2 senedir hayatıma hiçkimseyi almıyordum.kpss atanma telaşesi dersler derken .. biri çıkageldi
yaklaşık 5 ay önce internetten tanıştık aynı şehirlerdeydik defalarca buluştuk güldük eğlendik aşık oldum.. beni seviyordu evlilikten konuşmaya başladık.. sonra bigün mezhep meselesi yüzünden ayrılmamız gerektiğini. ben aleviyim o sünni. ağladım üzüldüm. ertesi gün yalan söylediğini ondan vazgeçmem için böyle birşey uydurduğunu. aradan iki gün geçti başkasını hayatına alacağını ailesinin evlenmek için zorladığını..sonra onun yalan olduğunu öğrendim. son 2 aydır mutlu olamayacağımıza inanıyorum sevgim bitti yok azaldı diye diye hep eşikte bekledi beni ait yada sahip hissettirmedi. kavga ettik durmadan hep mesele aynıydı. içimdeki sızı gidecek diyordu bende savaşıyordum. işin tuhaf yanı biz yanyana gelince kopamıyoruz. mutlu oluyoruz sarılıyoruz. yatmak gibi bir durum aramızda geçmedi. herşey masumaneydi. ikimizde salt sevgi ile yaklaştık birbirimize. şimdi benden kaçıyor. görüşmek istemiyor çünkü onu ikna edeceğimi bana inanacağını biliyor. iki gün önce beni ablasıyla tanıştırmayı düşünen adam dün gece artık görüşmeyi kesmekten sevgisinin bittiğinden dem vurdu. ben gidemiyorum o kalamıyor. çoktan çıkmazlı bir dolambacın içindeyiz. sizce neden bunu yapıyor? insanın vazgeçmesi bukadar kolaymı? bundan sonra ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım gerçekten bilmiyorum. ama gidemiyorum koşup sarılıp herşeyin geçmesini beklemek tamda istediğim bu.. ama olsa dahi anlık olacak..onun kalamamışlığı kadar benim gidememişliğim var. ne yapmalıyım . hayatımı tekrar nasıl normale döndürmeliyim inanın hiçbir fikrim yok. dün gece uyurken asla yazmayacağıma dair kararlı gördüm kendimi bitmişti. ama sabah yeniden yazdım. işin ilginç yanı yazdıklarıma cevap veriyor. sana dayanamıyorum falan diyor. eşyaları bende onu bile alamıyor çünkü karşımda güçlü duramadığını söylüyor. gidemiyorum kalamıyorum. araftayım arkadaşlar. nasıl çıkarım işin içinden lütfen fikir verin. normalde bu davranışları sergileyenlere kızardım ancak şuan kendimi gurursuz onursuz özgüvensiz hissediyor olmama rağmen umut bekliyorum. bu umudu nasıl söndürüp yoluma devam ederim
yaklaşık 5 ay önce internetten tanıştık aynı şehirlerdeydik defalarca buluştuk güldük eğlendik aşık oldum.. beni seviyordu evlilikten konuşmaya başladık.. sonra bigün mezhep meselesi yüzünden ayrılmamız gerektiğini. ben aleviyim o sünni. ağladım üzüldüm. ertesi gün yalan söylediğini ondan vazgeçmem için böyle birşey uydurduğunu. aradan iki gün geçti başkasını hayatına alacağını ailesinin evlenmek için zorladığını..sonra onun yalan olduğunu öğrendim. son 2 aydır mutlu olamayacağımıza inanıyorum sevgim bitti yok azaldı diye diye hep eşikte bekledi beni ait yada sahip hissettirmedi. kavga ettik durmadan hep mesele aynıydı. içimdeki sızı gidecek diyordu bende savaşıyordum. işin tuhaf yanı biz yanyana gelince kopamıyoruz. mutlu oluyoruz sarılıyoruz. yatmak gibi bir durum aramızda geçmedi. herşey masumaneydi. ikimizde salt sevgi ile yaklaştık birbirimize. şimdi benden kaçıyor. görüşmek istemiyor çünkü onu ikna edeceğimi bana inanacağını biliyor. iki gün önce beni ablasıyla tanıştırmayı düşünen adam dün gece artık görüşmeyi kesmekten sevgisinin bittiğinden dem vurdu. ben gidemiyorum o kalamıyor. çoktan çıkmazlı bir dolambacın içindeyiz. sizce neden bunu yapıyor? insanın vazgeçmesi bukadar kolaymı? bundan sonra ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım gerçekten bilmiyorum. ama gidemiyorum koşup sarılıp herşeyin geçmesini beklemek tamda istediğim bu.. ama olsa dahi anlık olacak..onun kalamamışlığı kadar benim gidememişliğim var. ne yapmalıyım . hayatımı tekrar nasıl normale döndürmeliyim inanın hiçbir fikrim yok. dün gece uyurken asla yazmayacağıma dair kararlı gördüm kendimi bitmişti. ama sabah yeniden yazdım. işin ilginç yanı yazdıklarıma cevap veriyor. sana dayanamıyorum falan diyor. eşyaları bende onu bile alamıyor çünkü karşımda güçlü duramadığını söylüyor. gidemiyorum kalamıyorum. araftayım arkadaşlar. nasıl çıkarım işin içinden lütfen fikir verin. normalde bu davranışları sergileyenlere kızardım ancak şuan kendimi gurursuz onursuz özgüvensiz hissediyor olmama rağmen umut bekliyorum. bu umudu nasıl söndürüp yoluma devam ederim
