- 28 Mayıs 2012
- 3.972
- 2.656
- 373
2015 yılı temmuz ayında erken doğumla oğlumu 2017 eylül ayında kalbi duran kızımı kaybettim yarım anneyim yani.. Rabbimin takdiri dedim tevekkül ettim sabırla yeni umudun gelmesini bekliyorum
Ama inanılmaz yaralıyım tabi.. hele ki son aylarda dayanılmaz olmaya başladı..
Neyse gel gelelim mevzu bugün balkona çamaşır asarken vuku buldu
Karşı apartmanla balkonlarımız çok yakın.. tam karşımda da densizin biri oturuyor o balkondayken özellikle çıkmamaya özen gösteriyorum lakin bugün ne olduysa çıktı karşıma.. bu arada aramızda hiç bir muhabbetin olmadığını söyleyeyim
Ağzını yaya yaya "naabıyon" dedi "sağolun" dedim sohbet etmemek için siz nasılsınız bile demedim işimi yapmaya devam ettim "hep büyük insan kıyafetimi asacan Ne bekliyon artık? Keyifte bir yere kadar.." dedi..

Bi 10 saniye falan kalakaldım
Sonra "pardon?" dedim "sizin üzerinize vazife mi Bu? Ne yaşadığımı nerden biliyorsunuz da böyle gevşek gevşek konuşuyorsunuz? Bir daha duymayayım Hasbinallah yaa!!" dedim girdim içeri çat diye de vurdum kapıyı.. ama nasıl sinirlendim.. sonra sakinleşince bir aile grubumuz var oraya yazdım herkes benim gibi tepki verirken annemin kız kardeşi(!) kendisi 48 yaşında.. "tepki vereceksin diye bizde soramıyorduk bir sorun mu var eşinde ya da sende? Bi bebeği büyütemiyorsun karnında hayırdır?" demesin mi? Kalbim sıkıştı inan..
Gün boyu ağladım..
Ama şimdi düşünüyorum da çok da önemli değil Allah herkesin gönlünün muradını versin iyilik düşünen iyilik konuşan iyilik tam aksini yapan kötülük bulsun dedim aldım bitki çayımı elime sokakta gezen hayvancıkları ışıkları seyrediyorum ve şükrediyorum En azından doğruyu yanlışı ayırt edecek yetiye sahibim Kimsenin kalbini incitmeyeyim diye elimden geleni yapmaya devam edeceğim belki bir gün biterler umarım hepsi..
Sözün özü yalnız değilsin sakın üzülme!
kaba tabirle "it ürür kervan yürür"....

