2014 Haziran Annelerinin Doğum Hikayeleri

xxzeynoxx .!.:

...ve hamileliğimin nihayet 40. cı haftasın daydım. Tek bir sorun vardı ben eşimden ayrı Berlin de doğum yapacaktım. Eşim ise benimle birlikte gelemediği için Adana da bizi bekliyecekti. Hamileliğimin ilk gününden beri biliyordum: 'Ben normal doğum yapacaktım'. Ama eşimden ayrı son haftalar o kadar zor geçmişti ki son günlerde iyice sabırsızlanmıştım. Tüm ailem yanımdaydı. Annem, babam, ablam, yengem...ama asıl önemli kişi, çocuğumun babası yoktu. Ama oğluma güzel bir gelecek sunmak için yurt dışında doğum yapacaktım...bu çileye değecekti inşallah.

40+5 inci günümdeydim. Yapılacak hiç bir alış veriş, hiç bir işim kalmamıştı. Öyle boş boş bekliyordum ve her gece dua ediyordum 'gel artık bebeğim diye'. Ama tek bir sancı bile yoktu. Karnım hala yukarıdaydı. Ve ben 'hala doğurmadın mı?' sorularından artık bunalmıştım. Herşeyi denedim: bitkisel çaylar, göğüs ucu uyarma, ağır iş yapma, merdiven çıkma...ama yok bizimkinin gelmeye hiç niyeti yoktu. Doktorum cinsel ilişki önerdi :)) ama eşim yoktu

O gün doktor muayenem vardı. Yurt dışında, muayeneler hastane de değil doktorların özel muayenehanesinde yapılıyor. Doktorum dedi ki 'suyunda azalma var...hastaneye git, seni muayene edip doğumu başlatsınlar'. Öyle de yaptım. 'oh be' dedim sezeryan da olsa, gelsin artık oğlum, ki Türkiye ye geri dönelim. Aileme söyledim ama kimseye yük olmak istemedim. Ertesi sabah bindim taksiye gittim hastaneye...ve geçekten suyum azalmıştı. Bebek artık gelmesi gerekiyordu. Ama sezerya nın s si bile gündem de değildi. Suni sancı dediler. ilk dozda yan etki olur diye, beni acil ameliyata alacak duruma getirdiler, damar yolu açıldı, ve ben yalnız başıma iyice tırsmıştım. Annemi aradım: 'Anne sancı verecekler hazırlıklı olun' dedim. Ve ilk doz verildi...1 saat bekledim...ama tık yok :)....4 saat geçti ikinci doz verildi...hala tık yok...dört saat sonra 3. doz verildi...ve ben iyice bunalmıştım artık....sezeryan olmak istiyorum dedim...ama melek gibi bi doktor 'hadi ama biraz daha sabır et' çok güzel bi doğum yapacaksın ' dedi. Bu gece uyu dinlen artık dediler ve ben hıçkıra hıçkıra ağlayarak hastane odama çıktım. Annem gil geldi beni teselli etmeye çalıştılar, doğmayan bebek yoktur falan dediler...ama hiç bir teselli bana fayda etmiyor. Onlar bu halime gülüyorlar...bugün bende gülüyorum ama o zaman kabus gibiydi o beklemek.

30+7 sabahı ilk muayene ve doktorun dediği şu 'Bugün bu iş olacak'...1nci doz suni sancı yine başarısız...Saat 15 de artık vajinal bi fitil yedim 2. doz olarak...üstüne babam ve yengem geldi...biz hastanenin etrafında yürüyüş yapıyorduk. O da ne. Karnımda bir ağrı his ettim. Yok ya bu sancı değildir dedim ve 15 dakika sonra yine geldi. Saat 16 dı sancılandığıma karar verdim...ve sevinçten göbek attım....gülüyordum mutluydum. Hem normal doğum olacaktı hemde bugün o gündü. Saat 17 oldu ve sancılar sıklaşıyordu...yürüyüş de sancı esnasında duraklamak zorunda kalıyordum...ama hala çok mutluydum...annemi ablamı aradım...sancılandım diye :))))

evet ve sat 18 oldu...ailenin bayları eve gitti sadece yengem vardı yanımda. O beni mutlu eden sancılar öyle bir artmıştı ki...yüzüm, rengim soluğum kesiliyordu...'Allahım dayanacağım, bitecek' diyerek kendimi teselli ediyordum. Yengem yüzüme bakamıyordu. Sancılarım 5 dakikada bir geliyordu...çok ilginçti sancı anında cehennemin ortasındasın. sancı bittiğinde o acıyı çeken sen değilmişsin sanki :)) Yatarak asla duramıyorum. Ayaktaydım ve sancı anımda kalçamı bi sağa bi sola oynatıyordum bebek daha iyi doğum kanalına insin diye...ve tabi nefesimi de kontrol altına almak zorundaydım. Nefesimi verirken aşağıya doğru nefes veriyordum...

Neyse çok uzatmim :))) yengem dayanamadı ve yerini daha tecrübeli annem ve ablama bıraktı. Ama annem benden daha kötüydü limon gibiydi...kıyamıyordu bana :))) Sonra son muayenede...o kadar acıya rağmen 2 cm açılma var denildi ...ve saat 20:00. Bunu duyduğumda ölüyordum...ben bu acıya dayanamam dedim...basit ağrı kesiiler...belime sıcak su tulumu ve masajlar...herşeyi denedik. Bir süre sonra bağırsaklarımı boşaltmak için lavman yapıldı...olan ondan sonra oldu zaten...lavman sancıları şiddetlendiriyormuş...ve saat 22:00 de açılmam 8 cnm e varmıştı...Doğum odasına aldılar beni...ama ben ısrarla yatmak istemiyordum...ayakta durmak istiyorum...gerçi ayakta durmaktan gücüm, takadım bitmişti ama yatarak o sancılar çekilmezdi...Zorla yatırdılar beni doğum sandalyesin deydim...ıkınma vakti gelmişti 1,2,3,4...ama yok gücüm kalmamıştı ...Annem yanımda ağlıyordu...amam zaten gözüm kimseyi görmüyordu. Çevrem bi masal dünyası gibiydi herşey bulanık...sadece ebenin talimatlarını zorla duyuyorum...Bitti artık ölüyorum sandım...ebe 1 şişe bebek yağını boşalttı vajinal bölgeme...'Hadi bir kaç kere daha ıkın yolda geliyor, çok az kaldı ' diyordu ...Ama benim GIK çıkartacak, bağıracak gücüm yoktu.Bu arada bağıran kadınların o gücü nereden bulduklarını merak ediyorum gerçekten :))) En son abalam ddim ' abla bittim...ve pes ediyordum taki ablamın sesini duyana kadar...hadı bacım saçlarını görüyorum dedi. Son gücümü topladım ve allahım diyerek son bir kez ıkındım...ve oğlum ebenin kollarına düştü :))))))

Su yutmuştu onu kustu...ben şoktaydım...annem ve ben ağlıyorduk ' bittimiii, bittimiiii' diye soruyordum...Meleğim de ağlıyordu...Doğduğu gibi göğsüme verdiler ve o hemen meme ucumu aradı...ağlaması okadar yanıkdıı ki...' babasını istiyor diye düşünüp ' bidaha ağladım...ama sonra adrenalin patlaması yaşadım...onun o mis gibi kokusunu içime çektim. şaheser gibiydi.

