Evlilik nasıl olmalı sizce?

Bazılarınız gerçekten çok acımasız. Sorunlar olur.. Onlar da aşılmak içindir. Aşamazsaniz o zaman düşünürsünüz. Evlilik kolay bir müessese değil. Ben de 13 yillik evliyim. Bol bol sohbet eder sakalasir güleriz ama bizim de tabi baska konularda sorunlarımız oluyor. Iyi bir babaya haksizlik etmezdim ben. Sizin yerinizde olsam cocuklarim icin kucuk bir mücadeleye başlardım. Esiniz de bunu hakediyor. Ayrica esiniz asosyal degil. Benimki ayda 1 bile çıkmaz arkadaslariyla. Ama asosyal diyemem. Beraber ailecek gideriz gidilecek yerlere.
Eşim gerçekten iyi bir babadır o konuda diyecek sözüm yok, eğitimci olduğu için çoğu konuda güzel adımlar da atar, mesela büyük kızım okulla ilgili biraz sorun yaşadı, hemen soluğu psikologda aldık, bilinçli bir babadır. Ben bi yerlere gitmek istesem gider de hakkını yemeyeyim ama gittiği yerde eğlenmez, tiyatroya gideriz beğenmez, sinemaya gideriz mutlu olmaz gibi gibi. Yani bana hayır demez ama oradaki mutsuzluğunu da belli eder durur. Dediğiniz gibi evlilik zor vesselam.
 
Eşinizin artıları eksilerinden fazla gibi duruyor. Mücadele etmeye değer bence. Bazı şeyler insanın mizacı ile ilgili bir de. Çok neşeli olmak gibi. İkinizde orta yolu bulursunuz. Ama o da kendinde değişiklikler yapmalı. Oturun baş başa bir sakin sakin konuşun. Neler hissettiğinizi , beklentilerinizi dile getirin. Bakalım neler olacak ?
Teşekkür ederim, Bu akşam bir kez daha konuşmayı deneyeceğim, umarım bir şeyler düzelir
 
Teşekkür ederim, Bu akşam bir kez daha konuşmayı deneyeceğim, umarım bir şeyler düzelir
Rica ederim ne demek. Umarım her şey gönlünüzce olur. Bu arada şu dedikleriniz çok ciddi noktalar. Eşiniz bu huyları gerçekten törpülemeli. :KK43:
ama gittiği yerde eğlenmez, tiyatroya gideriz beğenmez, sinemaya gideriz mutlu olmaz gibi gibi. Yani bana hayır demez ama oradaki mutsuzluğunu da belli eder durur.
 
Eşim gerçekten iyi bir babadır o konuda diyecek sözüm yok, eğitimci olduğu için çoğu konuda güzel adımlar da atar, mesela büyük kızım okulla ilgili biraz sorun yaşadı, hemen soluğu psikologda aldık, bilinçli bir babadır. Ben bi yerlere gitmek istesem gider de hakkını yemeyeyim ama gittiği yerde eğlenmez, tiyatroya gideriz beğenmez, sinemaya gideriz mutlu olmaz gibi gibi. Yani bana hayır demez ama oradaki mutsuzluğunu da belli eder durur. Dediğiniz gibi evlilik zor vesselam

Eşim gerçekten iyi bir babadır o konuda diyecek sözüm yok, eğitimci olduğu için çoğu konuda güzel adımlar da atar, mesela büyük kızım okulla ilgili biraz sorun yaşadı, hemen soluğu psikologda aldık, bilinçli bir babadır. Ben bi yerlere gitmek istesem gider de hakkını yemeyeyim ama gittiği yerde eğlenmez, tiyatroya gideriz beğenmez, sinemaya gideriz mutlu olmaz gibi gibi. Yani bana hayır demez ama oradaki mutsuzluğunu da belli eder durur. Dediğiniz gibi evlilik zor vesselam.
Zor olmaz mi. Ama esiniz bu. Ben sizin yerinizde olsam bir konuşma yaparim. Ayrilin desem.. 2 cocugunuz var. Diyelim ki yeniden evlendiniz. Nasil biri çıkacak. Bu zamanda iyi bir insan bulmak cok zor. Cocuklariniz icin cok büyük bir değişiklik olur. Cok etkilenirler. Sahsen ben kızım icin yaşıyorum. Yanlis mi bilmem ama benim hayat görüşüm bu.
 
