• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yurtdışında yaşamak,yalnızlık

Orada mı doğup büyüdünüz ?
Çalışıyor musunuz yoksa okul falan mı ?
Sosyal hayatın aktif olabileceği kurslar vs varsa onlara katılın
Türklerin yoğunluklu olarak gittiği kuralar vardır belki onlara katılım sağlayın
İlla ki arkadaş bulursunuz.
Yani Türkiye’de de öyle insanlar artık hep bireysel yaşıyor.
Şu an istanbulda kaç kişi komşusuyla yakın ilişkiler kuruyordur. Ya da kim kaç kere ailesiyle görüşüyordur sürekli.
Öyle içli dışlı ilişkilerin olmaması bana göre daha iyi
Çünkü zaten çalışan insanlar iseniz vakit olmuyor ki çoğu şeye.

Yok 9 senedir burdayım, çalışmıyorum, üniversiteye başlayacağım yakında, ama olurken aynı zamanda okuduğum bölümle ilgili stajyer olarak çalışacağım.
Öyle mi diyorsunuz, bana insanların çoğu ailesiyle sıksık görüşüyor gibi geliyor. Evet içli dışlı ilişkilerde dozaj ayarlanmayınca, bı sefer daha zor sıkıntılı bir hale geliyor. Çalışmadığım ve ailemde olmadığı için böyle bir boşluk hissediyorum sanırım.
 
Selam hanımlar, ben uzun yıllardır yurtdışında yaşıyorum. Aslında Türk nüfusunun fazla olduğu bir yer ama ben çok yalnızım. Ailem ve eşimin ailesi Türkiyedeler. Akraba olarakta kimsemiz yok. İki çocuğum var.
Çocuklarımın okulundan annelerle veya komşularla tanışıyorum ama kimseyle arkadaş olamıyorum. Oldukça yüzeysel konuşmalar ve çoğu zaman sıkılıyorum. Üniversite zamanlarımda arkadaş çevrem genişti , hayatımın hiçbir döneminde arkadaşsız kalmadım. Yaşla mı alakalı bilemiyorum, 30 yaşındayım, yakınlık kuramıyorum insanlarla. İçten davranamıyorum, sürekli bir duvar hissediyorum insanlarla aramda. Sevdiğim anlaşabileceğimi düşündüğüm kişilerde var ama herkes çok yoğun. Görüşme talebinde bulunduggmda reddedilmekten yoruldum. Koca kadın oldum arkadaş olmak için peşlerinden mi koşmam gerekiyor? Ben mutlu olduğumda onu paylaşabilceğim veya üzgünken arayıp rahatça geliyorum diyebileceğim bir arkadaşım olsun istiyorum. Çok mı çocuksu bir istek bu? Yani o tip arkadaşlıklar gençken mi oluyordu sadece? Yetişkin insanlar sadece sorumluluklarla mı uğraşır? Bu arada eşim benim gibi düşünmüyor, yoğun çalışıyor ve benim kadar hevesli değil insanlarla görüşmeye. Ben şikayet ettiğimde pek anlamıyor hislerimi, ona göre benim istediğim gibi bir arkadaşlık lisede üniversitede olurmuş.
Kaç yıldır yurtdışındasınız? Anlattıklarınız bana çok yabancı geldi. Genelde oradaki türkler kendi aralarında çok takılırlar ve kendilerini yalnız hissetmezler.
 
Bence avrupada insanlari icten bitiren sey bu… ama yaa ulkemizdede 2 samimi
Ol tezegini cikariyolar zaten. Yani ortasi yok bence.

Buarada esin almanyada mi buyumus kultur farkiniz olmasi normal. Kendisi zaten tum gun iste.. kendisi icin birsey yapiyor.. sen tum gun evdeysen bunalman normal. Yapacak pek birsey yok bence
Hayır eşimde Türkiye’den geliyor, ben kalabalık aile ortamında büyüdüm, mahalle kültürüyle. Eşim öyle değil. Dediğiniz gibi iki samimi oluncada hemen suyu çıkıyor, öyle olacağına yalnız kalmak daha iyi
 
