Kızlar bizim evliliğimiz çocuk işi gibi artık nefret ediyorum. Şans vermeye çalışıyorum ama olmuyor hrld.
Geçen yıl ben hamileyken eşimin abisi küçük bir ameliyat geçirdi(önemsiz bir operasyon zaten haber bile vermedi kmseye ). Bn işten cıktm 24 saat çalışıyordum çok yorgun ve hamileyim.birde beyfendi top oynamaya gtti gelince yemek hazırlamaya çalışıyorum bir yandan diger çocuğumla ilgileniyorum.Abim ameliyat olmuş dedi bende hım tüh fln birşey varmı ddm ara dedi, tamam dedim yemek yiyelimde öyle ararız diye düşündüm .Bu parladı 20 dkka oldu oyalanıp duruyorsun diye (dakika saymıs akılsız ). Şimdi bugüne dönüyorum.
Annesi geçen hafta hastaneye gitti sonuçları bugün cıkacaktı düşünp aradm aradan 1 hfta geçmiş sonuçta oda duydu.snra benim abim böbreğinde taş kırdırcakms kaç gündür sancılıymış falan ben aradım(bekliyorumki o da konusur kendi abisine dakika sayan adam.Ben sıkıntı etmem abimin aklına bile gelmedi eşine slm söyle diyor ama her zaman onlarnki can; bn yapmak zorundayımda bizimki ne peki) slm söyle diyor bana. Bir insanda hiçmi utanma olmaz hadi kendi ettiğini hatırlamıyorsun daha az önce ananla konuştum duydun. Snrada bir ton kavga tabiki . İşin özü ne yapsam yaranamam hep benm yaptığımı ister ama sıra bana gelince aklına bile gelmez . ne yapmalıyım hep böyle !!