zorunlu olmadıkça sevmediğim ortamlarda bulunamıyorum

ya şeyi hiç sevmiyorum, böyle yapınca asosyal üşengeç vs. diye nitelendiriliyoruz, sorsak çoğu lise arkadaşım öyle der kesin. ama orda kasıntı, yapmacık durmaktansa hiç gelmemeyi tercih ediyorum sadece
Sanırım siz sizin hakkınızda olumsuz düşünülmesiden rahatsızsınız. Eğer oraya gitmezseniz bu düşüncenin var olacağını veya büyüyeceği gibi bir düşünceniz var. Sevmediğiniz kişi ile görüşme siniz doğal bence bu ama sevmiyorum diye sadece 3 kişi ile takılmak çok makul değil farklı insan tanımak her zaman iyidir ufkunuzu açar. Sevmediğiniz kaç kişi olabilir ki zaten liseyi sevmeseniz ünide olur o onun arkadaşı derken zaten sosyal ortamını oluşur.
 
Konu sahibi aynen böyle devam et
Bende de bu var istemedigim ortama girmem
Eşimin kuzeni evlendigimden beri 3 kez çağırdı ucunde de gitmedim
Benim de çağırmam gerekiyor ama cagirmadim
Bazen aynı ortamda oluyoruz başkalarını davet etmem gereken bir durum oluyor ve o kuzeni o ortamda olsa da sende gel demiyorum.

Ayıpsa da ayıp yani mecbur muyum ayol ayıp olmasın diye sevmediğim şeylere katlanmaya
 
Ben de aynı durumdayım. Çoğu yere gidiyorum çünkü sohbet ilerletmek, insanlarla anlaşmak da biraz zorluk çektiğimi hissediyorum. 20 yaşlar genç olduğundan diğer insanları gözlemliyorum, onlardan yeni şeyler öğrenebiliyorum.

Mesela bir kere 1-2 kez gördüğüm insanlarla buluşmaya gittim ve şu an onlarla bir kursa gidiyorum. Belki gitmeseydim o kursa da gitmeyecektim. Böyle güzel kapılar da açabiliyor.

Hepsi arkadaşım mı hayır ama yemeğe giderken, yolda karşılaşınca ya da işte kursta konuşabileceğin, selam verebileceğin tanıdıklar en azından diye düşünüyorum.

Yanında kendimi çok rahatsız hissedeceğim birini ise kesin red ediyorum, canım istemiyorsa red ediyorum. Yani sana kalmış bir şey. Ama bence biraz konfor alanından çıkmak gerekiyor. 25 civarına gelince artık biraz yatışma dönemi olur, yeni insan tanımak istememeye başlarım diye düşünüyorum. Okul, üniversite gibi ortamlar sonradan bulunmayacak bence
 
evet ben de ayynı böyleyim, sadece geriye dönüp baktığımda çok fazla anı birikterememekten korkuyorum. herkes bu yaşlarda yaptıklarından bahsederken belki de sırf kendimi o ortama çok da yakın hissedemedim diye olabilecek güzel anıları engellemişim gibi geliyor.
Anılar güzel insanlarla olur, enerjinizin tuttuğu, güvenebildiğiniz kişilerle.
Ayrıca hatıralar için yine insanlara ihtiyacınız yok, sağlam 1 tane arkadaş böyle boş beleş 40 kişiye bedeldir.
Sağlam bir arkadaşınız yok ise kendinize gezmelik bir grup arkadaşı kurabilirsiniz mesela.
Sadece sosyalleşme için kullandığınız, o süre boyu tahammül edebildiğiniz, çok derin boyut içermeyen kakara kikiri kısmında kalan ve sizi kendinize iyi hissettiren bir ortam yeterlidir.
O da mı yok, insanın en iyi arkadaşı kendidir;)
 
Yalniz olmak guzeldir. Bunu yalniz bir akrep olarak yaziyorum. Insanlar beni hasta ediyor. O kibirleri yalanlari merhametsizlikleri iki yuzlulukleri. Biri masadan kalkinca arkasindan dedikodu yapmalari. Gruplasmalari beni hasta ediyor dayanamiyorum.
 
