Annem ile artık anlaşmakta zorlanıyorum

Herkese merhaba. Artık o kadar yoruldum ki ruhen ve de kimse ile konuşamıyor oluşum da bu yorgunluğumu daha da arttırıyor.

Ben çocukluğumdan beri annem babamla büyüyen biriyim. Bulunduğumuz yer itibariyle yaşıtlarım pek yoktu çevremde. Çocukluğumu bile normal yaşayamadım onların tercihleri yüzünden. Yine onların seçimleri yüzünden istediğim okulları da okuyamadım. Okuduğum okulları bile yarım bırakmak zorunda kaldım. Açıktan 4 yıllık okul bitirdim ama son senemde babamı kaybettim. 6 yıldır da annem ile yalnızız.

Annem benim aksime çok mükemmeliyetçi biri. Yaptığı iş ne olursa olsun mükemmel olmalı. Ve benim de kendi gibi olmamı ister hep.

Evet çocukluğumdan beri bana çok ev işi yaptırdı diyemem zorlamadı ama ben büyüdükçe de laf sokmaları arttı. Ben elimden geldiğince yaparım ve kendi tarzımda yaparım bir şeyleri. Çamaşırı kendi tarzımda sererim mesela. Eğer temizlik olacaksa önce kahvaltı ederim sonra yaparım ama annem uyanır uyanmaz işle başlar güne. Benim de öyle olmamı ister. Kendi nasıl kullanıyorsa mutfağı benim de öyle yapmamı ister.

Babam öldükten sonraki 6 sene içinde her an yanında oldum. Artık o da genç değil ben 33 annem 72 yaşında. İşe girdim ama hem iş yeri yükü kaynaklı hem de anneme yardım edemiyorum diye işten çıktım. Ev işlerini de kendimce kendi planıma yapıma uygun yapıyorum. Ama yetmiyor hiçbir zaman yetmiyor. Yaptığım işi beğenmiyor kalkıyor kendi yapıyor, ya da ben temizledikten bir gün sonra yine temizlik yapıyor. Bir şey alıyorum iyiliği için ürün kötü çıktı diye durmadan söyleniyor.

Bir gün otursam kendisi durmadığı için, bir iş yapsa, geçmişte yaptıklarım daha dün yaptığım işler bile çöp oluyor. Ben tembel oluyorum. Hayırsız evlat oluyorum acımayan evlat oluyorum. Ama misafir geldiğinde de hep ben hizmet ederim onu yormam. O zaman hamarat iyi evlat oluyorum.

Ben artık çok yoruldum ruhen kendimi çok kötü hissediyorum. Hayatım geçiyor ve ben onu yalnız bırakmayım doktora götüreyim alışverişini yapayım ev işlerinde yardımcı olayım derken kendi hayatımı kaybettim. Artık dayanamıyorum ben bu ithamları hak etmiyorum. Oğlu var 49 yaşında yardım etmez yanında değil ama ben yanındayım. Ve o bana en ufak şeyde böyle hayırsız dediğinde ben kırılıyorum. Kızıyorum. Dayanamıyorum artık psikolojik olarak zaten çok yalnızım. Her şeye yetişmek zorundayım. Bir de annem bana böyle söylenince dayanacak gücüm kalmıyor.

Ben mi haksızlık ediyorum ben mi kötüyüm acaba diyorum. Artık kendimden nefret ediyorum keşke doğmasaydım diyorum. Annem söylendiğinde biraz cevap versem hemen sen dışarıda kendini savunma bana savunuyorsun, tamam ben kötüyüm Allah belamı versin ağzımı açmaz olaydım filan diyor. Bugün de keşke doğurmasaydım dedi. Ben istemedim zaten doğmayı keşke doğmasaydım. Keşke.

Neyse dertleşmek istedim sadece konuşacak kimsem yok. Arkadaşım sevgilim ablam abim.. kimsem yok. Ve artık birileriyle konuşmazsam, kendimi anlatmazsam ne olur bilmiyorum.

