kızla bir derdim yok ama gerçekten onun hiçkimseyle mutlu olmasını istemiyorum… umarım ah’ım çıkar ondan… bu konuda bile umudum yok ama çünkü hiç ama hiç vicdan azabı çekmiyor. benimle cinsel şeyler yaşadı ve o kız benden öncesinden beri varmış. bana evlenelim diyodu. ben birbirimizin ilkiyiz sanıyodum. çok ağladım çok acılar çektim. şimdi nişan hazırlığı yapıyolar.Ben de ağlama krizleri geçiriyorum maalesef.
Kimseye kendinden fazla değer vermemek gerekiyor. Birine çok değer vermekte sıkıntı yok bana göre hatta güzel bir şey. Ama kendinden fazla değer verince suistimale çok açık bir noktaya geliyorsun. Karşındaki insan da kötü niyetliyse kullanmaktan çekinmiyor. Siz gönlünüzü ferah tutun, kimsenin mutsuzluğunu dilediğinden değil ama sizin ahınız varken mutlu olamazlar.
Eminim daha bunlar gibi pek çok konu vardır içinizde ukte olan. Ama zamanla geçeceğini ümit etmekten başka ne var elimizde? En azından anksiyete konusunda sizi çok iyi anlayan biri var burda. Dertleşmek istediğiniz an mesaj atabilirsinizkızla bir derdim yok ama gerçekten onun hiçkimseyle mutlu olmasını istemiyorum… umarım ah’ım çıkar ondan… bu konuda bile umudum yok ama çünkü hiç ama hiç vicdan azabı çekmiyor. benimle cinsel şeyler yaşadı ve o kız benden öncesinden beri varmış. bana evlenelim diyodu. ben birbirimizin ilkiyiz sanıyodum. çok ağladım çok acılar çektim. şimdi nişan hazırlığı yapıyolar.
Siz çok aklı başında birisiniz ve maalesef böyle aklı başında insanlar bu tarz psikolojik problemler yaşıyor , ben dahil. Olanları düz mantıkla algılamadığımız sorguladığımız herşeyi düşünmek zorunda kaldığımız içinEski sevgilinize üzülmeniz aptallık değil. Üzülmemeyi bekleyerek kendinize gereksiz sorumluluk yüklüyorsunuz. 3 sene geçirdiğiniz insan için ve dahası yaptıkları için üzülmemeniz anormal olurdu. En kısa zamanda atlatırsınız inşallah. Ve kendinizi hazır hissettiğinizde o kişiyi affedin hakkınızı helal edin. İnanın özgürleşeceksiniz
Teşekkür ederim güzel yorumunuz için. Hakkınız var evet her şeyi düşünmek anksiyetenin en büyük dostu zaten. Çok korkuyorum ve endişeliyim...Siz çok aklı başında birisiniz ve maalesef böyle aklı başında insanlar bu tarz psikolojik problemler yaşıyor , ben dahil. Olanları düz mantıkla algılamadığımız sorguladığımız herşeyi düşünmek zorunda kaldığımız için
teşekkür ederimEminim daha bunlar gibi pek çok konu vardır içinizde ukte olan. Ama zamanla geçeceğini ümit etmekten başka ne var elimizde? En azından anksiyete konusunda sizi çok iyi anlayan biri var burda. Dertleşmek istediğiniz an mesaj atabilirsiniz
Terapi süresi kişinin durumuna göre değişir. Hangi yöntemle çalıştınız bilmiyorum ama bdt yöntemini kullanırsaniz sadece anlatmakla kalmayıp düşünce, duygu ve davranışlarinizla da çalışmış olursunuz.terapi işi çok uzun soluklu, dediğim gibi yirmi seans gittim ve çok param gitti ilerleme olmadı belkide yanlış psikologdu bilmiyorum, genelde sadece ben konuşuyordum, hayatıma bir etkisi olmadı, şimdi zaten kimseye bişey anlatasım yok, anlatmaktan da sıkıldım gelip buraya yazıyorum:) anksiyete geleceğe yönelik kaygıdan oldu bende, iş eş durumlarındaki belirsizlikten