- 19 Mayıs 2012
- 116
- 136
Banada kısmet oldu doğum hikayemi yazmak çok şükür. Burda ilerde kızımın okuyacağı bir anı kalsın istedim.
ilk gebeliğim,hiçbirşey bilmiyordum ve doğumun her evresinden çok ama çok korkuyodum, daha ilk aylarda bile nasıl doğurcam diye düşünür dururdum.hamileliğim boyunca hersey hep normaldi. Doktorum normal doğum taraftarıydı, akışına bırakmaya karar verdim nolucaksa olsundu. Ama son günlerde artık her an bi sancı gelicek diye beklemekten gözüne uyku girmiyodu. Tahmini doğum tarihim 24 Eylül 2015'di, tam kurban bayramına denk geliyordu bu da beni korkutuyodu. Doktorum bayramda çalışmıyordu.
18 eylül 2015 cuma, 39.haftamdaydım sıkça dr.kontrolüne gidiyordum. O gün kontrolde hafif sancı ve çok azda açılma çıktı. Doktorum hafta sonu açılma artar, sancı da gelir diye düşünüyorum dedi, bir durum olmazsa pzt.tekrar görüşelim dedi. O haftasonu kendimi sancılara hazırladım, diken üstünde bekledim ha geldi ha gelcek diye :) hatta nolur nolmaz eşyalarımı da arabaya koyduk.
Hiçbirşey olmadı,zaman geçmiyor diye temizlik yaptık hatta eşimle. Pzt. 21 eylül 2015 tekrar kontrole gittiğimizde açılma aynıydı hiç ilerlememişti, doktor suni sancıyla açılmayı gerçekleştirelim mi dedi,istemedim.o zaman sezeryanla alalım dedi, benim zaten canıma minnet. Bunu bekliyormuşçasına hemen tamam dedim. 1 saat sonra kontroller bitiyor,sizde yatışı yapın dedi.ne zaman yemek yedin dedi,2 saat oluyo dedim,tamam artık su bile içme dedi,eşyalar zaten arabadaydı,yakınlarımıza haber verdik. Yatış yapıldıktan sonra zaten hersey rüya gibiydi. Sanki bunları yaşayan ben değildim, bi yandan yerleşmeye bi yandan odayı süslemeye çalışıyorum,tel.susmuyor,haber alanlar arıyor.odaya giren çıkan bitmiyor,biri geliyor kan alıyor,biri geliyor tansiyon ölçüyor,biri ameliyat kıyafeti getiriyor,biri lavman için geliyor,nst aletini getiriyolar,son kez nst.ye bağlanıyorum,işte o kalp atışlarını duyunca kalabalık, kargaşa ve telaş benim için bitiyor ve duygusala bağlıyorum,sakinleşip düşünüyorum ki bebeğimin içimdeki son saati, yakında kavuşucaz,nefesini hissedicem,kokusunu içime çekicem. O sırada anestezi uzmanı geliyor,doğum nasıl olacak diyor, bilmem diyorum siz ne önerirsiniz,hiç düşünmemiştim ki tamamen mi bayılsam yoksa ayık mı olsam... Daha önce başka bi ameliyat olmuştum genel anesteziyle ve serseme dönmüştüm,ayılırken çok sayıklamıştım,ayıldıktan sonra tipim kayıktı baya bi :) saniyede bunları düşünüp spinal olıyım diyiverdim. Ameliyathaneye giderken yakınlarımın yüzüne bakamadım,baksam gözyaşım sel olcak biliyorum. Tam asansöre binerken eşim beni öptü,yapma dedim. Ameliyathane soğuktu ama kalbim sıcacıktı,bebeğime kavuşmaya çok az kalmıştı. Oturur vaziyette kamburumu iyice çıkarttılar uyuşturmak için. Hiç canım yanmadı,önce buz gibi sonra sıcacık bi his yayıldı belden aşağıma. Yatar vaziyete getirildim, kollarım bağlandı,birine serum diğerine tansiyon aleti. Doktorum geldi hemen başladı karnımda bişey yapmaya. Gıdıklanıyorum dedim. Sadece gıdıklanma hissediyodum :) bi 10 dk.sonra gıdıklanma geçti,göğsüm sıkışmaya başladı,sanki kalp ameliyatı oluyodum. Sonra çekiştirme,baskı hissettim,tam artık korkmaya başladığım an hemşire, oy maşşallah dedi. Bebeğimin sesi daha gelmemişti ama kadının söyleminden