Ailevi sorunlar

guliss0208 .!.:

Allah yardımcınız olsun çok üzüldüm okurken kimse boylenbir hayat yaşamak istemezdi. Ve maalesef dünyaya gelirken anne ve babalarimizi secemiyoruz. Sen böyle anlatırken ben kendi evlatlarımi düşündüm. Benimde evliliğim rayinda gitmiyor sorunalr yaşıyorum. Çocuklarıma yansıtmamaya çalışıyorum ama ne kadar becerebiliyorum bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Morfinyo .!.:

Psikoloğa gittiğim zaman stresimin, anksiyetemin sadece sınav kaynaklı olduğunu düşünüyordum. Halbuki konuşmaya başladıkça aslında küçüklük travmalarımın etkisi olduğunu fark ettik. Mesela ben her yere kulaklığımı taşıyan biriyim ve 24 saatin 15 saatinde kulaklık takarım. Bunun aslında evdeki şiddetli kavgaları duymamak için yapıldığını anladık. İstemsiz kendini koruma içgüdüsü yani. Asla düzgün bir aile ilişkimiz olmadı zaten. Ben şu an 18 yaşındayım ve anasınıfından beri annem ve babamın şiddetli kavgalarına tanık oluyorum. Asla karı koca değil de kan davalısı gibiler birbirlerine. Hayatım boyunca annem ve babamın birbirlerine tek bir sevgi sözcüğü kullandığına tanık olmadım. Bu yüzden belki seni seviyorum demek bile bana o kadar uzak bir sözcük ki. Duygusal olmamak hep katı ve sert olmak gerekli diye düşünüyordum. Hiçbir zaman yaşıtlarım gibi gülen,gezen kahkaha atan biri olmadım. Hep yetişkin gibi davrandım. Bunun için takdir bile aldım ama keşke almasaydım. İnsan yaşında yaşını yaşamalı. Bunu savunuyorum kesinlikle. Ama yakından uzaktan alakam yok. Hep ailede sorun çözücü kişiydim. Babam ve annem ebeveynlik görevlerini unutup birbirlerine dalaştığında anneme gidip fikir veren ortamı sakinleştiren kişiydim. Tırnak yeme sorunum 6 yaşımda başladı ve annem ve babamın kavgasından ötürü başladığını hatırlıyorum. Onların bizim gözümüzün önünde kavga etmesi asla olmayacak bir şey değildi ama benim anasınıfı öğretmenime gidip annem bize hakaret ediyor demem ayıplanacak bir şeydi. Çünkü evde olan evde kalır demişti annem çok kızmıştı o zaman. Hayatım boyunca çevreme ailemin hep çok düzgün olduğunu gösterdim öyle olmamasına rağmen. Annemin dediği o laf travma etkisi bıraktı bende. 3 kız kardeşiz üçümüzde psikiyatri ilacı kullanıyoruz ve ortaokuldan beri. Ama anneme sorsan onda asla hata yok babam da aynı şekilde. Ve tüp bebeğiz üçümüzde. 15 yıl sonra tedavilerden sonra doğmuşuz. Anneme şunu dedim. Madem babam bu kadar kötü biri niye bizi böyle bir ortamın içinde doğurmak istedin? Bu bencillik değil mi? Senin yaptığın bencillik değil mi? Sen ki milletin bir bakışından insanları çözen birisin 15 yılda bu adamın ne olduğunu göremedin mi? Boşan dediğimde malları öne sürüp baban gitsin akrabalarıyla mi yesin diyor. Aslında derdinin çocukları olmadığını biliyorum ama insan bazen umut ediyor işte.

Genişletmek için tıkla...

Morfinyo .!.:

