arkadaşlar merhaba, belki bana da birileri fikir verir benimde derdime derman bulunur diye yazıyorum...
7 yıllık ilişkimiz sonrasında çok büyük umutlar çok büyük hayallerle evlendim hepimiz gibi bende.2007 yılında nişanlandım kaynanam ve görümcemin birlikte oturma sevdası yüzünden bitti nişanımız çok severken birbirimizi. aslında en başta ben kabul etmiştim birlikte oturmayı gençtim cahildim. gülen yüzlerine kanmıştım. ne zamanki nişanımız yapıldı nişanlım babamın evine sık gelip gitmeye başladı kaynana görümce kıskançlık krizine girdi. bana olmayacak işler yaptı sabrettim oğullarına hiçbirşey anlatmadım. o da herşey çok güzel gidiyor sanıyordu.babası yoktu. Annesi de ablası da hem baba hem koca yerine koymuştu nişanlımı çünkü. artık düğün vakti yaklaştıkça benimle aralarında mesafeler artmaya başlamıştı ben ne yaparsam ne söylersem onlara batar olmuştu.her şeylerinde beni küçük düşürmeye rencide etmeye çalışan bi tavır olmuştu artık. ben nişanlıma hiçbir şey anlatmadığım halde bana evimizden kan mı çıkarmaya çalışıyorsun sen düşman ettin oğlumu bana diye saldırmaya başlamıştı kaynana. Bir gün dedi ki bana bundan sonra yerle gök bir olsa ben sizinle oturmucam ne haliniz varsa görün. oh demiştim aslına içimden kurtulduk galiba evim huzurlu olacak bende aile olucam. Aradan biraz vakit geçti ben söyledim bunu nişanlıma tamam dedi öyle istiyorlarsa bizde oturmayız ben onlar yalnız kalmasın diye oturalım diyordum zaten çokta meraklı değilim dedi o zaman. Annesi duydu bunu söylediğini meğer bize zarf atmış. biz diyecekmişiz ki olur mu anne öyle şey sen bizim evimizin direğisin biz senden ayrı oturamayız. O günden sonra çıldırdı kaynana görümce. Görümce dolduruyor kaynana söylüyor. Görümce benden 5 yaş büyük evli değil o zaman. düğün salonu tutulmuş gelinlik hazır. kaynana bu sefer diyor ki eğer benden ayrı bir ev tutarda oturursanız intihar ederim. Sorumlusu da bunla budur diye bir mektup asarım boynuma deyip kafada kırıyor bardağı. O günden sonra atıldı nişan dayanamazdım çünkü ben baş edemezdim. Çünkü annesinin o halini gören evladın vicdanı sızladı. Annemlerle oturcaz başka çaresi yok demez mi. çocuk oyuncağımı bu ayrı oturcaz dedik herkese hayal kurduk herşeyden önce. Ben olmaz dedim o da kabul ediyorsan böyle dedi. Ayrıldık. Ben yoktum artık. Sonradan annesigili suçlamış yanlarında kalmamış ben izimi kaybettirmiştim. Ne ulaşabileceği bir telefon nede bir adres bana ulaşamıyor ulaşamadıkça deli oluyor. Aradan 6 ay geçti. Memleketime döndüm. döndükten 1 ay sonra yeniden görüşmeye başladık. Böyle sürdü 1.5 yıl nerdeyse kimsenin haberi olmadı görüştüğümüzden..aşkımızı yaşadık doya doya. ama yetmiyordu artık yuva kurmak aile olmak istiyorduk. Bu süre içinde ablası evlenmişti bebeği bile olmuştu hatta. Annesiyle hiç istemesem de bana söylediği hiç bir sözü unutmasam da ( ne küfürler ne küfürler tahmin bile edemezsinizi atılan çamurun haddi hesabı yok) sevdiğim için herşeyi unutup elini öpmeye gittim yine. Yaptıklarından çok pişman olduğunu bir daha kesinlikle öyle bir şey yaşamak istemediğini söyledi inandım. Aradan biraz zaman geçti benim ailemin de haberi oldu artık. Dedim babama olmadı baba ayrı yapamadık kısmetmiş demek ki. Çok zor oldu ailelerin görüşmesi de arayı bulmakta (hoş hala çok soğuklar) ocak 2011 de tekrar nişan yaptık. Nikah günü aldık. 