Aynen aynen
Zor olmaz mi. Ama esiniz bu. Ben sizin yerinizde olsam bir konuşma yaparim. Ayrilin desem.. 2 cocugunuz var. Diyelim ki yeniden evlendiniz. Nasil biri çıkacak. Bu zamanda iyi bir insan bulmak cok zor. Cocuklariniz icin cok büyük bir değişiklik olur. Cok etkilenirler. Sahsen ben kızım icin yaşıyorum. Yanlis mi bilmem ama benim hayat görüşüm bu
Zor olmaz mi. Ama esiniz bu. Ben sizin yerinizde olsam bir konuşma yaparim. Ayrilin desem.. 2 cocugunuz var. Diyelim ki yeniden evlendiniz. Nasil biri çıkacak. Bu zamanda iyi bir insan bulmak cok zor. Cocuklariniz icin cok büyük bir değişiklik olur. Cok etkilenirler. Sahsen ben kızım icin yaşıyorum. Yanlis mi bilmem ama benim hayat görüşüm bu.
Aynen aynen, çocuklarımız için çoğu şeyi sineye çekiyoruz zaten kadınlar olarak, evlilik birliğini temelinden sarsacak sorunlar da değil bunlar, öyle olsa farklı olurdu belki ama eşimin her evliliğin böyle olduğunu düşünmesi de beni deli ediyor
 
Başlığı ilk okuyunca,olmamalı dedim içimden:KK14:

Ama konuyu okuyunca da düşüncem değişmedi,eşiniz sosyalliği sevmiyorsa arkadaşlarıyla da çıkmaz.
Bence evliliğiniz artık alışkanlığa dönmüş,erkeklerin klasik bakışı evimin birşeyini eksik etmiyorum,aldatmıyorum,iyi babayım bla bla...
Duygusal olarak yetip yetmediğini düşünmüyorlar bir süre sonra sanırım.
Alıp karşınıza konuşun eşinizle,tabi önce kendiniz ne bekliyorsunuz düşünün.
Ortak paylaşımımız yoksa sadece iyi biri diye devam ettirmek,bana göre yanlış.Ama kimine göre doğru,daha kötüleriyle kıyaslama yapanlar için.

Önemli olan sizin beklentilerinizi karşılaması ve mutlu olmanız.O huzuru mutluluğu vermiyorsa eksik hissediyorsanız bunu bir şekilde eşinizle aşmalı değişmiyorsa ya kabullenmeli ya gitmelisiniz hayatından.
 
Başlığı ilk okuyunca,olmamalı dedim içimden:KK14:

Ama konuyu okuyunca da düşüncem değişmedi,eşiniz sosyalliği sevmiyorsa arkadaşlarıyla da çıkmaz.
Bence evliliğiniz artık alışkanlığa dönmüş,erkeklerin klasik bakışı evimin birşeyini eksik etmiyorum,aldatmıyorum,iyi babayım bla bla...
Duygusal olarak yetip yetmediğini düşünmüyorlar bir süre sonra sanırım.
Alıp karşınıza konuşun eşinizle,tabi önce kendiniz ne bekliyorsunuz düşünün.
Ortak paylaşımımız yoksa sadece iyi biri diye devam ettirmek,bana göre yanlış.Ama kimine göre doğru,daha kötüleriyle kıyaslama yapanlar için.

Önemli olan sizin beklentilerinizi karşılaması ve mutlu olmanız.O huzuru mutluluğu vermiyorsa eksik hissediyorsanız bunu bir şekilde eşinizle aşmalı değişmiyorsa ya kabullenmeli ya gitmelisiniz hayatından.
Çok gerçekçi bir bakış açısı, aynı soruları kendime sormaktan be kendi kendime sohbet etmekten yoruldum, hayat “ eşim beni duygusal açıdan doyurmuyor” diye evliliği sonlandıracak kadar pembe değil diyorum bazen kendi kendime. Boşanmak istesem ve bunu dillendirsem etrafımdaki insanlar bana bi yerleriyle güler çünkü gerçekten sorumluluk sahibi bir adam ama bazen eşleriyle hoş sohbet eden, eşine iltifat eden adamları görünce de ben bunları hak etmiyor muyum diye düşünüp üzülüyorum. Bazan sadece iyi olmak yetmiyor, iyi insan olmakla iyi eş olmak aynı değil
 
Açıkça konuşun bence, evliliğin çoğu iletişim diye düşünüyorum ... beklentilerini daha önce hiç söyledinniz mi?
Hem de defalarca. Ben istesem de yapamıyorum diyor, benim ailemi biliyorsun, ben anca bu kadar yapabiliyorum bla bla bla. Evlenmeden önceki hallerini bilmesem inanacam.
 
