tamam şimdi de ben anlatayım size doğum hikayemi
beklenen doğum tarihimiz 9 hazirandı. Her şey yolundaydı kontrollerde bi problemyoktu bebğin pozisyonu, gelişimi, suyu, ben. Doktorum mayısın 20 sinden sonra artık bekliyoruz demişti. 20 mayısta 37 haftam bitmiş olacaktı. hatta 36. haftada nst de düzenli sancım çıktı dr durdurmak için bişey yapmaya gerek yok dedi, bi sonraki hafta bişey çıkmadı
Biz eşimle şakalaşıyorduk caba hangimize çekecek diye. Eşim eğer bana çekmişse garanticidir 42 haftaya kadar bekler ama sana çekmişse 37yi bitirir bitirmez gelir "ne de olsa ciğerlerim de gelişti e be doğayım artık" der :)
Doktorum doğumun kolay olması için çok çok su içmemi ve çok yürümemi söylüyordu hep. Ben hamiliğim boyunca okula gittiğim için zaten sürekli hareket halindeydim, benim evimden durağa, duraktan okula gitmem falan gün içinde yaklaşık 3 km yol yürümeme vesileydi zaten.
Neyse ben 37 haftamı doldurmak üzereydim o hafta sonu, cumartesi, ablamlar bana geldiler ev temizliği yapıldı pencere, koltuk, mutfak vs hep silindi. işi onlar yaptı ben de ortalıktaydım ama hareketli bir gündü. Ertesi gün pazar günü yeğenim Fatih Çarşambaya gidip ferace almak istediğini söyledi ben de onunla gittim, bütün gün fatih sokaklarında mağaza mağaza gezdik. Yeğenim sürekli yorulup yorulmadığımı soruyordu ilginç bi şekilde kendimi çok iyi hissediyordum. Doğum öncesi kadınlarda bi enerji patlaması olurmuş doğum yapabilsinler diye, ben çok yakında doğum yapıcam herhalde diyordum.
Gerçekten de ben hamileliğimin başından beri hep mayısın son haftası doğum yapacağımı düşünürdüm.
O gün de öyle geçti. akşam kasılmalarım vardı ama pek ciddiye almadım 6. ayımdan beri kasılmalarım vardı zaten. Ki doktorumda kasılmalarım sancıyla gelirse endişelenmemi söylemişti. Ertesi gün pazartesi 19 mayıs, akşam eşimin arkadaşları geleceklerdi çaya. benim öğleden sonra kasılmalarım arttı ve sancı hissetmeye başladım adet sancısı gibi. tamam dedim olur böyle şeyler önemsemedim ama gittikçe şiddetlenmeye başladı sancılar. dayanılmayacak gibi değildi ama sadece rahatsız ediyordu. Ben pek adet sancısı çeken biri değilimdir ve o sancılar benim en şiddetli adet sancım gibiydiler. akşam 7 oldu sancılar hala devam devam ediyor ben de internette bi bakayım dedim doğum öncesi su gelmesi, nişan gelmesine falan bakıyorum, kimisi yazmış işte nişan geldiğinde ne fazla bi gün donra doğum olur diye. eşimde yanımda istersen iptal ediyim gelmesin arkadaşlar diyo ben dedim ben de ne nişan ne su hiç bişey gelmedi demek ki doğum yok. Dedim ve tuvalete gttiim bi baktım pembemsi bi kan var akıntımda, Nişan gelmiş...
Çok heyecanlanmıştım dışarı çıktım eşimi öptüm galiba geliyo dedim. o da çok heyecanlandı ne yapacağımızı bilmiyoruz. ban ablamı aradım durumu anlattım internette okuduklarımı söyledim "hayır yok öyle bişey kşiye göre değişir, nişanın gelip günlerce bekleyebilirsin beni hatırla 5 cm açıklıkla bi hafta gezdim" dedi. açıkçası hayal kırıklığına uğradım. sonra soru sancın var mı diye evet dedim. Sancıyla beraber mi nişan geldi dedi evet dedim "hmmm" dedi bebeğin hareketlerini hissedim hissetmediğimi sordu evet hissediyordum. dakikalarını tut sakin ol, haberleşiriz dedi. heh tamam dedim ben de demek ki geliyo.
