- 24 Kasım 2013
- 70.441
- 53.835
- 698
- Konu Sahibi ayseistanbul
-
- #21
unut ..
zamana bırak ..
zamana bırak ..
3 Senelik ilişkimi bitirdiğimde ben de yaşadım buna benzer şeyler.
Hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor biliyorum, ama illaki geçiyor. İki sene oldu biz ayrılalı.
Beni görmeliydin ilk zamanlar. Ayrılan taraf ben olduğum halde, okula gözler ağlamaktan şişmiş giderdim.
Zorla bir yerlere götürürlerdi beni arkadaşlarım.
Oturup onlara da ağlardım. Çok sevdim, bir daha böyle sevemem bu duyguyu yaşayamam diye diye harap ediyordum kendimi.
Gel gör kiii, şimdi başkasını seviyorum. Hem de öyle böyle değil.
O kendimi yıprattığım sevgi o kadar da abartılacak gibi değilmiş diyorum. Ben alışkanlıktan yıpratmışım kendimi öyle.
He sevmedim değil, tabiki sevmiştim. Ama alışkanlık, hep beraber olacağın düşüncesi içindeyken yalnız kalmak üzüyor asıl insanı.
Ayrılalı 2 yıl oldu. Ama ben onu unutmak için kimseyle bir ilişkiye başlamayı denemedim.
Hatta tanışmak isteyenlere bile şans vermedim.
Sonra olan oldu ve ben şu an resmen delicesine seviyorum bir başkasını :)
Her şeyde bir hayır olduğunu düşünenlerdenim ben. Seninde hayatın ondan ayrıyken güzel olacakmış demek ki .
İnanılmaz moral oldu bana anlattıklarınız. Yanlış anlamayın ayrılmış olmanıza sevinmedim tabiiki ama sonuçta atlatmış birini görmek demekki bende yapabilirim hissini uyandırdı bende. Bende şuan sizin ilk yasadıgınız durumdayım evet ben mantıken yaklastım ve ayrılma kararı aldım ve suan her ne kadar bana etmiş olsada sanki kimse yerini alamazmış gibi geliyor.... Kesinlikle bende her ama herseyde bi hayır vardır düşüncesine sonuna kadar inanıyorum en azından birsürü tecrübe edindim bu ilişki sonrasında birde onu yaptım bunu yaptım şöyle emek verdim böyle fedakarlık yaptımların pişmanlıgını atsam üstümden rahatlıcam yaptıysam yaptım halbuki değilmi... yeniden sevmenize çok sevindim umarım birliktesinizdir ve size tekrar sorsam arada sırada aklınıza illaki geliyodur benimde gelicektir ama ilk zamanki gibi can yakmıyor değilmi yada şu duruma geldinizmi sevgilisi varmış onla bunla geziyomus hani hiç umrunda olmaz ya insanın öyle oluyomu bunuda söyleyin nolur rahatlatın beni..
Öncelikle bu durumu atlatmanıza gönülden sevindim nasıl pis bir duygu olduğunu tahmin edersiniz ayrılık acısı cidden çekilecek şey değil iğrenç bir ruh hali tabii allah daha kötü acı yaşatmasın o başka. Sizin anlattıklarınızda kendimi gördüm bende yavaş yavaş bişiler duymaya başlıyorum tam unutuyorum derken bi haberiyle başa dönüyorum maalesefArada sırada geliyor aklıma tabi, ama öyle eski bi anıyı hatılar gibi. Kısa sürüyor, hemen unutup dönüyorsun kendi yaşamına.
Ben daha ilk zamanlardaki üzüntümü atlatamadan, bir arkadaşım "facebookta ilişki durumunu var olarak güncellemiş" diye haber verdi bana. Girdim baktım, çok üzüldüm Tebriklere teşekkürler etmiş falan.Bunları görünce canım çok yanmıştı. (Ama ilk aylardı o. Ki zaten sonrasında beni kıskandırmak için yaptığını öğrendim)
Şimdi biriyle görsem zerre umrumda olmaz.