Çok gerçekçi bir bakış açısı, aynı soruları kendime sormaktan be kendi kendime sohbet etmekten yoruldum, hayat “ eşim beni duygusal açıdan doyurmuyor” diye evliliği sonlandıracak kadar pembe değil diyorum bazen kendi kendime. Boşanmak istesem ve bunu dillendirsem etrafımdaki insanlar bana bi yerleriyle güler çünkü gerçekten sorumluluk sahibi bir adam ama bazen eşleriyle hoş sohbet eden, eşine iltifat eden adamları görünce de ben bunları hak etmiyor muyum diye düşünüp üzülüyorum. Bazan sadece iyi olmak yetmiyor, iyi insan olmakla iyi eş olmak aynı değil
Milletin ne dediği sizin umrunuzda olmamalı. Bugün açım deseniz kaç kişi gelip sizin çocukların elinden tutacak ? Ya da kaç gün destek olacaklar?

Geçen gün bir tanıdığım boşandı 27-28 yaşlarında iki oğlu vardı. Kadın şen şakrak,eşi de beyefendi ama böyle sessiz birine benziyordu. İkisi de iyi insanlar ama ortak paylaşımları olmadıkça kadın yeterki çocuklar biraz büyüsün diye diye devam ettirmiş,şuan halkoyunu,kurslar kamplar derken çok mutlu ve resmen gençleşti.Yadırgayan olmuştur ama ikisini de az çok tanıyanlar farklı kişilikleri olduğunu karşıdan farkederdi çok normal.

Ayrıca evine bakıyor dövüp sevmiyor daha ne,daha iyisi mi çıkacak diye düşünmek işimize kazınmış yetinmeyi bil nankörlük etme olgusu gibi.
İlla evleneceksiniz bir daha diye birşey yok,illa daha kötüsü olacak diye de birşey yok.

Evlilik dediğimiz şey beklentileri karşılamalı dört dörtlük olmasa da,bizi tatmin edecek derecede ortak noktalarda buluşmamız gerekli.

Tabiki gönül ister ki eşinizle anlaşıp sorunlarınızı çözün birlikte yürümeye devam edin ama olmuyorsa da 40-50li yaşlarda özellikle çevremdeki boşanan hiç kimse ah bırakmasaydım keşke demiyor.

Kendi isteklerinizi yazın,beklentilerinizi iyice düşünüp tartın sonra eşinizi tüm ciddiyetinizle alın karşınıza dik ve kararlı olup tek tek anlatın.

Umarım herşey güzel olur hakkınızda.
 
Konunuzu okurken kendim yazdım sandım o kadar aynıyız ki.. ben eşimin bu hallerini çocukluğuna bağlıyorum.zaman zaman bunun üzerine sakince konuşuyorum onunla.Eşimin babası çok sinirliymiş ve çok baskı yaparmış.duygularını bastıran,isteklerini bastıran bir çocuk büyüdüğünde enerjisi düşük,isteksiz,ve bastırdığı duygulardan dolayı sinirli oluyor.her akşamımız aynı..o bilgisayarını alır oturur ben mutfağa geçerim vs.15 yıl oldu monotonlaşmaması kaçınılmaz oluyor.Bizde de ben çok uğraşırım ikna da ederim.Siz de her zaman yaptığınız şeylerin dışına çıkmaya çalışın.Maddi şeyleri sıkıntı etmiyor söylediğinize göre bu harika birşey,bir haftasonu birlikte bir geziye gidin otelde kalın.bize çok iyi geliyor mekan değişikliği.bir de eşimden biliyorum birşeyi tepkisel söylersem,suratımı asıp söylersem inadına yapmaz sinirinden😒tatlı dille söyleyince yapıyor.olumsuz bir eleştiri yapacaksamda öncesinde olumlu birşeyler söylerim.örnek veriyorum; canım çocuklarımızla çok ilgilisin bu çok hoşuma gidiyor ama bana karşı bişeyler eksik eskisi gibi değiliz bu beni üzüyor .tavsiyeleri ben de okuyor olacağım çünkü aynı durumdayım.
 