Kusura bakmayın hakkınızı helal edin çok uzun yazdım. İyi akşamlar herkese

merhaba lütfen kendinizi rahat hissedebileceğiniz aktiviteler yapın. kurslara falan gidin mesela. sürekli evde duruyorsanız insanın gerçekten psikolojisi bozulabiliyor. aynı durumu annem de annesiyle yaşıyor inanın. ananemin oğlu eşini aldatıyor, her türlü pisliği yapıyor, kumar desen var ve hiçbir faydası yokken zararı çok ama her zaman annesinin yanına yardımcı olmak için giden, yemek yapıp götüren, temizlğini yapan, hastanelere götüren ve onu düşünen anneme sürekli laf ediyor. annem mesela ona yeni bir gömlek alıyor ama annanem ben bunu giymem al götür falan diyor asla hiçbr şeyi beğenmez. yaptığı yemekleri de beğenmiyor. geçen anneme bu zamana kadar ne çektiysem senden çektim dedi. bazen insanın gözü asıl görmesi gerekeni görmüyor diye düşünüyorum. bir arkadaşım da aynı şeyi yaşıyor. annesine her türlü yardımı yapıyor ama annesi ona asla yardımcı olmayan ve onu düşünmeyen kardeşini daha çok seviyor ve bunu belli ediyor. bazı kişiler anne olmamalı işte ama yapacak bir şey yok. umarım hep mutlu olursunuz. dertleşecek kimseniz yoksa en azından psikoloğa gidip anlatabilirsiniz. arkadaşım ve annem öyle yapıyor

iwanttobreakfree .!.:

merhaba lütfen kendinizi rahat hissedebileceğiniz aktiviteler yapın. kurslara falan gidin mesela. sürekli evde duruyorsanız insanın gerçekten psikolojisi bozulabiliyor. aynı durumu annem de annesiyle yaşıyor inanın. ananemin oğlu eşini aldatıyor, her türlü pisliği yapıyor, kumar desen var ve hiçbir faydası yokken zararı çok ama her zaman annesinin yanına yardımcı olmak için giden, yemek yapıp götüren, temizlğini yapan, hastanelere götüren ve onu düşünen anneme sürekli laf ediyor. annem mesela ona yeni bir gömlek alıyor ama annanem ben bunu giymem al götür falan diyor asla hiçbr şeyi beğenmez. yaptığı yemekleri de beğenmiyor. geçen anneme bu zamana kadar ne çektiysem senden çektim dedi. bazen insanın gözü asıl görmesi gerekeni görmüyor diye düşünüyorum. bir arkadaşım da aynı şeyi yaşıyor. annesine her türlü yardımı yapıyor ama annesi ona asla yardımcı olmayan ve onu düşünmeyen kardeşini daha çok seviyor ve bunu belli ediyor. bazı kişiler anne olmamalı işte ama yapacak bir şey yok. umarım hep mutlu olursunuz. dertleşecek kimseniz yoksa en azından psikoloğa gidip anlatabilirsiniz. arkadaşım ve annem öyle yapıyor

Genişletmek için tıkla...

Teşekkürler desteğiniz için. Annem aslında kötü bir anne değil hatta birçok anneye ve kendi annesine göre iyi bir anne ama çocukken yaşadıkları mı desem sonradan yaşadıkları mı desem onu böyle yaptı. Yaşadığımız sıkıntılar maddi zorluklar da canını sıkıyor anlıyorum onu ama ben de aynı şeyleri yaşıyorum beraber yaşıyoruz ben yanındayım genelde beni severken, desteklerken, kendince onun gibi olmadığım için bana söylenmesi ve birden bire kötü evlat olmam ki belki de bunu içten söylemiyordur, ama sonuçta söylüyor ve ben duyuyorum bu beni mahvediyor. Evden hiç çıkamıyoruz o sağlığı sebebiyle ben de ekonomik sebeplerden. Ve sanırım hayata olan sinirinden böyle yapıyor ama biraz da beni anlasın istiyorum. Psikolog devlette var mı bilmiyorum ama en sonunda gideceğim çünkü dayanamıyorum

cosmicgirl .!.:

Annem söylendiğinde biraz cevap versem hemen sen dışarıda kendini savunma bana savunuyorsun, tamam ben kötüyüm Allah belamı versin ağzımı açmaz olaydım filan diyor.

