- 17 Mart 2012
- 6.520
- 2.297
- 448
Mantıkla hareket etmeye çalışıyorum demişsin ama yazdıklarının tek kelimesinde mantık kırıntısı bulamadım. Bu evlilik merakı neden ? Kendine yazık etmişsin genceciksin neden bu kadar erken evlenmek ?
Mantıkla hareket etmeye çalışıyorum demişsin ama yazdıklarının tek kelimesinde mantık kırıntısı bulamadım. Bu evlilik merakı neden ? Kendine yazık etmişsin genceciksin neden bu kadar erken evlenmek ?Merhaba biraz uzun olacak ama anlatıp dışarıdan nasıl göründüğüne ve ne yapmam gerektiğine dair fikir almak istedim. Ben 18 yaşımda ilk evliliğimi çok severek binbir zorlukla daha evvel evlenip boşanmış ve çocuğu olan bir adamla yaptım. Benden 10 yaş büyüktü. 2 yıl görüştükten sonra evlendik ama onun ailesi beni benim ailemde onu hiç istemedi. Biz bunları aşmaya çalışarak evlendik. Ama evliliğimizin 2. ayında ailesinin yaptığı baskılara dayanamayarak beni terkedip eski eşine döndü. Zor oldu ama atlattım. Şimdi 22 yaşındayım ve hayatımda yine benden 12 yaş büyük biri var. 9 aydır görüşüyoruz ve o daha önce hiç evlenmemiş. Babası vefat etmiş ve annesiyle yaşıyor. Evlilik planlarımız var ancak evlendiğimizde annesiyle birlikte oturacağız aslında bu sorun değil tam aksine olması gereken birşey annesinin tek başına kalmasına kimse razı gelmez. Bana bu konuyu anlattıktan sonra ben tabi ki kabul ettim. Ama sorun şu evlilik konusunda biz ciddi adımlar attıkça benim kafam karışmaya başladı. Çevremizdekilerin %90 bizi yakıştırmaz ve bunu açıkça söylerler. Nişan zamanına yaklaştıkça aramızdaki yaş farkı ve görsel farklılıklar bile benim zihnimi meşgul etmeye başladı. Zaman zaman annesiyle yaşamak bile benim gözümde büyüyor. Özetle ondan soğuttum kendimi. Deliler gibi aşık değildim zaten başından beri ancak davranışları huyları bana yaklaşımı aramızdaki hoşlantıyı sevgiye dönüştürdü ve ben zaten başından beri büyük bir aşkla değil de biraz sevgi biraz mantıkla hareket etmeye çalışıyorum. Ama ben düşünmeye devam ettikçe işler iyice sarpa sarıyor. Artık içimden güzel bir söz söylemek veya ona dokunmak bile gelmiyor. Ben ilk evliliğimi büyük yaralarla atlattım ve başka hata yapma şansım yok. Dolayısıyla ikincisi olacaksa sağlam bir evlilik yapmak istiyorum. Ne yapmalıyım sizce? Herşey daha ciddiye binmeden ayrılmalı mıyım yoksa bu sadece dönemsel bir psikoloji midir? Uzun oldu biraz okuyup cevaplayanlara teşekkür ederim şimdiden.