Ne güzel öneriler bunlar, denemeyi çok isterim, biz önceden daha fazla sohbet ediyorduk aslında, 40 lı yaşlarla birlikte sohbet ve hatta kavgalar giderek azalmaya başladı. Eski günlerimizi, saçma sapan her şeye gülmeyi özledim. 4-5 senedir çocuklar büyüdü baş başa tatile gidelim diye söylüyorum zaten, hep bi şeyler çıkıyor, birlikte yaptığımız her şeyi ben planlıyorum ve galiba ben bundan yoruldum.
İyi de eşiyle tatile çıkmaya bile bahane buluyorsa (ekonomik sebeplerle haklı bahaneleri saymıyorum) o adamla nasıl zaman geçecek ki?
Kuzenim 43 yaşında. Eşi öğretmen. Cocukları sabah okula götürüp getiren, evde es gelene kadar onlarla ilgilenen bir adamdı ama adamla hiç bir şey yapamadıklari ve konuşamadiklari için boşandı, birkaç sene önce. Anlattığına göre adamın beraber yürüyüşe çıkacak enerjisi bile yokmus. Kuzenim bir ara hiç bir şey söylememe kararı almış, 'şunu yapalım mı,pikniğe gidelim mi, şunu çağıralım mi, çocukları şuraya götürelim mi , şunu izleyelim mi' falan. Uzuuuun süre boyunca adama bir şey söylememiş. Ve adam belki bir sene boyunca kadına bir teklifte bile bulunmamış. O zaman karar vermis, bu adam değişmez diye ve boşanmış.
Şimdi üni yillarinda küçük bir flörtünün olduğu adamla sevgili. Çocukları kanka gibiler. Beraber o kamp senin bu kamp benim dolaşıyorlar, sahilde ateş yakıp gitar falan çalıyor adam. Çok da iyi - sevecen bir adam. İkisi de birbirine çok iyi gelmis durumda.
Birkaç yıl önceki hali teyze gibiydi, şimdiki hali sanki benim yasitim gibi.
Bizim sulalede sürmeyen evlilikler hep biter. Teyzelerimin yarısi, halalarimin yarısi, kuzenlerimin büyük kısmı, babam falan.hepsi büyük şeyler olmadan (aldatma,şiddet vs) mutsuz evliliklerini bitirmiş. Hiç de pişman olan görmedim. Ömür bir kere yasaniyor, onu da yatmayacaksa öpmeyen, bir cümle kurmaktan kaçınan insanlarla harcamaya bence gerek yok
 
Ben ideal evliliği ailemde gördüm anne babamda ve çevremde de her ortamda ya da degistirdigim kurumlarda bir iki kişi de.
Diğerleri idare ediyor.
Herkes kendince birşeyleri kabul ediyor.
Çok uyumsuz olan da boşanıyor.
Tam denk gelme bence nasip işi.
Özellikle anne babama bakınca anlıyorum neredeyse hiç tanımadan evlenmişler ve birbirlerine aşırı denkler.
 
Biraz yetiştirilmeyle de alakalı,nasıl gördüyse öyle gidiyor.Babası evde konuşkansa,karısına ilgi gösteriyorsa oğlu da evliliğinde karısıyla aynı muhabbeti kuruyor.Babası kahveden çıkmayan,arkadaş meraklısıysa maalesef oğlu da ona benziyor.Bence siz biraz o sigara içerken balkona çıkmayın,arkadaşlarınızla telefonda bol bol konuşun.çabalamadığınızı görünce dikkatini mutlaka çekecektir.Biraz da o uğraşsın,kendinizi çekin.
 
Her evlilik şöyle olmalıdır, böyle olmalıdır gibi bir kaideye inanmıyorum ben. Çünkü her ilişkinin dinamiği farklıdır. Herkes aynı standartta ilişki sürdürmek durumunda değil. Ama ilişkilerin belli kırmızı çizgileri olması gerektiğini de düşünüyorum elbette. Zaten defalarca konuşmuşsunuz. Eğer cözülmüyorsa bir müddet serbest bırakmanızı önerebilirim. Hiç taleplerde bulunmayın, beklentisiz yaşayın. Belki kendisi rahatsız olup toparlar durumu.
 
