşin şöyle böyle yaptı diyorum. Anne asla demem artık o şeytana. Beni aramasin dedim. Bir kere aradi huzurumuz kacti dedim. Kayınpeder böyle olmaz, akrabalar ne der, biz de böyle şey olmaz diyip duruyor. Sevmiyorum aileni diyorum açık açık ama nafile. Hala onlara gidip kalacağım günlerin hayalini kuruyor. Evime gelirseniz buyrun dedim ama asla kalmaya gelmeyeceğim artık dedim. Adam ağlamaya başladı. Beni diğer gelininden daha çok sevdiğini söyleyip durdu. Acıdım aslında ama karısı ve çocukları çok şeytan, onlara katlanmam bu saatten sonra.
Neyse işte, bizimkiler, eşim aradigi için uzgunlerdi, eşim de pişman oldum, arayıp özür dileyecegim dedi. Aradı ailemi, kendi babasını ve o gün çok sinirli olduğunu ondan böyle yaptığını falan söyledi.
Şimdilik bir huzursuzluk yok gibi gorunuyor ama bu şeytan kaynana yaşadıkça bu konu bitmez. Şimdiden onumuzdeki bayramda bu kadını göreceğim için kahroluyorum.
Gitmeyecektim bayramlaşmaya ama aileme söz verdim. onlariçin gidip bayramlaşıp evime döneceğim. Tabii kayınpeder dur dur diye sizlanmazsa. Almışlar iyi niyetli kayınpederi araya, biz onu çok seviyoruz diye melek rollerine giriyorlar. Halbuki o tartışma esnasında gözlerinden akan nefreti öyle net gördüm ki, sevgileri kalsın da zarar gelmesin bana daha fazla yeter.
Su üç senede öyle şeyler yaşattılar ki, bazen, bunlar yuzunden çaresiz bir hastalığa yakalanirsam bebeğim ne yapar diye gözlerim doluyor. Öyle oynadılar ki sinirlerimle, karamsarlastim. Allah larindan bulsunlar
Ailemi aramayın dedim kaç kere. Yine de iki kere aramış, bizimkiler açmamış. Oh! ikide bir annen seni çok seviyor diyor. Bense kayinpedere kaynanadan bahsederken eşin şöyle böyle yaptı diyorum. Anne asla demem artık o şeytana. Beni aramasin dedim. Bir kere aradi huzurumuz kacti dedim. Kayınpeder böyle olmaz, akrabalar ne der, biz de böyle şey olmaz diyip duruyor. Sevmiyorum aileni diyorum açık açık ama nafile. Hala onlara gidip kalacağım günlerin hayalini kuruyor. Evime gelirseniz buyrun dedim ama asla kalmaya gelmeyeceğim artık dedim. Adam ağlamaya başladı. Beni diğer gelininden daha çok sevdiğini söyleyip durdu. Acıdım aslında ama karısı ve çocukları çok şeytan, onlara katlanmam bu saatten sonra.
Neyse işte, bizimkiler, eşim aradigi için uzgunlerdi, eşim de pişman oldum, arayıp özür dileyecegim dedi. Aradı ailemi, kendi babasını ve o gün çok sinirli olduğunu ondan böyle yaptığını falan söyledi.
Şimdilik bir huzursuzluk yok gibi gorunuyor ama bu şeytan kaynana yaşadıkça bu konu bitmez. Şimdiden onumuzdeki bayramda bu kadını göreceğim için kahroluyorum.
Gitmeyecektim bayramlaşmaya ama aileme söz verdim. onlariçin gidip bayramlaşıp evime döneceğim. Tabii kayınpeder dur dur diye sizlanmazsa. Almışlar iyi niyetli kayınpederi araya, biz onu çok seviyoruz diye melek rollerine giriyorlar. Halbuki o tartışma esnasında gözlerinden akan nefreti öyle net gördüm ki, sevgileri kalsın da zarar gelmesin bana daha fazla yeter.
Su üç senede öyle şeyler yaşattılar ki, bazen, bunlar yuzunden çaresiz bir hastalığa yakalanirsam bebeğim ne yapar diye gözlerim doluyor. Öyle oynadılar ki sinirlerimle, karamsarlastim. Allah larindan bulsunlar