dakikaları kontrol ettim 7 dk aralıklarla geliyodu. dedim ya akşam eşimin arkadaşları gelecekti çaya diye kalktım onlar için sütlaç yapayım dedim. o arada da sürekli dakikaları kontrol ediyorum baktım 4 dk düştü, ben dedim herhalde ayakatayım o yüzden. Bu arada hastane çantası tam hazır değildi son rutuşları yapıyorum çocuğun biberbornlarını kaynatmamıştım onları kaynatıyorum, doğum olursa diye evi topluyorum. sancılar kala 4 dk bir. ama ayakata hareket halinde olduğğum için dakikadan pek emin değildim.
EŞim gelip durumumu soruyor emin değilim diyorum. Bu arada hasatenem evime çok yakın olduğu ve bebeğimin hareketelerini hissettiğim için rahattım. saat 11 e geliyordu annemler aradı ablamla beraber bize geleceklermiş. bu arada sancılar şiddetlenmeye başlamıştı. misafirler gitti ablamla annem geldi saat 12 ye geliyordu. ABlamın 2,5 yaşında bir kızı var bana moral olsun diye onu da getirmişti. biz sohbet muhabbet falan etmeye başladık arada zaman geçirmeye çalışıyoruz.
hastaneye erken gitmek istemiyorum çünkü suni sancıya bağlanmak istemiyorum ve benim doğum yapacağım hastanede suni sancıyı kalacağın o dada değil direk doğumhane katında veriyolar yani hastaneye gittiğimizde doğum başlamışsa, ki artık benimki kesin olarak başlamıştı biliyoruz, ben yalnız başıma kalacaktım, doğumhaneye hasta yakınlarını almıyolar.
Ablamla annem sancıların şiddetinden ve süresinden benim yüzüme bakarak ne kadar aldığını tahmin etmeye çalışıyolar bu bu şekilde sabaha kadar devam eder dedi ablam. ama ben iyiydim yani sancılar beni rahatsız etmiyordu. ablam şimdi en fazla 3 cm açıklığın vardır iyisin çünkü geröçekten açılman arttığında sancı zamanı hareket edemezsin dedi. moralim bozuldu ama gerçekçi konuştuğunu da biliyordum.
saat 1e gelmeye bşladı biz hastaneye gitmeye karar verdik.
yatsı namazını kılmamıştık onu kılıp çıktık. bak şimdi nişan kanamalıydı namaz kılınır mıydı hiç bilmiyorum şimdi aklıma geldi :)
neyse
dedim ya hastane yakındı diye evime yürüme mesafeside 15 dk. ben yürüyerek gitmek istedim doğumu da kolaylaştırsın diye. yürüye yürüye gittik. hastanenin karşıısında bı cafe açıktı oaya geçtik. hastaneye gitmeye cesaretim yoktu. orda 2,5 kadar oturduk ve sancılar şiddetlenmeye başladı 3dkya düşmüştü. bi ara tuvalete kalktım ve sancı ayaktayken geldi gerçekten dedikleri gibi hareket edemedim olduğum yerde kaldım demek ki.
Ben hamileliğim boyunca doğum zamanını hiç düşünmedim kendimi korkutmmaak içn çünkü normal doğumun gerekliliğine inananlardanım ama o an insanın şevki kırılıyo ya bi an bişey çıksada sezeryan olsam ddedim mesela içimden, ya da epidural mi isteseydim dedim.
hastaneye gitmeye karar verdik. gittik nst bağlandım sancılar 100ün üzerindeydi. sonra doktor muayene etti veee 5 cm açıklma var yatış yapıyoruz dedi ve gitti. o kadar beklemiyordum ve çok sevindim. yatışı kabul etmedik. imza atıp çıktık hastaneden. hastanenin etrafında bi tur daha atıp geri dönmeyi düşünüyorduk.