Arkadaşlar merhaba, öncelikle şunu söylemek istiyorum, iyi ki varsınız, ne zaman moralim çok bozuk olsa buraya giriyorum ben senelerdir. Başka insanların da benimle benzer problemler yaşadığını görmek iyi geliyor galiba, bu da geçecek diyorum hep, eminim bir çoğunuz benimle aynı sebepten giriyorsunuz. Size bir şey sormak istiyorum. Ben 39 yaşında iki çocuk annesiyim. 14 yıllık evliyim. Eşim kötü bir adam diyemem. Asosyal bi insandır, gezmeyi çok sevmez, televizyonun karşısına geçip günlerce otursa, sabah akşam aynı filmleri izlese, evden çıkalım demez. ev işlerine yardımcıdır, çocukların ödevleri hep ondadır, o derslerine yardımcı olur, başlarında durup ödevlerini yaptırır falan. Ben onun arkadaşlarıyla takılmasına müdahale etmem ki zaten bu haftada en fazla bir kaç kez olur, o da benim arkadaşlarımla gezmeme müdahale etmez, bu da aynı şekilde ayda bir iki kez olur. Parayla ilgili hiç sorun çıkarmaz, ben de çalışıyorum zaten ama şimdiye kadar parasal meselelerden dolayı hiç tartışmadık galiba.

Gel gelelim eşim çok sinirlidir. Herhangi bir şeye kızdığı zaman o meseleyle ilgili saatlerce söylenir, bazen söylene söylene apartmandan iner, arabaya binene kadar söylenmeye devam eder. Bir konuda onunla aynı fikirde olmamamı asla kabul edemez, sinirlenir mesela. Cinsellik haftada bir kere olur en fazla. Fazlasını istemez. Sadece birlikte olmak istediği günler sarılır, onun dışındaki günler kanka modunda takılırız. Sohbet etmek için oturduğumuzda konuşacak bir şeyler bulamıyorum artık. O da bulamıyor galiba ki, o da konuşmaz. Zaten genel olarak konuşkan ve neşeli biri değil. Bireysel ve yalnız takılmayı çok sever. Haftada bir birlikte film izlemeyi teklif ederim, hep bi bahane bulur, çocuklar uyusun izleriz falan filan. Yani yok izlemeyelim de demez ama en son birlikte hangi filmi izlemiştik hatırlamıyorum bile düşünün.
Ha bi de beni hiç kıskanmaz, bu iyi bi şey mi kötü bişey mi bilmiyorum, “ben çıkıyorum” desem “ nereye gidiyorsun, kiminle gidiyorsun, ne zaman geleceksin” demez, tamam görüşürüz der. Aynı şekilde o dışarıya çıkarken de onun nereye gittiğinin sorulmasını istemez, “sanki kaç arkadaşım var nereye ve kimle gidebilirim bunu sormana ne gerek var?” Der ve sorsam sinirlenir. Alış veriş yapmama hiç karışmaz, ne istersem almaya çalışır hatta çoğunlukla alır ama doğrusu ben çok talepkar bi insan değilim, sürekli bi şeyler istesem de böyle olur muydu bilmiyorum.
Ben sigara içen biri değildim, o içer, sohbet ortamı oluşturmak için bi kaç aydır akşamları onunla balkonda sigara içip sohbet ediyorduk, sohbet dediğim kısaca gün içinde olanlardan falan bahsediyorduk, dün çok saçma bir şey için kızdı, “bizim göbek bağımız mı var ne diye her sigara içişimde benimle birlikte sigara içmeye çalışıyorsun kendi başıma bi sigara keyfim bile kalmadı” dedi. Ben şok tabii. Yani benimle gün içinde konuştuğu 5 dakika bile fazla geldi galiba. Biz çok severek evlenmiştik. Evlenmeden önce sabahlara kadar telefonda konuşur, her hafta sonu bi yerlere gezmeye giderdik. Beni tanıyan herkes çok neşeli olduğumu, ortamı eğlenceli hale getirdiğimi söyler, girdiğim her ortamda eğlenceli olabiliyorken kendi evimde mutlu değilim. Bu gerginliklerimizi çocuklara çok yansıtmıyoruz, babalarının öfkesinden ikisi de çok şikayetçi olsalar da bunlar ikisinin de hayatına şu anda etki etmiyor. Tabii ki ileride etkileyecektir ama şu an görünürde onlarda bir problem yok. Kocamı seviyor muyum? İnanın emin değilim. Onun beni sevdiğinden de emin değilim, şöyle ki onun sevgi anlayışıyla benimki birbirinden farklı zaten. Kocam evliliğinden şikayetçi de değil bence. Ona göre her evlilik böyle. Ben ise evliliğin böyle olmaması gerektiğini düşünüyorum. Sizce de evlilik “kocanın karısını aldatmaması, ev işlerine yardımcı olması, karıya kıza bakmaması, çocuklarıyla ilgilenmesi” midir sadece? Benim beklentilerim mi fazla?
Evlilik nasil olmalidir bence bu kisiden kisiye degisir, ama cok acik ki sizin beklentilerinizi karsilamiyor buna cok uzuldum. Sonucta insan kendi evinde huzurlu sevdigi sevildigi paylastigi bir ortam ister bunun eksikligi cok zor.
Her evlilik boyle degil annem babam 40 yillik evli, hala birbirleriyle sohbet etmekten cok keyif alir her seyi paylasirlar, goz goze gelince hala gozleri parlar…

