Zor

Kac yasindaydi? Bu islee hic belli olmuyor maalesef. Oncelikle babani affetmeyi ogrenmen lazim olumlu olumsuz yanlariyla bağışlarsan rahatlarsin. Bu konu onunla ilgili senle ilgisi yok. Isyerinden sen sakrak bir kadin vardi oglu vardi ortaokulda. Oglu yokken o da intihar etmis. Ama oglunu cok severmis.
 
Son düzenleme:
57 olması lazım. Kendımı bile affedemiyorum. Suçluyorum. Bilmiyorum biraz önce sevgilimle konuştuk sen beni napıyorsun dedim. Hayatimdaki bütün insanlara fazlalıkmiş gibi geliyorum. Kendimi hiçbir şeye hakketmiyorum. Ölsem bir şey değişmeyecek
 
ona kırgınım dua edesim gelmiyor. 5 sene falan mezarına gitmedim sırf daha yeni gidiyorum hem kırgınım hemde bir yandan kızıyorum hemde bir yandan üzülüyorum. Bir şeyleri düzeltemiyorum. Elimde kaliyor.
 
Benim yorumum bu konu sahibinkinden farklı benim teyzem 53 yaşındaydı en küçük çocuğu 13 yaşındaydı salonun kapısına asmış kendini
 
gelecegımı düşünmeyi çoktan bıraktım çünkü hiçbir şey benim istediğim gibi ilerlemiyor
Tatlım benim yıllardır öyle hiçbir şey istediğim gibi değil! ama senin bu ruh halinden çıkman lazım sonu iyi değil daha evlenip çocuk sahibi olacaksın
 
Öncelikle bu senin sorumluluğunda kesinlikle değil. İnsanlar evlatken hatayı ya da eksikliği en çok kendine yakıştırıyor halbuki öyle değil. Ebeveynler de hata yapıyor daha doğrusu insan hata yapar ve yapıyor... Babanız içinde muhtemelen hatalarla dolu bir ömür oldu, kimisinde üzüldü kimisinde mutluydu ancak o da neticede insan. Baba olmaktan, evlat olmaktan, eş olmaktan en ama en önce o da bir insan... Bazen diğer tüm kimlikler üzerinde ki üzüntüyü silemez insanın. İyisiyle kötüsüyle şu an aranızdan ayrılmış durumda bu onun yoluydu, onun seçimi şimdi sizin seçimleriniz var sizin hayatınız devam ediyor. Onu anlayın, içinizde bağışlayın, gülümseyerek arada hatırlayın ve kendi hayatınızı kurun...
 
ona kırgınım dua edesim gelmiyor. 5 sene falan mezarına gitmedim sırf daha yeni gidiyorum hem kırgınım hemde bir yandan kızıyorum hemde bir yandan üzülüyorum. Bir şeyleri düzeltemiyorum. Elimde kaliyor.
Neler yaşadığını bilemeyiz çok kötü şeyler yaşamış olabilirsin.Ama sonuçta baban ve artık yaşamıyor affet ve yoluna bak.İnşallah sorununu kendi içinde halledebilirsin.
 
Tatlım benim yıllardır öyle hiçbir şey istediğim gibi değil! ama senin bu ruh halinden çıkman lazım sonu iyi değil daha evlenip çocuk sahibi olacaksın
ıste evlenmeyi düşünmüyorum ilerde bir cocugum olursa ben ona ne verebilirm ki her gün dünya kadar play olacak ben çok acı çektim onun acı çekmemesi için napabilirim ki birde bizim ailede psikolojik hastalıklar genetik ileride onunda benim gibi olma ihtimali var
 
İşte kuramiyorum canım yanıyor
 
İşte kuramiyorum canım yanıyor
Peki sence bunun babanın ölümü ile ilişkisi ne? Bu örneği vermek istemem sadece yardımcı olabilmek adına soruyorum, başka bir yakınınızı kaybetseydiniz tepkiniz yine bu mu olurdu? Babanızın eksikliği sizden neyi aldı, en çok neyin eksikliğini duyuyorsunuz?
 