Türkiye de herkes ayağa kalmıştı zaten. Eşim...adanayı yürüyerek feth etmişti o gece...ablamın elinde telefon doğdu doğduuu dediğini hatırlıyorum. Annem bebeğin sağlıklı olup olmadığını kontrol ediyor :))) Ve ben de yırtılma olmasına rağmen...dikişimi ve plasentayı hic bişeyi his etmedim...anamdan yeni doğmuş gibiydim...Bebeğimi ölçmek için aldıklarında...benimde idrar çıkmamı istediler...

sonra odamıza çıktık..22:20 de doğdu Emrem o sabaha kadar uyudu doğumun yorgunluğuyla...bense sabaha kadar gözlerimi bir defa üstünde ayırmadım...Hayatımın en huzurlu gecesiydi :))))))))

Ozaman 25 yaşında ilk oğlum oldu. Şimdi yaşım 29 oğlum 3. 5 yaşında ve ben 13. haftalık hamileyim...bayılıyorum normal doğum hikayelerine

bİR KADININ HAYATINDA YAŞAYA BİLECEĞİ EN GÜZEL MACERA NORMAL DOĞUMDUR. KİMSE DOĞURAMAM DEMESİN

bende heyecanla 2. doğumum nasıl olacak diye hayaller kuruyorum

herkese hayırlı doğumlar

Genişletmek için tıkla...

Lahesis .!.:

bol maceralı bir doğum hikayesi de benden ...
Sat'a göre 39+5 usg ye göre 38+1 haftamızdaydık...
31 mayısta 9 ay boyunca takibimi yapan doktorumu değiştirdim, onun hesaplamasına göre pcos tan dolayı geç yumurtlamıştım ve bdt 16 hazirandı... son aylarda sürekli aldığım kilolardan başlayarak herşeye bir bahane ile yaklaşmaya ve beni sezaryene ikna etmeye çalıştı, son dönemler güvenimi kaybetmeye başladım doktoruma,çünkü sürekli üstüste bahaneler sıralıyordu... net bir şekilde bu nedenle normal doğum yapmamalısın dese zaten ısrarcı olmazdım... bebeğimin kilosunun, baş ve göbek çevresi ölçüsünün fazla olduğunu söyledi,olsun dedim deneyelim normal doğumu, bu defa tansiyonumu oracıkta 15-11 ölçtü ve hemen almam lazım bebeği pztsi alacagım dedi... madem o kadar acil neden 2 gün bekliyoruz diye sorduğumuzda kendisinin pztsi müsait olduğunu söylerek ilk potu kırdı... ben takip edip bekleyelim dedim olmaz sen de bebeğinde ölürsünüz gebelik zehirlenmesi olur dedi, ne bir tahlil ne bir kontrol... ve bunu annemin yanında söyledi annem fenalaştı neredeyse doktorun yanında..

apar topar çıktık o lanet yerden ve başka bir hastaneye gittik, acil serviste tansiyonum ölçüldü 3 defa ve 11-7 çıktı... orada dr un yalan söylediğine iyice emin oldum ve o hastaneden bir hekimden hiç tanımadan rastgele randevu aldım pazartesi için... her şeyde bir hayır var, çok doğru bir karar vermişim çok şükür...

pztsi yeni doktorum gerekli tahlilleri yaparak gebelik zehirlenmesi riskimın olmadığını,tansiyon, karaciğer, vb değerlerin normal olduğunu söyledi... dahası bebeğin ölçüleri normal doğuma müsaitmiş ama suyumuz azalmış ve ondaki usg de sat ile uyumlu çıktı gebeliğim yani 40.haftamın içindeydim...
nst de iyi çıkınca, suyun takibi için ertesi gün görüşmek üzere hastaneden ayrıldık....ertesi gün suyun sınırda olduğu ve 2 günden fazla beklemenin riskli olacağını öğrendik... diğer dr su azlığından bahsetmemişti bile... o günkü nst dengesiz çıkınca, 3 haziran salı yatış yaptık apar topar.... rahim ağzına ilaç verildi ve gerekli yumuşamanın olmasını bekledik, ancak bebegin başı yukardaydı ve normal doğum için 3 gün beklememiz gerekebilirdi, üstelik 19 saat sonunda hiç açılma olmadı ve ben açılma olmaksızın 4 saat kadar sancı çektim...

4/6/2014 Çarşamba günü usg kontrolünde kordonun bebegimın boğazına çok yakın olduğunu da görünce hemen sezaryene karar verdik, 14.00 da spinal sezaryene girdim 14.30 da oğlum dünyaya geldi çok şükür... ameliyat zor geçti çünkü 2 kat kordon dolanmıştı ve operasyonun süresi bu yüzden uzadı... bebeğimin solunum sıkıntısından dolayı bana bile göstermeden yoğun bakıma aldılar... bebeğimi görmeden ameliyatın sonlanmasını beklemek korkunçtu... sonrasında da kalkamadığım için hemen göremedim oğlumu ve o agrılar daha da katlanılmaz geldi bana... akşam ilk ayaga kalkışımın ardından sondayı çıkarttırdım ve ağrıdan sürünerek yoğun bakıma indim, oğlumu gördüm ama bu defa da ağlamaktan dikiş yerimin acısı ikiye katlandı...

ertesi gün çok şükür sütüm geldi ve oğluşumu yoğun bakımdan odaya çıkardılar, bir gecede odada fototerapi aldık, sarılık değerimiz de normal sınırlara indi çok şükür...

bundan daha büyük mutluluk var mı olur mu bilmiyorum ve sanmıyorum... bu gün 17.günümüz, maşallah sakin ve keyifli günler geçiriyoruz oğluşumla... Rabbim isteyen herkese bu duyguyu yaşatsın ve evlatlarımızı bize bagışlasın inşallah

Genişletmek için tıkla...