Merhaba biraz uzun olacak ama anlatıp dışarıdan nasıl göründüğüne ve ne yapmam gerektiğine dair fikir almak istedim. Ben 18 yaşımda ilk evliliğimi çok severek binbir zorlukla daha evvel evlenip boşanmış ve çocuğu olan bir adamla yaptım. Benden 10 yaş büyüktü. 2 yıl görüştükten sonra evlendik ama onun ailesi beni benim ailemde onu hiç istemedi. Biz bunları aşmaya çalışarak evlendik. Ama evliliğimizin 2. ayında ailesinin yaptığı baskılara dayanamayarak beni terkedip eski eşine döndü. Zor oldu ama atlattım. Şimdi 22 yaşındayım ve hayatımda yine benden 12 yaş büyük biri var. 9 aydır görüşüyoruz ve o daha önce hiç evlenmemiş. Babası vefat etmiş ve annesiyle yaşıyor. Evlilik planlarımız var ancak evlendiğimizde annesiyle birlikte oturacağız aslında bu sorun değil tam aksine olması gereken birşey annesinin tek başına kalmasına kimse razı gelmez. Bana bu konuyu anlattıktan sonra ben tabi ki kabul ettim. Ama sorun şu evlilik konusunda biz ciddi adımlar attıkça benim kafam karışmaya başladı. Çevremizdekilerin %90 bizi yakıştırmaz ve bunu açıkça söylerler. Nişan zamanına yaklaştıkça aramızdaki yaş farkı ve görsel farklılıklar bile benim zihnimi meşgul etmeye başladı. Zaman zaman annesiyle yaşamak bile benim gözümde büyüyor. Özetle ondan soğuttum kendimi. Deliler gibi aşık değildim zaten başından beri ancak davranışları huyları bana yaklaşımı aramızdaki hoşlantıyı sevgiye dönüştürdü ve ben zaten başından beri büyük bir aşkla değil de biraz sevgi biraz mantıkla hareket etmeye çalışıyorum. Ama ben düşünmeye devam ettikçe işler iyice sarpa sarıyor. Artık içimden güzel bir söz söylemek veya ona dokunmak bile gelmiyor. Ben ilk evliliğimi büyük yaralarla atlattım ve başka hata yapma şansım yok. Dolayısıyla ikincisi olacaksa sağlam bir evlilik yapmak istiyorum. Ne yapmalıyım sizce? Herşey daha ciddiye binmeden ayrılmalı mıyım yoksa bu sadece dönemsel bir psikoloji midir? Uzun oldu biraz okuyup cevaplayanlara teşekkür ederim şimdiden.
Babası vefat ettiginden dolayı gidecek başka yeri yok kızı var evli. Onun yaninda sürekli kalabileceğini düşünmüyorum ve müstakbel nisanliminda hem annesine hem de bana ayri ev açacak ekonomik gücü yok dolayisiyla su durumda annenle yaşayamam demek olmaz diye dusundumshiniettigi 37533033 .!.:Kırmızı ile alıntıladığım yeri anlamadım. Ne demek olması gereken şey? Sizin düşünce yapınız çok yanlıaceğiniz kişiyle başbaşa ayrı bir evde oturmalısınız, asıl olması gereken bu. Bu düşünce yapınızı değiştirmeden doğru bir evlilik yapacağınızı düşünmüyorum.
Sanırım kendinizi bu şekilde avutuyorsunuz. Ama yanlış, bu evlilik bu haliyle yalnış.
Diğer konulara girmiyorum bile. İyi düşünün.
bence siz bu adamla mantık evliliği yapacaksınız mantık evliliği yapanlar cevaplasın mutlular mı şahsen ben evlenmedim ama hep aşık olup evlenmek istemişimdirMerhaba biraz uzun olacak ama anlatıp dışarıdan nasıl göründüğüne ve ne yapmam gerektiğine dair fikir almak istedim. Ben 18 yaşımda ilk evliliğimi çok severek binbir zorlukla daha evvel evlenip boşanmış ve çocuğu olan bir adamla yaptım. Benden 10 yaş büyüktü. 