İstediklerimizle değil çabaladıklarımızla ilerleriz pes etme.
ben bu olayı daha önce atlattım diye düşünmüştüm tam düzeliyorum iyiyim dedıgımde birden yıkılıyorum psikolojik destek alıyorum başka napabılırım cidden bilmiyorum bunca sene üstünü kapattım ama sorunlar üstünü kapattık ca daha da büyüdü. Artık kendimi toparlayacak halım yok bunca sene hep kendimi ben toparladım geçer dedim hallolur dedim ama olmuyor. Artık kendi kendimi toparlayacak halim yok. Birilerine de anlatacak durumum yok. Bana kımse yardım edemez. Bu durumun çözümü tamamen benim. Ama bende bir şey yapamıyorum
 
Evet bazı şeyler genetik bende hep mutsuzdum şimdi bi kızım var o benim mutluluğum ben gerilince sinirlenince saçlarımı çekiştirirdim 11 aylık kızımda aynısını yapıyor şimdi o zaman genetik olduğunu anladım Ve bizim ailede intihar vakası da çok anne tarafında 6-7 kişi var ontğzden diyorum ki bu ruh halinden çıkın yaşamdan tat almaya bakın ne oluyorsa yaşama Sevinci tükenince oluyır
 
Bilmiyorum babası ile gezen kızları görünce canım yanıyor. Mesela içimde kocaman bir boşluk var ve dolmuyor. Sürekli bir arayış içindeyim. Alışveriş erkek arkadaş yemek ama olmuyor dolmuyor canım yanıyor. Şimdi yaşasa da bir şey değişmezdi çünkü sağlıklı bir psikolojide değildi ve bızı uzerdi olması da olmamasıda sıkıntı
 
Ben kendi kızıma nasıl bakıcam bilmiyorum. Kendime bakıyorum. Mesela sevgilim evl ilk falan dedi çocuk çok ciddi ben bu çocukla napıcam bilmiyorum evlilik çocuk düşüncesi bana çok uzak daha kendi işimi bile yapamıyorum. Daha sınav var onumde ona hazırlamıyorum. Daha nasıl iş sahıbı olucam onu bilmiyorum
 
Bak sağlığın yerinde şükret diğer herşey olur nasıl yapacağım diye düşünme yaşadıkça güçleneceksin
 
Öyleyse bunun babanızın intiharı ile ilgisi yok, yani eceli ile ölse de belki tüm bunlar için ona yeniden kızacaktınız. Öfkeniz babanızla olmayan ilişkinize. Evet bunu tamamlayamamış belki o da çocukken babası ile birçok şeyi tamamlayamadı bu yüzden nasıl bir baba olması gerektiğini hiçbir zaman bilemedi. Şimdi sizin bir şansınız var, sizi seven bir insan var hayatınızda,onunla güzel bir aile kurabilirsiniz evlatlarınız olabilir bir anne olarak onları öyle seversiniz ki içinizde olan tüm boşlukları dolduruverirsiniz... Baba ile kızlarını gördüğünüzde durduğunuz yere bakıp evladınıza daha sıkı sarılırsınız, eşinizi anımsarsınız. Hayatta her şey hizasında yürümüyor elbet şaşanlar oluyor. Düşünsenize sadece iyi hissettiren duygular olsa "kötüyü gördüm çözümü biliyorum iyiye giden yol nedir öğrendim" diyemezdik. Kötü şeyler yaşıyoruz, yaşayacağız ama dedim ya, hep kötü olamaz hep iyi de olamaz bu inişin çıkışın tadını almak lazım
 
Yaşım daha çok genç ve boyle bir sorumluluk almak istemiyorum. Evet ona kızgınım. Her şeye kızgınım. Evlenmek için çok gencim. Açıkçası içimdeki boşluk dolanıyor. Ve baba sevgisini hicbir şekilde doldurabilir mi bilmiyorum. Oba böyle bir misyonu yüklemek istemiyorm
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…