Nerden başlayacağımı bilmiyorum altı senelik evliliğim bitiyor eşime o kadar çok aşığım ki gözüm kör. Çocuğumuz olmuyor (oldu ama kürtajla sonlandı bir tanesi üç sene önce) memleketimden başka şehire taşındık iki sene önce buraya geldiğimden beri dünyayı bana zindan etti. Neymiş beni insanlardan koruyormus gunesliklerim 7/24 camdaydi Bi şekil açtım kimseyle konuşmama izin vermedi bitek telefonunla uğraş benimle konuşma dedi tek isteğim Bi evlat tüp bbege gidelim dedim uğraşamam dedi burda çok bunaldım memlekete gitmek istedim kafa dağıtmak için geçen gün yok gitme gideceksen bile birlikte gider döneriz oda ne zaman olur bilmem dedi hep geçiştirdi en son bu akşam konu açtım babam geliyor onunla birlikte gideyim iki hafta içinde dönerim diye başladı yok efendim gidip dönersen beni kaybedersin çok değişirim. Yok efendim namus diye bisey kalmamış o namus diyince gözüm döndü sen ne diyorsun diye çaydanlık yanımdaydı aldım üniteye fırlattım cami kırılmış başladı işte ben boşanmak istiyorum diye bende dedim ben boşamak istemiyorum darlandım anla yanliz kalmaktan bunaldım. Tüp bebeğe gidelim devlette daha çok aşama var diye aşılama süreci nerden baksan bir seneyi bulur. Yok anlamıyor tutturdu yarın benden sonra çık git diye gitmek istemiyorum yuvam yıkılsın istemiyorum ama çok bunaldım kaldıramıyorum gözüm kapalı aşığım her yaptığına susuyorum gitsem bile ailem benimle perişan olur. Kimseden bisey beklemiyorum sadece içimi dökmek istedim yazım yanlışlarım varsa kusura bakmayın
