Ben hiç sevgi dolu değildim. Zaten anaç bir ruha da sahip değilim. Despot bir anne tarafından buyutuldugum için ister istemez ona benzedigimi düşünüyordum. Resmen risk aldım. Aklımda hep ya sevemezsem sorusu vardı. Eşimin bile benden beklentisi yoktu. Doğurup onun kucağına atacağımı düşünüyormuş sonradan soyledi
sonuç ne oldu? Bal gibi tatlı bir bebeğim var. Çok ciddiyim benden olsa bu kadar güzel olmaz. Sabahları uyanıp beni gördüğünde bir gülüşü var, içim eriyor
okadar çok seviyorum ve o kadar korkuyorumki onun için, her davranisimı düşünüp tartıyorum. Doğrusu nedir nasıl davranmalıyım diye kendimi geliştirmeye çalışıyorum. Gözümde canlanıyor mesela okula başladığında biri kötü davranır onu üzerse diye gözlerim doluyor. Öyle saçma bir ruh hali geliyor yani. Doğumdan önce atar tutardım öyle egitirim böyle eğitirim diye. Şimdi o beni eğitiyor. Daha sabırlı, şefkatli, özverili olmak konusunda. Çok büyük konuşuyormuşum, ilerde araba falan isterse kendi çalışıp kazanıp alsın yada ne özel üniversitesi çalışsın kazansın devlet üniversitesini gibi gibi. Şimdi dünyaları önüne seresim var. Yani özetle arkadaşım kucağına aldigin an olmasa bile 1-2 Ay içinde kesin değişeceksin. Ilk başlarda zor günler oluyor uykusuzluk yorgunluk zor gelebilir ve sevdiğinin farkına varamayabilirsin ama o duygu birkaç içinde kesin gelecek
Umarım sağlıklı bir şekilde evladını kucağına alırsın
Kendisi bile sasiriyor.Hatta diyom sanki banada benziyor bunlar
Hergün görüsüyorum kamerali . Gitmiyom koronadan dolayi. Onlari bir görseniz yer onlari teyzesi
yavrularinla dön insallah.
Dr hit ile whatsapptan mesajlaşıyorum hala netlik kazanan bişey yok falan diyorlar biraz ilgisiz geldi ama emin de olamadım yoğunluktan da olabilir