Ben atlattım, o daha anca anca yaşıyor ayrılık acısını, ki çok derinden yaşıyor, ayık gezmiyor biliyorum.
Artık birini bulsa da, hayatına devam edebilse diye dua ediyorum onun adına.
Ben bu derece bitirdim. Ki takıntı derecesinde severdim.
En büyük hayalim öğretmen olmak ama "bana okulu bırak gel" dese bırakıp gidecek kadar bağlıydım ona.
Ben bu durumdayken atlattım, darısı başınıza :)
Öncelikle bu durumu atlatmanıza gönülden sevindim nasıl pis bir duygu olduğunu tahmin edersiniz ayrılık acısı cidden çekilecek şey değil iğrenç bir ruh hali tabii allah daha kötü acı yaşatmasın o başka. Sizin anlattıklarınızda kendimi gördüm bende yavaş yavaş bişiler duymaya başlıyorum tam unutuyorum derken bi haberiyle başa dönüyorum maalesefgöze alabileceğim fedakarlıklar tıpkı sizin bahsettiğiniz kadardı ayrıca bu arada bir öğretmen olarak umarım hayalinizi gerçekleştirirsiniz can-ı gönülden diliyorum bambaşka bir meslek kesinlikle bi evlada bişey öğretmek hem ders hem hayatla ilgili anne gibi kimi zaman çok özel bir duygu.. Ve amin diyorum inşallah şu yaşadığım buhranlı günler geride kalırda bende güle oynaya umrumda değil ya unuttum vallahide billahide diye buraya yazıcam..
Kesinlikle haklısınız arkadaşlarım vs de gidince yalnız kaldım ondan da sanırım biraz ağır geliyor bu durum, bende bişeylerle oyalanmak için spora yazıldım hem kilo verir kendimide iyi hissederim diye düşündüm değmedimi elbette değdi 1 2 saatte olsa kafam dağılıyo yalnız şunu farkettim şöyle acı çekiyorum ben tüm yaptıklarımı (ciddi anlamda fedakarlık yaptım çünkü) nasıl yaptım neden yaptım neden ona zaman harcadım neden kendimi küçük düşürdüm diye kendime kızmakla geçiyor zamanım tüm sıkıntım bu enayi yerine konduğumu çok geç anladım çünkü. Buda tecrübe anlamında iyimidir sizce kafamdaki sesler susarmı ne dersiniz?Unutmayın , ben bu fikre hep karşı olmuşumdur .Yaşayın acınızı , bilin ki bundan kimse ölmüyor .
Mümkün mü yaşananları hafızadan silmek , sorun şu ki sizin yapacak bir işiniz olmaması kendi mesleğiniz haricin de eğer ki bir şeylerle meşgul olabilseydiniz ( keyif alabileceğiniz )
Misal ben dikiş yaparken kendimden geçiyorum saatlerin nasıl geçtiğini anlamıyorum .Bana sıkıntı veren şeyleri düşünmememi sağlıyor.
Muhakkak ilginizi çeken bir şeyler vardır , ciddi anlamda yönelin onlara bir konu da profesyonelleşmeye çalışın .