3 Temmuz da evlenicez. bu süreçte hep gönüllerini hoş tutmaya çalıştım hiç bir şeyi onlara sormadan yapmadım.bu sürede görümcem çocuğuyla birlikte ana evine döndü. iş yine karıştı. Çünkü kaynanam tek başınaydı evet biz kaynanamla oturacaktık. ama pat görümcem geldi bide kucağında çocuk. eeeee şimdi ne olacak. Evlilik arifesi. Sil baştan herşey dejavu birlikte oturacaktık oturmayacaktık. Nişanlım dedi 2 dul kadın bir çocuk ben onları nasıl bırakırım birlikte oturcaz. Madem öyle neden geçti bizim onca yılımız ben çoktan çoluk çocuk sahibi olmuştum. Konu aynı insanlar aynı sadece tarih artık 2007 değil de 2011 tekrar nişan yapılmış nikah günü alınmış annemlerle oturacaksan bu düğün olur yoksa olmaz demez mi nişanlım. Ya sen götümüzden teneke mi çaldırcan adam bi daha mı bitsin nişan niye çektik bu kadar eziyeti. Dedim ki ailem kesinlikle izin vermez birlikte oturmaya zaten beni tekrar verirken de tek şartları oydu tekrar aynı şeylerle karşı karşıya kalmak istemiyoruz. nişanlıma dedim ki biz bir evlenelim sonra bakarız bir çaresine 5 6 ay sonra dilim kopsaydı keşke. Tamam dedi ayrı bir ev tuttuk dayadık döşedik. yıllarca birikim yaptığımız bütün paraları gömdük evimize benim maaşım nişanlımım hesabına yatıyordu düşünün o kadar güveniyorum para pul hiçbir şey yok gözümde. Benim ailem istemiyor ama benim için o kadar güler yüzlü davranıyorlar ki herkese. Neyse düğün sürecinin tamamında görümcemi kıskançlıkları kaynanamı dolduruşu sonrasın da çıkan kavgalarla geçti. Düşününki evlerine gittiğimde selam Allah ın selamı o nu vermez. Kına günü geldi. Kuaföre gittik tüm organizasyonu ben yaptım kendi kuaförümü kendim ayarladım pazarlık yaptım. görümcem kapalı. Kuaförde benim saçlarım yapılıyor elektrik kesildi. bana üzülme diyeceği yere dalga geçti. “ Kaldın mı kek gibi sandalyede? ” hiç unutmayacağım. Sonra kendisi başörtü yaptıracakmış ona neden randevu almamışım kuaförü başıma yıktı gitti yanında gelenlerle birlikte erkek tarafından bir Allah kulu yok yanımda. Ağlıyorum makyaj yapamıyor makyöz sus artık yeter diyor hiç bir şey moralini bozmasın bugün senin günün. Neyse kına gecesi dillere destan oldu nişanlımın haberi var her şeyden sabret atlatıcaz bunları biraz daha sık dişini ( benim yanımda sanıyorum) ertesi gün dedi ki kuaförüm sen sakın evden çıkma yada bir eve git adres ver bana yeter ben evde yapcam saçını yine sıkıntı yaşamanı istemiyorum sevdiğin kişileri al yanına kimse moralini bozmasın. Gelinliğimi dayımın evinde giydim. Saçlarım evde yapıldı. Oysa kızlarla kuaförde oynucaktık biz döktürcektik olmadı. Erkek tarafından bir kişi bile yok. neyse beni almaya geldiklerinde gördüler görümcem ortalığı karıştırmış herkes haddini bilecek diyormuş bağırıyormuş bana haddimi bildirecekmiş. Onun başörtüsü yapılmamış ya çok kötü bir durum. Neyse nikah oldu bitti eve gittik bana hoşgeldin demedi görümcem gelinimiz hoşgeldin evine demek bu kadar zormuydu? Kaynana görümce yüzünden boşanmıştı oysa babasız büyütüyordu yavrusunu neden bana da aynısını çektiriyor bilmiyorum. Neyse evimize gittik kavga kıyamet geçti terbiyem müsade etmiyor bana evde neler söylediğini hemde gelinliğim üstümdeyken. Neyse bitmişti evlenmiştik herşeye rağmen evimizdeydik. ertesi gün balayına gittik. Daha balayında başladı dönünce annemleri yanımıza alalım demeye bana yaptıklarından sonra mı dedim ben istemiyorsan onlarla yaşamak döner dönmez boşanırız demez mi.neyse 2 ay 2 haftadır evliyiz. Daha bana çektirdiklerini yazsam 4 5 sayfa tutar. Hala ben evlerine gittiğimde bana hoşgeldin demiyor balkonda oturuyor odaya bile girmiyor. Ama oğluna bir şeyler alınacaksa para lazımsa yada internetten bir şeylere bakılacaksa ben varım yoksa yüzüme bile bakmaz. Eşim bunların hepsini biliyor... daha rezil ettikleri bayramımı anlatmadım da...
