En kısa sürede psikolojik destek almalısınız, eğer eşinizle mutlu değilseniz ve o da boşanmak istiyorsa daha fazla aynı evin içinde kalmayın kendinize yeni bir hayat kurup çalışın. Umarım Herşey gönlünüzce olurHayatım boyunca kendi öz evladıma karşı vicdan azabı yaşayacağım başıma gelecek en güzel duygu olan anneliği berbat bir dönem de yaşadığım için kendimi asla affetmeyeceğim. Seçimlerimin beni getirdiği bu noktada sonuçlarının bu kadar ağır olması bu kadar acı vermesi bana ben bunu hak edecek ne yapmış olabilirim sordurtmadan duramıyorum. Aileden yana şansız eşden yana şansız hatta ve hatta evlattan yana bile tüm gün canım çıkıyor ağzına bir lokma koyabilmek için sürekli yapma elleme o musluğu açma , deterjanlara dokunma kızım rahat dur ve akabinde avazım çıktığı kadar bağırıyorum. Yok hayır artık buna eminim başaramadım ben ne evlat olabilmeyi ne aşık olunan kadın olabilmeyi ne eş ne de anne
Kapalı kaldım o deli dolu içine sığmayan özgürlüğümü camdan bir fanusun içine tıkıp oradan yaşamı seyretmesini istedim üstelik bunu farkında olmadan yaptım bir anne baba evladına yapabileceği en büyük kötülük neyse bana yapıldı buna eminim ama bunun için bile artık onları suçlayamıyorum zamanı var ,olmalı bir işe girip aylık bir kazanç sağlayayıp beni tüken bu evlilik den kurtulmalıyım. Kendimi iyileştirmek zorundayım yoksa kızıma bırakacağım miras bana benzer duygular içinde ki bir hayat olucak.
Yaz geldi güneş iç ısıtıyor ama ben üşüyorum.
Artık dayanamıyorum, gücüm de kalmadı baş edemiyorum hiç bir şeyle, sanki bundan sonrası hep böyle geçecekmiş gibi sanki sürekli aynı iğrenç hisleri yaşayacakmışım gibi . Bitti hayat dolu etrafına ışık saçan çocukluğum bitti, umudum hayallerim tükendi artık güneşin doğup doğmaması beni ilgilendirmiyor elimde olsaydı yaşamamı burada sonlandırmak isterdim.
Benimde büyürken çok öfkeli ebeveynlerim vardı hata yapmaktan çok korkardım. İkisi de sınıf öğretmeniydi bir de okulda yaşadıklarını eve yansıtırlardı annemle babam boşansın diye çok dua ederdim çocuğunuzun da benim gibi olmasını istemiyorsanız acilen bir çözüm bulmanız lazım.
Sizin sorununuz bence çocuğunuzla değil hiçkimse size destek vermiyor sevilmediginiz saygı görmediğiniz bir yerde olmak sabrınızı tüketmiş bu da çocuğunuza yansıyor sizde insansınız öncelikle bunu kabul edin ondan sonra çocuğunuza tahammülünüzde artacaktır.
Evliliğiniz kötüyse ve eşinizi sevmiyorsanız bir an önce boşanın. Ama çocugunuz için mutlaka psikolojik destek alınHayatım boyunca kendi öz evladıma karşı vicdan azabı yaşayacağım başıma gelecek en güzel duygu olan anneliği berbat bir dönem de yaşadığım için kendimi asla affetmeyeceğim. Seçimlerimin beni getirdiği bu noktada sonuçlarının bu kadar ağır olması bu kadar acı vermesi bana ben bunu hak edecek ne yapmış olabilirim sordurtmadan duramıyorum. Aileden yana şansız eşden yana şansız hatta ve hatta evlattan yana bile tüm gün canım çıkıyor ağzına bir lokma koyabilmek için sürekli yapma elleme o musluğu açma , deterjanlara dokunma kızım rahat dur ve akabinde avazım çıktığı kadar bağırıyorum. Yok hayır artık buna eminim başaramadım ben ne evlat olabilmeyi ne aşık olunan kadın olabilmeyi ne eş ne de anne
Kapalı kaldım o deli dolu içine sığmayan özgürlüğümü camdan bir fanusun içine tıkıp oradan yaşamı seyretmesini istedim üstelik bunu farkında olmadan yaptım bir anne baba evladına yapabileceği en büyük kötülük neyse bana yapıldı buna eminim ama bunun için bile artık onları suçlayamıyorum zamanı var ,olmalı bir işe girip aylık bir kazanç sağlayayıp beni tüken bu evlilik den kurtulmalıyım. Kendimi iyileştirmek zorundayım yoksa kızıma bırakacağım miras bana benzer duygular içinde ki bir hayat olucak.