alangu .!.:

uzun süredir doğum hikayemi yazmak istiyordum ama kısmet bu güneymiş kızlar :)
fazla uzun yazmayacağım hem kolay okunsun hem de bebiş uyanmadan bitireyim diye :)

22 mayıs 2014 de yani 36+5.haftamda akşam üstü suyumun gelmesiyle doktoru aradım tabi hemen gelmemi bebeğin eşyalarını da getirmemi istedi.ben gönüllü olarak sezeryan istiyordum ve daha 2 gün önce doktora gitmiş ve 3 hazirana gün almıştık...ama zaten normal doğum da istesem mecburen sezeryan olacakmış bebeişim o güne kadar dönmedi ve tersti o gün de suyum gelince acil spinal anestezi ile sezeryana alındım :) o kadar heyecanlıydım ki ameliyata güle oynaya girdim planlı olsa bu kadar rahat olmazdım bebeğimin sesini duyunca heyecandan kalp atışlarım hızlandı anestezi uzmanı eğer heyecan yaparsan seni uyuturum kızını göstermem deyince tmm tmm dedim ve bi cesaret geldi ...işte ordaydı minicik buruşuk ve viyak viyak ağlayan dünyanın en güzel şeyi Allahın bana en güzel hediyesi yavrum minik kuşum...Rabbim dileyen herkese anneliği nasip etsin

Genişletmek için tıkla...

firuz .!.:

merhaba kızlar
18 haziran 2014 saat 10:05 de oğlumu kutay'ımızı kucağımıza aldık şükürler olsun.
normal doğumu çok istememe rağmen maalesef sancılarım başlamadı bebeğimiz gittikçe kilo alıyordu ve normal doğum olacağıda belirsizdi doktorumuz hiç bir muayene yapmamış ezbere normal doğum yapabileceğimi söylüyordu oysaki bende ne sancı ne ağrı bizde 40+3 eşimle sezeryana karar verdik ve 08:30 da yatışım yapıldı.hemşireler beni hazırlamaya geldi.sonda takılacağını söylediler,dinlediğim acılı sonda hikayeleri yüzünden narkozda takılmasını istedim ama kabul edilmedi.mecbur tamam dedim ve hiç korkulacak birşey olmadığını söylemek istiyorum iğne ucu kadar bile acı olmuyor.veee beni ameliyathaneye aldılar eşim son kapıya kadar yanımdaydı benden çok heyecanlıydı panik ve korku vardi onda sağ salim ikimizide o kapıdan geri çıkarken görmek istiyordu, ve allahıma binlerce şükür sağlıkla çıktık oradan.kendime geldiğimde oğlumun nasıl olduğunu sordum hemşire çok sağlıklı olduğunu ve yanımda olduğunu söyledi ve alıp göğsüme tuttu,maşallah paşamhemen emdi annesini.çok güzel bir duyguydu onu kucaklamak kokusunu duymak harika.oğlum fener formaları giydi ilk hastanede fenerli bebek diye namlandı.allaha şükür çok ağrımda olmadı akşamı yürümeye başladım,tavsiyem devamlı yürümek eşim yarım saatte bir zorla kaldırdı beni yürütmek için nekadar yürüyüş ağrıların okadar hafiflemesi demek,karnınızda tarifsizbir yanma oluyor her kalkışta onlarda her yürüyüşte hafifliyor.bugün taburcu olduk hastaneden şimdi evimizdeyiz oğlum yanımda mışıl mışıl uyuyor.darısı tüm bebeğini kucağına almayı bekleyen annelerin ve anne adaylarının başına.ağrısız doğumlar.

Genişletmek için tıkla...

o yanma hissi var yaaaa ooyyy çok fena bişey çok çektim ben onu ve hâlâ çekiyorum,geçmedi daha..yürü diyorlardı banada ama ben o yanma hissini duymamak için yürümüyordum bile neyse Allah'ın izniyle geçti o günler..dahada iyi olacağız inş..
bebişin hayırlı olsun cnm sağlıkla büyüt inş

KELEBENNKK .!.:

Kızlaaaarrr bende doğum yaptım.... Ve cok ilginç bir doğum hikayem var... 38+6 da arkadaslarımla toplanmıştık gayet güzel bir gün geciriyordum dönüşte bir arkadasım aradı ve en son ultrasona ne zaman girdiğimi sordu bende 10 gün oldu dedim ve bana cok kızdı.. Ihmal etme sık sık kontrole git falan dedi... Sonra içime kötü bi his girdi ve doktoru aradım bebeğimin hareketlerini hissedemiyorum eger hastanedeyseniz bi ultrasona girebilir miyim dedim..( burda beyaz bi yalan söyledim ama ) tabi saat 19:00 suları oldugu için hastanede değildi... Sen hastaneye git nst ye baglan gerek olursa ebeler beni arar dedi...
Bende doktor öyle deyince gitmek istemedim sonra saat 22:00 gibi doktorum aradı hastaneyi aradım gitmemişsin hemen git dedi... Adama yalancı cıkmayayım diye gittim ama nst sonucum cok kötü çıktı aynı saniyeler içinde bebeğimin kalp atısları bi 180 oluyor bi 130 çok dengesizdi... Ben nst de 1 bucuk saat baglı kaldım ve dktr acil bi ameliyat için hastaneye geldi sansım burda da benim ve kızımın yanındaydı rabbime sükürler olsun ve nst me baktı sok oldu hemen hazırlan bebegi almam lazım dedi ya kordona dolanmıs ya da kaka yiyor dedi...
Beni eve göndermeden hemen ameliyata aldılar ve bebeğimi kollarıma aldım... Gercekten de içerde kaka yapmış ama cok şükür yememiş...
Doktor çok büyük bi sans dedi... Yani hersey rabbimin sayesinde oldu arkadasımın araması, benim içime bi hissin girmesi ve yalan söylemem gercekten imkansızlıklar zinciri gibi... Ama çok şükür ki hersey çok güzel sonuclandı...darısı hepinizin basına öpüyorum hepinizi....

Genişletmek için tıkla...