stresten. üç yılımı verdiğim adam şerefsiz çıktı hayatımın içine etti, o düzgün birisi olsaydı ne psikologa gerek kalacaktı ne ilaca ne de anksiyete olacaktı, beni aldattığında üstüne beni suçlayıp terkedip gitti yemeden içmeden kesilmiştim saatlerce ağlıyodum çok kötü günlerdi sonra ilaca başladım anksiyetede nefes darlığı olmaya başladı bende. muhtemelen sende de iş eş durumlarından gelecek kaygısından oldu… ve bu durumlar düzelmeden anksiyetede geçmeyecek gibi kendim adına
Gelecek kaygısı yaşamanız çok normal. Hepimiz çoğu zaman yaşıyoruz. İşsizlik sorunu ve sevgiliniz ile ilgili durumunuzun belirsizliği zamanla özgüven problemine de yol açabilir.İyi akşamlar kk üyeleri,
Uzun süredir ülkece kasvetli dönemlerden geçtiğimizi düşününce burda böyle karamsar konular açmaya hakkım yok diye düşünüyorum ama inanın derdimi sıkıntımı paylaşacak kimsem yok. Bi süredir çok zorlanıyorum zaten ileri seviye anksiyete ve panik bozukluktan muzdaribim. 24 yaşındayım, geçtiğimiz sene Eylül'de mezun oldum. Daha sonra yüksek lisans için alese girip istediğim notu alamadım. İş bulmak için çabalarım sonuçsuz kaldı. Hala bir yerlere başvuruyorum ama dönüş yok. Bu yaşa gelip ailemden para alıyor olmak zoruma gidiyor. Hadi bunu da geçiyorum hiç arkadaşım yok, 1 tane bile. Arkadaş demeyelim ya da dostum yok. Derdimi sıkıntımı kimseyle paylaşamıyorum.
3 seneyi aşkın bir ilişkim var ama erkek arkadaşım da aynı zamanda işsizlikle uğraşıyor ve ailesi üzerinde ciddi bir iş baskısı kuruyor. Onun kendi derdi başından aşkın olduğu için problemlerimi onunla paylaşmak istemiyorum. Ki sorunlarımdan biri de o zaten geleceğe yönelik hiçbir söylemi yok. Ben evlilik diye deliren biri değilim ama 3 seneden fazladır birlikteyiz, 24 yaşındayız insan ortak bir gelecek inşa etmek istiyor. Tabiki rabbim bilir her şeyi, hayırlısı neyse o olsun ama bu şekilde ilerde bir gün ayrılmak için birlikte gibiyiz.
Diğer en önemli sıkıntım ileri seviye anksiyete. Son bir aydır korkunç bir dönemden geçiyorum hastalık hastalığı beni mahvetti. Bugün psikiyatra gittim ilaca başlayacağım yarın. Ama doz çok düşük ve en hafif antidepresanı uygun gördü doktorum. Bu koşullarda ve terapisiz neyi ne kadar aşabilirim bilmiyorum. Rabbim beterinden korusun hâşâ isyan etmiyorum her günüme elhamdülillah. Ama korkuyor muyum evet, endişelerim hat safhada. Buraya kadar okuyan varsa Allah razı olsun. Sizce ne yapmalıyım anksiyete nasıl geçer, depresyon ve geleceğe dair ümitsizliği nasıl atlatabilirim
Işığı bulacağıma dair inancım tam. Ama önce anksiyetenin beni çektiği karanlık kuyudan çıkmak zorundayım. İlaç tedavisine ek olarak evde yapabileceğim takviyeler var mı? Egzersizler vs. Biliyorsanız paylaşırsanız çok sevininirimGelecek kaygısı yaşamanız çok normal. Hepimiz çoğu zaman yaşıyoruz. İşsizlik sorunu ve sevgiliniz ile ilgili durumunuzun belirsizliği zamanla özgüven problemine de yol açabilir.
İlaç tedavisine başlayınca sorunlara çok odaklanmadan çözümlere odaklanmaya çalışın. Neler yapabilirsiniz.. İyice bir düşünün yapabileceklerinizi.. Mutlaka bir ışık vardır. Bazen sorunlara çok odaklaninca ışığı görmekte zorluk çekeriz.
