- 6 Mayıs 2024
- 18
- 3
- Konu Sahibi saudadeeee
- #1
Merhaba öncelikle foruma yeni üye oldum şu an mental açıdan zor bir süreç geçiriyorum benden yaşça büyük ablalarım ya da tecrübe sahibi kişiler kırıcı olmadan yardımcı olursa sevinirim. Sevgilimle aynı lisede okuyorduk daha sonrasında bana istek attı bir şekilde konuşmaya başladık ve sevgili olduk. İkimiz de 24 yaşındayız bu arada.5 aydır çok güzel devam eden ciddi bir ilişkimiz vardı ya da ben öyle sanıyordum bilmiyorum. İkimiz de varlıklı diyebileceğim sözü geçen ailelerin çocuklarıyız. Hiç yokluk görmedim buna rağmen onunla beş kuruşsuz kalmaya razı olacak kadar gözüm kördü. Benim okulumdan dolayı uzak mesafe ilişkisi yaşıyorduk bu arada 1.5 ay kaldı mezun olmama. Yurt dışı fırsatım var bölümümden ve İngilizce, Almanca biliyor olmamdan dolayı. Fırsat buldukça en geç 2-3 haftada bir o yanıma geliyordu o gelemezse ben gidiyordum. Kısa bir sevgililik dönemimiz olmasına rağmen birbirimize çok bağlanmıştık. 7/24 telefonda konuşuyorduk bana olan ilgisinde, sevgisinde en ufak sorun yoktu. Sevgilim lise mezunuydu daha doğrusu üniversite kazanıp 2.sınıfta dondurmuş babasının arkadaşının giyim üzerine olan mağazasında çalışıyordu 2 yıldır. Babası biraz daha sabretmesi gerektiğini mağazayı devralacağını söylüyordu bu vaadiyle işten çıkmasına izin vermiyordu. İlk başlarda sevgilim beni babasıyla tanıştırmak istediğinde babası istememişti. İstememesinin sebebi de babasının daha önce başından mutsuz 2 evlilik geçmiş olması. Sevgilim tavır koyunca benimle tanıştı ve bizi destekliyor gibi görünüyordu. Ben babasının beni istemediğinin farkındaydım ona dile getirdiğimde de bizim aşkımızın tüm engelleri aşmaya yeteceğini bensiz bir hayat düşünemediğini söylüyordu. Benim için o da çok büyük fedakarlıklar yaptı. Yanıma gelebilmek için haftalarca izinsiz çalıştığı günler oldu, bir gün bile küs uyumadık, büyük kavgalarımız olmadı. Haftaya da normal şartlarda yanıma gelecekti ay sonunda da mezuniyet baloma katılacaktık. Bu süreçte de çevresindeki herkes ve tüm akrabaları benden haberdardı. Mezun olduktan sonra yanına taşınmamı istiyordu eğer ayrılmasaydık 2 ay sonra yanına taşınacaktım. Direkt evlilik odaklı ikimiz de düşünmüyorduk hem işlerimizin düzene girmesini istediğimiz hem de yaşımızın biraz daha ilerlemesini düşündüğümüz için. Yani, hiçbir şekilde onu evliliğe zorlamadım. Hep onun işi ve hayatı konusunda çözüm odaklı yaklaşıp elimden geldiğince yanında olmaya çalıştım. Kimse için yapmayacağım fedakarlıklar yaptım. Daha sonra 1 hafta öncesinde sevgilim kuzeninin nişanı için 4 günlüğüne Almanya'ya gitti. İnterneti olmadığı için gün içerisinde normal zamanlardaki gibi çok sık konuşamasak da konuşuyorduk. tam Türkiye'ye döneceği gün bana soğuk yapmaya başladığını hissettim. Ne olduğunu sorduğumda hasta ve yorgun olduğunu bir sorun olmadığını söyledi. Bende anlayışlı davranmam gerektiğini düşünerek üstüne düşmedim. Türkiye'ye indikten sonra da çok kısa bir telefon görüşmemiz oldu. Bana hiçbir açıklama yapmadan birden ikimizin olan profil fotoğrafını tek kendi fotoğrafı yaptı. Tekrar sorunun ne olduğunu sorduğumda ''Bizden olacağına inanmıyorum oldurmaya çalışıyorum olduramıyorum. Ciddi ilişki adamı değilmişim.'' tarzı bir açıklama yaptı ve beni tüm sosyal medya hesaplarından çıkarttı. Ortak çevremizle iletişime geçtiğimde babasının ve baba tarafının benden ayrılması için baskı yaptığını, babasının eğer benimle olursa maddi desteği keserim gibi bir tehditle ona yaklaştığını öğrendim. Ayrıldığımız gün bana ait her şeyi sildiğini öğrendim. Benim hakkımda da ''X'le bir daha olmaz babamlar onunla ayrıldığım için çok mutlu her zaman sevmek yetmiyor.'' dediğini öğrendim. Annesiyle normalde görüşmüyordu babası istemediği için annesi onun iş konusunda tutunamayacağını söylemiş ve yurt dışına git tavsiyesi vermiş. Bu arada herhangi bir yabancı dili yok, diploması yok. Mağazada çalışırken de işi küçümseyen, söylenen bir yapısı vardı. En az 3-4 sene gitmeye uğraşacağının ve kesin olmadığının da farkında. Zaten dediğim gibi en az 4-5 sene evlilik gibi bir düşüncemiz yoktu her genç gibi sadece hayalini kuruyorduk. Benden ayrıldığından beri yemek yiyemiyorum, uyuyamıyorum kısacası onun beni bu kadar hızlı silmiş olması çok zoruma gidiyor. Bensiz bir saniye bile geçirmek istemeyen iş yerindeyken bile görüntülü konuştuğum biriydi varlığımın ona güç verdiğini söylerdi. Bu konuyu annemle paylaştığımda da ''Mutsuz olursunuz o çocuk babasına bel bağlayan birisi sorumluluk bilinci yok.'' diyor. Ama ben onu gerçekten çok seviyorum. Daha ayrılalı 1 hafta oldu ama bu sessizlik ve onsuzluk beni çok yıpratıyor. Uzun olduysa şimdiden özür dilerim derdimi kimseyle paylaşamıyorum. Bu konuda ne yapmam gerekiyor? düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim. İlk düşündüğüm şey beni aldattığıydı ama böyle bir durum söz konusu değil.
Son düzenleme:
bilirim o eksiklik hissi çok cok kötüdür. Ama senin arkanda duramayan birini koca diye almanda mantiksizdi. Seni bugun olmazsa yarin yari yolda birakirdi inan bana bir ablan olarak söylüyorum…. Bu şekilde defolup gitmesi kötü evet ama demekki ondan ondan olmaz. Ha bir de bir dahaki sefere tüm kalbinle 100% güvenme kuzum….. insanlar daha dogrusu erkekler malesef bu konuda çok acimasiz olabiliyorlar. Zaman ver kendine ve önüne bak… daha kimler kimlerrrrr cikar karsina 