Gerçekten durduk yere arkadaşının araması ve senin kaale alıp doktoru araman hepsi büyük şans..ya da kader mi desem..neyse Allah yardımcı olmuş sana diyelim hayırlı olsun arkadaşım,miniğin sağlıkla güzel günlerde büyüt inş..

mymahkamab .!.:

İşte bu da benim doğum hikayem…
Şekli: normal doğum
Tarih:03.06.2014
Bdt:29.06.2014
1 haziranda pazarı pazartesiye bağlayan gece saat 2.00 da suyum gelmiş halde uyandım bi baktım eşimin pijaması bile ıslanmış hemen banyoya koştum nişanımın da geldiğini gördüm bende bi panik ne yapacağımı bilemedim o an eğer bu durumu bir ay kadar sonra yaşasaydım sakince duşumu alır ağrı gelmesini beklerdim ama zamansız olunca hastaneye gitmenin daha mantıklı olacağına karar verdim. Eşimi uyandırdım sakin ol heycanlanma ama suyum geldi diyerek o da hemen hastaneye gidelim dedi zaten ve gittik.doktor muayene etti 1 cm açıklık var satından eminmisin dedi evet dedim bu açıklık kapanabilir de devam da edebilir gözetim altında tutalım dedi yatış verdi.
Biz oh iyi açıklık kapanırsa gününü doldurur inşallah bebeğimiz diye dualar ederek 10 dakikada bir giren hafif adet sancıları eşliğinde hastanede sabahladık bu arada 3 litre serum yedim ara ara nst ye bağlandım ama ağrı çıkmıyordu eşim anneni çağıralım canım diyo ben yok doğum olmıycak daha erken diyorum neyse sabah oldu tekrar muayene açıklık iki santim olmuş.
Doktor’’ooooo sen doğurursun dedi’’ne demek istedi bilmiyorum normal doğuma müsaitsin olarak yorumladım ben o lafı sonra eşim annemi aramış annem geldi falan o gece de annemle sabahladık hastanede ama bu gece dünden farklıydı acayip ağrı çekiyordum 7 dakikada bir ve kıvrandırıyordu ağrı gidince uykuya dalıyordum sabah 4 den 7 ye kadar bu şekilde sancı çektim 7 de tekrar muayene ettiler 8 cm olmuş açıklık doğum başladı eşine haber ver gel dediler ben de çıktım’’ dua et şu kapıdan bebeğimizle çıkacağım inşallah birazdan sevgilim’’ dedim annemi sordum fenalaşmış garibim yukardaymış ve girdim doğumhaneye ebe lağvam yapalım mı dedi kahvaltı yapmadım zaten dedim gerek yok o zaman dedi masaya aldılar hazırladılar bakalım tamam değilse açılma ben bi çay içeyim dedi doktor o kadar rahat yani tekrar baktı 10 santim harika hadi başlıyoruz dedi nefesler,bağırarak ıkınma,sessiz ıkınma derken bebeğimin başını gördük sonra üf üf üf üfleme derken doğum tamamlandı(8:45) sanıyordum ki asıl zor olan kısmı yeni başlıyormuş DİKİŞ!
Aslında iğne yaptılar ilk dikişler acımadı ama son dikişler acıdı gerçekten dikişten sonra plesantayı çıkardı doktorum.parça falan kaldı mı diye iyice içeriyi kontrol etti ve beni tebrik edip çıktı.Çok hanım çok cici bi kızsın çok dirayetlisin maşallah çok güzel bir doğum yaptın falan dedi ben de ona teşekkür ettim çünkü rahatlığı çok etkiledi beni ben de çok rahattım sayesinde…
Anestezisiz suni sancısız tam istediğim gibi bir doğum oldu erken olmasaydı o sancıları evde çekmek isterdim tabi ama nasip.İşin tuhafı doğum sırasında vajinamdan çok makatım acıdı benim sanki makattan çıktı bebiş
Ebe bebeğimi bana gösterdikten sonra çocuk doktoruna götürdü o ilk gördüğüm an unutulmazdı.Yanağımı yanağına dokundurdum beni hissetsin istedim.ÇOK GÜZEL BİR DUYGUYDU
Rabbim isteyen herkese tattırsın inşallah bu duyguyu bebeğimi iki saat vermediler mama vermişler ilk yarım saatte emzirmek nasip olmadı yani bu yüzden bebeğim zor alıştı emmeye ve sarılık oldu 5 gün sarılık yüzünden hastanede yattık şimdi 21 günlüğüz elhamdülillah iyiyiz sarılığımız daha geçmedi tam olarak ama sağlıklıyız mutluyuz ALLAHA BİNLERCE KEZ ŞÜKÜRLER OLSUN
Son kontrolde doktorum iki sene sonra tekrar çocuk yap gel doğurtalım birlikte dedi.
Normal doğumdan korkan varsa hiç korkmasın lütfen bir kadın bunu tolere edecek donanımda yaratılmış inanın katlanılmayacak bir acı çekmiyorsunuz.
BEBEĞİMİZ 2270GR 49 CM olarak dünyaya geldi hoş geldi sefa geldi yuvamızın huzurunu mutluluğunu artırdı.Bizim ve bu hikayeyi okuyan herkesin huzurunun daim olması dileklerimle….

Genişletmek için tıkla...

Amin diyerek başlıyorum yazıma 🙏🙏🙏 canım hayırlı uğurlu olsun bebişin tebrik ederim,güzel hikaye..böyle daha iyi olmuş bak şipşak kucağında oooy ama dikiş kısmını okurken içim bi tuhaf oldu normal doğumda en korktuğum yerlerden biri,neyse ki kurtulduk sırayla..

pufpuff .!.:

TARİH : 13.06.2014
SAAT : 09:30
DOĞUM : Genel Anestezi Sezeryan
DOĞUM HAFTASI : 38+2

Yaşanan 2 acı tecrübeden sonra (boş gebelik) öğrendim köftemin varlığını.. Tabi aynı korkular,endişeler eşliğinde.. Kimseye çaktırmasam da kalp atışlarını duyana,O'nu görene dek herşey çok karamsardı içimde.. İlk kalp atışını duyup gördüğüm o günü,o anı unutamıyorum.. Gözümden yaşlar istem dışı dökülmüş,bu mucizeye tanıklık ederken o minik şeye bakakalmıştım ultrason ekranında.. En az ben kadar tüm ailede sevinmişti tabi.. Geçmeyen günlerden, "hamileliğin tadını çıkarmak istemiyorum,bitsin bu süreç" nidalarımdan sonra sonunda sağlıkla geldik büyük güne.. Başından beri 17'si diye beklerken son zamanlardaki ödemim ve tansiyonumdan dolayı 13'üne alındı tarihimiz..