Kaç yıldır yurtdışındasınız? Anlattıklarınız bana çok yabancı geldi. Genelde oradaki türkler kendi aralarında çok takılırlar ve kendilerini yalnız hissetmezler.
9 senedir. Burda ailesi olanlar evet, kendi aralarında çok takılıyorlar. Birde Almanya’ya insanlar çok önceden gelmeye başladıkları için genelde aileleri burda benim yaş grubumun. Yabancı kalıyorum aralarında. Birde burda doğup büyüyenlerle iletim kurmakta biraz daha zorlanıyorum, Türk’te olsak kültürel bir fark oluyor yetiştiğimiz ortamlar farklı olduğu için. Sizde mi yurtdışındasınız? Aslında hiç yabancı değil diğer yorumları okuyunca benim gibi olanları gördüm
 
Konuyu bölmüş gibi olacağım özür dileyerek ama Hollanda bu konularda nasıldır bileniniz var mı acaba? Gitme planlarım var da.
 
Yüzme kursu bireysel olabilir. Tavsiyem yemek kursu, dil kursu, dans kursu,.. insanlar ile iletişimde olman gerektiren kurslara katil.

Sanki Türkiyede herkes çok birbirine bağli, mutluymuş gibi algin var. Önce bu algiyi yik. Çesitli bilim adamlara göre evrensel olarak yanlizlik en büyük sorun olarak görülüyor.

Çoğu yerde 30'undan sonra arkadaşlik kurmak zor oluyor. Herkes bireysel yaşiyor, yemeğimiz için bile kapi dişi çikmiyoruz, değil ki yeni arkadaşliklar kurulsun

Ve ne yazikki Türklerin yoğun olduğu bölgeler çoğu zaman en geri bölgelerdir. Orada yaşayan Türkler genelikle daha cahil, hiç yeniliklere açik olmayanlar.

Ille niye Türk olsun ki? Sevdiğin şeyler, hobilerin nelerdir? Kitap seviyorsan, kitap külübüne yazil. Çoğu yerde beraber yürüyüş yapan gruplar var. Diştan avrupalilar sosyal değil gibi görünüyor ama aslinda sosyaller, sadece sınırina göre.

En azindan hayatina karişmiyorlar, evine geldiklerinde kusursuz hizmet istemezler,.. Yani sanki bizde herşey 4 4lükmü? Değil. Hem Türk hem avrupa kültürün karişimini bul kendince. Özlem duymanin yerine, gerçekten adapte olmzya çaliş. Zira özlem duyduğun şey gerçek bile olmayabilir.
 
Hayır eşimde Türkiye’den geliyor, ben kalabalık aile ortamında büyüdüm, mahalle kültürüyle. Eşim öyle değil. Dediğiniz gibi iki samimi oluncada hemen suyu çıkıyor, öyle olacağına yalnız kalmak daha iyi
Yani dedikodu cok yapiyoruz toplumca yalan yok.. bizim insanimiz her yerde ayni. Biraz samimi
Olsan kiskanclik basliyor, olmayan seyden bi laf cikarmaya bakiyolar. Sen simdi yillardir almanyadaymissin, eskiyi filan ozluyor olabilirsin.. ama inan seni eski hayatina koysalar bugunune donmek istersin.

Vakit gecirmek icin evet 1-2 arkadas olsa iyi ama bunun icin aktivite lazim.. ya gunlere katilacaksin ya spora kursa filan gideceksin..vs vs vs. Evde oturdugun yerden arkadas edinilmez.

Isin dogrusu arkadaslarin olsa bile eskisi gibi olamiyor calisiyorsan ya da kucuk cocuklarin varken. Herkes bir hayat telasinda.
 
kuzey Amerika da birebir aynı düşünceler içindeyim. Kovidin çok etkisi oldu benim bu kadar muhabbetsiz birine dönüşmemde. Önceleri arkadaş edinmeye çslışır, insanları davet eder, arar sorardım, şimdi be gerek var modundayım.

Kovidin banada çok etkisi oldu, çok geniş bir çevre istemiyorum, bir tane arkadan konuşmayan samimi dostum olsun yeter.
 
