Bugün benim de eşimin de telefonumuz hiç susmadı.Ona bir sürü mesaj,aramalar geldi arkadaşları,müşterileri,tanıdıklar,akrabalar.Aynı şekilde bana da.Müşterilerim aradı,üniversiteden arkadaşlarım,liseden arkadaşlarım,akrabalarım.Hem bayramımızı kutladılar,hem de bayramdan sonra işle ilgili yapacaklarımızı konuştuk,iş yaptığımız insanlarla.Ne o bana sordu kim o arayanlar diye ne ben ona sordum.Eşimi kadın müşterileri de aradı,bayramını kutlamak için,eşinize de selam söyleyin dediler,kocam hayatım selamları var dedi bana telefonu kapattıktan sonra,ki tanımam etmem o kadını,sağolsun incelik etmiş selam yollamış bana da.Aman ben o zaman yolsaydım adamı seni nasıl arar kadın müşteri diye.Hiç olacak şey mi bu kıskançlıklar sence? Böyle şeyler evlilikleri bitiyor,ben eşime güveniyorum,o da aynı şekilde bana güvenir.Onu kim ararsa arasın ben eşime güvendiğim için sorun yok.Karşı taraf istemeyeceğim bir şey bile yapsa,biliyorum ki benim eşim gereken cevabı verir ona.Aynı durum benim için de geçerli.Sende güvenmeyi öğren.Bu şekilde hayat geçmez.Sen madem bu adama güvenmiyorsun,o zaman evlenmeyide düşünme.Güvenmediğin bir insanla birlikte olmanın ne anlamı var o zaman? Ama eminim ki sorun sende,anlattıklarından bu anlaşılıyor.Şuan ortada hiçbir şey yok ama sen kendi ellerinde bu ilişkinin sonunu hazırlıyorsun şuan da farklında değilsin.En sonunda patlayacak o nışanlın benden söylemesi.Bir an önce kendini topla,taş olsa çatlatırsın adamı çünkü.