13 haziran sabah 7:30'da çıktık evden 8 gibi hastanedeydik.. Direk odamıza alındık ve yerleştik.. Ardımızdan en yakın arkadaşımda geldi yanıma 😉 Arada bir de hemşireler geliyor,tansiyon ölçüp yapılacakları anlatıyorlardı.. Korkum heyecanımı bastırsa da,artık sonuna geldiğim için çok mutluydum.. Süslemelerimizi,ikram ve şekerlerimizi,kapı süsümüzü hazırladık ve bende ameliyat önlüğümü giyip yatağa uzandım.. Doktorum geldi.. Sezeryana dair imza aldılar falan.. Ben ise odadan çıkmadan hâlâ sonda pazarlığı yapıyordum doktorla 😁 takılmayacak dimi diye 😁 ve yatak hareket etmeye başladı.. O an gelmişti,işte gidiyordum.. Annem,babam,kayınvalidem ve tabiki eşim ile en yakın arkadaşımda peşimden.. Ne konuşabiliyor,ne ağlıyordum.. Kal geldi bana o an galiba,garip 😀 Ameliyathaneye içeri fotoğraf makinemiz verildi,köftemin çıkış anını falan çekecekti hemşire.. Ameliyathane kapısına geldik,kapı açıldı ve bana arkamdan el sallarlarken ben içeri girdim.. O sırada da aklıma gelen arkadaşlara dua ettim 😆 Önce kapıda tuttular biraz ve bikaç bişey sordular,bende cevapladım.. Sonra bir ses "2 numaralı ameliyathaneye alalım" Ooooy korku var ya korku.. Ne olacak bilmemek.. Fenaydı.. 😁 Yataktan masaya çıkmam söylendi,yavaş hareketlerle masaya geçip uzandım.. Etrafta hemşireler ve 1 tanede erkek fır dönüyor,ben ise bana her yaklaşana "şimdi ne yapacaksınız" diye soruyorum.. Sanki bilsem içim rahatlıcak.. Sağolsunlar onlarda düzgün anlattı,rahatlatmaya çalıştı beni.. Kollarımı iki yana açtılar,sağ tarafa tansiyon bağlandı ve sol taraftan damar yolu açılacağı söylendi.. O an doktorumu gördüm,yaklaştı ve "şimdi sezeryan bölgesine batikon sürcem,korkucak bişey yok sadece bunu yapcam soğuk olur korkma" dedi.. Ve sürdü.. Cidden buz gibiydi ama.. O ara ben tekrar sondayı sordum 😁 Nasıl yer ettiyse bende hahahahah.. Doktorun "şu an takmayacağız ama ameliyat sonrası gerek duyarsam sen baygınken takacağım" dedi,tamam dedim ve sonra anestezi uzmanı geldi başucuma.. Sempatik orta yaşlarda bir kadındı,rahatlatmaya çalışıyordu beni belli ama pek umursamıyordun o an açıkçası 😁 "Saçların ne kadar güzel,dişlerin harikaymış" gibi bişeyler söylüyordu devamlı.. O ara yine doktorumun sesini duydum "hadi başlıyoruz" dedi ve yavaştan narkoz verilmeye başlandı.. Ben tavana bakıyordum merakla,bişey değişcek mi diye.. Bir an etraf dönmeye başladı ve sesli olarak "başım dönüyor" dediğimi hatırlıyorum en son,sonrası yok puuuufff uçtuuuuuuuu 😁

Ayılmaya başlarken ki o süreç zordu itiraf etmek gerekirse.. Ağrıyla uyandım zaten,hâlâ ameliyathanedeydim o sırada.. Başım dönüyor hâlâ.. Bir baskı hissettim o an ve hemen ardından deli gibi,çok feci bir ağrı aaay Allah'ım çok kötüydü 😔 Meğer beni masadan yatağa ittirmişler o an ama dikiş yeri öyle acıdı öyle sızladı ki anlatamam.. Tam ayılmadığım için sesimde çıkmadı inledim resmen.. Hayır yani,ben baygınken neden yapmadılarsa o işi 😠😡 Yatak hareket etmeye başladı sonra.. Ayılmam için bekletecekleri biyere geldik.. Az ilerde hemşire görüyorum bulanık bulanık,seslendim 2-3 defa zor duydu beni.. "Bebek nasıl" dediğimi ve "Çok ağrım var" dediğimi hatırlıyorum.. "Bebek çok iyi,ağrın içinde yukarda ağrı pompası takılcak hemen" diyede cevap geldi.. Ve ameliyathaneden çıkma zamanı..!Kapıda beni kim bekliyordu,kim ne yaptı ben hiçbirini hatırlamıyorum.. O an ağrı beni benden almıştı çünkü.. Odama geldik ve zorlu bir 3-4 saat geçti.. Ara ara yoğun gelen,çok kıvrandırıcı ağrılarım oldu.. He tabiki değer diyor insan ama yaşarken gözüm bişey görmedi valla.. Meğer cytotec diye çok güçlü bi ilaç var (düşüklerimde kullanmıştım) ondan koymuş doktor ki,parça falan kalırsa direk bu ilaç temizlesin diye.. O ilaçta çok kötü ağrı yapıyor.. Bu kadar yoğun hissetmemin sebebi belkide o ilaçtı bilmiyorum.. Hemen ardımdan bebişimi getirdiler ve koynuma uzattılar,o anı bile hayal meyal hatırlıyorum.. Hemen emzirdim mi,biraz daha bekledik mi inanın hatırlamıyorum.. Ama emme konusunda bir sıkıntı olmadı,rahattı.. Ama "bebeği gördüm herşeyi unuttum" diye bişey yok,kandırmayalım kendimizi arkadaşlar 😁 Ailem yanımdaydı, gelen giden oluyordu ufaktan ve artık ben anneydim.. Efe'ye dikkatli bakıp inceleyemesem de ağlaması,kokusu müthişti.. Allah'a bir kez daha şükrettim bu minik mucize için.. Tam anlamıyla o ilk 4 saat sonrası gördüm oğlumu.. Masum,ufacık ve çok güzeldi.. Bakmaya doyamamak,gözünü O'ndan ayıramamak.. Allah'ım hâlâ inanamıyordum.. Bu arada aynı babası benim köftem,kopya gibi.. Bitek burnu ve çene kısmı ben..

Bu arada 6-7 saat sonra hemşire geldi,sondayı ameliyat sonrası takmışlar meğer.. Ben kara kara nasıl çıkarılacağını düşünürken bi yandanda "en azından takılırken bişey hissetmedim" diye kendimi avutuyordum 😁 hemşire "hiç acımayacak korkma" dedi.. Heee tabi demesi kolay! Ama doğru.. Acımadı.. Amma büyütmüşüm gözümde hehehehe 😁 Sadece gıdıklar gibi,kaşınır gibi saniyelik bişey,o kadar..