anladım ki doğum gerçekleşmişti, sonra ömrümde duyduğum en tatlı ses,yavrumun ağlayışıbı duydum. Gözün aydın dediler, şükürler olsun dedim. Hiç ağlamadım,ağlarım sanıyodum ama gülüyodum :) bebeğimin yüzünden önce minik bezelye ayak parmaklarını gördüm,hemen saydım nedense :) sonra hemşire suratını döndürdü. O nasıl güzel nasıl minik bi yüzdü. Ağlarken çenesi benim gibi büzüşüyodu, bi ara yanağında gamzesini gördüm, benden,annesinden almıştı gamzelerinide :) gamzeli yanağını,gamzeli yanağıma deydirdiler, bi an sustu. yumuşacık,sıcacık,pamuk gibiydi. Kokusunu içime çektim, ah kuzum benim hoşgeldin dedim. Sonra bebeğim gitti ve geçmek bilmeyen dakikalar başladı, bi an önce kuzumu förmek,emzirmek istiyodum. 20 dk.kadar sürdü işlem. Kalbimdeki baskı devam ediyodu, doktora söyledim, rahim yukarı çıktı o yüzdendir,geçicek birazdan dedi. Oksijen verdiler rahatladım. Odaya alındım, hemen ardımdan bebeğimde geldi. Emzirdim birkaç kişinin yardımıyla. doğum zaten akşam oldu, o gece ordaydık, ertesi gecede.. Sonra çıktık ve kontrole diye çıktığım eve anne olarak geri döndüm. Şükürler olsun bebişimle 4 aydan fazla zamanı geride bıraktık, annelik muhteşem bişeymiş,evlat bambaşka bişeymiş. Merak edenler için ; ameliyat sonrasında biraz mayhoştum herhalde serumda sakinleştirici etkili bişeyler vardı. ameliyattan çıktıktan hemen sonra kahve içirdiler baş ağrısı olmasın diye, bacaklarımı uzun zaman hissetmedim, aşırı bi ağırlık var gibiydi, bacaklarımı kaldırmam gereken zamanlarda yakınlarım yardımcı oldu, odaya alınınca altımı bezlediler,kanama oluyor diye. tuvalete zaten kalkmadım ,sonda takılmış uyuştuktan sonra. bi ara aşırı üşüme geldi,battaniyelere sardılar,geçti. hemşireler çok ilgiliydi, sürekli tansiyon ölçüyolardı, sürekli serum kontrolü yapıyolardı. karnıma kum torbası koyulmuş,pis kan çıksın diye, o ağır torbayı hissetmediğim için ağrıda yoktu. hemşire torbayı almaya geldiğinde dikişlerimden aşağı bastırdı bastıdı, yine his yok acı yok :) ameliyattan 3 saat kadar sonra ayaklarımı kıpırdatmayabaşladım, 8 saat sonra ise ayağa kalktım. ilk kalkışım zordu,iki büklüm minicik adımlarla yürümeye çalıştım ama tansiyonum düştü hemen geri yatırdılar. sonra iyi hissedince tekrar kalktım, doğrulmak zordu,adım atmak zordu ama ne kadar yürürsem ve ne kadar su içersem o kadar çabuk iyileşceğim söylendi. bende sürekli sıvı aldım, 1-2 saatte bir koridorda turladım. ameliyat yerinin haricinde ne baş ağrısı,ne omuz ağrısı,ne bel ağrısı hiçbirini yaşamadım çok şükür. okadar ağrıda olsundu zaten sonuçta ameliyat, içerden 7 kat kesik,kolay mı..sütüm hemen geldi , sezeryanda süt gelmez diyenlere inanmayın ama göğüs ucu sıkıntımız yüzünden fazla emziremedim bebeğimi. hastanede tuzsuz,yağsız hastane yemekleri yedim, 2 gün sonra eve çıkınca normal yemekler. doktor ameliyatın ertesi günü banyo yapabilirsin dedi. ben ameliyattan 2 gün evde yaptım.. herşey çok iyi gitti, evdede yan gelip yatmadım,basit ev işleri yaptım daha eve gelirgelmez. canım acısada bebeğimin herşeyiyle sadece ama sadece kendim ilgilendim.sadece yıkarken yardım aldım. kanamam 1 hafta azar azar devam etti. ameliyattan 1 hafta sonra normal hayata dönmüştüm tabi hafif sızılarım oluyodu, özellikle yataktan kalkarken,sonra o da geçti,gitti..
