Gülsüm Sultan öyle bir konu ki bu 3 yıldır kafayı yiyecek durumdayım....
ne oluyor bize neden değerlerimizi hızla yitirdik ve yitirmeye devam ediyoruz....
nedenleri konusunda ki düşüncelerim çok ütopik gelebileceği için paylaşmayacağım....
münevver bıçaklanırken ve diri diri kesilirken atılan çığlıkları duyanlar neden polise bahçeşehir güvenliğine haber vermediler...
komşular münevverin canhıraş feryatlarını unutamıyorlarmış...
peki küçük muhammed olayına ne demeli...ben hasta kişilikli anne babadan daha çok tv ye çıkıp böbürlene böbürlene muhammede nasıl işkence yapıldığını anlatan komşularında buldum suçu...
cehaletten olamaz....herşeyi bilen anlayan medeniyet içinde yaşayan insanlar...tamam filozofları belki tanımazlar bilmezler, matematik sadece 2+2=4 dür belki de onlar için ama bahçeşehirdekiler de mi öyle?
şahsen kendi adıma konuşmam gerekirse; kk dan beri pek evden çıkmıyorum fakat çıktığım zaman rastlarsam ya da eskiden sık sık yollarda çocuklarını döven bağıran kadınlara müdahale ederim...
eşim dostum bana der ki "bir gün bir kadın seni çok kötü tersleyecek"
keşke terslese
hele bir olay var...kadın metroda 3-4 yaşlarında ki oğluna beresini yere düşürdü diye bir tokat attı...o tokat sesine ense köküme anında ağrı saplandı...(ani şok şeklinde üzüntü ve sinirlenmelerde ense kökümden çok şiddetli ağrı girer)
tam istasyona gelmiştik zaten çocuk inme telaşıyla düşürmüştü....kadınla çocuğu takip etmeye başladım...kadın çocuğu kolundan tuttu sallaya savura götürüyor...( şimdi anlatırken bile gerildim...) hemen yanaştım yanına "yeter artık" dedim...kadın durdu şöyle bir baktı bana ve hiç ama hiç tek kelime etmeden çocuğu düzgünce elinden tutarak yürüdü...özellikle yavaşladım takip ettim...
çok istedim o kadının bana karşılık vermesini ve onu polise şikayet etmeyi....tek kelime etmemesi bana çok ilginç geldi...
yolda izde bankada hastanede nerde görürsem göreyim çocuğuna fiziksel olmasa da sözlü şiddet uygulayan hemen müdahele ediyorum...
şimdiye kadar hiç "sana ne kadın" diyenle karşılaşmadım ama ben de gidip metroda ki kadına dediğim gibi çok sinirli olarak "yeter artık" demedim....
tatlı sert yanaşıp yaptığı şeyin çocuğunda kalıcı travma yaratacağını mümkün mertebe kısa ve öz olarak anlattım...
etrafında ki şiddete gözlerini kapatıp kulakları tıkayanlar bir gün yardım çığlıkları atanların kendileri, evlatları, akrabaları sevdikleri insanların olabileceğini asla unutmamalıdırlar...
çünkü her birimiz birer potansiyel şiddet mağduruyuz.