- 3 Eylül 2015
- 10
- 4
Merhaba herkese. Direkt olarak konuya girmek istiyorum. Babama geçen yıl maalesef kanser teşhisi kondu. Ameliyat oldu ve yaklaşık bir yıl kemoterapi ve radyoterapi gördü. Tedavi bittikten sonra 3 ayda bir kontrolleri oluyor. Bir hafta sonra ikinci kontrolü olacak ve çok şükür geçen kontrolde her şey temizdi bir sorun yok. Ancak babam bu tedaviler sonrası çok yıprandı. Zaten midesi de alındı. Çok kilo kaybetti. Yemek yemekte zorluk çekiyor. Hemen tıkanıyor ama bazı kurallar var uyması gereken mesela yemek yedikten sonra dik oturmak gibi. Ama bunların hiçbirine uymuyor. Yemekle birlikte su içmemesi gerekiyor. Çok susadıysa bir yudum içebilir ama o kafasına dikiyor suyu. Sonra tıkanıyor ve bize sırtına masaj yaptırıyor. Tükürmeye başlıyor sırtına masaj yapılınca. Biz bunun böyle olmayacağını artık normal hayatına dönmesi gerektiğini söylüyoruz ama tükürünce rahatlıyorum diyor. Kendini buna alıştırdı vazgeçiremiyoruz, nedenleri de araştırıldı fizyolojik olarak bir problem yok aslında. Ancak biz psikolojik olduğunu düşünmeye başladık. Çünkü misafir olduğunda ya da misafirliğe gidildiğinde hiç tükürmüyor ya da tıkanmıyor. Bu akşam kardeşi geldi ziyarete tabağındakilerin çoğunu bitirmişti ve hiç tıkanmadı. Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Yarın diyetisyen randevusu var, bu üçüncü gidişimiz. Ben de onu ikna ettim ve psikologtan da randevu aldım çok istekli değil ancak reddetmedi de. Ancak psikolog ücretinden haberi yok, belki de yarın ücreti öğrenince hastanede vazgeçecek, tek seans 250 tl çünkü. Kendisini sürekli hasta olarak tanımlıyor. Doktor ameliyattan sonra sen hasta değilsin hasta modunda olma gibi şeyler söylemişti. Hayat kalitesi çok düştü evet ama bunu düzeltmek biraz da onun çabasına bağlı ama maalesef hiçbir çaba göstermiyor şu an. Bugün yürüyelim hadi dedim hava soğuk dedi. Her zaman bir bahane buluyor. Hep yatmak uyumak istiyor. Geceleri uyuyamıyor genelde. Gündüz uyuyor bu sefer de yemek yiyemiyor. İnanın kendi hayatımı bıraktım 23 yaşındayım, evde babama yemek yapıyorum önüne götürüyorum onunla çabalamaya çalışıyorum ama hep boşa kürek çekiyorum sanki. Günde 6 öğün yemesi gerekiyor. Hiçbir değişiklik yok hatta geriye gidiş var. Yataktan zor kaldırıyorum binbir sözle. Artık öyle bunaldım ki. Hastalık konusunda umutsuz değilim artık tıp eskisi gibi değil. Tedaviler çok çeşitli. Ama babam öyle değil. 3 günlük ömrüm kalmış diyor zaten öleceğiz diyor. Öleceksen o halde hiçbir şey için çabalamayalım ölmeyi bekleyelim. Sen bir çaba gösteriyor musun ki iyileşmeyi daha iyi hissetmeyi bekliyorsun? Öyle işte içimi dökmek istedim. Hiçbir çözüm bulamıyorum çünkü iş babamda bitiyor. Çok isteksiz. Zaten ailesi ile ilgili çok büyük problemler var bir de onların stresini yaşıyor. Sanki bir robota dönüşmüş gibi hissediyorum ben de kendimi. Ne yapacağımı nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum artık. Kusura bakmayın biraz uzun oldu ama tavsiyelerinizi bekliyorum.