sezeryandan son derece memnun kaldım, normal doğumum belki kolay olcaktı,kendi sancım,açılmam yoktu evet belki suni sancı verilseydi açılmam hızlı ilerlerdi, belki fazla sancı çekmezdim, belki 3-5 ıkınmada doğururdum,bunu hiçbir zaman bilemicem, normal doğum harika,müthiş vs.diyenlerde var , gerçekten harika bi his mi bunu da bilemicem ama merakta etmiyorum. hayırlısı böyleymiş diyorum... işte böyle bayanlar, pozitif spinal sezeryan doğum hikayem böyle.. sonuna kadar sıkılmayıp okuyan herkese teşekkür ederim, sorularınıza da açığım, hayırlı hamilelik ve doğum dilerim herkese... :)
ilk gebeliğim,hiçbirşey bilmiyordum ve doğumun her evresinden çok ama çok korkuyodum, daha ilk aylarda bile nasıl doğurcam diye düşünür dururdum.hamileliğim boyunca hersey hep normaldi. Doktorum normal doğum taraftarıydı, akışına bırakmaya karar verdim nolucaksa olsundu. Ama son günlerde artık her an bi sancı gelicek diye beklemekten gözüne uyku girmiyodu. Tahmini doğum tarihim 24 Eylül 2015'di, tam kurban bayramına denk geliyordu bu da beni korkutuyodu. Doktorum bayramda çalışmıyordu.
18 eylül 2015 cuma, 39.haftamdaydım sıkça dr.kontrolüne gidiyordum. O gün kontrolde hafif sancı ve çok azda açılma çıktı. Doktorum hafta sonu açılma artar, sancı da gelir diye düşünüyorum dedi, bir durum olmazsa pzt.tekrar görüşelim dedi. O haftasonu kendimi sancılara hazırladım, diken üstünde bekledim ha geldi ha gelcek diye :) hatta nolur nolmaz eşyalarımı da arabaya koyduk.