Aynı hastanede aynı doktora tam 1 sene önce en yakın arkadaşım sezeryan oldu.. Ondan etkilendim korkmadım falan ama baya pollayna'cılık yapmışım 😁 benimki hiçte onunki gibi geçmedi.. Ve ben anladım ki bu tarz şeyler tamamen bünye meselesi.. ☺️

2 gece 3 gün kaldık hastanede.. İlk yürüme deneyimi de baya zordu benim için ama 😳 Acaip bi yanma hissediyordum kalkarken ve yürürken.. Doktor ise "bol bol yürü ki çabuk iyileş" diyordu.. Dikiş yerinin kenarları baya yanıyordu.. Ara sıra doktorum gelip bakıyor ve her geldiğinde "yürü" diye tekrarlıyordu.. Annemle eşimde başımda,yürü diye baskı.. Ama hep yatasım var tabi.. 2.gün daha çok yürüdüm ama acım ağrım hâlâ devam.. Kalçadanda iğne yapılıyor sabah akşam o rahatlatıyor beni biraz.. Zaten çıkarkende o iğnenn hapını verdi doktor,çok ağrın olursa iç dedi.. 2.gün sabah dikiş yeri bandajı açıldı,sonra sprey sıkıldı.. Hemşire "1-2 dk dur sonra giy çamaşırını" dedi ama ben 10 dk'ya yakın öylece durdum 😀 hemşire geri geldiğinde beni hâlâ öyle görünce güldü "alemsin valla" dedi 😁 Bu arada o acaip yanma hissi bandajın yaptığı yaradanmış..Cildim çok hassas olduğu için köşeleri yara olmuş,bi krem verdi bana bunu sür 1 haftaya geçecek dedi ama o yanma hissini baya çektim.. 2.gün bandajın açılmasının ardından hastanede duş aldım ama ooooy hayatımın en zor duşu!! Ağrım var,kendi kendime hareket edemiyorum yıkanamıyorum.. Annem yardım etti güç bela yıkandım.. Birde dikiş yerini saç kurutma makinasıyla kurut 1-2 dk dediler öyle kuruttum 😊

Hastane maceram böyle geçti.. Şimdi bugün 14.günümüz ve Efe 14 günlük oldu.. Öyle büyük sorun diyebileceğim bişey yok şükür ki.. Ben hâlâ yatarken kalkarken zorlanıyorum ve yan dönüp yatamıyorum.. İğne batar gibi dikiş yeri bazen acıyor,zorlanıyorum.. Normal hayata dönemedim desem yeridir.. Allah'tan eşim 2 hafta izinde,doğuma göre ayarlamıştı.. Ayrıca 15 gündür kayınvalidem vardı (dün gitti) şimdide devamlı annem var.. Bir kez daha anladım ki böyle zamanlarda ailenin yanında olması,destek olması müthiş önemli.. Doğumdan bu yana yemek,temizlik dahil hiçbişey yaptırmadılar bana.. Ben sırf dinlendim ve çocukla ilgilendim.. Allah razı olsun hepsinden ayrı ayrı..

Allah'ıma binlerce kez şükür bugünleri bana gösterdiği,yaşattığı için.. Ne yaşarsak yaşayalım hiçbir zaman ümidi kaybetmemekte yanayım.. Kendi adımada hiç ümidimi kaybetmedim ve daima "hayırlısı,sağlıklısı" diye dua ettim.. İnşallah Allah isteyen herkese gönlünden geçeni en hayırlı zamanda verir.. 🙏

Köftem Efe'yle beraber hepinizi kocaman öpüyoruz teyzeler... 😘

Genişletmek için tıkla...

mymahkamab .!.:

Bir solukta okudum canim çok samimi bi hikaye olmuş saçlarin çok güzel falan demiş ya doktor çok güldüm sabrin sonu her zaman selamet pufpufcum Rabbim bi ömür mutluluklar versin inşallah eşin oğlun ve doğacak diğer çocuklarinla

Genişletmek için tıkla...

oslew .!.:

eveett sıra bize de geldi
11 haziranda günümüz dolduğu için kontrole gittik doktor bebeğin başının yan geldiğini normal denemenin faydası olmadığını sezeryana dönebileceğini söyleyip önce cumartesi günü alalım dedi sonra tansiyon ölçümü ve haftasonu tansiyon yüzünden acile geldiğimi söylediğimde hiç beklemeyelim yükseliyor tansiyonun dedi ve saat 15 de alalım dedi biz tabi şok beklemiyorduk o gün eve gelip kahvaltı yapıp beklemeye başladık saat 13de hastaneye gittik yatış işlemleri falan saat 15.30 gibi ameliyathaneye aldılar orda bekledim biraz falan ve müthiş acı veren epidural anestezist çok derin olduğu için zorladı dedi çok zordu benim için baş dönmesi bulantı nefes alamadım bi ara tıkandım falan bunları unutmadan kesinlikle ikinciyi düşünmem diyorum anneme
neyse saat 16.13 de kızım dünyaya geldi yanağıma getirdiler çok güzeldi zilli kızım o sırada yüzünü çizdi tırnaklar maşallah manikürlü çıktı upuzun ve çok düzgündü :)
sonra götürdüler kızımı ve beni uyuttular uyandırdıklarında herşey bitmişti odaya aldılar kendime gelmesi ilk bi zor oldu tabi ama öyle çok büyük sancım falan olmadı yaklaşık 6 saat yatırdılar o çok zor oldu benim için kalkmak istedim hep hemşire biraz daha biraz daha diye diye saat 23 oldu çok şükür kaldırdılar yürümede de kalkmada da hiç bi sıkıntı yaşamadım rahat hareket edince sondayı da çıkardılar
ertesi gün doktor kontrolleri hastanenin fotoğraf çekimi falan oldu doğumda da çekmişler çıkışını falan her anını çok güzel bişey öğlen 12 de çıkış yaptık
1 hafta annemde kaldım tabi bu arada sarılık olmadık çok şükür ama idrar problemi oldu günde 1 kere yapıyodu falan 3 gün hastaneye git gel çok güzel bir çocuk doktoru da buldum hastanede çok şükür çok ilgili herşeyi tek tek anlatıyor ve ilgileniyor en 3 günlükken gittik sonda taktılar yeni doğan yoğun bakımda doktor çıkınca çişini kakasını yaptı her yeri batırdı dedi temizlemişler bezini değiştirmişler mis gibi verdiler kızımı :) 5. gün yine gittik kontrole doktor bu kimdi bakalım dedi hemşireye hemşire idrar problemi olan dedi doktorda hee üstümüze işeyen dedi çişliye çıktı kızımın adı

fazla uzattım neyse evime gittim 1 hafta sonunda annem çalıştığı için gelemedi kayınvalidemle aramda 1 ev var ama sağolsun hiç bi işe yaramıyor kendim bakıyorum yemeğim falan bende misafirler geldi onlarlada ben ilgilendim eşim kızdı ama anlayana işte kadının umru değil sağolsun eşim yardımcı çok ama o da geceleri top atsan uyanmaz en büyük korkum gece uyanamamaktı ama çok şükür uyanıyorum herşey yolunda kısacası sol göğüs altında sancım var dikişlerim biraz sızlıyor göğüslerim yara oldu ama yine de mutluyum kızımın bi gülümsemesi bitiriyo herşeyi çokta hareketli maşallah utanmasa emeklicek bugün 17.günümüz