Yalniz olmak guzeldir. Bunu yalniz bir akrep olarak yaziyorum. Insanlar beni hasta ediyor. O kibirleri yalanlari merhametsizlikleri iki yuzlulukleri. Biri masadan kalkinca arkasindan dedikodu yapmalari. Gruplasmalari beni hasta ediyor dayanamiyorum.
Ben de niye böyle yabaniyim diyordum, meğer burç özelliğiymiş desenize😂
 
Yalniz olmak guzeldir. Bunu yalniz bir akrep olarak yaziyorum. Insanlar beni hasta ediyor. O kibirleri yalanlari merhametsizlikleri iki yuzlulukleri. Biri masadan kalkinca arkasindan dedikodu yapmalari. Gruplasmalari beni hasta ediyor dayanamiyorum.
benim de yukselenim akrep :)
 
Zaten sevmediginiz ortamda niye bulunmak isteyelim.Sorun nedir
 
başlıkta da anlattığım gibi zorunluluğum olmadıkça sevmediğim ortamlarda bulunmak istemiyorum. şimdi diyeceksiniz ki ee bunda sorun ne?

örnek vereyim haftaya lise buluşması yapılacak(şuan üniversitede okuyorum). lisedekilerden nefret ediyorum diyemem ama sınıftakiler benden daha yakınlardı ben bir tık daha kendimi geri planda hissettim hep.(çok kalabalık bir sınıf değiliz 14-15 kişi var). gitme zorunluluğum yok diye gitmiyorum, şimdiye kadarki hiçbir lise buluşmasına da gitmedim. birkaç lise değiştirdim ordakilerle buluşuyorum ama bu son gittiğim lisedeki sınıf buluşmalarına hiç gitmedim açıkçası.
biraz kendimi kötü hissetmeye başladım. orda çok da mutlu hissetmeyeceksem, zorunlu da değilsem neden gideyim mantığıyla düşünüyorum. hatta bende uzun süredir bu düşünce var rehberimi temizledim sosyal medya hesaplarımdan yapmacık samimiyet kurmak istemediğim kişileri çıkardım. daha mutlu hissettiğim daha rahat hissettiğim insanlarla takılıyorum burası doğru, ama çevremdeki insan sayısı da çok azalmış gibi geliyor. acaba kendimi biraz zorlamam mı gerek, çok sevmesem de geri kalmamak adına benim de dahil olmam mı gerek? diye düşünüyorum zaman zaman.

şunu da fark ettim. ben ne yaparsam yapayım zaten insanların benim hakkımdaki fikirleri pek değişmiyor. o yüzden kimseyi memnun etmek için ortamlarda bulunmak zorunda değilim açıkçası. kendimi aşmaya çalışsam, istemesem de o ortama, o buluşmaya gitsem de ne değişecek ki? sırf gitmiş olmak için, sosyal medyaya atılacak olan o fotoğrafta bulunmak için gitmiş olacağım yani. en azından mutlu olduğum şekilde, mutlu olduğum kişilerle olacaksam olayım diyorum.

sizin de fikrinizi merak ettim. sizce bu konuda biraz daha kendimi zorlayıp seçici davranmamak mı daha iyi yoksa kafamın rahatlığını düşünmek mi?
Ben zorunlu olduğum yerlere de gitmiyorum :) 2 yıldır pandemiyi bahane edip çok yakın akrabaların düğünlerine gitmedim mesela hiç de kafama takmadım ben böyle mutluyum isteyen istediğini düşünsün kendiniz kötü hissetmeyin bu dünya ya ikinci kez gelmiyoruz ve dediğiniz gibi insanlar ne yaparsanız yapın sizin hakkınızda aynı şekilde düşünmeye devam ediyorlar ben negatif insanlardan olabildiğince uzak duruyorum gayette mutluyum
 