Arkadaşlar herkese iyi akşamlar siteye üye olduğumdan beri 3. konu açışım bu herkese desteklerinden dolayı tek tek teşekkür ederim sadece sizlerin sayesinde moral buluyorum diyebilirim. Konumu merak edenler için; http://www.kadinlarkulubu.com/showthread.php?t=694715
Ayrılıgın üzerinden 3 aydan fazla geçti ona bakıyorum askerde ama gittigi yerleri yazmalar, fotograflar attıgı yorumlardan bile ne kadar iyi oldugunu hissedebiliyorum kötü olsunda demiyorum ama ağrıma gidiyor kızlar onca emek verdim çok sevdim benim için hiç uğraşmamış olması ağrıma gidiyor haa bazende uğraşsaydı ben salak gibi ona dönerdim de diyorum. Etrafımda çok fazla arkadaşım yok, öğretmen arkadaşlarım genelde 40 yaş üstü yani dengim yok okulda dostlarımsa hepsi şehir dışına atandılar kimi iş için yurtdısına gitmek zorunda kaldı vs. Sadece telefonda görüşebiliyorum arkadaşlarımla. Kendimi çok yalnız hissediyorum zaman geçiyor ama sanki özlemim artıyor o kişiye karşı. Bir insanı kafada nasıl bitirebilirim arkadaşlar? Lütfen yol gösterin ayrılığı kabullenemedim sürekli savaş halindeyim kendimle nasıl yaptım onca şeyi o bana bunları yaparken nasıl kördüm diye bunları ona söyleyememiş olmanın acısı var içimde yüzüne vuramamanın acısı var. Yeri geliyor onca şeye rağmen kendimi de suçluyorum ama artık kurtulmak istiyorum herkes zamanla geçer unutursun diyo zaman geçerken bana da geçiriyor afedersiniz.. Desteğinize ve yorumlarınıza gerçekten ihtiyacım var başından benzeri şeyler geçenler varmı benim gibi?
Bu ayrılık mı desem aşk acısımı desem zamanla geçer mi ?
Tamda bu durumdayım http://www.youtube.com/watch?v=VfQTMsaTLxw&feature=youtu.be
Bişey söyleyeyimmi yanınızda olup omzunuza dokunmak, elinizden tutup sıkıntınızı dinlemek istedim belli ki aşka ve sevgiye hala inanıp değer verenlerdensiniz. İnanın bende öyleyim yeterki sevgim karşılıklı olsun herşeyi yaparım yıllarca verdiğim savaşı kaybetmenin sıkıntısını yaşıyorum şuan ne yazıkki değer görmemiş olmanın sıkıntısı ve bunun ne kadar zor olduğunu en iyi siz anlamışsınız. Biraz mahçup oldum bende kendimi şımarık kız çocukları gibi hissettim herkes kendi derdini en ağır sanar dedikleri bu olsa gerek. Gönülden söylüyorum ki umarım problemlerinize en kısa zamanda çözüm bulursunuz çok naif birine benziyorsunuz. Sevgiye hakeden yürekten seven siz aynı tutkuyu tekrar yaşamanız dileğiyle bana destek olduğunuz için çok teşekkür ederim.yan yana olduğun ancak zamanı dolup da kendi kendine bitmiş bir aşkı yaşamak inan zamansız bir ayrılıktan çok daha zor. bakıp bakıp gülersin haline, tırnaklarınla kazandığın savaşı bir imza ile kaybettiğinde. onca emek, onca kan, onca gözyaşı.. sonrası hiç. koca bir hayalkırıklığı.. özgürlüğün ne olduğunu gerçekten biliyorsan derin bir nefes al ve gülümse. inan bu hayatta her şeyin bir sonu var ve aşkın da bir sonu olacaksa doğru insanla birlikte sevgiye son bulsun. uzun bir zaman deliler gibi bir aşk yaşamış ama evlendiği andan itibaren aşkı bitmiş bir insanım. gözlerimin önünde, avucumun içinde söndü duygularım. bomboş yaşıyorum ama yanlız değilim. ve bu malesef bir avuntu olmuyor..
size imreniyorum desem...
sizin yerinizde olmak için, hatta 5 ay öncesine dönebilmek için neler vermezdim...
hadi hadi yok bişeyiniz. sevmek insanın kendi kabiliyeti. yoksa erkekler pek sevilecek mühimlikte değilmiş. bunu da acı ya da tatlı öğreniyorsunuz eninde sonunda.. :)
öncelikle bende benzer bir durumdayım ve ilk yapman gereken onu "takip etmeyi bırak" . sen hala onunla yaşıyosun onun için geride bırakamazsın ki bu şekilde. istanbuldaymışsın eğer bu sene tayin isteyebiliyorsan okul değiştir. çok merkezi yerlerde daha yaşlı öğretmenler var. gidebileceğin okullara bak okulları git gör ortamlarına bak hatta yerini özelden yazarsan sana muhitler konusunda da yardımcı olabilirim. meslektaşız
kurslara git dans olabilir dil olabilir eğitim eğlence dikkatin dağılınca herşeyin değiştiğini göreceksin. tabi eğer karşındaki kişiyi sevmiyorsan eğer seviyorsan bunları yapmak zor . önce ona karar vermen gerek hala istiyor musun geri dönüş var mı o doğru kişi mi yoksa dönse bile artık düzelmez mi ?