Esiniz ofke sorununu bir an once cozmeli, siz fark etmesenizde cocuklariniza yansiyordur. Zaten soylenmek ne kadar sacma bir sey… hicbir sorunu cozmuyor
 
Arkadaşlar merhaba, öncelikle şunu söylemek istiyorum, iyi ki varsınız, ne zaman moralim çok bozuk olsa buraya giriyorum ben senelerdir. Başka insanların da benimle benzer problemler yaşadığını görmek iyi geliyor galiba, bu da geçecek diyorum hep, eminim bir çoğunuz benimle aynı sebepten giriyorsunuz. Size bir şey sormak istiyorum. Ben 39 yaşında iki çocuk annesiyim. 14 yıllık evliyim. Eşim kötü bir adam diyemem. Asosyal bi insandır, gezmeyi çok sevmez, televizyonun karşısına geçip günlerce otursa, sabah akşam aynı filmleri izlese, evden çıkalım demez. ev işlerine yardımcıdır, çocukların ödevleri hep ondadır, o derslerine yardımcı olur, başlarında durup ödevlerini yaptırır falan. Ben onun arkadaşlarıyla takılmasına müdahale etmem ki zaten bu haftada en fazla bir kaç kez olur, o da benim arkadaşlarımla gezmeme müdahale etmez, bu da aynı şekilde ayda bir iki kez olur. Parayla ilgili hiç sorun çıkarmaz, ben de çalışıyorum zaten ama şimdiye kadar parasal meselelerden dolayı hiç tartışmadık galiba.