Genişletmek için tıkla...

pufpuff .!.:

yazını okurken zaman zaman gülümsedim,zaman zaman içim tuhaf oldu suratımı buruşturdum..özelliklede o epidüral anını anlattığın yerde! Neyseki geçti bitti bak..hayırlı olsun tekrardan arkadaşım,sağlıkla büyüt inşallah..bu arada sen hangi şehirdeydin?doktor çok içime sindi demişsin ya merak ettim

Genişletmek için tıkla...

oslew .!.:

amin hepimizin ki sağlıkla büyüsün inşallah
izmirdeyim ben randevu almadan gitmiştim hastaneye aslında ertesi gün gidicektim randevulu taburcu olacağım sabah kontrole gelen doktora almıştım randevu ama acil olunca gittik apar topar saat 12 ye geliyodu öğle saati olduğu için hiç bir doktor kabul etmedi tam kadın öğleden sonraya kalcaksınız dedi bu doktor geri dönüş yapıp aldı ve çokta güzel ilgilendi öbür randevumu iptal ettim tabi ki

Genişletmek için tıkla...

pufpuff .!.:

TARİH : 13.06.2014
SAAT : 09:30
DOĞUM : Genel Anestezi Sezeryan
DOĞUM HAFTASI : 38+2

Yaşanan 2 acı tecrübeden sonra (boş gebelik) öğrendim köftemin varlığını.. Tabi aynı korkular,endişeler eşliğinde.. Kimseye çaktırmasam da kalp atışlarını duyana,O'nu görene dek herşey çok karamsardı içimde.. İlk kalp atışını duyup gördüğüm o günü,o anı unutamıyorum.. Gözümden yaşlar istem dışı dökülmüş,bu mucizeye tanıklık ederken o minik şeye bakakalmıştım ultrason ekranında.. En az ben kadar tüm ailede sevinmişti tabi.. Geçmeyen günlerden, "hamileliğin tadını çıkarmak istemiyorum,bitsin bu süreç" nidalarımdan sonra sonunda sağlıkla geldik büyük güne.. Başından beri 17'si diye beklerken son zamanlardaki ödemim ve tansiyonumdan dolayı 13'üne alındı tarihimiz..

13 haziran sabah 7:30'da çıktık evden 8 gibi hastanedeydik.. Direk odamıza alındık ve yerleştik.. Ardımızdan en yakın arkadaşımda geldi yanıma 😉 Arada bir de hemşireler geliyor,tansiyon ölçüp yapılacakları anlatıyorlardı.. Korkum heyecanımı bastırsa da,artık sonuna geldiğim için çok mutluydum.. Süslemelerimizi,ikram ve şekerlerimizi,kapı süsümüzü hazırladık ve bende ameliyat önlüğümü giyip yatağa uzandım.. Doktorum geldi.. Sezeryana dair imza aldılar falan.. Ben ise odadan çıkmadan hâlâ sonda pazarlığı yapıyordum doktorla 😁 takılmayacak dimi diye 😁 ve yatak hareket etmeye başladı.. O an gelmişti,işte gidiyordum.. Annem,babam,kayınvalidem ve tabiki eşim ile en yakın arkadaşımda peşimden.. Ne konuşabiliyor,ne ağlıyordum.. Kal geldi bana o an galiba,garip 😀 Ameliyathaneye içeri fotoğraf makinemiz verildi,köftemin çıkış anını falan çekecekti hemşire.. Ameliyathane kapısına geldik,kapı açıldı ve bana arkamdan el sallarlarken ben içeri girdim.. O sırada da aklıma gelen arkadaşlara dua ettim 😆 Önce kapıda tuttular biraz ve bikaç bişey sordular,bende cevapladım.. Sonra bir ses "2 numaralı ameliyathaneye alalım" Ooooy korku var ya korku.. Ne olacak bilmemek.. Fenaydı.. 😁 Yataktan masaya çıkmam söylendi,yavaş hareketlerle masaya geçip uzandım.. Etrafta hemşireler ve 1 tanede erkek fır dönüyor,ben ise bana her yaklaşana "şimdi ne yapacaksınız" diye soruyorum.. Sanki bilsem içim rahatlıcak.. Sağolsunlar onlarda düzgün anlattı,rahatlatmaya çalıştı beni.. Kollarımı iki yana açtılar,sağ tarafa tansiyon bağlandı ve sol taraftan damar yolu açılacağı söylendi.. O an doktorumu gördüm,yaklaştı ve "şimdi sezeryan bölgesine batikon sürcem,korkucak bişey yok sadece bunu yapcam soğuk olur korkma" dedi.. Ve sürdü.. Cidden buz gibiydi ama.. O ara ben tekrar sondayı sordum 😁 Nasıl yer ettiyse bende hahahahah.. Doktorun "şu an takmayacağız ama ameliyat sonrası gerek duyarsam sen baygınken takacağım" dedi,tamam dedim ve sonra anestezi uzmanı geldi başucuma.. Sempatik orta yaşlarda bir kadındı,rahatlatmaya çalışıyordu beni belli ama pek umursamıyordun o an açıkçası 😁 "Saçların ne kadar güzel,dişlerin harikaymış" gibi bişeyler söylüyordu devamlı.. O ara yine doktorumun sesini duydum "hadi başlıyoruz" dedi ve yavaştan narkoz verilmeye başlandı.. Ben tavana bakıyordum merakla,bişey değişcek mi diye.. Bir an etraf dönmeye başladı ve sesli olarak "başım dönüyor" dediğimi hatırlıyorum en son,sonrası yok puuuufff uçtuuuuuuuu 😁