İnşallah canım ya şansıma tüm arkadaşlarım çevrem hep dağıldılar kaldım bir başıma burda bende yıllarca şehir dışında okudum artık istanbul dışına çıkmak istemiyorum. Yeniden ortamım olmasını çok istiyorum ama farketmeden buna müsade etmiyorum sanırım çok arkadaş canlısıyken çabuk ortama adapte olan biriyken son zamanlarda kimsenin yanıma yaklaşmadığını farkettim sanırım istemeden aldığım tavırdan insanlara öyle yansıttımkonunu hatırladım belkide yorum yazdım hatırlamıyorum ama zaten ortada ilişki gibi bişey yokmuş canım tek taraflı bi çaba varmış oda yolunu çizmiş ve tercihini yapmış zaten
bence şuanki ruh halin yalnızlıktan ve alışkanlıktan
onun arkadaşlığına onun yanında olmasına alıştın şuandada arkadaşın olmadığı için onunla geçirdiğin zamanı özlüyosun aslında o kişiyi değil
derdinin çaresi arkadaş dost edinmek güzel vakit geçirmek ve kafanı meşkul edecek bişeylerle oyalanmak bence çok güzel bi mesleğin varmış inşallah arkadaşlarında olur
İnşallah canım ya şansıma tüm arkadaşlarım çevrem hep dağıldılar kaldım bir başıma burda bende yıllarca şehir dışında okudum artık istanbul dışına çıkmak istemiyorum. Yeniden ortamım olmasını çok istiyorum ama farketmeden buna müsade etmiyorum sanırım çok arkadaş canlısıyken çabuk ortama adapte olan biriyken son zamanlarda kimsenin yanıma yaklaşmadığını farkettim sanırım istemeden aldığım tavırdan insanlara öyle yansıttımYolunu çizdi tabi pislik ya bak sinirlendim yine adamı resmen okuttum mezun ettim diplomasını verdim gönderdim adi pislik ayy kusura bakmayın ya
Allah iyiliğinizi versin emi sayenizde bi ağlıyorum bir gülüyorumfarkındasın dimi onu değilde onlayken yalnız olmadığın günleri özlediğinin?
yok yok bakmam kusura adı pislik olsun tamam senimi kırcam
Bu arada bugün okuduğum memlekete yola çıkıyorum diplamamın illa aslı gerekti inşallah orada kötü hissetmem kendimiAllah iyiliğinizi versin emi sayenizde bi ağlıyorum bir gülüyorumöyle dimi aslında onu özlemiyorum dimi ama farkında değilim doğru aslında dua ediyorum onunla olduğum zamandaki kadar aktif olabileceğim beni hakeden biri çıksın karşıma aminnn :)
Allah iyiliğinizi versin emi sayenizde bi ağlıyorum bir gülüyorumöyle dimi aslında onu özlemiyorum dimi ama farkında değilim doğru aslında dua ediyorum onunla olduğum zamandaki kadar aktif olabileceğim beni hakeden biri çıksın karşıma aminnn :)
Zamanla unutacaksın...Ben de çok zor ayrılık acıları yaşadım..
.Zor oldu,hem de çok...Zamanla azaldı...Ama şuan unuttum..
Başka birileri çıktığında daha kolay unutuyor insan bir de..
unuttum diyebilmek nasıl güzel bir şey sen d eanlayacaksın..
Hayatında biraz değişklikler yap...turlara katıl..hobi kursları..yeni aradaşlar edinmeye çalış..
Ailene yakın değilsen onların yanına tayin ,isteyebilirsin..
Bunlar ayrıntı gibi ama etkili..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?