Hiçbirşey olmadı,zaman geçmiyor diye temizlik yaptık hatta eşimle. Pzt. 21 eylül 2015 tekrar kontrole gittiğimizde açılma aynıydı hiç ilerlememişti, doktor suni sancıyla açılmayı gerçekleştirelim mi dedi,istemedim.o zaman sezeryanla alalım dedi, benim zaten canıma minnet. Bunu bekliyormuşçasına hemen tamam dedim. 1 saat sonra kontroller bitiyor,sizde yatışı yapın dedi.ne zaman yemek yedin dedi,2 saat oluyo dedim,tamam artık su bile içme dedi,eşyalar zaten arabadaydı,yakınlarımıza haber verdik. Yatış yapıldıktan sonra zaten hersey rüya gibiydi. Sanki bunları yaşayan ben değildim, bi yandan yerleşmeye bi yandan odayı süslemeye çalışıyorum,tel.susmuyor,haber alanlar arıyor.odaya giren çıkan bitmiyor,biri geliyor kan alıyor,biri geliyor tansiyon ölçüyor,biri ameliyat kıyafeti getiriyor,biri lavman için geliyor,nst aletini getiriyolar,son kez nst.ye bağlanıyorum,işte o kalp atışlarını duyunca kalabalık, kargaşa ve telaş benim için bitiyor ve duygusala bağlıyorum,sakinleşip düşünüyorum ki bebeğimin içimdeki son saati, yakında kavuşucaz,nefesini hissedicem,kokusunu içime çekicem. O sırada anestezi uzmanı geliyor,doğum nasıl olacak diyor, bilmem diyorum siz ne önerirsiniz,hiç düşünmemiştim ki tamamen mi bayılsam yoksa ayık mı olsam... Daha önce başka bi ameliyat olmuştum genel anesteziyle ve serseme dönmüştüm,ayılırken çok sayıklamıştım,ayıldıktan sonra tipim kayıktı baya bi :) saniyede bunları düşünüp spinal olıyım diyiverdim. Ameliyathaneye giderken yakınlarımın yüzüne bakamadım,baksam gözyaşım sel olcak biliyorum. Tam asansöre binerken eşim beni öptü,yapma dedim. Ameliyathane soğuktu ama kalbim sıcacıktı,bebeğime kavuşmaya çok az kalmıştı. Oturur vaziyette kamburumu iyice çıkarttılar uyuşturmak için. Hiç canım yanmadı,önce buz gibi sonra sıcacık bi his yayıldı belden aşağıma. Yatar vaziyete getirildim, kollarım bağlandı,birine serum diğerine tansiyon aleti. Doktorum geldi hemen başladı karnımda bişey yapmaya. Gıdıklanıyorum dedim. Sadece gıdıklanma hissediyodum :) bi 10 dk.sonra gıdıklanma geçti,göğsüm sıkışmaya başladı,sanki kalp ameliyatı oluyodum. Sonra çekiştirme,baskı hissettim,tam artık korkmaya başladığım an hemşire, oy maşşallah dedi. Bebeğimin sesi daha gelmemişti ama kadının söyleminden anladım ki doğum gerçekleşmişti, sonra ömrümde duyduğum en tatlı ses,yavrumun ağlayışıbı duydum. Gözün aydın dediler, şükürler olsun dedim. Hiç ağlamadım,ağlarım sanıyodum ama gülüyodum :) bebeğimin yüzünden önce minik bezelye ayak parmaklarını gördüm,hemen saydım nedense :) sonra hemşire suratını döndürdü. O nasıl güzel nasıl minik bi yüzdü. Ağlarken çenesi benim gibi büzüşüyodu, bi ara yanağında gamzesini gördüm, benden,annesinden almıştı gamzelerinide :) gamzeli yanağını,gamzeli yanağıma deydirdiler, bi an sustu. yumuşacık,sıcacık,pamuk gibiydi. Kokusunu içime çektim, ah kuzum benim hoşgeldin dedim. Sonra bebeğim gitti ve geçmek bilmeyen dakikalar başladı, bi an önce kuzumu förmek,emzirmek istiyodum. 