dün akşam acayip ciddi bir konuşma yaptık işte kocası ortalıklarda dolaşıyormuş apartman apartmanlıktan çıkmış yastığa başını rahat koyamıyormuş eşim..Ben istesem de istemesem de annesi ablası bizim evimize gelecekmiş. eğer istemiyorsam hemen annemi arayıp boşanacağımı söyleyebilir mişim!!! Beni çok seviyormuş. Hepimiz bir arada mutlu yaşamak istiyormuş huzurlu olmak istiyormuş. Bu evin hanımı benmişim ben ne dersem onlarda onu yapmak zorundaymış. Gözü arkada kalmasın istiyormuş artık onların evimize gelme zamanları gelmiş. Ben işe gidip gelirken para kazanırken kaynanamda çalışıyor görümcem evimizin işini yapacakmış yemeğimizi yapacakmış.( yemin ederim yapmaz, bize geldi ben hastayım diye yediklerinin pisliğini tezgahta bırakıp gitmiş siz söyleyin yapar mı? ) dedim ki kocam evet bende o evde oturmalarına taraftar değilim için rahat değimli gel karşı binadaki daire kiralık tutalım burnumuzun dibi her türlü sahip çıkarız. Oraya kira ver oraya kira ver çok mu zenginsin diyor bu seferde.
Aradı az önce diyor ki gidicez annemlere akşam konuşcaz. Siz kararınızı vermişsiniz bana laf düşmüyor ki. Onca şeyi yaşadıktan sonra birlikte nasıl oturcaz…
Söyleyin arkadaşlarım kardeşlerim ben ne yapayım. bir deli aklım diyor ki bırak yeter artık ne çekiyorsun. Bir deli aklım diyor ki annenin evine ne yüzle gideceksin onlar söyledi olmaz yapamazsınız dedi dinlemedin. ben ne yapayım...
7 yıllık ilişkimiz sonrasında çok büyük umutlar çok büyük hayallerle evlendim hepimiz gibi bende.2007 yılında nişanlandım kaynanam ve görümcemin birlikte oturma sevdası yüzünden bitti nişanımız çok severken birbirimizi. aslında en başta ben kabul etmiştim birlikte oturmayı gençtim cahildim. gülen yüzlerine kanmıştım. ne zamanki nişanımız yapıldı nişanlım babamın evine sık gelip gitmeye başladı kaynana görümce kıskançlık krizine girdi. bana olmayacak işler yaptı sabrettim oğullarına hiçbirşey anlatmadım. o da herşey çok güzel gidiyor sanıyordu.babası yoktu. Annesi de ablası da hem baba hem koca yerine koymuştu nişanlımı çünkü. artık düğün vakti yaklaştıkça benimle aralarında mesafeler artmaya başlamıştı ben ne yaparsam ne söylersem onlara batar olmuştu.her şeylerinde beni küçük düşürmeye rencide etmeye çalışan bi tavır olmuştu artık. ben nişanlıma hiçbir şey anlatmadığım halde bana evimizden kan mı çıkarmaya çalışıyorsun sen düşman ettin oğlumu bana diye saldırmaya başlamıştı kaynana. Bir gün dedi ki bana bundan sonra yerle gök bir olsa ben sizinle oturmucam ne haliniz varsa görün. oh demiştim aslına içimden kurtulduk galiba evim huzurlu olacak bende aile olucam. Aradan biraz vakit geçti ben söyledim bunu nişanlıma tamam dedi öyle istiyorlarsa bizde oturmayız ben onlar yalnız kalmasın diye oturalım diyordum zaten çokta meraklı değilim dedi o zaman. Annesi duydu bunu söylediğini meğer bize zarf atmış. biz diyecekmişiz ki olur mu anne öyle şey sen bizim evimizin direğisin biz senden ayrı oturamayız. O günden sonra çıldırdı kaynana görümce. Görümce dolduruyor kaynana söylüyor. Görümce benden 5 yaş büyük evli değil o zaman. düğün salonu tutulmuş gelinlik hazır. kaynana bu sefer diyor ki eğer benden ayrı bir ev tutarda oturursanız intihar ederim. Sorumlusu da bunla budur diye bir mektup asarım boynuma deyip kafada kırıyor bardağı. O