Psikoloğa gittiğim zaman stresimin, anksiyetemin sadece sınav kaynaklı olduğunu düşünüyordum. Halbuki konuşmaya başladıkça aslında küçüklük travmalarımın etkisi olduğunu fark ettik. Mesela ben her yere kulaklığımı taşıyan biriyim ve 24 saatin 15 saatinde kulaklık takarım. Bunun aslında evdeki şiddetli kavgaları duymamak için yapıldığını anladık. İstemsiz kendini koruma içgüdüsü yani. Asla düzgün bir aile ilişkimiz olmadı zaten. Ben şu an 18 yaşındayım ve anasınıfından beri annem ve babamın şiddetli kavgalarına tanık oluyorum. Asla karı koca değil de kan davalısı gibiler birbirlerine. Hayatım boyunca annem ve babamın birbirlerine tek bir sevgi sözcüğü kullandığına tanık olmadım. Bu yüzden belki seni seviyorum demek bile bana o kadar uzak bir sözcük ki. Duygusal olmamak hep katı ve sert olmak gerekli diye düşünüyordum. Hiçbir zaman yaşıtlarım gibi gülen,gezen kahkaha atan biri olmadım. Hep yetişkin gibi davrandım. Bunun için takdir bile aldım ama keşke almasaydım. İnsan yaşında yaşını yaşamalı. Bunu savunuyorum kesinlikle. Ama yakından uzaktan alakam yok. Hep ailede sorun çözücü kişiydim. Babam ve annem ebeveynlik görevlerini unutup birbirlerine dalaştığında anneme gidip fikir veren ortamı sakinleştiren kişiydim. Tırnak yeme sorunum 6 yaşımda başladı ve annem ve babamın kavgasından ötürü başladığını hatırlıyorum. Onların bizim gözümüzün önünde kavga etmesi asla olmayacak bir şey değildi ama benim anasınıfı öğretmenime gidip annem bize hakaret ediyor demem ayıplanacak bir şeydi. Çünkü evde olan evde kalır demişti annem çok kızmıştı o zaman. Hayatım boyunca çevreme ailemin hep çok düzgün olduğunu gösterdim öyle olmamasına rağmen. Annemin dediği o laf travma etkisi bıraktı bende. 3 kız kardeşiz üçümüzde psikiyatri ilacı kullanıyoruz ve ortaokuldan beri. Ama anneme sorsan onda asla hata yok babam da aynı şekilde. Ve tüp bebeğiz üçümüzde. 15 yıl sonra tedavilerden sonra doğmuşuz. Anneme şunu dedim. Madem babam bu kadar kötü biri niye bizi böyle bir ortamın içinde doğurmak istedin? Bu bencillik değil mi? Senin yaptığın bencillik değil mi? Sen ki milletin bir bakışından insanları çözen birisin 15 yılda bu adamın ne olduğunu göremedin mi? Boşan dediğimde malları öne sürüp baban gitsin akrabalarıyla mi yesin diyor. Aslında derdinin çocukları olmadığını biliyorum ama insan bazen umut ediyor işte.

Genişletmek için tıkla...

123gulcin .!.:

Senin yaşadıklarını ben yaşasam kaos a hiç tahammülüm yok kaynanam gille 2 yada 3 kere kavga ettik ben boşanmalar kalktım kıyametleri kopardım düşün.....

Genişletmek için tıkla...

Morfinyo .!.:

Aile olduğu zaman boşayamıyorsun maalesef. Ama haklarını yiyemem her zaman arkamda oldular. Ders olsun okumam olsun. Dün yine konuştuk annemle. Bu sene tıp kazanamam dedim. Canın sağolsun benim için önemli olan sağlığınız isterseniz 800 bine girin dedi. Bu da kendini geliştirmiş hali. Kötü olduğunu biliyordu psikologları dinledi ve kendini az da olsa düzeltti. İnsanın aslında hatasının farkında olması önemli olan. Yoksa hiçbir şey yokmuş gibi davranan bir insana laf anlatamazsınız.

Genişletmek için tıkla...

kosantembelhayvan .!.:

Aileniz belki de ömür boyu böyle devam edecek. Terapilerle farkındalık seviyesi arttıkça artık kendi hayatınıza bakacaksınız onları yoksayacaksınız. 30 yaşına geldim ailem bana açtıkları yaraları bilmelerine rağmen hala çocuk yapayım siye baskı yapıyor mesela. “sizin girdiğiniz vebale yine kendi bencilliğiniz için beni de sokmaya çalışıyosunuz” diye tepki gösterdim duvara konuşmuşum gibi hiç de üzülmediler tepkimi anlamsız buldular. Cefakar ana baba gibi görünüp kendi yapmak zorunda oldukları görevlerle ilgili çok prim yaparlar. Benimkiler de korunmasız ilişki yaşamış da doğmuşum. Kendi geleceğinize odaklanın umarım bölümünüzü anne bananızın zevkine göre seçmemişsinizdir

Genişletmek için tıkla...

123gulcin .!.:

Keşke baştan düzeltseymiş en azından kendi için....

Genişletmek için tıkla...

Morfinyo .!.:

Ben de sizin gibi düşünüyorum. Ben iyileşmezsem ne evlenirim ne de çocuk yaparım dedim çünkü annem ve babam gibi olup çocuğuma travma yaşatmak istemiyorum. Annem de hayatta çok iyi insanlar da var diyor. Ben de babam çok iyi biri değil miydi evlenirken dedim sustu. Aslında tıp yerine içten içe psikoloji istiyorum. Ama psikoloğum bu mesleğin bana ağır gelebileceğini çünkü aşırı dolu olduğumu söyledi. Nasip artık bilemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

kosantembelhayvan .!.:

Aslında anneniz de babanızla bile bile evlenmiş görmezden gelmiş. kadınlar kendi vicdanını rahatlatmaya çalışıyor böyle yalanlarla. Ben eşimi bilerek evlendim mesela o da benim gibi dominanttı. Ama sünepe tiplerden bıkmıştım. Hep atışırdık ikimiz de baskındık. Hatta evlilik arefesinde ayrılmak istedim. Gerekirse terapiste gidelim ayrılmayalım dedi. Neyse dedim şuan paramız yok evlenelim de sonra gideriz dedim:) eşim de gizliyomuş mesela travmatikmiş biz aileden dolayı böyle başarısız davranmışız. İkimiz de kişisel gelişmeden asla çocuk düşünmüyorum iyi para kazanmadan asla çocuk düşünmüyorum gerekirse yaşlanırım kısırlaşırım ama yine de canım istiyor diye çocuk doğurmam. Sizin ailenizin durumu varmış belli ki. Tüp bebek de masraflı bir iş sizdeki travmayı büyütene kadar bir terapiye gidelim diyememişler mi? İnsan düşününce bu bencilliklere sinir oluyor.

