merhaba kızlar.ben 5,5 senelik evli 4 yaşında kızı olan çalışan bir bayanım.şu anda oturduğumuz ev kira ve annemlere yakın.çünkü kızım 2 senedir kreşe gidiyor ve dedesi bırakıyor sabah.akşamda ben alıyorum kreşten.biz eşimle her zaman kendi evimizde oturmanın hayallerini kuruyorduk.2 ay kadar önce önümüze bir ev fırsatı çıktı.ev çok güzeldi,annemlere yakındı,benim işime yakındı.çok içimize sindi ve hemen kredi işlemlerini başlattık.bu arada bizim evde kese ayrı değildir.ortak alınır,yapılır herşey.ben de her zaman eşime destek olmuşumdur.kredi işlemleri sırasında özelllikle benim ailem maddi manevi her anlamda bize detek olacaklarını söylediler.onlara da güvenerek biraz umutlandık açıkçacı ya da ben umutlandım.eşim kredi araştırması yaptı,gelen teklifleri değerlendirdi ve sürekli hesap kitap yapmaktan haliyle çok yoruldu.ona hakveriyorum her konuda.sonra bizim ev işi mülk sahibi ve emlakçı anlaşmazlığı nedeniyle çıkmaza girdi.mahkemelik oldular.çözüldü çözülecek diye bayram sonuna kadar oyaladılar bizi.bu arada bu ev olmazsa başka evlere bakarız diye aramızda konuşuyorduk.bayram sonunda bu işin çözülmeyeceğini söyledi bize emlakçı.moralimiz bozuldu haliyle ama ben çok da üstünde durmadım.sonuçta istediğimiz kadar kredi çekebileceğimizi biliyodum ve başka yerlere de bakacaktık.ama ne olduysa ondan sonra oldu.
eşimin dünyası yıkıldı.cumartesi sabahı kahvaltıdan sonra işlerin erken bitti hadi çıkalım dedim."ben ev falan bakmıycam"dedi."çok yorulmuş,sıkılmış,bunalmış,o kadar borcun altına girmek istemiyomuş.ama yalnız değilsin ki dedim.ben de çalışıyorum sonuçta ve birlikte bu işin üztesinden gelebiliriz dedim.hem ailem de destek olacak dedim.ne olduysa sonra oldu zaten.vay efendim benim ailem herşeyin içindeymişte,onlara sormadan hiç bişey yapamıyomuşum da,bıkmış artık,onlara karşı sürekli boynu bükükmüşte,neler neler...ağzım açık dinledim.annemi babamı bir bilseniz amaçları sadece bize yardım etmek.3 sene önce doğum izninden dönüşte annem gelip baktı kızıma.onun annesi ve babası ise kışın 1 hafta ya gelirler ya gelmezler çocuk bakmaya. aslında daha çok gelecekler ama annesi ve babası yaşlı diye ki değiller bence eşim gelmelerni istemiyo.emekli insanlar bu satten sonra çocuk bakamazlar diyo.e benim annemin babamın suçu ne diyorum.onlar da bakmasınlar o zaman bakıcı tutalım diyo.kızım çok nazlı bakıcıya şimdilik emanet edemem diyorum.ama anlamadım gitti neden böyle gereksiz tartışmalara giriyo benle.en sonunda ev konusunda bana dedi ki "ben ev falan aramıyorum çok istiyosan sen git bak."çok sinirlerim bozuldu.
cumartesi gününden beri konuşmuyoruz.yabancı gibiyiz resmen.temizlik yapmak için taşınmayı beklemiştim.o da olmayınca cts.temizliğe başladım.dip köşe her yeri kendim kaldırdım temizledim.bütün gün koltukta yattı da dönüp bakmadı bile.çok zoruma gidiyo artık böyle davranışlar.bütün gün işte çalış,akşam evde çalış,çocukla ilgilen,karşılığı bu olsun.ben de o yokmuş gibi davranmaya başladım evde.çok şükür başka bi problemimiz yok ama ufak tefek şeyler çok büyüyo aramızda ve 10 -15 gün küslüğe bile gidebiliyo.napıcam bilmiyorum.lütfen bana akıl verin lütfen çok yıprandım bu olur olmaz küslüklerden...
eşimin dünyası yıkıldı.cumartesi sabahı kahvaltıdan sonra işlerin erken bitti hadi çıkalım dedim."ben ev falan bakmıycam"dedi."çok yorulmuş,sıkılmış,bunalmış,o kadar borcun altına girmek istemiyomuş.ama yalnız değilsin ki dedim.ben de çalışıyorum sonuçta ve birlikte bu işin üztesinden gelebiliriz dedim.hem ailem de destek olacak dedim.ne olduysa sonra oldu zaten.vay efendim benim ailem herşeyin içindeymişte,onlara sormadan hiç bişey yapamıyomuşum da,bıkmış artık,onlara karşı sürekli boynu bükükmüşte,neler neler...ağzım açık dinledim.annemi babamı bir bilseniz amaçları sadece bize yardım etmek.3 sene önce doğum izninden dönüşte annem gelip baktı kızıma.onun annesi ve babası ise kışın 1 hafta ya gelirler ya gelmezler çocuk bakmaya. aslında daha çok gelecekler ama annesi ve babası yaşlı diye ki değiller bence eşim gelmelerni istemiyo.emekli insanlar bu satten sonra çocuk bakamazlar diyo.e benim annemin babamın suçu ne diyorum.onlar da bakmasınlar o zaman bakıcı tutalım diyo.kızım çok nazlı bakıcıya şimdilik emanet edemem diyorum.ama anlamadım gitti neden böyle gereksiz tartışmalara giriyo benle.en sonunda ev konusunda bana dedi ki "ben ev falan aramıyorum çok istiyosan sen git bak."çok sinirlerim bozuldu.
cumartesi gününden beri konuşmuyoruz.yabancı gibiyiz resmen.temizlik yapmak için taşınmayı beklemiştim.o da olmayınca cts.temizliğe başladım.dip köşe her yeri kendim kaldırdım temizledim.bütün gün koltukta yattı da dönüp bakmadı bile.çok zoruma gidiyo artık böyle davranışlar.bütün gün işte çalış,akşam evde çalış,çocukla ilgilen,karşılığı bu olsun.ben de o yokmuş gibi davranmaya başladım evde.çok şükür başka bi problemimiz yok ama ufak tefek şeyler çok büyüyo aramızda ve 10 -15 gün küslüğe bile gidebiliyo.napıcam bilmiyorum.lütfen bana akıl verin lütfen çok yıprandım bu olur olmaz küslüklerden...