Selam hanımlar, ben uzun yıllardır yurtdışında yaşıyorum. Aslında Türk nüfusunun fazla olduğu bir yer ama ben çok yalnızım. Ailem ve eşimin ailesi Türkiyedeler. Akraba olarakta kimsemiz yok. İki çocuğum var.
Çocuklarımın okulundan annelerle veya komşularla tanışıyorum ama kimseyle arkadaş olamıyorum. Oldukça yüzeysel konuşmalar ve çoğu zaman sıkılıyorum. Üniversite zamanlarımda arkadaş çevrem genişti , hayatımın hiçbir döneminde arkadaşsız kalmadım. Yaşla mı alakalı bilemiyorum, 30 yaşındayım, yakınlık kuramıyorum insanlarla. İçten davranamıyorum, sürekli bir duvar hissediyorum insanlarla aramda. Sevdiğim anlaşabileceğimi düşündüğüm kişilerde var ama herkes çok yoğun. Görüşme talebinde bulunduggmda reddedilmekten yoruldum. Koca kadın oldum arkadaş olmak için peşlerinden mi koşmam gerekiyor? Ben mutlu olduğumda onu paylaşabilceğim veya üzgünken arayıp rahatça geliyorum diyebileceğim bir arkadaşım olsun istiyorum. Çok mı çocuksu bir istek bu? Yani o tip arkadaşlıklar gençken mi oluyordu sadece? Yetişkin insanlar sadece sorumluluklarla mı uğraşır? Bu arada eşim benim gibi düşünmüyor, yoğun çalışıyor ve benim kadar hevesli değil insanlarla görüşmeye. Ben şikayet ettiğimde pek anlamıyor hislerimi, ona göre benim istediğim gibi bir arkadaşlık lisede üniversitede olurmuş.

Çok iyi anlıyorum seni. Benim hem yaşadığım yer soğuk hem de insanları. Bir süreden sonra bende asosyal oldum çıktım onlar gibi. İlk zamanlar çok arkadaş arıyordum şimdi olmasa da olur kafasındayım. 🤷🏻‍♀️
 
Yüzme kursu bireysel olabilir. Tavsiyem yemek kursu, dil kursu, dans kursu,.. insanlar ile iletişimde olman gerektiren kurslara katil.

Sanki Türkiyede herkes çok birbirine bağli, mutluymuş gibi algin var. Önce bu algiyi yik. Çesitli bilim adamlara göre evrensel olarak yanlizlik en büyük sorun olarak görülüyor.

Çoğu yerde 30'undan sonra arkadaşlik kurmak zor oluyor. Herkes bireysel yaşiyor, yemeğimiz için bile kapi dişi çikmiyoruz, değil ki yeni arkadaşliklar kurulsun

Ve ne yazikki Türklerin yoğun olduğu bölgeler çoğu zaman en geri bölgelerdir. Orada yaşayan Türkler genelikle daha cahil, hiç yeniliklere açik olmayanlar.

Ille niye Türk olsun ki? Sevdiğin şeyler, hobilerin nelerdir? Kitap seviyorsan, kitap külübüne yazil. Çoğu yerde beraber yürüyüş yapan gruplar var. Diştan avrupalilar sosyal değil gibi görünüyor ama aslinda sosyaller, sadece sınırina göre.

En azindan hayatina karişmiyorlar, evine geldiklerinde kusursuz hizmet istemezler,.. Yani sanki bizde herşey 4 4lükmü? Değil. Hem Türk hem avrupa kültürün karişimini bul kendince. Özlem duymanin yerine, gerçekten adapte olmzya çaliş. Zira özlem duyduğun şey gerçek bile olmayabilir.

Bir an eşim mi diye sorguladım desem? Birde Arya Starkı görünce 😂 evet gerçekten buradaki Türkler öyle, yeniliğe hiç açık değil, birkaç tanıştığım kişiye teklif etmiştim çeşitli aktiviteler ama bir bahaneyle istemiyorlar yani Türklerin hepsini aynı kefeye koyamam ama genel olarak benim annemin mahalledeki komşularıyla ilişkilerine benzetiyorum buradaki Türklerin tarzını. Tabi en son 20 yaşımda Türkiyedeydim, şuan nasıl hiç bilemiyorum, fakat sevdiğim 1-2 arkadaşım ve kuzenlerim var bunlarda yeterdi gibi geliyor.
Sizde mi Avrupadasınız?
 