günden sonra atıldı nişan dayanamazdım çünkü ben baş edemezdim. Çünkü annesinin o halini gören evladın vicdanı sızladı. Annemlerle oturcaz başka çaresi yok demez mi. çocuk oyuncağımı bu ayrı oturcaz dedik herkese hayal kurduk herşeyden önce. Ben olmaz dedim o da kabul ediyorsan böyle dedi. Ayrıldık. Ben yoktum artık. Sonradan annesigili suçlamış yanlarında kalmamış ben izimi kaybettirmiştim. Ne ulaşabileceği bir telefon nede bir adres bana ulaşamıyor ulaşamadıkça deli oluyor. Aradan 6 ay geçti. Memleketime döndüm. döndükten 1 ay sonra yeniden görüşmeye başladık. Böyle sürdü 1.5 yıl nerdeyse kimsenin haberi olmadı görüştüğümüzden..aşkımızı yaşadık doya doya. ama yetmiyordu artık yuva kurmak aile olmak istiyorduk. Bu süre içinde ablası evlenmişti bebeği bile olmuştu hatta. Annesiyle hiç istemesem de bana söylediği hiç bir sözü unutmasam da ( ne küfürler ne küfürler tahmin bile edemezsinizi atılan çamurun haddi hesabı yok) sevdiğim için herşeyi unutup elini öpmeye gittim yine. Yaptıklarından çok pişman olduğunu bir daha kesinlikle öyle bir şey yaşamak istemediğini söyledi inandım. Aradan biraz zaman geçti benim ailemin de haberi oldu artık. Dedim babama olmadı baba ayrı yapamadık kısmetmiş demek ki. Çok zor oldu ailelerin görüşmesi de arayı bulmakta (hoş hala çok soğuklar) ocak 2011 de tekrar nişan yaptık. Nikah günü aldık. 3 Temmuz da evlenicez. bu süreçte hep gönüllerini hoş tutmaya çalıştım hiç bir şeyi onlara sormadan yapmadım.bu sürede görümcem çocuğuyla birlikte ana evine döndü. iş yine karıştı. Çünkü kaynanam tek başınaydı evet biz kaynanamla oturacaktık. ama pat görümcem geldi bide kucağında çocuk. eeeee şimdi ne olacak. Evlilik arifesi. Sil baştan herşey dejavu birlikte oturacaktık oturmayacaktık. Nişanlım dedi 2 dul kadın bir çocuk ben onları nasıl bırakırım birlikte oturcaz. Madem öyle neden geçti bizim onca yılımız ben çoktan çoluk çocuk sahibi olmuştum. Konu aynı insanlar aynı sadece tarih artık 2007 değil de 2011 tekrar nişan yapılmış nikah günü alınmış annemlerle oturacaksan bu düğün olur yoksa olmaz demez mi nişanlım. Ya sen götümüzden teneke mi çaldırcan adam bi daha mı bitsin nişan niye çektik bu kadar eziyeti. Dedim ki ailem kesinlikle izin vermez birlikte oturmaya zaten beni tekrar verirken de tek şartları oydu tekrar aynı şeylerle karşı karşıya kalmak istemiyoruz. nişanlıma dedim ki biz bir evlenelim sonra bakarız bir çaresine 5 6 ay sonra dilim kopsaydı keşke. Tamam dedi ayrı bir ev tuttuk dayadık döşedik. yıllarca birikim yaptığımız bütün paraları gömdük evimize benim maaşım nişanlımım hesabına yatıyordu düşünün o kadar güveniyorum para pul hiçbir şey yok gözümde. Benim ailem istemiyor ama benim için o kadar güler yüzlü davranıyorlar ki herkese. Neyse düğün sürecinin tamamında görümcemi kıskançlıkları kaynanamı dolduruşu sonrasın da çıkan kavgalarla geçti. Düşününki evlerine gittiğimde selam Allah ın selamı o nu vermez. Kına günü geldi. Kuaföre gittik tüm organizasyonu ben yaptım kendi kuaförümü kendim ayarladım pazarlık yaptım. görümcem kapalı. Kuaförde benim saçlarım yapılıyor elektrik kesildi. bana üzülme diyeceği yere dalga geçti. “ Kaldın mı kek gibi sandalyede? ” hiç unutmayacağım. Sonra kendisi başörtü yaptıracakmış ona neden randevu almamışım kuaförü başıma yıktı