Genişletmek için tıkla...

Morfinyo .!.:

Anneme bunun için hesap sormuşluğum bile var. 15 yıl çocuğunuz olmamış, diyemedin mi bu adam da böyle boşanalım diye? Ben anlamadım diyor çocuk olmadığı için babam öyle davranıyor sanmış. Ki annem uçan kuşun kapının önünden neden geçtiğini tek bakışıyla anlar. Yalan söylediğini pekala biliyorum. Olay şu aslında 40'ından sonra daha evlenemez diye korktuğunu ve hiç çocuğu olamayacağını düşünüp evliliği bir şekilde ilerletmeye çalıştığını düşünüyorum. Bu kesinlikle aşırı bencilce. Dediğinize sonuna kadar katılıyorum. Terapiye gidebilirlerdi ama ne annem ne de babam kendilerini düzeltmek için uğraşmadılar. Bir de üstüne siz bizi niye örnek alıyorsunuz diye suçu da bize attılar. Daha yeni bir kaç gün önce annemi kendi gittiğim psikiyatriye götürmeye ikna ettim. Annem 60 yaşında neredeyse. Gerçekten ölüm döşeğinde anlayacaklar hayatlarını ne kadar mahvettiklerini hem kendime hem onlara üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

kosantembelhayvan .!.:

Boşverin onlara üzülmeyin. Çocuklarının terapiye gitmesi gerektiğini akıl edenler kendileri için de bunu akıl edebilirdi zaten bırakın kendi hallerine

Genişletmek için tıkla...

Morfinyo .!.:

Keşke öyle olsaydı. Dün parkta yürürken doğan cüceloğlunun kitabından bir alıntıyı söyledim ona. "Peki bir kişi tüm emeğinin boşa gittiğinin farkına ancak ölüm döşeğinde varırsa? " gerçekten bunun olmasını asla istemem ne kendim ne de onlar için. Bu yüzden az da olsa çabalıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Morfinyo .!.:

Anneme bunun için hesap sormuşluğum bile var. 15 yıl çocuğunuz olmamış, diyemedin mi bu adam da böyle boşanalım diye? Ben anlamadım diyor çocuk olmadığı için babam öyle davranıyor sanmış. Ki annem uçan kuşun kapının önünden neden geçtiğini tek bakışıyla anlar. Yalan söylediğini pekala biliyorum. Olay şu aslında 40'ından sonra daha evlenemez diye korktuğunu ve hiç çocuğu olamayacağını düşünüp evliliği bir şekilde ilerletmeye çalıştığını düşünüyorum. Bu kesinlikle aşırı bencilce. Dediğinize sonuna kadar katılıyorum. Terapiye gidebilirlerdi ama ne annem ne de babam kendilerini düzeltmek için uğraşmadılar. Bir de üstüne siz bizi niye örnek alıyorsunuz diye suçu da bize attılar. Daha yeni bir kaç gün önce annemi kendi gittiğim psikiyatriye götürmeye ikna ettim. Annem 60 yaşında neredeyse. Gerçekten ölüm döşeğinde anlayacaklar hayatlarını ne kadar mahvettiklerini hem kendime hem onlara üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

123gulcin .!.:

Bir insan kendi için çabalar başkası için
değil... Başkasına faydası olur ama en çok da kendine olur dengede yaşar huzurlu ol....
Bende 2 kere psikolog gittim vallahi...
Bir şeyleri fark etmek 33 yaşında başladım....
Şikayet ettiğim durumların aslında normali olduğunu fark ettim...
İnsanları tanıyamamışım aslında herkes kendi kişiliğini huyunu yansıtıyor muş....
O kadar pişmanım ki ama neye yarar ben yalnızdım hiç kimsem yoktu eşimde umursamazsın teki....

Genişletmek için tıkla...

Morfinyo .!.:

Annem kürt babam türk benim. Babam tarafı biraz ırkçı. Dedem önce annemi istememiş. Babam da anneme gelip 'Babam hasta, dayımla gelsem olur mu?' Diyor. Annem tabii o kadar gözü kapalı güveniyor ki hiç sorgulamıyor tamam diyor. Teyzem tabii uyarmış annemi bunun ailesi seni istemiyor, yatalak değil adam herhangi bir hastalıkta da olsa gelmez mi insan oğlunun nişanına? Bir şekilde Dedem de geliyor nişana. Annem evlenmiş sonuç olarak ama Babam tarafının anneme çektirmediği eziyet kalmamış. Kadına travma yaşatmışlar. 15 yıl geçse de üstünden ısıtıp ısıtıp önümüze koyar annem. Demem o ki ufak sandığımız ayrıntılarda bile insanların kişiliği ve karakteri gözükebilir. Küçük diye önemsememek, göz ardı etmek hayatımızda yapacağımız en büyük hata olur onu anladım yani.

Genişletmek için tıkla...