Elbette kendinizi daha iyi hissetmenizi sağlayacak şeyleri yarın gün içinde özelden yollarım size. Bunu bir yol haritası gibi düşünün... Arada mesajlarınızi kontrol edersiniz. Faydalı olabilmek için size bir iki soru sorabilirim.Işığı bulacağıma dair inancım tam. Ama önce anksiyetenin beni çektiği karanlık kuyudan çıkmak zorundayım. İlaç tedavisine ek olarak evde yapabileceğim takviyeler var mı? Egzersizler vs. Biliyorsanız paylaşırsanız çok sevininirim
Bu yazdıklarınız büyük ihtimalle çoğumuz için geçerli. 25 yaşındayım atanamadım. YL a kendinizi çok şartlamayın çünkü onda da yine ailenizden para almaya devam edeceksiniz. Akademi istiyorsanız dil çalışabilirsiniz alesle beraber, en azından depresyon halinizi azaltacak uğraşınız olur.İyi akşamlar kk üyeleri,
Uzun süredir ülkece kasvetli dönemlerden geçtiğimizi düşününce burda böyle karamsar konular açmaya hakkım yok diye düşünüyorum ama inanın derdimi sıkıntımı paylaşacak kimsem yok. Bi süredir çok zorlanıyorum zaten ileri seviye anksiyete ve panik bozukluktan muzdaribim. 24 yaşındayım, geçtiğimiz sene Eylül'de mezun oldum. Daha sonra yüksek lisans için alese girip istediğim notu alamadım. İş bulmak için çabalarım sonuçsuz kaldı. Hala bir yerlere başvuruyorum ama dönüş yok. Bu yaşa gelip ailemden para alıyor olmak zoruma gidiyor. Hadi bunu da geçiyorum hiç arkadaşım yok, 1 tane bile. Arkadaş demeyelim ya da dostum yok. Derdimi sıkıntımı kimseyle paylaşamıyorum.
3 seneyi aşkın bir ilişkim var ama erkek arkadaşım da aynı zamanda işsizlikle uğraşıyor ve ailesi üzerinde ciddi bir iş baskısı kuruyor. Onun kendi derdi başından aşkın olduğu için problemlerimi onunla paylaşmak istemiyorum. Ki sorunlarımdan biri de o zaten geleceğe yönelik hiçbir söylemi yok. Ben evlilik diye deliren biri değilim ama 3 seneden fazladır birlikteyiz, 24 yaşındayız insan ortak bir gelecek inşa etmek istiyor. Tabiki rabbim bilir her şeyi, hayırlısı neyse o olsun ama bu şekilde ilerde bir gün ayrılmak için birlikte gibiyiz.
Diğer en önemli sıkıntım ileri seviye anksiyete. Son bir aydır korkunç bir dönemden geçiyorum hastalık hastalığı beni mahvetti. Bugün psikiyatra gittim ilaca başlayacağım yarın. Ama doz çok düşük ve en hafif antidepresanı uygun gördü doktorum. Bu koşullarda ve terapisiz neyi ne kadar aşabilirim bilmiyorum. Rabbim beterinden korusun hâşâ isyan etmiyorum her günüme elhamdülillah. Ama korkuyor muyum evet, endişelerim hat safhada. Buraya kadar okuyan varsa Allah razı olsun. Sizce ne yapmalıyım anksiyete nasıl geçer, depresyon ve geleceğe dair ümitsizliği nasıl atlatabilirim
Ay gerçekten yapar mısınız böyle bir iyiliği.. Allah sizden razı olsun çok çok teşekkür ederimElbette kendinizi daha iyi hissetmenizi sağlayacak şeyleri yarın gün içinde özelden yollarım size. Bunu bir yol haritası gibi düşünün... Arada mesajlarınızi kontrol edersiniz. Faydalı olabilmek için size bir iki soru sorabilirim.
ALES ten vazgeçmedim aslında ama anksiyete öyle bir kuşattı ki beni çalışamıyorum elimden hiçbir iş gelmiyorMemurluk imkanınız var mı, alesten vazgeçtiyseniz bu yolu zorlasanız?
Biraz olsun toparlansam başlıycam ama toparlanamıyorum ki bu anksiyete mahvetti beni tükettiBu yazdıklarınız büyük ihtimalle çoğumuz için geçerli. 25 yaşındayım atanamadım. YL a kendinizi çok şartlamayın çünkü onda da yine ailenizden para almaya devam edeceksiniz. Akademi istiyorsanız dil çalışabilirsiniz alesle beraber, en azından depresyon halinizi azaltacak uğraşınız olur.