Yalniz olmak guzeldir. Bunu yalniz bir akrep olarak yaziyorum. Insanlar beni hasta ediyor. O kibirleri yalanlari merhametsizlikleri iki yuzlulukleri. Biri masadan kalkinca arkasindan dedikodu yapmalari. Gruplasmalari beni hasta ediyor dayanamiyorum.
Kibir narsistlik seviyesinde genelde akrep burcuna aittir ama 🤷
 
Ben de böyleyim, hatta dün yine baktım konuşmadığım etmediğim insanları listemden çıkardım. Niye kalsın ki aman. Liseymiş, ilkokulmuş arkadaşlarımla görüşmüyorum. Çekirdek ailem, kardeşim, çok yakın akrabalarım bir de iki dost yeter bana. Kafam kaldırmaz.
 
Ee ? :KK53:

İstemediğim yere gitmem
Zorla asla gülemem
Ortam içinde maske ile dolaşmam. O anki ruh halim neyse o'yum
Söyleyecek lafım varsa çekinmem söylerim.
Yapı meselesı biraz da...
 
başlıkta da anlattığım gibi zorunluluğum olmadıkça sevmediğim ortamlarda bulunmak istemiyorum. şimdi diyeceksiniz ki ee bunda sorun ne?

örnek vereyim haftaya lise buluşması yapılacak(şuan üniversitede okuyorum). lisedekilerden nefret ediyorum diyemem ama sınıftakiler benden daha yakınlardı ben bir tık daha kendimi geri planda hissettim hep.(çok kalabalık bir sınıf değiliz 14-15 kişi var). gitme zorunluluğum yok diye gitmiyorum, şimdiye kadarki hiçbir lise buluşmasına da gitmedim. birkaç lise değiştirdim ordakilerle buluşuyorum ama bu son gittiğim lisedeki sınıf buluşmalarına hiç gitmedim açıkçası.
biraz kendimi kötü hissetmeye başladım. orda çok da mutlu hissetmeyeceksem, zorunlu da değilsem neden gideyim mantığıyla düşünüyorum. hatta bende uzun süredir bu düşünce var rehberimi temizledim sosyal medya hesaplarımdan yapmacık samimiyet kurmak istemediğim kişileri çıkardım. daha mutlu hissettiğim daha rahat hissettiğim insanlarla takılıyorum burası doğru, ama çevremdeki insan sayısı da çok azalmış gibi geliyor. acaba kendimi biraz zorlamam mı gerek, çok sevmesem de geri kalmamak adına benim de dahil olmam mı gerek? diye düşünüyorum zaman zaman.

şunu da fark ettim. ben ne yaparsam yapayım zaten insanların benim hakkımdaki fikirleri pek değişmiyor. o yüzden kimseyi memnun etmek için ortamlarda bulunmak zorunda değilim açıkçası. kendimi aşmaya çalışsam, istemesem de o ortama, o buluşmaya gitsem de ne değişecek ki? sırf gitmiş olmak için, sosyal medyaya atılacak olan o fotoğrafta bulunmak için gitmiş olacağım yani. en azından mutlu olduğum şekilde, mutlu olduğum kişilerle olacaksam olayım diyorum.

sizin de fikrinizi merak ettim. sizce bu konuda biraz daha kendimi zorlayıp seçici davranmamak mı daha iyi yoksa kafamın rahatlığını düşünmek mi?

Bu bir dert değil güzel kızım. Hayat senin hayatın, başkalarına göre yaşama, hele ki yapmacık insanlarla hiç yaşama. Nerede mutlu oluyorsan o ortamlarda, kimlerle mutlu oluyorsan onlarla birlikte yaşamaya çalış.
 
