bu süreç gerçekten çok zor , insan zaman geliyor pes ediyor yoruluyor başaramayacağını düşünüyor hamile haberi duyunca mutlu olamıyor bir bebek gördüğünde ağlıyor sanki kendinden başka herkes hamileymiş gibi geliyor bu gerçeği kabullenemiyor . bende 2 senedir erken menepoz belasıyla uğraşıyorum sadece ilaçla adet olabiliyorum bir sürü profesöre gittim , insan okudukça daha acımasız oluyor galiba yüzüme bu gerçeği öyle acımasızca vurdularki sanki duygularım yokmuş , normal bişeymiş gibi yıktılar beni her defasında . eşimin bana destek olma çabaları olsun napalım kısmet demesi ama her bebek gördüğünde gözlerindeki o özlem beni her defasında bir kez daha acıtıyor . bazen diyorumki allahım bu yaşımda beni bununla sınıyor ama birgün banada bu mucizeyi yaşatacak , çoğu insan için çok kolay olan birşey için biz bu kadar emek harcayıp acı çekiyorsak bunun mükafatını alacağız , bunları yazarken bile ağlıyorum , bu tedavi süreçlerinde ruhum bedenim duygularım psikolojim hislerim herşey o kadar altüst oldularki ne aynaya baktığımda kendimi tanıyabiliyorum nede ruhuma baktığımda kendimi tanıyabiliyorum .... allahım bizi çocuk hasretiyle terbiye etme ....