Bebek sahibi olmak...
Anne olmak..
Dünyanın en güzel mucizesi.
Neler yaşıyoruz,maddi ve manevi çok yıpranıyoruz.
Bizi bunu yaşayan kadınlardan başka kimse anlayamaz.
Bu süreç bizim psikolojimizi de zaman zaman bozabiliyor ne yazık ki.
Aslolan tabi ki Rabbimin nasip edip-etmemesi..
Doktor,merkez sadece bir vesile.
Benim için elinden geleni (fazlasıyla)yapan ,en önemlisi bana onca emek veren doktorum Erbil Bey..
43 yaşında,hele ki maddi durumun 3.sünü yapmaya elvermiyorsa,psikolojin o kadar çok bozulabiliyor ki..
Beni ancak sen anlarsın,inşallah anlarsın.
Vicdanımı rahatlatmam lazım.
Benim için en önemlisi bu.
Negatifi aldıktan sonra başka doktorlarla da görüştüm,hepsi birbirinden değerli insanlardı.
Ama Erbil Bey başka.
Onu tanıyan bilir,benim anlatmam boş.
Onun kadar hastasına yardım eden bir doktor olamaz.
Sanki ailemizden biri gibiydi.
Onu o kadar çok sevdik ve inandık ki eşimle.
İkinci kez negatifi alınca yıkıldık.
Maddi imkansızlık,ve bozulan psikolojiler...
Ama o elinden gelenin fazlasını yaptı,bunu biliyorum ve eminim.
Eşimin arkadaşının eşi,onun sayesinde hamile,kızı olacak.
Rabbim bana nasip etmedi,demek ki böyle hayırlısıymış.
Belki bir daha anne olamayacağım,belki olacağım ,bunu sadece Allah biliyor.
Ama doktoruma gönül borcum var.
Ona herşey için çok teşekkür ediyorum.
Onu eşim de ben de çok seviyoruz.
Bahçeci grubuna da teşekkür ediyoruz.