Gel gelelim eşim çok sinirlidir. Herhangi bir şeye kızdığı zaman o meseleyle ilgili saatlerce söylenir, bazen söylene söylene apartmandan iner, arabaya binene kadar söylenmeye devam eder. Bir konuda onunla aynı fikirde olmamamı asla kabul edemez, sinirlenir mesela. Cinsellik haftada bir kere olur en fazla. Fazlasını istemez. Sadece birlikte olmak istediği günler sarılır, onun dışındaki günler kanka modunda takılırız. Sohbet etmek için oturduğumuzda konuşacak bir şeyler bulamıyorum artık. O da bulamıyor galiba ki, o da konuşmaz. Zaten genel olarak konuşkan ve neşeli biri değil. Bireysel ve yalnız takılmayı çok sever. Haftada bir birlikte film izlemeyi teklif ederim, hep bi bahane bulur, çocuklar uyusun izleriz falan filan. Yani yok izlemeyelim de demez ama en son birlikte hangi filmi izlemiştik hatırlamıyorum bile düşünün.
Ha bi de beni hiç kıskanmaz, bu iyi bi şey mi kötü bişey mi bilmiyorum, “ben çıkıyorum” desem “ nereye gidiyorsun, kiminle gidiyorsun, ne zaman geleceksin” demez, tamam görüşürüz der. Aynı şekilde o dışarıya çıkarken de onun nereye gittiğinin sorulmasını istemez, “sanki kaç arkadaşım var nereye ve kimle gidebilirim bunu sormana ne gerek var?” Der ve sorsam sinirlenir. Alış veriş yapmama hiç karışmaz, ne istersem almaya çalışır hatta çoğunlukla alır ama doğrusu ben çok talepkar bi insan değilim, sürekli bi şeyler istesem de böyle olur muydu bilmiyorum.
Ben sigara içen biri değildim, o içer, sohbet ortamı oluşturmak için bi kaç aydır akşamları onunla balkonda sigara içip sohbet ediyorduk, sohbet dediğim kısaca gün içinde olanlardan falan bahsediyorduk, dün çok saçma bir şey için kızdı, “bizim göbek bağımız mı var ne diye her sigara içişimde benimle birlikte sigara içmeye çalışıyorsun kendi başıma bi sigara keyfim bile kalmadı” dedi. Ben şok tabii. Yani benimle gün içinde konuştuğu 5 dakika bile fazla geldi galiba. Biz çok severek evlenmiştik. Evlenmeden önce sabahlara kadar telefonda konuşur, her hafta sonu bi yerlere gezmeye giderdik. Beni tanıyan herkes çok neşeli olduğumu, ortamı eğlenceli hale getirdiğimi söyler, girdiğim her ortamda eğlenceli olabiliyorken kendi evimde mutlu değilim. Bu gerginliklerimizi çocuklara çok yansıtmıyoruz, babalarının öfkesinden ikisi de çok şikayetçi olsalar da bunlar ikisinin de hayatına şu anda etki etmiyor. Tabii ki ileride etkileyecektir ama şu an görünürde onlarda bir problem yok. Kocamı seviyor muyum? İnanın emin değilim. Onun beni sevdiğinden de emin değilim, şöyle ki onun sevgi anlayışıyla benimki birbirinden farklı zaten. Kocam evliliğinden şikayetçi de değil bence. Ona göre her evlilik böyle. Ben ise evliliğin böyle olmaması gerektiğini düşünüyorum. Sizce de evlilik “kocanın karısını aldatmaması, ev işlerine yardımcı olması, karıya kıza bakmaması, çocuklarıyla ilgilenmesi” midir sadece? Benim beklentilerim mi fazla?
Evlilik böyle birşey değil sıkılmakta çok haklısınız,eşiniz kafasında herşeyi bir duzene oturtmuş bozmuyor, cinsellik bile haftada bir dediniz, içgüdüsel birşey günü mü olurmuş yani. Onun harici satılmaması opmemisi çok kırıcı bence.
Konuşun rahatsız olduğunuzu anlatın, eşinize bir şok lazım sizde trip atmadan küsmeden esinizden uzaklaşın sizi fark etmesini sağlayın, tek başınıza takılın, cinsellikten için yanastiginda kabul etmeyin sırf eşiniz istiyor diye
 
Arkadaşlar merhaba, öncelikle şunu söylemek istiyorum, iyi ki varsınız, ne zaman moralim çok bozuk olsa buraya giriyorum ben senelerdir. Başka insanların da benimle benzer problemler yaşadığını görmek iyi geliyor galiba, bu da geçecek diyorum hep, eminim bir çoğunuz benimle aynı sebepten giriyorsunuz. Size bir şey sormak istiyorum. Ben 39 yaşında iki çocuk annesiyim. 14 yıllık evliyim. Eşim kötü bir adam diyemem. Asosyal bi insandır, gezmeyi çok sevmez, televizyonun karşısına geçip günlerce otursa, sabah akşam aynı filmleri izlese, evden çıkalım demez. ev işlerine yardımcıdır, çocukların ödevleri hep ondadır, o derslerine yardımcı olur, başlarında durup ödevlerini yaptırır falan. Ben onun arkadaşlarıyla takılmasına müdahale etmem ki zaten bu haftada en fazla bir kaç kez olur, o da benim arkadaşlarımla gezmeme müdahale etmez, bu da aynı şekilde ayda bir iki kez olur. Parayla ilgili hiç sorun çıkarmaz, ben de çalışıyorum zaten ama şimdiye kadar parasal meselelerden dolayı hiç tartışmadık galiba.

