Yoruldum...

Her gun kavgadan ve kavga cikacak korkusundan yoruldum.. Elimden geleni yapipta , hic bir şey yapmiyorsun, beceremiyorsun sozunu duymaktan yoruldum... Her kesle anlasipta tek birine yetememekten, mutsuzlugumu bir kenara atip birini mutlu edicem diye cabalamaktan ,her seferinde kendimi camurun taa dibinde hiss etmekten yoruldum.. Hayallerimi , ruyalarimi susleyen o deyer gormek, deyerlendirilmek duygularini bekleyipte gelmemesinden , benden dahada uzaklasmasini izlemekten yoruldum.. Sahiden icimde bir tukenmislik, bitmislik var.. Oyle ki su an ölsem ölmeye bile gucum yok. Tek isteyim kayiplara karisip hic doğulmamis gibi , hiç var olmamiş gibi olmak..

söyleyeklerim çok klasik olacak belki ama, sana kendini böyle hissettiren kim olursa olsun, arkada bırak. Sessiz kaldığın ve içinden konuştuğun sürece hiç kimse sesini duymaz, ve sana yapılanlar katlanarak devam eder. Özgüvenini ayağa kaldır ve sana yapılanı kabul etme.

Etmek zorundayim...cunku bir kizim var. Gun gelirde o da beni suclar, gun gelirde onada yetememekten korkuyorum..(

İnşAllah herşey en kısa zamanda düzelir. Bol bol dua edin. Anladıgım kadarıyla bırakmak istemiyorsunuz . Hem kızınız söz konusu hem de sizde istemiyor gibisiniz. Ama çabalamak bir yere kaadr herşey yine olacağına varıyor . Bunu unutmayın. Tek taraflı olmak sdece insanı yıpratır.

Desteginiz icin cok teşekkur ederim..inani yazmak, paylaşmak bile rahatlatdi icimi.

( Hayallerimi , ruyalarimi susleyen o deyer gormek, deyerlendirilmek duygularini bekleyipte gelmemesinden , benden dahada uzaklasmasini izlemekten yoruldum.. Sahiden icimde bir tukenmislik, bitmislik var.. Oyle ki su an ölsem ölmeye bile gucum yok. Tek isteyim kayiplara karisip hic doğulmamis gibi , hiç var olmamiş gibi olmak...)

Yazınızın özellikle şu bölümünde benim duygularımada tercüman olmuşsunuz.İnanın aynı duyguları yaşıyorum.Ben de kendimi hem bedenen hem de ruhen çok yorgun ve enerjisiz hissediyorum.Eskiden çarşıda gezmekten,alışveriş yapmaktan zevk alırdım.Şimdi öyle yorgunum ki ortadan kaybolasım var.İnanın yalnız değilsiniz.Bizim gibi daha nice insan vardır eminim.İnsanların kapalı kapılar ardında neler yaşadığını,içinde ne fırtınalar koptuğunu kimse bilemez.Hiç bir şey dıştan göründüğü gibi olmuyor.Malesef her insanı hayata küstüren biri olabiliyor.Galiba maneviyatı kuvvetlendirmek ve şükredecek şeyleri görmek gerek.Bunu dilim söylüyor ama maalesef bende uygulamada yapamıyorum.5 yıldır depresyon tedavisi görüyorum.Depresyona girdikten sonra kendimi rahatlatmak adına şiir yazmaya başladım.Bu bana çok iyi geldi.En azından yazarak rahatlıyorum.Sizde kimseye anlatamadığınız şeyleri kağıda dökün.İlla edebi eser olması önemli değil.Amaç rahatlamak.Ama sakın günlük tutmayın,birinin eline geçebilir.Yazın,rahatlayın ve sonrada yırtıp atın.Allah yardımcımız olsun.

bi de bizi üzen insanlara sorsanız onlar da saf ve hassas olurlar.aslında onları da üzdükleri için böyleler.kendini korumak için saldırganlar.niye böyle oluyo anlamış değilim.bazı insanlar kabul edip üzülmeyi kendini yıpratıyo zararı kendine oluyo.bazı insanlar da yemiyo hazmedemiyor üzüntüyü hep kendini korumak için saldırıyorlar etrafa .fiziksel değil tabi sözlü şiddet.anlamıyorumm anlayamicağım daa

nezabivaemiy .!.:

Etmek zorundayim...cunku bir kizim var. Gun gelirde o da beni suclar, gun gelirde onada yetememekten korkuyorum..(

Genişletmek için tıkla...

Bir çocuk için ayrılık üzücü olabilir ama mutsuz bir evde yaşamak ayrılıktan daha ağırdır.Sizleri mutsuz görmesi,evdeki o gerginlikler sizleri suçlaması için daha geçerli bir neden.Durumunuzu ve çocuğun yaşını bilmiyorum.Çocuk 3 yaşındada olsa 15 yaşındada olsa bundan zarar görecek.Ya ömür boyu sürdüreceksiniz yada en kısa zamanda kendinize yeni bir yol çizeceksiniz.Suçlar gibi düşünmeyin lütfen yanlış anlaşılmak istemem.Sanırım bu konuda hassasım .Ama bu konuda genel olarak söyleyeceğim şey çocuk için evlilik yürüyorsa yürümesin çocuk bunu kaldırır bir şekilde üstesinden gelir.Ama evde sürekli bir kavga varsa ya ikinizden nefret eder yada anne ve babası arasında seçim yapar.Şartlar ne olursa olsun en uygunu seçilmeli ve zarar en aza indirilmeli..

nezabivaemiy .!.:

Her gun kavgadan ve kavga cikacak korkusundan yoruldum.. Elimden geleni yapipta , hic bir şey yapmiyorsun, beceremiyorsun sozunu duymaktan yoruldum... Her kesle anlasipta tek birine yetememekten, mutsuzlugumu bir kenara atip birini mutlu edicem diye cabalamaktan ,her seferinde kendimi camurun taa dibinde hiss etmekten yoruldum.. Hayallerimi , ruyalarimi susleyen o deyer gormek, deyerlendirilmek duygularini bekleyipte gelmemesinden , benden dahada uzaklasmasini izlemekten yoruldum.. Sahiden icimde bir tukenmislik, bitmislik var.. Oyle ki su an ölsem ölmeye bile gucum yok. Tek isteyim kayiplara karisip hic doğulmamis gibi , hiç var olmamiş gibi olmak..

Genişletmek için tıkla...

Bir müddet çocuğunuzla kendinize ayrı bir hayat kurun, aynı evin içinde iki yabancı olmak elbette çok zordur ama çocuğum için ayrılamam diyorsunuz o yüzden eşinizi çok reddetmeden, ruhen hayatınızdan çıkarmadan biraz uzaklaşmayı deneyin. Belkide sürekli eşinizi mutlu etmek ve ona yetmek düşüncesi ile hareket edip kendinize vakit ayıramamış ve eşinizi bunaltmış olabilirsiniz. Belki de eşiniz çok kıymet bilmeyen biridir. Ama ne olursa olsun, ya eşinizi böyle kabul edip kendinizi merkeze alıp eşinizi ve kendinizi özgür bırakarak yaşamalısınız, ya da bu şekilde evlilik olmaz deyip yolları ayırmalısınız.
Çok çaresiz zannettiğimiz şeyler aslında farklı düşünebilsek o kadar da zor olmuyor, cesaret... Sanırım sihirli kelime bu...
Biraz daha cesaretli olun, hatta vurdumduymaz olun..

Bu yazdıklarını aynen eşine de söyledin mi acaba?? Aynı kelimelerle ifade et bence