- 5 Mayıs 2011
- 1.592
- 721
- 323
Merhaba kızlar,
Ne zamandır buraya girmiyordum. Sadece başım sıkışınca girmem nankörlük olarak algılanmasın ama
Ben 2 yıl önce evlendim ve uyum sorunları yaşadım, annemi, babamı, odamı, evimi çok aradım. evlendiğimin 2. haftası psikiyatriste gittim. gittiğimi bile hayal meyal hatırlıyorum, o kadar kötüydüm. bana cipralex yazdı. kullanmaya başladıktan 1 hafta sonra iyileşmeye başladım, kendime yeni hobiler edindim, yeni evime, evliliğe alıştım. kısacası her şey güzeldi.
geçtiğimiz aralık ayında 1,5 senelik kullanımdan sonra azalta azalta bıraktım ilacı.
yazları annem yazlığa gidiyor ve koca şehirde tek başıma kalıyorum, içime korkunç bir yalnızlık duygusu çöküyor. yakın arkadaşım var 1 2 tane onlar da uzakta oturduğu için çok yalnızım. annemle aramızdan hiç su sızmaz ve ona aşırı bağımlıyım, bu bana çok zarar veriyor.
sürekli aklıma ailemden birinin öleceği geliyor. "bir gün bu olacak, kaçınılmaz son" diyorum kendi kendime, defalarca bunu düşünüyorum. kafamdan atmaya çalışıyorum ama o düşünceler gene gelip beni buluyor. ben de dua ediyorum beni onlarsız bırakmasın diye.
bu arada eşimle sorunum yok, onunla aramız iyi. hatta son zamanlarda onun için de "ya ona bir şey olursa" endişesi başladı bende.
2 gün önce yazlığa gittik. orada gece uykum kaçtı ve hiç uyumadan sabah oldu. ertesi gün, yani dün benim için kabus gibiydi. sürekli kalbimde çarpıntı, midemde sıkışma, bi heyecan bi telaş hali. gece çok zor uyudum.
tahminimce, ilacı bıraktıktan sonra iyi olduğumu zannetmiştim ama aslında bende birikim olmuş. annem de gidince birden patlama yaşadım. 2 gündür sürekli heyecan ve korku içindeyim. sanki panik atak gibiyim. nefes almam zorlaşıyor bazen.
lustrale başladım bugün. umarım etkisini görürüm, bir daha da bırakmaya korkucam artık. çünkü küçüklüğümden beri depresyona çok yatkın bir ruhum var. 10 yaşındayken bile ruhumun sıkıldığı geceler olurdu.
ne olur beni yargılayıp kötü şeyler söylemeyin. sadece içimi dökmek istedim. belki tavsiye verirsiniz diye düşündüm. şu anda hiçbir şeyden zevk almıyorum, ot gibiyim. her şey anlamsız, amaçsız. benim gibi olanlar var mı
Ne zamandır buraya girmiyordum. Sadece başım sıkışınca girmem nankörlük olarak algılanmasın ama
Ben 2 yıl önce evlendim ve uyum sorunları yaşadım, annemi, babamı, odamı, evimi çok aradım. evlendiğimin 2. haftası psikiyatriste gittim. gittiğimi bile hayal meyal hatırlıyorum, o kadar kötüydüm. bana cipralex yazdı. kullanmaya başladıktan 1 hafta sonra iyileşmeye başladım, kendime yeni hobiler edindim, yeni evime, evliliğe alıştım. kısacası her şey güzeldi.
geçtiğimiz aralık ayında 1,5 senelik kullanımdan sonra azalta azalta bıraktım ilacı.
yazları annem yazlığa gidiyor ve koca şehirde tek başıma kalıyorum, içime korkunç bir yalnızlık duygusu çöküyor. yakın arkadaşım var 1 2 tane onlar da uzakta oturduğu için çok yalnızım. annemle aramızdan hiç su sızmaz ve ona aşırı bağımlıyım, bu bana çok zarar veriyor.
sürekli aklıma ailemden birinin öleceği geliyor. "bir gün bu olacak, kaçınılmaz son" diyorum kendi kendime, defalarca bunu düşünüyorum. kafamdan atmaya çalışıyorum ama o düşünceler gene gelip beni buluyor. ben de dua ediyorum beni onlarsız bırakmasın diye.
bu arada eşimle sorunum yok, onunla aramız iyi. hatta son zamanlarda onun için de "ya ona bir şey olursa" endişesi başladı bende.
2 gün önce yazlığa gittik. orada gece uykum kaçtı ve hiç uyumadan sabah oldu. ertesi gün, yani dün benim için kabus gibiydi. sürekli kalbimde çarpıntı, midemde sıkışma, bi heyecan bi telaş hali. gece çok zor uyudum.
tahminimce, ilacı bıraktıktan sonra iyi olduğumu zannetmiştim ama aslında bende birikim olmuş. annem de gidince birden patlama yaşadım. 2 gündür sürekli heyecan ve korku içindeyim. sanki panik atak gibiyim. nefes almam zorlaşıyor bazen.
lustrale başladım bugün. umarım etkisini görürüm, bir daha da bırakmaya korkucam artık. çünkü küçüklüğümden beri depresyona çok yatkın bir ruhum var. 10 yaşındayken bile ruhumun sıkıldığı geceler olurdu.
ne olur beni yargılayıp kötü şeyler söylemeyin. sadece içimi dökmek istedim. belki tavsiye verirsiniz diye düşündüm. şu anda hiçbir şeyden zevk almıyorum, ot gibiyim. her şey anlamsız, amaçsız. benim gibi olanlar var mı