Genişletmek için tıkla...

Anneniz sizi manipüle etmek için böyle söylüyor ve başarılı da olmuş gibi.
Eğer maddi durumunuz müsaitse kendinize yeni hobiler edinin. Kursa, spora vs gidebilirsiniz.

Bence tekrardan bir işe girin,evi otel olarak kullanın. İşte çok yorulduğunuz için bunları düşünecek zamanınız kalmaz zaten devrilir yatarsınız. Evde kaldıkça kafanızda kuruyorsunuz. Bir işe girin,sosyalleşin belki orada biriyle tanışırsınız. 4 duvar arasında ne kariyer olur ne evlilik olur ne arkadaş olur. Hayat akmaya devam ediyor.Ne yapın edin iş,kurs bahanesiyle o evden çıkın. En güzel yıllarınız heba oluyor

Ay kıyamam canım benim kaç yaşındasın hepimiz inan bu yollardan geçtik geçmişin sınırını stresini anneler babalar geçim skntısini evlatlarindan çıkarıyor çoğu bende bekarken çok şey yaşadım cok laf işittim ise yaramazsin vs ne yapsak gözlerine batıyordu evlendim biraz olsun rahatladım hanı sana evlen vs demiycem de talip varsa bı düşün derim aile bile olsa belli bir sûre sonra sigamiyorsun o eve maalesef

Anneniz yaş almış.Yaşla birlikte hafif panik halinde.Yaşli bir annem var oradan pay biciyorum.Yaslanmayi kabul etmek kolay değil ölüm korkusuda oluyor bu bile beyinde bile bir sürü değişiklige neden olabilir Bide mükemmelliyetci demişsiniz.Cok zor geliyordur eski gücünü dinç halini bulamamak.Hayata öfkeli sanki birazda bu nedenle.Doktorlari var bunun gidip göründümü sadece fiziksel güçten düşme değil ruhende yılların birikimi için.Sizede üzüldüm.Bende annemi hep idare eden tarafım kıyamıyor insan.Sanirim eş dost arkadaş konusunda anneniz yalnız.Ben anlıyorum sizide işte çocuk gibi oluyorlar yaşla beraber herkes aynı dinç aynı moral aynı tepkiyi vermiyor.Ben nasilki 5 yaşında cocugu azarlayip duramam onuda kirmiyim modunda yaşıyorum.

cosmicgirl .!.:

Teşekkürler desteğiniz için. Annem aslında kötü bir anne değil hatta birçok anneye ve kendi annesine göre iyi bir anne ama çocukken yaşadıkları mı desem sonradan yaşadıkları mı desem onu böyle yaptı. Yaşadığımız sıkıntılar maddi zorluklar da canını sıkıyor anlıyorum onu ama ben de aynı şeyleri yaşıyorum beraber yaşıyoruz ben yanındayım genelde beni severken, desteklerken, kendince onun gibi olmadığım için bana söylenmesi ve birden bire kötü evlat olmam ki belki de bunu içten söylemiyordur, ama sonuçta söylüyor ve ben duyuyorum bu beni mahvediyor. Evden hiç çıkamıyoruz o sağlığı sebebiyle ben de ekonomik sebeplerden. Ve sanırım hayata olan sinirinden böyle yapıyor ama biraz da beni anlasın istiyorum. Psikolog devlette var mı bilmiyorum ama en sonunda gideceğim çünkü dayanamıyorum

Genişletmek için tıkla...

