- 15 Aralık 2009
- 8.884
- 21.006
- 873
İnan bana öyle şeyler yaşadım ki belki 50 yaşındaki biri yaşamamıştır
Ben anne babamın ölüm acısı dışında herşeyi yaşadım ki ne günlerdi o günler.
Yaşadım derken aşkla alakalı şeyler degil tabiki.
Aileyle hayatla alakalı cok sey.
Burda böyle durduguma bakma.
Her ne kadar bilincsiz gibi dursamda ayaklarım yere saglam basar eger su yasıma ölmeden intihar etmeden gelebildiysem bu olgunlugumdandır.
Tanımadan etmeden yargılamayın.
Okuyorum 1 yıl geç gitmem nedeniyle lise son sınıftayım.
Ama ne ders çalışasım geliyor kaç yıldır ne bişey..
Zaten bi kaç yıl çalışmam lazım lise bitince.
Hatta simdiden part time is bakıyorum.
Sonra üniversite düsünüyorum.
Maddi durumumuz pek iyi degil.
Onun icin.
Ben hep umutsuzdum...
Bilmiyorum kendimi bildim bileli böyleyim.
1 dk sonra öleceksin deseler tasalanmam :26:
18 yaşındayım.Daha önce bi ilişkim oldu.14.5'ken baslamisti. 2 ay öncede tamamen bitti. Ama o kadar gelgitli bi iliskiydi ki ayrılık acısı yasamıyorum. Çünkü ben daha önce ben defalarca onsuz kaldımDefalarca aldatıldım. Cok kere sayamadım. Kullanıldım. Ama cok cok sevmistim be orası ayrı. Oda 20 yasinda. Biz ayrılmasaydık da zaten olmayacak bi iliskiydi aslında. Aileler kürt türk diye sorun edecekti bu sefer. Özellikle onun ailesi. Türklere ön yargıyla yaklasiyolardi. Neyse.. Acımı öyle derin öyle dolu dolu yasadım ki senelerce simdi yasadıgım sey ise; Unutmanın acısı. " Unutmanın acısı ayrılıgın acısından farklı. Ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. Yani birini er yada geç unutmaya mahkum oldugunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. Birini yavas yavas unuttugunun bilincine vardıgın anların sıkıntısından bahsediyorum. O kisinin parca parca silinip alakasız hatıraların arasına karısmasından bahsediyorum. Belki de neden bahsettigimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder...." Çevrem de öyle sevilen insanlar varki..İmreniyorum. Bu yasima kadar elbet benden hoslanan insanlar oldu. Seviyorum diyenlerde. Ama sadece sevdigini sananlardı. Beni hiç gerçekten yürekten harbi seven olmadı. Ve sanırım olmayacakta. Eskiden bunun güzellikle ilgili oldugunu sanardım o zamanlar yeni yeni ergen olmusuz kendımızı begenmiyoruz oramıza buramıza kusur buluyoruz tabi Büyüdükce aslında herkesin kendine göre bir güzelligi oldugu ama askın güzellige bakmadıgını, insanın bir bakısa bir gülüse yahut yürege tutulabilecegini ögrendim..
Ama bazen öyle anlar geliyor ki ben hic öyle büyük bir ask yasayıp(tek taraflı degilde, karsılıgını görerek) ardından evlenecegim gibi gelmiyor.. Bu arada alyanslara, nişan yüzüklerine ayrı bi beğenim var çok seviyorum.. Özellikle de klasik alyansları. Bu benim hiç takamayacagım manasına mı geliyor sizce :26:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?