gitti yanında gelenlerle birlikte erkek tarafından bir Allah kulu yok yanımda. Ağlıyorum makyaj yapamıyor makyöz sus artık yeter diyor hiç bir şey moralini bozmasın bugün senin günün. Neyse kına gecesi dillere destan oldu nişanlımın haberi var her şeyden sabret atlatıcaz bunları biraz daha sık dişini ( benim yanımda sanıyorum) ertesi gün dedi ki kuaförüm sen sakın evden çıkma yada bir eve git adres ver bana yeter ben evde yapcam saçını yine sıkıntı yaşamanı istemiyorum sevdiğin kişileri al yanına kimse moralini bozmasın. Gelinliğimi dayımın evinde giydim. Saçlarım evde yapıldı. Oysa kızlarla kuaförde oynucaktık biz döktürcektik olmadı. Erkek tarafından bir kişi bile yok. neyse beni almaya geldiklerinde gördüler görümcem ortalığı karıştırmış herkes haddini bilecek diyormuş bağırıyormuş bana haddimi bildirecekmiş. Onun başörtüsü yapılmamış ya çok kötü bir durum. Neyse nikah oldu bitti eve gittik bana hoşgeldin demedi görümcem gelinimiz hoşgeldin evine demek bu kadar zormuydu? Kaynana görümce yüzünden boşanmıştı oysa babasız büyütüyordu yavrusunu neden bana da aynısını çektiriyor bilmiyorum. Neyse evimize gittik kavga kıyamet geçti terbiyem müsade etmiyor bana evde neler söylediğini hemde gelinliğim üstümdeyken. Neyse bitmişti evlenmiştik herşeye rağmen evimizdeydik. ertesi gün balayına gittik. Daha balayında başladı dönünce annemleri yanımıza alalım demeye bana yaptıklarından sonra mı dedim ben istemiyorsan onlarla yaşamak döner dönmez boşanırız demez mi.neyse 2 ay 2 haftadır evliyiz. Daha bana çektirdiklerini yazsam 4 5 sayfa tutar. Hala ben evlerine gittiğimde bana hoşgeldin demiyor balkonda oturuyor odaya bile girmiyor. Ama oğluna bir şeyler alınacaksa para lazımsa yada internetten bir şeylere bakılacaksa ben varım yoksa yüzüme bile bakmaz. Eşim bunların hepsini biliyor... daha rezil ettikleri bayramımı anlatmadım da...
dün akşam acayip ciddi bir konuşma yaptık işte kocası ortalıklarda dolaşıyormuş apartman apartmanlıktan çıkmış yastığa başını rahat koyamıyormuş eşim..Ben istesem de istemesem de annesi ablası bizim evimize gelecekmiş. eğer istemiyorsam hemen annemi arayıp boşanacağımı söyleyebilir mişim!!! Beni çok seviyormuş. Hepimiz bir arada mutlu yaşamak istiyormuş huzurlu olmak istiyormuş. Bu evin hanımı benmişim ben ne dersem onlarda onu yapmak zorundaymış. Gözü arkada kalmasın istiyormuş artık onların evimize gelme zamanları gelmiş. Ben işe gidip gelirken para kazanırken kaynanamda çalışıyor görümcem evimizin işini yapacakmış yemeğimizi yapacakmış.( yemin ederim yapmaz, bize geldi ben hastayım diye yediklerinin pisliğini tezgahta bırakıp gitmiş siz söyleyin yapar mı? ) dedim ki kocam evet bende o evde oturmalarına taraftar değilim için rahat değimli gel karşı binadaki daire kiralık tutalım burnumuzun dibi her türlü sahip çıkarız. Oraya kira ver oraya kira ver çok mu zenginsin diyor bu seferde.
Aradı az önce diyor ki gidicez annemlere akşam konuşcaz. Siz kararınızı vermişsiniz bana laf düşmüyor ki. Onca şeyi yaşadıktan sonra birlikte nasıl oturcaz…
Söyleyin arkadaşlarım kardeşlerim ben ne yapayım. bir deli aklım diyor ki bırak yeter artık ne çekiyorsun. Bir deli aklım diyor ki annenin evine ne yüzle gideceksin onlar söyledi olmaz yapamazsınız dedi dinlemedin. ben ne yapayım...
((((((((