ben de size katılıyorum anneniz aslında bir anlık sinirle o cümleleri kuruyor muhtemelen hiçbirini isteyerek söylemiyordur çünkü aynısını annanem için de düşünüyorum kendisi dünyadaki en iyi insanlardan biridir aslında ama en iyi davranmaları gerektikleri kişiye böyle davranmaları da psikolojik bir durum sanırım devlet hastanelerinde psikolog için direkt randevu alınmıyormuş galiba ama her ilde toplum sağlığı merkezi oluyor hatta ilçenizde bile vardır. o merkezleri arayarak randevu alabilirsiniz. bazı belediyelerde de ücretsiz psikolog olabiliyor biraz bakarsınız en azından yakındaki bir parka gidip yürüyüş yapın, oturun, sevdiğiniz bir şeyi yiyin. nerede yaşıyorsunuz bilmiyorum ama istanbul belediyesinin bir sürü ücretsiz kursu ve etkinliği oluyor tiyatro, sinema vs. istanbulda yasamıyorsanız da oturdugunuz belediyenin etkinliklerini inceleyin hayat pahalı artık bedava etkinlik kovalıyoruz yapacak bir şey yok

iwanttobreakfree .!.:

merhaba lütfen kendinizi rahat hissedebileceğiniz aktiviteler yapın. kurslara falan gidin mesela. sürekli evde duruyorsanız insanın gerçekten psikolojisi bozulabiliyor. aynı durumu annem de annesiyle yaşıyor inanın. ananemin oğlu eşini aldatıyor, her türlü pisliği yapıyor, kumar desen var ve hiçbir faydası yokken zararı çok ama her zaman annesinin yanına yardımcı olmak için giden, yemek yapıp götüren, temizlğini yapan, hastanelere götüren ve onu düşünen anneme sürekli laf ediyor. annem mesela ona yeni bir gömlek alıyor ama annanem ben bunu giymem al götür falan diyor asla hiçbr şeyi beğenmez. yaptığı yemekleri de beğenmiyor. geçen anneme bu zamana kadar ne çektiysem senden çektim dedi. bazen insanın gözü asıl görmesi gerekeni görmüyor diye düşünüyorum. bir arkadaşım da aynı şeyi yaşıyor. annesine her türlü yardımı yapıyor ama annesi ona asla yardımcı olmayan ve onu düşünmeyen kardeşini daha çok seviyor ve bunu belli ediyor. bazı kişiler anne olmamalı işte ama yapacak bir şey yok. umarım hep mutlu olursunuz. dertleşecek kimseniz yoksa en azından psikoloğa gidip anlatabilirsiniz. arkadaşım ve annem öyle yapıyor

Genişletmek için tıkla...

Sen kendini okadar. Germissinki. Anadır ama. Seni çok üzüyor benim iki kızım bir oğlum var diğerleri evde değil bir kız kaldı yanımda kızım evli İzmir'de bir oğlu var oğlum gardiyan oldu İstanbul'da bikizim var yanımda baştan öteki kız gibi davranacak zannettim yapmak istemiyor yapmiyom derdi yani işi şimdi ne görürse kar ben zorlamam canı isterse iş görür istemesse görmez sanada ailenede sağlık dilerim

Keske isinizi birakmasaydiniz.Bence yeni bir is bulun en azindan part time bir iş.Anneniz artik yaslaniyor ve tek dayanagi sizsiniz muhtemelen o yuzden bu kadar yukleniyordur.Sürekli yan yana oluncada insan daha cok kavga ediyor.O yuzden biraz uzaklasmaniz iyi gelecektir

sakurabirs .!.:

Bence tekrardan bir işe girin,evi otel olarak kullanın. İşte çok yorulduğunuz için bunları düşünecek zamanınız kalmaz zaten devrilir yatarsınız. Evde kaldıkça kafanızda kuruyorsunuz. Bir işe girin,sosyalleşin belki orada biriyle tanışırsınız. 4 duvar arasında ne kariyer olur ne evlilik olur ne arkadaş olur. Hayat akmaya devam ediyor.Ne yapın edin iş,kurs bahanesiyle o evden çıkın. En güzel yıllarınız heba oluyor

Genişletmek için tıkla...

Aynen senım hayatın gidiyor bır bakmış sın yas 40 zaman cabuk gecıyor