Bizim yaş grubumuzun çoğu aynı gibi maalesef. Belirsizlik ve fazla düşünmek bizi öldürüyor. İnşallah hepimiz toparlanırızALES ten vazgeçmedim aslında ama anksiyete öyle bir kuşattı ki beni çalışamıyorum elimden hiçbir iş gelmiyor
Biraz olsun toparlansam başlıycam ama toparlanamıyorum ki bu anksiyete mahvetti beni tüketti
Benim sorunum yaygın anksiyete bozukluğu değil hastalık hastalığı. Elbette hayattaki engebeler ve belirsizlikler de yorsalar da benim asıl kaygı kaynağım kendi bedenim. İnsan kendinden nasıl kaçar? Nereye saklanabilirim ki.. dua ediyorum bol bolBizim yaş grubumuzun çoğu aynı gibi maalesef. Belirsizlik ve fazla düşünmek bizi öldürüyor. İnşallah hepimiz toparlanırız
Öncelikle dost konusunda yalnız değilsin bunu bilmeni isterim, her ne kadar aramızda görüşmemize engel mesafe olsada ben her zaman bir telefon uzağındayım. Şöyle ki zaten biz sağlık anksiyetesi konusunda hep şüpheciyiz, inanmıyoruz doktorlara ve en ufak şeyleri bile ciddi şeylerle yoruyoruz ayrıca bu takıntılı düşüncelerimiz yüzünden hep anı kaçırıyoruz beni en çok üzen şey de bu aslında. Bence ilaç tedavisi tek başına etkili değil diye düşünüyorum, terapi şart ama maddi durumumuz elvermeyebiliyor maalesef benimde öyle şu an düzenli bir şekilde terapi alabilecek durumda değilim ama kendimiz hayat biçimimizi alışkanlıklarımızı değiştirirsek biraz daha iyi olabilir sanki bunun için çaba göstermeliyiz.İyi akşamlar kk üyeleri,
Uzun süredir ülkece kasvetli dönemlerden geçtiğimizi düşününce burda böyle karamsar konular açmaya hakkım yok diye düşünüyorum ama inanın derdimi sıkıntımı paylaşacak kimsem yok. Bi süredir çok zorlanıyorum zaten ileri seviye anksiyete ve panik bozukluktan muzdaribim. 24 yaşındayım, geçtiğimiz sene Eylül'de mezun oldum. Daha sonra yüksek lisans için alese girip istediğim notu alamadım. İş bulmak için çabalarım sonuçsuz kaldı. Hala bir yerlere başvuruyorum ama dönüş yok. Bu yaşa gelip ailemden para alıyor olmak zoruma gidiyor. Hadi bunu da geçiyorum hiç arkadaşım yok, 1 tane bile. Arkadaş demeyelim ya da dostum yok. Derdimi sıkıntımı kimseyle paylaşamıyorum.
3 seneyi aşkın bir ilişkim var ama erkek arkadaşım da aynı zamanda işsizlikle uğraşıyor ve ailesi üzerinde ciddi bir iş baskısı kuruyor. Onun kendi derdi başından aşkın olduğu için problemlerimi onunla paylaşmak istemiyorum. Ki sorunlarımdan biri de o zaten geleceğe yönelik hiçbir söylemi yok. Ben evlilik diye deliren biri değilim ama 3 seneden fazladır birlikteyiz, 24 yaşındayız insan ortak bir gelecek inşa etmek istiyor. Tabiki rabbim bilir her şeyi, hayırlısı neyse o olsun ama bu şekilde ilerde bir gün ayrılmak için birlikte gibiyiz.
Diğer en önemli sıkıntım ileri seviye anksiyete. Son bir aydır korkunç bir dönemden geçiyorum hastalık hastalığı beni mahvetti. Bugün psikiyatra gittim ilaca başlayacağım yarın. Ama doz çok düşük ve en hafif antidepresanı uygun gördü doktorum. Bu koşullarda ve terapisiz neyi ne kadar aşabilirim bilmiyorum. Rabbim beterinden korusun hâşâ isyan etmiyorum her günüme elhamdülillah. Ama korkuyor muyum evet, endişelerim hat safhada. Buraya kadar okuyan varsa Allah razı olsun. Sizce ne yapmalıyım anksiyete nasıl geçer, depresyon ve geleceğe dair ümitsizliği nasıl atlatabilirim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?