Kibir narsistlik seviyesinde genelde akrep burcuna aittir ama 🤷
Tam tersine bence annem de akrep burcu ve kuzenim de akrep burcu kız halaya çekermiş sözü doğru olsa gerek aynı annem huyu suyu ve son derece fedakar saf insanlar bu dünyaya dert çekmeye gelmiş gibiler birde aşırı temizlik hastası insanlar başka bir olumsuz yönleri yok bence annem 2 senedir tedavi oluyor dünyanın en gamsız insanına dönüştü onu acı çekerken görmektense narsist vurdumduymaz olmasını tercih ederim benim tanıdığım çoğu akrep kadını aşırı duygusal iyi insanlardı
 
Tam tersine bence annem de akrep burcu ve kuzenim de akrep burcu kız halaya çekermiş sözü doğru olsa gerek aynı annem huyu suyu ve son derece fedakar saf insanlar bu dünyaya dert çekmeye gelmiş gibiler birde aşırı temizlik hastası insanlar başka bir olumsuz yönleri yok bence annem 2 senedir tedavi oluyor dünyanın en gamsız insanına dönüştü onu acı çekerken görmektense narsist vurdumduymaz olmasını tercih ederim benim tanıdığım çoğu akrep kadını aşırı duygusal iyi insanlardı
Yükselen ve ay burclarinin etkisindedirler 35 tn sonra öyle oluyor
Direkt akreplerde bir sıkıntı görüyorum ben genelde

Belki de genelleme yapmam yanlış
 
başlıkta da anlattığım gibi zorunluluğum olmadıkça sevmediğim ortamlarda bulunmak istemiyorum. şimdi diyeceksiniz ki ee bunda sorun ne?

örnek vereyim haftaya lise buluşması yapılacak(şuan üniversitede okuyorum). lisedekilerden nefret ediyorum diyemem ama sınıftakiler benden daha yakınlardı ben bir tık daha kendimi geri planda hissettim hep.(çok kalabalık bir sınıf değiliz 14-15 kişi var). gitme zorunluluğum yok diye gitmiyorum, şimdiye kadarki hiçbir lise buluşmasına da gitmedim. birkaç lise değiştirdim ordakilerle buluşuyorum ama bu son gittiğim lisedeki sınıf buluşmalarına hiç gitmedim açıkçası.
biraz kendimi kötü hissetmeye başladım. orda çok da mutlu hissetmeyeceksem, zorunlu da değilsem neden gideyim mantığıyla düşünüyorum. hatta bende uzun süredir bu düşünce var rehberimi temizledim sosyal medya hesaplarımdan yapmacık samimiyet kurmak istemediğim kişileri çıkardım. daha mutlu hissettiğim daha rahat hissettiğim insanlarla takılıyorum burası doğru, ama çevremdeki insan sayısı da çok azalmış gibi geliyor. acaba kendimi biraz zorlamam mı gerek, çok sevmesem de geri kalmamak adına benim de dahil olmam mı gerek? diye düşünüyorum zaman zaman.

şunu da fark ettim. ben ne yaparsam yapayım zaten insanların benim hakkımdaki fikirleri pek değişmiyor. o yüzden kimseyi memnun etmek için ortamlarda bulunmak zorunda değilim açıkçası. kendimi aşmaya çalışsam, istemesem de o ortama, o buluşmaya gitsem de ne değişecek ki? sırf gitmiş olmak için, sosyal medyaya atılacak olan o fotoğrafta bulunmak için gitmiş olacağım yani. en azından mutlu olduğum şekilde, mutlu olduğum kişilerle olacaksam olayım diyorum.

sizin de fikrinizi merak ettim. sizce bu konuda biraz daha kendimi zorlayıp seçici davranmamak mı daha iyi yoksa kafamın rahatlığını düşünmek mi?
Bu yaşta bu aydınlanma herkese nasip olmaz ♥️
Az insan az dert bence
 
Back
X