Çıktık yürümeye başladık inanır mısınız 5 dk yolu gidip dönmemiz 45 dk sürdü. sancılar artık 2 dk bir ve uzun süreliydi. artık sancılar canımı yakmaya başlamıştı ve sancı geldiğinde ıkınma ihtiyacı duyuyordum. hastaneye artık yatış yapmak için gittik tekrar nst bağlandım. ebeye ıkınma ihtiyacı duyuyorum ne yapayım sancı geldiğinde dedim. Allah Allah doğum başlamasın dedi ve kontol etti tamam açılma tamam doğum başlamış dedi. şok oldum ne kadar sürer dedim en fazla 45 dk dedi saate baktım 3:45
onlar hazılanmaya başladı doktor çağırdılar ben hazırlanmaya başladım. bu arada o çatal va ya hani hiç ummazdım ama sancılar geldiğinde orası rahlatıyor yani o pozisyon en rahatı. otururken çok zor ayaktayken bi nebze daha iyi, ilginç ama o en iyisi. bi ara ebe bişeyler yapıyordu altan ne yaptığını bilmiyorum ama canımı çok acıttı o zaman bağırdığımı hatırlıyorum eliyle sanki kemiğimi genişletti sanki.
ha bu arada sancılar yani baskıyı vajinada değil anüse doğru apışarasında hissediyorsunuz ve gerçekten de kabız olmuş gibi ıkınıyorsunuz
yarım saat sonra artık herşey tamsmdı doktor geldi suyumu patlattı ben daha güçlü ıkınmaya başladım. kaç kez ıkındım bilmiyorum ama ıkınmaların birinde tamam başı çıktı bi kez daha dediler
ve benim oğlum elhamdulillah tam 20 Mayıs 04:35 sabah ezanıyla beraber ağlamaya başladı ve birden bire o sancılar herşey uçup gitti bir tek o kaldı
, sabah ararım diye düşündüm. bi rahatlık vardı üzerimde. neyse yattım diyodum, yatınca hafif sularım gelmeye başlayınca apar topar kalktım, duş aldım, son temizlikler falan. bu arada sancılar var ama çok rahatsız etmiyodu. sular, nişan falan gelmeye devam. unutmadan bi ara eşime dedim heralde bugün doğar suyum geldi. hı öylemi dedi yattı uyudu.bendeki rahatlığı görünce tabi o benden rahat
sonra sabah 7 gibi annemleri aradım artık ne olur nolmaz. hemen geldiler sağolsunlar. 8'e doğru doktorumu aradım ama cepten de aramıyorum belki uyuyodur diye hastaneyi aradım meğer ameliyat günüymüş cepten arayabilirsin dediler. aradım bölüme çık dedi tarif etti. biz yola çıktık ama aksilikler ardı sıra. yollar kapalı ve biz hastaneye gidemiyoruz
, ben arada arabayı durdurup sancı çekiyorum. araba sallayınca daha zor oluyo çünkü. yol kapalı ya biz 20 dakkalık yolu en az bi saatte gittik. polisler yolları kapamış 29 ekim dolayısıyla annem inip polislere yolları açtırıyor falan komediydi
Neyse yatış işlemleri halloldu bu arada yavaş yavaş ağrım başladı 1-2 dk kadar süren ama çokta şiddetli olamayan sancılarım var. Yine hesaba katmıyorum ben çünkü suni sancının yanında bunun lafı bile olmaz. Yat dedi ebe hanım ama ben sürekli yürüyorum ağzım bıdır bıdır dua okuyor. Annemi aradım gel diye aklıma gelen arkadaşlara eşe dosta haber ettim dua edin diye. Doktor geldi hemen doğum salonuna aldı beni. Önlük giydirdiler damar yolu açtılar. Doktor bile hayret etti. Senin yerinde başka biri olsa yıkardı burayı niye sesin çıkmıyor senin dedi. Çok mu sabırlısın yoksa cidden mi sancın yok dedi. Hocam sancım var ama çok değil öyle bağırıp çağıracak kadar dedim. Neyse çatala çıktım ama bacaklar titriyor sancım yok ama korkuyor tabii insan. Epidurale gerek var mı hocam dedim güldü bana 
8 cm açılman var 15 dk ya doğum olacak ne gerek var dedi. 
sen nerden aldın hacıdan mı geldi?
bir kitapta okumuştum bende inşirah suresini yazılıp gül suyuyla silinecekmiş o suda göbeğe sürülecekmiş. onuda yapabilirsin cnm