9 senedir. Burda ailesi olanlar evet, kendi aralarında çok takılıyorlar. Birde Almanya’ya insanlar çok önceden gelmeye başladıkları için genelde aileleri burda benim yaş grubumun. Yabancı kalıyorum aralarında. Birde burda doğup büyüyenlerle iletim kurmakta biraz daha zorlanıyorum, Türk’te olsak kültürel bir fark oluyor yetiştiğimiz ortamlar farklı olduğu için. Sizde mi yurtdışındasınız? Aslında hiç yabancı değil diğer yorumları okuyunca benim gibi olanları gördüm
Çok ilginç geldi bana. Ben almanyada doğup büyüdüm, 25 yıl sonra sonra türkiyeye yerleştim. Almanyada uzun yıllar yaşayan türklerin hem aileleri, uzaktan akrabaları, komşuları, iş ve okul arkadaşları oluyor. Genelde yine türklerle arkadaşlık ederler. Siz sonradan geldiğiniz için zorluk çekmişsiniz, çeşitli kurslara, programlara katılmanızı öneriririm, ki zaten anladığım kadarıyla üniversiteye başlayacakınız. Orada güzel arkadaşlıklar kuracağınıza eminim.
Ben de türkiyedeki türklere zor alıştım diyebilirim ama hemen bir çok arkadaş edinebildim. Almanyada yabancı arkadaşlarım da olsa cok sıkı olamıyorduk, türk arkadaşlarımla daha yakındım.
 
Çok iyi anlıyorum seni. Benim hem yaşadığım yer soğuk hem de insanları. Bir süreden sonra bende asosyal oldum çıktım onlar gibi. İlk zamanlar çok arkadaş arıyordum şimdi olmasa da olur kafasındayım. 🤷🏻‍♀️
Mutlu musunuz peki?
 
Çok ilginç geldi bana. Ben almanyada doğup büyüdüm, 25 yıl sonra sonra türkiyeye yerleştim. Almanyada uzun yıllar yaşayan türklerin hem aileleri, uzaktan akrabaları, komşuları, iş ve okul arkadaşları oluyor. Genelde yine türklerle arkadaşlık ederler. Siz sonradan geldiğiniz için zorluk çekmişsiniz, çeşitli kurslara, programlara katılmanızı öneriririm, ki zaten anladığım kadarıyla üniversiteye başlayacakınız. Orada güzel arkadaşlıklar kuracağınıza eminim.
Ben de türkiyedeki türklere zor alıştım diyebilirim ama hemen bir çok arkadaş edinebildim. Almanyada yabancı arkadaşlarım da olsa cok sıkı olamıyorduk, türk arkadaşlarımla daha yakındım.

Evet burda Türkler genelde Türklerle arkadaş oluyor, okul çıkışı mesela görüyorum anneleri, Türk anneler kendi aralarında konuşuyorlar daha çok. Buradaki insanlar kendi akrabalarına daha çok bağlı sanırım, yabancı ülkede büyüdükleri için ve çoğu aile gavur memleket diyerek çocuğunu korumaya çalıştığından sanırım daha kapalı insanlar yetişmiş gibi geliyor bana
 
Hakkaten ne tuhaf ya. İnsanın ruhu çürür insansizliktan. Türkiye ye dönme şansınız yok mu? Böyle ömür geçer mi?

Ben istiyorum dönmek, tabi içimde endişelerle birlikte, böyle bir kararı verirken çok fazla etkeni düşünmek zorunda kalıyoruz. Sadece sosyalleşme bakarak dönme kararı veremez ki.. ama eşim hiç istemiyor zaten, o memnun burda yaşamaktan. Bende alıştım sevdiğim yönleri var, fakat artık insansızlıktan ölcem 😂

Çocuğumun doğum günü oldu birkaç anneyi de çağırdım, otururuz diye düşündüm çocuklar oynarken, gelen olmadı. Bir tanesi iki çocuğunu bırakıp kaçar gibi gitti adeta, hatta o sırada işim vardı biraz yardıma ihtiyacım olduğunu belli ettim, çocuklara dikkat eder misin şunu yaparken diye, 5 dk durup markete alışverişe gitmem lazım deyip kaçtı 😂
 
