günaydın kızlar...berbat bir gece geçirdim.eşim beni dinlemeyerek babamla ve annemle konuşmaya gitti.açıkçası benden çok dertliymiş dert yanmaya gitti.babam çok sinirli bir insandır.ben gitmedim onada geri dönmesi için yalvardım.fakat dinlemedi beni.anneme beni çok el bebek gül bebek yetiştirdiği için suç sızde demiş.babamla ne konuştular tam olarak bilmiyorum ama benim kiraya çıkmaya gücüm yok ve kızınız benim aileme hep soğuk duruyor gıbı şeyler söylemış sanırım.bense o gelene kadar evde kelimenin tam anlamıyla sinir krizi geçirdim.sinirden yatak odamdaki eşimin tüm parfüm şişelerini paramparça yapmışım.kızdığım kendi aramızda halledilecek bir olayı anne ve babama duyurması...her anne baba gibi benimkilerde beni çok severler.fazlası ile üzüldüler tabi duyduklarına.ve eşime karşı duydukları sevgi şimdi nefrete dönüştü.annem artık onu eve istemiyor.insan çaresiz kalınca sanki yaşam duruyor.dün akşam sadece nefes alıyordum ama yaşadığım söylenemez.bir an bunların hepsi rüyamı dedim.gerçek olamazdı .ben gayet mutluyken ufak tefek sorunlar bu kadar büyüyüp eşim tarafından aileme bu şekilde yansıtılamzdı.istemiyordum artık onu,o evi inanınki herşeyden nefret ettim bir anda.eve geldiğinde onun boğazına yapışmamak için zor tuttum kendimi.sesimizi duyup eşimin annesi geldi.bir sürü nasihat öğüt ...tabii hapsının sonunda ben haksız oğlu haklıydı.evi ayakta tutacak dişi kuştur.sen bunu becerememişsin ki oğlum gidip seni ailene şikayet etmiş tarzında beni iyice çileden çıkaracak şeyler söyledi.sabah işe geldim ve hala düşünüyorum.akşam o eve dönmek mi doğru olan yoksa anneme gitmekmi?anneme gidersem birdaha geri dönüşüm olmayacağınıda biliyorum.ama çok kırıldım ,çok yıprandı herşey.bir taraftan severken eşimi , diğer taraftan yaptıkları aklıma geliyor ve nefret ediyorum.boşanmayı bile geçiriyorum aklımdan.çok çaresizce ve çok kötü hissediyorum kendimi.kızlar bu durum karşısında ne yapardınız ?fikir verin bana...