zorunlu olmadıkça sevmediğim ortamlarda bulunamıyorum

selly64 .!.:

başlıkta da anlattığım gibi zorunluluğum olmadıkça sevmediğim ortamlarda bulunmak istemiyorum. şimdi diyeceksiniz ki ee bunda sorun ne?

örnek vereyim haftaya lise buluşması yapılacak(şuan üniversitede okuyorum). lisedekilerden nefret ediyorum diyemem ama sınıftakiler benden daha yakınlardı ben bir tık daha kendimi geri planda hissettim hep.(çok kalabalık bir sınıf değiliz 14-15 kişi var). gitme zorunluluğum yok diye gitmiyorum, şimdiye kadarki hiçbir lise buluşmasına da gitmedim. birkaç lise değiştirdim ordakilerle buluşuyorum ama bu son gittiğim lisedeki sınıf buluşmalarına hiç gitmedim açıkçası.
biraz kendimi kötü hissetmeye başladım. orda çok da mutlu hissetmeyeceksem, zorunlu da değilsem neden gideyim mantığıyla düşünüyorum. hatta bende uzun süredir bu düşünce var rehberimi temizledim sosyal medya hesaplarımdan yapmacık samimiyet kurmak istemediğim kişileri çıkardım. daha mutlu hissettiğim daha rahat hissettiğim insanlarla takılıyorum burası doğru, ama çevremdeki insan sayısı da çok azalmış gibi geliyor. acaba kendimi biraz zorlamam mı gerek, çok sevmesem de geri kalmamak adına benim de dahil olmam mı gerek? diye düşünüyorum zaman zaman.

şunu da fark ettim. ben ne yaparsam yapayım zaten insanların benim hakkımdaki fikirleri pek değişmiyor. o yüzden kimseyi memnun etmek için ortamlarda bulunmak zorunda değilim açıkçası. kendimi aşmaya çalışsam, istemesem de o ortama, o buluşmaya gitsem de ne değişecek ki? sırf gitmiş olmak için, sosyal medyaya atılacak olan o fotoğrafta bulunmak için gitmiş olacağım yani. en azından mutlu olduğum şekilde, mutlu olduğum kişilerle olacaksam olayım diyorum.

sizin de fikrinizi merak ettim. sizce bu konuda biraz daha kendimi zorlayıp seçici davranmamak mı daha iyi yoksa kafamın rahatlığını düşünmek mi?

Genişletmek için tıkla...

Cileklivanilinn .!.:

Bence doğru arkadaş çevresi insanı hem yükseltir hem de neşelendirir. Fazla ön yargılı olunca insan yalnız kalıyor. Of canım hiç istemiyor diyip zorla gittiğim ama çok keyif aldığım yerler oldu. Onu sevmiyorum, şu şöyle, bu böyle diye diye sosyal beceriler zayıflıyor. Belki yapı meselesidir ama ben arkadaşsız sıkılırım. Lise arkadaşlarınızla kafanız hiç uyuşmuyorsa, sohbetlerinden sıkılıyorsanız gitmeyin tabii ki ama sırf ben onlar kadar yakın değildim diye gitmemek biraz kendinizi sabote etmek gibi. Mesela o 15 kişi neden daha yakın da siz değilsiniz? Çekingen biriymişsiniz de “zevk almıyorum” bir savunma mekanizması olmuş gibi hissettim.

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

ablam sen en iyisini yapmışsın bir de bunu dert diye burada konu mu ediyorsun?
senin yaptığını yapamayan çok insan var.
o ne der bu ne der, ona ayıp buna ayıp...
geç bunları zaten 3 günlük ömrümüz var, belki dünü ve bugünü güzel yaşamadın bari yarını kurtar. istediğin gibi yaşa.

Genişletmek için tıkla...

selly64 .!.:

ya aslında son dönemi hiç yaşamamış olsam giderdim, ama bazı gruplaşmalar olmuştu bi dönem, o ara mesela çok kasılıyodum yanlarında. rahat samimi olamıyoduk onlar da beni öyle görmüyorlardı.
yine de kendimi çok soyutlamadım sınıfta yakın olduğum iki çocuk vardı onlarla takılmaya başladım sonra bunlardan birisi benden mi hoşlandı bilmiyorum öyle bir dedikodu yayılınca bana ters ters davranmaya başladı şimdi mesela onu görmek istemiyorum. diğeriyle hala arada bir buluşuyoruz ama sınıfın geneline bakınca samimi yakınlığım kalmadı artık zaten en başından beri benim en yakın arkadaşım başka bi şubedendi o yüzden benle çok çok yakın olan da yoktu. yani çok atılgan davranmamış olabilirim haklısınız ama tek sıkıntı bu değil aslında. ve şuan gitsem çok samimiyetsiz olucam aradan 2 yıl geçti onlar aralarda buluştular yine ama ben biraz alakasız olabilirim. zaten gitmicem ama ben kendimi aşmaya çalışsam da sanki o konfor alanımdan çıkmaya cesaretim hiç olmayacak gibi hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

selly64 .!.:

herkese çok teşekkür ederim her yorumu okudum tek tek.
genel olarak şöyle bir cevap yazayım ben asıl sıkıntımın eleştiri veya negatif bir şey duyma kaygısı olduğunu düşünüyorum artık. kendime güvenim biraz dışsal etkilere bağlı belki de bu yüzden çok kırılgan hissediyorum o güveni, en ufak bir imada belli etmesem bile dağılıp gidicek gibi.
o yüzden negatif hissetme ihtimalim olan ortamlarda bulunmak istemiyorum. örneğin geçen bir arkadaşım normal halim için çok karamsar çok negatif duruyosun dedi yani ekstra hiçbir şey yapmamıştım bile. o beni çok rahatsız etti çok kötü hissettim şuan o ortamda bulunmak istemiyorum açıkçası kaçınıyorum genelde. bunun gibi olumsuz deneyimlerimden dolayı biraz fazla alınganım belki de, insanları memnun etmeye çalışmaktan da yorulduğum için direkt o ortamdan kaçmayı seçiyorum. bu eleştirileri veya beni kıracak başka yorumları güzel göğüsleyebilirsem bu sorunum çözülür diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...