20 dk.kadar sürdü işlem. Kalbimdeki baskı devam ediyodu, doktora söyledim, rahim yukarı çıktı o yüzdendir,geçicek birazdan dedi. Oksijen verdiler rahatladım. Odaya alındım, hemen ardımdan bebeğimde geldi. Emzirdim birkaç kişinin yardımıyla. doğum zaten akşam oldu, o gece ordaydık, ertesi gecede.. Sonra çıktık ve kontrole diye çıktığım eve anne olarak geri döndüm. Şükürler olsun bebişimle 4 aydan fazla zamanı geride bıraktık, annelik muhteşem bişeymiş,evlat bambaşka bişeymiş. Merak edenler için ; ameliyat sonrasında biraz mayhoştum herhalde serumda sakinleştirici etkili bişeyler vardı. ameliyattan çıktıktan hemen sonra kahve içirdiler baş ağrısı olmasın diye, bacaklarımı uzun zaman hissetmedim, aşırı bi ağırlık var gibiydi, bacaklarımı kaldırmam gereken zamanlarda yakınlarım yardımcı oldu, odaya alınınca altımı bezlediler,kanama oluyor diye. tuvalete zaten kalkmadım ,sonda takılmış uyuştuktan sonra. bi ara aşırı üşüme geldi,battaniyelere sardılar,geçti. hemşireler çok ilgiliydi, sürekli tansiyon ölçüyolardı, sürekli serum kontrolü yapıyolardı. karnıma kum torbası koyulmuş,pis kan çıksın diye, o ağır torbayı hissetmediğim için ağrıda yoktu. hemşire torbayı almaya geldiğinde dikişlerimden aşağı bastırdı bastıdı, yine his yok acı yok :) ameliyattan 3 saat kadar sonra ayaklarımı kıpırdatmayabaşladım, 8 saat sonra ise ayağa kalktım. ilk kalkışım zordu,iki büklüm minicik adımlarla yürümeye çalıştım ama tansiyonum düştü hemen geri yatırdılar. sonra iyi hissedince tekrar kalktım, doğrulmak zordu,adım atmak zordu ama ne kadar yürürsem ve ne kadar su içersem o kadar çabuk iyileşceğim söylendi. bende sürekli sıvı aldım, 1-2 saatte bir koridorda turladım. ameliyat yerinin haricinde ne baş ağrısı,ne omuz ağrısı,ne bel ağrısı hiçbirini yaşamadım çok şükür. okadar ağrıda olsundu zaten sonuçta ameliyat, içerden 7 kat kesik,kolay mı..sütüm hemen geldi , sezeryanda süt gelmez diyenlere inanmayın ama göğüs ucu sıkıntımız yüzünden fazla emziremedim bebeğimi. hastanede tuzsuz,yağsız hastane yemekleri yedim, 2 gün sonra eve çıkınca normal yemekler. doktor ameliyatın ertesi günü banyo yapabilirsin dedi. ben ameliyattan 2 gün evde yaptım.. herşey çok iyi gitti, evdede yan gelip yatmadım,basit ev işleri yaptım daha eve gelirgelmez. canım acısada bebeğimin herşeyiyle sadece ama sadece kendim ilgilendim.sadece yıkarken yardım aldım. kanamam 1 hafta azar azar devam etti. ameliyattan 1 hafta sonra normal hayata dönmüştüm tabi hafif sızılarım oluyodu, özellikle yataktan kalkarken,sonra o da geçti,gitti..
sezeryandan son derece memnun kaldım, normal doğumum belki kolay olcaktı,kendi sancım,açılmam yoktu evet belki suni sancı verilseydi açılmam hızlı ilerlerdi, belki fazla sancı çekmezdim, belki 3-5 ıkınmada doğururdum,bunu hiçbir zaman bilemicem, normal doğum harika,müthiş vs.diyenlerde var , gerçekten harika bi his mi bunu da bilemicem ama merakta etmiyorum. hayırlısı böyleymiş diyorum... işte böyle bayanlar, pozitif spinal sezeryan doğum hikayem böyle.. sonuna kadar sıkılmayıp okuyan herkese teşekkür ederim, sorularınıza da açığım, hayırlı hamilelik ve doğum dilerim herkese... :)
gecmis olsun gozunuz aydin yavrunuzla mutlu saglikli omur dilerim
darısı başıma inşallah sorunsuz bi şekilde bebeğimi kucağıma alırım
şurdaki gibi doğsa ne güzel olur