Yaz geldi güneş iç ısıtıyor ama ben üşüyorum.
Artık dayanamıyorum, gücüm de kalmadı baş edemiyorum hiç bir şeyle, sanki bundan sonrası hep böyle geçecekmiş gibi sanki sürekli aynı iğrenç hisleri yaşayacakmışım gibi . Bitti hayat dolu etrafına ışık saçan çocukluğum bitti, umudum hayallerim tükendi artık güneşin doğup doğmaması beni ilgilendirmiyor elimde olsaydı yaşamamı burada sonlandırmak isterdim.
Ataerkilliğin mesleği yokPati senin annen baban öğretmen miydigerçekten şaşırdım o tavırlara sahip insanlar... Oğluşlarını kayıran, sürekli seni baskılayan...
Evet sabrım yok 2 yaşında ve haklısınız bunaldımCocugunuz kac yasinda yapma etme derseniz daha cok yapar soyleki .deterjanlari ulaşamayacagi yere kaldirin. Maddi durumunuz nedir bilemem ama salonda ona yer acin plastik çitler var kare seklinde oluyor bayagida alani kapliyor olan hem kendi alani olur kendi bolgesinde oynamayi cok sever cocuklar.
evdeki şeyleri karistiracak tabiki yoksa nasil kesfedecek sizin sabriniz yok büyük halam şöyle demisti cocuk cocukta bizim sabrimiz yok .sanirim surekli evdesiniz bunaldiniz yasi büyükse is imkanini düşünün derim
Nerden başlamam gerekiyor onu bile bilmiyorumYaz geldi güneş iç ısıtıyor ama ben üşüyorum demişsiniz. DuygulandımBenim de böyle hissettiğim zamanlar oldu. Yavaş yavaş anlatın sorunlara teker teker yaklasalim.
Bunu bende istiyorum ama o bir an önce olayını bir türlü hayata geçiremiyorumEvliliğiniz kötüyse ve eşinizi sevmiyorsanız bir an önce boşanın. Ama çocugunuz için mutlaka psikolojik destek alın
Mesela önce evliliğiniz ileilgili post acin ya da aileNerden başlamam gerekiyor onu bile bilmiyorum
O kadar haklısınız ki daha doğru söylenmezdi ben değer görmediğim bir yerde soluyorumBenimde büyürken çok öfkeli ebeveynlerim vardı hata yapmaktan çok korkardım. İkisi de sınıf öğretmeniydi bir de okulda yaşadıklarını eve yansıtırlardı annemle babam boşansın diye çok dua ederdim çocuğunuzun da benim gibi olmasını istemiyorsanız acilen bir çözüm bulmanız lazım.
Sizin sorununuz bence çocuğunuzla değil hiçkimse size destek vermiyor sevilmediginiz saygı görmediğiniz bir yerde olmak sabrınızı tüketmiş bu da çocuğunuza yansıyor sizde insansınız öncelikle bunu kabul edin ondan sonra çocuğunuza tahammülünüzde artacaktır.
Bir önce ki postta açmıştım aslında kararım da kesin sadece bunu hayata geçirmekte sorun yaşıyorumMesela önce evliliğiniz ileilgili post acin ya da aile
2 yaşında ama bitiren o değil ya bakmayın sadece etkenler fazla olduğu için kızıma karşı tavrım da sabrım da tükeniyorKaç yaşında çocuk sizi bu kadar bitiren afacani merak ettim. Üzmeyin kendinizi büyüyünce çok değişiyor çocuklar
Başkaları delirtiyor çocuklar stresini çekiyor maalesef. Aileniz anne veya kız kardeşinizden yardım isteyin böyle zor zamanlari tek geçirmeyin.2 yaşında ama bitiren o değil ya bakmayın sadece etkenler fazla olduğu için kızıma karşı tavrım da sabrım da tükeniyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?