hem yazacak çok şey var hem de diyecek hiçbirşey yok...
12 yıllık evliliğim zaten 5 yıldan fazla zamandır fiilen bitmişti, çok yakında da resmen bitecek.
biz de 10 gün kadar önce bir çay bahçesinde buluşup son konuşmayı yaptık. bundan sonraki hayatımızda birbirimize mutluluklar! dileyip ayrıldık. içim öyle boş ki. normal mi bilmiyorum...
yazık ki adamın tek düşüncesi anlaşmalı boşanmak, resmiyette birşey olmasın ben size gayriresmi bolca yardım yaparım dedi ya bakakaldım.
ben de öyle tazminat falan istiyor değilim ama 11 yaşında bir oğlum var ve hakkını korumak zorundayım.
şu an baba evindeyim, en kısa zamanda eve gidip eşyalarımı almam gerek, avukatla görüşmem gerek,
şu an herşey sisler içinde,
oğluma artık burada yaşayacağımızı anlattım, zaten yaşadığımız o şehirden nefret ediyordu çok sevindi o yüzden ama boşanacağımızı söyleyemedim, nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum
dağınık yazdım kusura bakmayın.
kalabalıklar içinde yalnızım