Evet burda Türkler genelde Türklerle arkadaş oluyor, okul çıkışı mesela görüyorum anneleri, Türk anneler kendi aralarında konuşuyorlar daha çok. Buradaki insanlar kendi akrabalarına daha çok bağlı sanırım, yabancı ülkede büyüdükleri için ve çoğu aile gavur memleket diyerek çocuğunu korumaya çalıştığından sanırım daha kapalı insanlar yetişmiş gibi geliyor bana
Evet sanırım bu sebepten öyleler. Ben de bu durumdan gayet keyif alıyordum aslında. Üniversitede de çok değerli ve kalıcı arkadaşlıklar kurabildim, yine türklerle 🤔 alman arkadaşlarımı her ne kadar sevsem de, soğuk ve mesafeli oldukları için çok samimi olamıyorduk. Mesela yemek ısmarlamak istiyordum kabul etmiyorlardı. Herkesin parası kendineymiş. Orada doğup büyümüş olsam da bazi şeylere bi türlü alışamadım. Burada da alışamadığım şeyler var tabii, mesela arkadaşlarımın buluşmalarımıza geç kalmaları 🤭Size üniversitede ilk olarak türklerle yakınlık kurmanızı tavsiye ederim 🤗
 
Yani dedikodu cok yapiyoruz toplumca yalan yok.. bizim insanimiz her yerde ayni. Biraz samimi
Olsan kiskanclik basliyor, olmayan seyden bi laf cikarmaya bakiyolar. Sen simdi yillardir almanyadaymissin, eskiyi filan ozluyor olabilirsin.. ama inan seni eski hayatina koysalar bugunune donmek istersin.

Vakit gecirmek icin evet 1-2 arkadas olsa iyi ama bunun icin aktivite lazim.. ya gunlere katilacaksin ya spora kursa filan gideceksin..vs vs vs. Evde oturdugun yerden arkadas edinilmez.

Isin dogrusu arkadaslarin olsa bile eskisi gibi olamiyor calisiyorsan ya da kucuk cocuklarin varken. Herkes bir hayat telasinda.

Aslında aktivite çok, hiç olmazsa çocukları yüzmeye, baleye vs kurslara götürebiliriz. Ben duyduğum çoğu şeye hemen atlayan heves eden biriyim, gelip bana şunu yapalım deşeler hayır dediğim olmamıştır sanırım. Ama evet çocuklar olduktan sonra bir telaşe oluyor, otursak bile sürekli araya çocuklar giriyor muhabbet bölünüyor, paylaşım olmuyor bu sefer
 
Evet sanırım bu sebepten öyleler. Ben de bu durumdan gayet keyif alıyordum aslında. Üniversitede de çok değerli ve kalıcı arkadaşlıklar kurabildim, yine türklerle 🤔 alman arkadaşlarımı her ne kadar sevsem de, soğuk ve mesafeli oldukları için çok samimi olamıyorduk. Mesela yemek ısmarlamak istiyordum kabul etmiyorlardı. Herkesin parası kendineymiş. Orada doğup büyümüş olsam da bazi şeylere bi türlü alışamadım. Burada da alışamadığım şeyler var tabii, mesela arkadaşlarımın buluşmalarımıza geç kalmaları 🤭Size üniversitede ilk olarak türklerle yakınlık kurmanızı tavsiye ederim 🤗

Almanya’dan Türkiye’ye giden biri için de eminim alışmak çok zor oluyordur. Zira buranın düzenine sistemin tıkır tıkır işlemesine ben bile fena alıştım 😂 siz üniversiteye gitmişsiniz mesela, burda çoğu Türk pek üniversiteye gitmiyor, biliyorsunuzdur. Belki siz o kadar kapalı değilsinizdir, üniversite gibi ortamlara girince insan daha sosyal oluyor. Bakalım umarım karşıma arkadaş olabileceğim birileri çıkar :)
 
Konuyu bölmüş gibi olacağım özür dileyerek ama Hollanda bu konularda nasıldır bileniniz var mı acaba? Gitme planlarım var da.

Hollanda’ya gezi amacıyla gittim, eşimde bende insanların çok daha fazla gülümsediğini, daha sıcak olduklarını düşündük. Almanyanında kuzey ve güneyi çok farklı diyorlar, gitmedim ama Güney taraflarında insanlar daha nazik ve sıcakkanlıymış.
 
Back
X