2 yıl görüştükten sonra evlendik ama onun ailesi beni benim ailemde onu hiç istemedi. Biz bunları aşmaya çalışarak evlendik. Ama evliliğimizin 2. ayında ailesinin yaptığı baskılara dayanamayarak beni terkedip eski eşine döndü. Zor oldu ama atlattım. Şimdi 22 yaşındayım ve hayatımda yine benden 12 yaş büyük biri var. 9 aydır görüşüyoruz ve o daha önce hiç evlenmemiş. Babası vefat etmiş ve annesiyle yaşıyor. Evlilik planlarımız var ancak evlendiğimizde annesiyle birlikte oturacağız aslında bu sorun değil tam aksine olması gereken birşey annesinin tek başına kalmasına kimse razı gelmez. Bana bu konuyu anlattıktan sonra ben tabi ki kabul ettim. Ama sorun şu evlilik konusunda biz ciddi adımlar attıkça benim kafam karışmaya başladı. Çevremizdekilerin %90 bizi yakıştırmaz ve bunu açıkça söylerler. Nişan zamanına yaklaştıkça aramızdaki yaş farkı ve görsel farklılıklar bile benim zihnimi meşgul etmeye başladı. Zaman zaman annesiyle yaşamak bile benim gözümde büyüyor. Özetle ondan soğuttum kendimi. Deliler gibi aşık değildim zaten başından beri ancak davranışları huyları bana yaklaşımı aramızdaki hoşlantıyı sevgiye dönüştürdü ve ben zaten başından beri büyük bir aşkla değil de biraz sevgi biraz mantıkla hareket etmeye çalışıyorum. Ama ben düşünmeye devam ettikçe işler iyice sarpa sarıyor. Artık içimden güzel bir söz söylemek veya ona dokunmak bile gelmiyor. Ben ilk evliliğimi büyük yaralarla atlattım ve başka hata yapma şansım yok. Dolayısıyla ikincisi olacaksa sağlam bir evlilik yapmak istiyorum. Ne yapmalıyım sizce? Herşey daha ciddiye binmeden ayrılmalı mıyım yoksa bu sadece dönemsel bir psikoloji midir? Uzun oldu biraz okuyup cevaplayanlara teşekkür ederim şimdiden.
Evet aslında biraz öyle. Belki haddinden fazla sabır göstermem gerekecek ama aşktan veyaz benim aşk sandığım duyguyla yaptığım hiç birşeyden fayda göremedim aksine zararı dokundu bana.bence siz bu adamla mantık evliliği yapacaksınız mantık evliliği yapanlar cevaplasın mutlular mı şahsen ben evlenmedim ama hep aşık olup evlenmek istemişimdir
evet bende öyle ama şunu da anladımki ben birini sevmiyorsam olmuyor hem şöyle düşün evlendin kocanı seviyorsun ama ona sahip çıkabilecekmisin yarın birgün kafanı karıştıracak bir teklif çıksa karşına ben bu adamı gerçekten seviyorum diyebilecek misin. yani bilemiyorum doğrudur bende aşık olduğumu düşündüm ve çok sıkıntısını çektim. sonra dedimki kendi kendime birde aşık olmadan deniyim 2 kez görüştüm sonra dedim ben yapamıyorum. bence siz Allah a dua edin o kişi sizin için hayırlıysa gönlünüze onu koysun yok eğer değilse aranıza soğukluk girsin diye hoş zaten siz soğumuşsunuz zatenEvet aslında biraz öyle. Belki haddinden fazla sabır göstermem gerekecek ama aşktan veyaz benim aşk sandığım duyguyla yaptığım hiç birşeyden fayda göremedim aksine zararı dokundu bana.
Başlarda böyle sorunlar yoktu elini tutmamak dokunmak istememek vs. Anlatmaya çalıştığım gibi iş bu kadar ciddiye binmeye başladıktan sonra oldu bunlar bir de her davranışından rahatsızlık duymak tavırlarına katlanamamak sabır gösterememek vs gibi sorunlar yaşıyorum.Ben okuyunca yazdıklarını aşk göremedim, mantığını da biraz biraz konuşturan başlamış sin. .Daha dur evlenince o mantık sana neler fisildayacak..
Ailenle anlaşamiyorsun sorunların var anlayabilirim seni ancak bir zordan kaçarak daha zor olan bir adım atacaksin..ve anladigim kadari ile bu sefer de olmazsa bosanamayacaksin ve sorunların, şikayetlerin daha da artacak..üstüne bir de çocuk olur iyice çıkmaza süresin hayatını. .
Hadi evlendin diyelim hersey de çok iyi..gerçi ben simdiye kadar aynı evde kayinvalide si ile oturup herseyden memnun olanı görmedim de sana birsey soracagim; birgün gerçekaaşkı yasayamadigin için pişman olursan o zaman ne olacak?çünkü gozlemledigim aşk insanın içinde ud kalan bir duygu. .