Ayılmaya başlarken ki o süreç zordu itiraf etmek gerekirse.. Ağrıyla uyandım zaten,hâlâ ameliyathanedeydim o sırada.. Başım dönüyor hâlâ.. Bir baskı hissettim o an ve hemen ardından deli gibi,çok feci bir ağrı aaay Allah'ım çok kötüydü 😔 Meğer beni masadan yatağa ittirmişler o an ama dikiş yeri öyle acıdı öyle sızladı ki anlatamam.. Tam ayılmadığım için sesimde çıkmadı inledim resmen.. Hayır yani,ben baygınken neden yapmadılarsa o işi 😠😡 Yatak hareket etmeye başladı sonra.. Ayılmam için bekletecekleri biyere geldik.. Az ilerde hemşire görüyorum bulanık bulanık,seslendim 2-3 defa zor duydu beni.. "Bebek nasıl" dediğimi ve "Çok ağrım var" dediğimi hatırlıyorum.. "Bebek çok iyi,ağrın içinde yukarda ağrı pompası takılcak hemen" diyede cevap geldi.. Ve ameliyathaneden çıkma zamanı..!Kapıda beni kim bekliyordu,kim ne yaptı ben hiçbirini hatırlamıyorum.. O an ağrı beni benden almıştı çünkü.. Odama geldik ve zorlu bir 3-4 saat geçti.. Ara ara yoğun gelen,çok kıvrandırıcı ağrılarım oldu.. He tabiki değer diyor insan ama yaşarken gözüm bişey görmedi valla.. Meğer cytotec diye çok güçlü bi ilaç var (düşüklerimde kullanmıştım) ondan koymuş doktor ki,parça falan kalırsa direk bu ilaç temizlesin diye.. O ilaçta çok kötü ağrı yapıyor.. Bu kadar yoğun hissetmemin sebebi belkide o ilaçtı bilmiyorum.. Hemen ardımdan bebişimi getirdiler ve koynuma uzattılar,o anı bile hayal meyal hatırlıyorum.. Hemen emzirdim mi,biraz daha bekledik mi inanın hatırlamıyorum.. Ama emme konusunda bir sıkıntı olmadı,rahattı.. Ama "bebeği gördüm herşeyi unuttum" diye bişey yok,kandırmayalım kendimizi arkadaşlar 😁 Ailem yanımdaydı, gelen giden oluyordu ufaktan ve artık ben anneydim.. Efe'ye dikkatli bakıp inceleyemesem de ağlaması,kokusu müthişti.. Allah'a bir kez daha şükrettim bu minik mucize için.. Tam anlamıyla o ilk 4 saat sonrası gördüm oğlumu.. Masum,ufacık ve çok güzeldi.. Bakmaya doyamamak,gözünü O'ndan ayıramamak.. Allah'ım hâlâ inanamıyordum.. Bu arada aynı babası benim köftem,kopya gibi.. Bitek burnu ve çene kısmı ben..

Bu arada 6-7 saat sonra hemşire geldi,sondayı ameliyat sonrası takmışlar meğer.. Ben kara kara nasıl çıkarılacağını düşünürken bi yandanda "en azından takılırken bişey hissetmedim" diye kendimi avutuyordum 😁 hemşire "hiç acımayacak korkma" dedi.. Heee tabi demesi kolay! Ama doğru.. Acımadı.. Amma büyütmüşüm gözümde hehehehe 😁 Sadece gıdıklar gibi,kaşınır gibi saniyelik bişey,o kadar..

Aynı hastanede aynı doktora tam 1 sene önce en yakın arkadaşım sezeryan oldu.. Ondan etkilendim korkmadım falan ama baya pollayna'cılık yapmışım 😁 benimki hiçte onunki gibi geçmedi.. Ve ben anladım ki bu tarz şeyler tamamen bünye meselesi.. ☺️

2 gece 3 gün kaldık hastanede.. İlk yürüme deneyimi de baya zordu benim için ama 😳 Acaip bi yanma hissediyordum kalkarken ve yürürken.. Doktor ise "bol bol yürü ki çabuk iyileş" diyordu.. Dikiş yerinin kenarları baya yanıyordu.. Ara sıra doktorum gelip bakıyor ve her geldiğinde "yürü" diye tekrarlıyordu.. Annemle eşimde başımda,yürü diye baskı.. Ama hep yatasım var tabi.. 2.gün daha çok yürüdüm ama acım ağrım hâlâ devam.. Kalçadanda iğne yapılıyor sabah akşam o rahatlatıyor beni biraz.. Zaten çıkarkende o iğnenn hapını verdi doktor,çok ağrın olursa iç dedi.. 2.gün sabah dikiş yeri bandajı açıldı,sonra sprey sıkıldı.. Hemşire "1-2 dk dur sonra giy çamaşırını" dedi ama ben 10 dk'ya yakın öylece durdum 😀 hemşire geri geldiğinde beni hâlâ öyle görünce güldü "alemsin valla" dedi 😁 Bu arada o acaip yanma hissi bandajın yaptığı yaradanmış..Cildim çok hassas olduğu için köşeleri yara olmuş,bi krem verdi bana bunu sür 1 haftaya geçecek dedi ama o yanma hissini baya çektim.. 2.gün bandajın açılmasının ardından hastanede duş aldım ama ooooy hayatımın en zor duşu!! Ağrım var,kendi kendime hareket edemiyorum yıkanamıyorum.. Annem yardım etti güç bela yıkandım.. Birde dikiş yerini saç kurutma makinasıyla kurut 1-2 dk dediler öyle kuruttum 😊

Hastane maceram böyle geçti.. Şimdi bugün 14.günümüz ve Efe 14 günlük oldu.. Öyle büyük sorun diyebileceğim bişey yok şükür ki.. Ben hâlâ yatarken kalkarken zorlanıyorum ve yan dönüp yatamıyorum.. İğne batar gibi dikiş yeri bazen acıyor,zorlanıyorum.. Normal hayata dönemedim desem yeridir.. Allah'tan eşim 2 hafta izinde,doğuma göre ayarlamıştı.. Ayrıca 15 gündür kayınvalidem vardı (dün gitti) şimdide devamlı annem var.. Bir kez daha anladım ki böyle zamanlarda ailenin yanında olması,destek olması müthiş önemli.. Doğumdan bu yana yemek,temizlik dahil hiçbişey yaptırmadılar bana.. Ben sırf dinlendim ve çocukla ilgilendim.. Allah razı olsun hepsinden ayrı ayrı..

Allah'ıma binlerce kez şükür bugünleri bana gösterdiği,yaşattığı için.. Ne yaşarsak yaşayalım hiçbir zaman ümidi kaybetmemekte yanayım.. Kendi adımada hiç ümidimi kaybetmedim ve daima "hayırlısı,sağlıklısı" diye dua ettim.. İnşallah Allah isteyen herkese gönlünden geçeni en hayırlı zamanda verir.. 🙏

Köftem Efe'yle beraber hepinizi kocaman öpüyoruz teyzeler... 😘

Genişletmek için tıkla...