Evet nihai sonuca ulaştık. Bu hafta resmen anlaşmalı olarak boşandık. İçin acıyor mu deseniz aslında bir şey hissetmiyorum.
Ama çok farklı bir yerdeyim artık. Ağlamaktan gözleri şişmiş çığlık atan kadın yok. Savaşırken Amazon kadınlarına taş çıkartanda gitti. İçimdeki aldatılmış, yanlız bırakılmış, üzgün, öfkeli ve kırgın kadınlar da gitti. Geriye anneliğim ve benliğim kaldı. Çok şeyler alıp götürdü benden. Ama geriye sağlam kişilikler kaldı. Evet yanlızım içimde ama buna alışacağım. Hayat bana çok farklı dersler verdi. Daha da verecek biliyorum. Fakat en beklemediğim vurdu beni şimdi diyorumki hayatta herşey olabilir...
1 sene önceki halimde eser yok şimdi :)
Son sözüm " Seni asla AFFETMEYECEĞİM seni ALLAH affetsin oldu" Yüzünün ifadesi gözümden gitmiyor. Arkadaş kalalım istiyordu. Üzgünüm ben bu kadar sevip bağlıyken bana bunları yaşatan biriyle arkadaş kalacağımı zannetmiyorum ama hayat ne gösterir bilinmez. Bundan sonra sadece çocuğum babası..