- 6 Şubat 2009
- 637
- 9
Ay bugün çok gerildim arkadaşlar az içimi dökeyim.20 senelik yakın arkadaşım hep zor bir insan olmuştur ama anneliği hiç çekilmez daraltıyor beni benim oğlumdan bir yaş küçük kızı var benimki çok uyumlu ve olgun bir çocuk çok şükür idare eder tabiki çocuk neticede onun kızıylada iyi anlaşıyorlar fakat annesinin sürekli savunma ve suçlama huyu yüzünden kızda abuk sabuk şeyleri şikayet etme alışkanlığı var ,kıkır kıkır gülüşürken arada gelip annesine şikayet ediyor ve annede benimkine ama yapma benim kızım hassas kız o narin diyor bide narin kızı görseniz nasıl geriliyorum anlatamam .Ben izleyici oluyorum laf yetiştirip savunmaya kalksam hiç tarzım değil.Görüşeceğimiz her zaman oğluma sürekli tembihliyorum aman oğlum huylarını biliyosun ona göre asla hak edecek bişey yapma kıza öğretmeye çalış biz arkadaşız niye sürekli şikayet ediyorsun de diyorum ama oğlumda 8 yaşında çok şey bekliyorum ondanda.Oyuncak saklayıp bulma oynarken odadan biri çıkyor öteki saklıyor içeri alıyor.Kız odasından çıkınca koşarak annesine gelip ağlıyarak beni odaya sokmuyor diyor anneside koşuyo bizimkine niye sokmuyosun onun odası burası diye başlıyor konuşmaya ne olduğunu sorgulamıyor bile...
Bilinçli ilgili anne olmayı abartıp çocuklarımızın kişiliğini bozuyoruz bu konu hakkında konuşulacak çok şey var diye düşünüyorum yanlışlarımız dile getirerek birbirimize yardımımız olabileceğini düşünüyorum bu topiği bu amaçla açtım.Hadi kendimizi eleştirelim....Yaşadıklarımızı paylaşalım arkadaşlar
Bilinçli ilgili anne olmayı abartıp çocuklarımızın kişiliğini bozuyoruz bu konu hakkında konuşulacak çok şey var diye düşünüyorum yanlışlarımız dile getirerek birbirimize yardımımız olabileceğini düşünüyorum bu topiği bu amaçla açtım.Hadi kendimizi eleştirelim....Yaşadıklarımızı paylaşalım arkadaşlar