Yani deseydin ki mantigima uyuyor aşık değilim ama seviyorum..yanımda olmasından, yanında olmaktan mutluyum, huzurluyum. .neyse..sen daha elini tutmak istemiyorsun arkadaş evliliğin ne olduğunu az çok biliyorsun değil mi?
Guzel tespit bende konuyu okuyunca bugun ne kadar 18 yasinda evlenmek icin can atan uye var diye aklimdan gecirdimbu 18 lik arkadaşların evlenmek için toplu halde depara kalkması çok ilginç.. hele hele ilk evliliğinden canı yanmış bir şekilde ayrılıp da henüz 22 yaşındayken 2. evlilik için öne sürülen şartları "zaten aksini kabul etmez" diye kendisinin kabul etmesi çok çok ilginç.. zamanın azalmıyor sevgili üye, önünde kocamaaaaaan bir ömür var..
Başlarda böyle sorunlar yoktu elini tutmamak dokunmak istememek vs. Anlatmaya çalıştığım gibi iş bu kadar ciddiye binmeye başladıktan sonra oldu bunlar bir de her davranışından rahatsızlık duymak tavırlarına katlanamamak sabır gösterememek vs gibi sorunlar yaşıyorum.
Merhaba biraz uzun olacak ama anlatıp dışarıdan nasıl göründüğüne ve ne yapmam gerektiğine dair fikir almak istedim. Ben 18 yaşımda ilk evliliğimi çok severek binbir zorlukla daha evvel evlenip boşanmış ve çocuğu olan bir adamla yaptım. Benden 10 yaş büyüktü. 2 yıl görüştükten sonra evlendik ama onun ailesi beni benim ailemde onu hiç istemedi. Biz bunları aşmaya çalışarak evlendik. Ama evliliğimizin 2. ayında ailesinin yaptığı baskılara dayanamayarak beni terkedip eski eşine döndü. Zor oldu ama atlattım. Şimdi 22 yaşındayım ve hayatımda yine benden 12 yaş büyük biri var. 9 aydır görüşüyoruz ve o daha önce hiç evlenmemiş. Babası vefat etmiş ve annesiyle yaşıyor. Evlilik planlarımız var ancak evlendiğimizde annesiyle birlikte oturacağız aslında bu sorun değil tam aksine olması gereken birşey annesinin tek başına kalmasına kimse razı gelmez. Bana bu konuyu anlattıktan sonra ben tabi ki kabul ettim. Ama sorun şu evlilik konusunda biz ciddi adımlar attıkça benim kafam karışmaya başladı. Çevremizdekilerin %90 bizi yakıştırmaz ve bunu açıkça söylerler. Nişan zamanına yaklaştıkça aramızdaki yaş farkı ve görsel farklılıklar bile benim zihnimi meşgul etmeye başladı. Zaman zaman annesiyle yaşamak bile benim gözümde büyüyor. Özetle ondan soğuttum kendimi. Deliler gibi aşık değildim zaten başından beri ancak davranışları huyları bana yaklaşımı aramızdaki hoşlantıyı sevgiye dönüştürdü ve ben zaten başından beri büyük bir aşkla değil de biraz sevgi biraz mantıkla hareket etmeye çalışıyorum. Ama ben düşünmeye devam ettikçe işler iyice sarpa sarıyor. Artık içimden güzel bir söz söylemek veya ona dokunmak bile gelmiyor. Ben ilk evliliğimi büyük yaralarla atlattım ve başka hata yapma şansım yok. Dolayısıyla ikincisi olacaksa sağlam bir evlilik yapmak istiyorum. Ne yapmalıyım sizce? Herşey daha ciddiye binmeden ayrılmalı mıyım yoksa bu sadece dönemsel bir psikoloji midir? Uzun oldu biraz okuyup cevaplayanlara teşekkür ederim şimdiden.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?