Gel gelelim eşim çok sinirlidir. Herhangi bir şeye kızdığı zaman o meseleyle ilgili saatlerce söylenir, bazen söylene söylene apartmandan iner, arabaya binene kadar söylenmeye devam eder. Bir konuda onunla aynı fikirde olmamamı asla kabul edemez, sinirlenir mesela. Cinsellik haftada bir kere olur en fazla. Fazlasını istemez. Sadece birlikte olmak istediği günler sarılır, onun dışındaki günler kanka modunda takılırız. Sohbet etmek için oturduğumuzda konuşacak bir şeyler bulamıyorum artık. O da bulamıyor galiba ki, o da konuşmaz. Zaten genel olarak konuşkan ve neşeli biri değil. Bireysel ve yalnız takılmayı çok sever. Haftada bir birlikte film izlemeyi teklif ederim, hep bi bahane bulur, çocuklar uyusun izleriz falan filan. Yani yok izlemeyelim de demez ama en son birlikte hangi filmi izlemiştik hatırlamıyorum bile düşünün.
Ha bi de beni hiç kıskanmaz, bu iyi bi şey mi kötü bişey mi bilmiyorum, “ben çıkıyorum” desem “ nereye gidiyorsun, kiminle gidiyorsun, ne zaman geleceksin” demez, tamam görüşürüz der. Aynı şekilde o dışarıya çıkarken de onun nereye gittiğinin sorulmasını istemez, “sanki kaç arkadaşım var nereye ve kimle gidebilirim bunu sormana ne gerek var?” Der ve sorsam sinirlenir. Alış veriş yapmama hiç karışmaz, ne istersem almaya çalışır hatta çoğunlukla alır ama doğrusu ben çok talepkar bi insan değilim, sürekli bi şeyler istesem de böyle olur muydu bilmiyorum.
Ben sigara içen biri değildim, o içer, sohbet ortamı oluşturmak için bi kaç aydır akşamları onunla balkonda sigara içip sohbet ediyorduk, sohbet dediğim kısaca gün içinde olanlardan falan bahsediyorduk, dün çok saçma bir şey için kızdı, “bizim göbek bağımız mı var ne diye her sigara içişimde benimle birlikte sigara içmeye çalışıyorsun kendi başıma bi sigara keyfim bile kalmadı” dedi. Ben şok tabii. Yani benimle gün içinde konuştuğu 5 dakika bile fazla geldi galiba. Biz çok severek evlenmiştik. Evlenmeden önce sabahlara kadar telefonda konuşur, her hafta sonu bi yerlere gezmeye giderdik. Beni tanıyan herkes çok neşeli olduğumu, ortamı eğlenceli hale getirdiğimi söyler, girdiğim her ortamda eğlenceli olabiliyorken kendi evimde mutlu değilim. Bu gerginliklerimizi çocuklara çok yansıtmıyoruz, babalarının öfkesinden ikisi de çok şikayetçi olsalar da bunlar ikisinin de hayatına şu anda etki etmiyor. Tabii ki ileride etkileyecektir ama şu an görünürde onlarda bir problem yok. Kocamı seviyor muyum? İnanın emin değilim. Onun beni sevdiğinden de emin değilim, şöyle ki onun sevgi anlayışıyla benimki birbirinden farklı zaten. Kocam evliliğinden şikayetçi de değil bence. Ona göre her evlilik böyle. Ben ise evliliğin böyle olmaması gerektiğini düşünüyorum. Sizce de evlilik “kocanın karısını aldatmaması, ev işlerine yardımcı olması, karıya kıza bakmaması, çocuklarıyla ilgilenmesi” midir sadece? Benim beklentilerim mi fazla?
Esin sosyal arkadaşlarıyla çıkmayı biliyor.kendisini sze kapatmış yani duvar örüyor aranıza.bende şok oldum sigara eşliğinde söylediği lafa.gecenlerde eşimle Starbucks a gittik genelde o daha çok takılır orda neyse bende gttim.sigara tarzı bisey içiyor ara sıra.dediki dsarda oturduk.sen varsın dye sigarayı şimdi içmeyim rahatsız olma dedi Neşe biraz sohbet Bn sonra içeri girdim rahatça içsin diye.ama dediği çok hoşuma gitti..bunu neden anlattım bnim esimde çok kibar biri değil normalde..

Eşiniz size resmen duvar örüyor. Arkadaşlarıyla gidincede ne anneler yiyor Allah bilsin.sanki siz onun umurunda degilsiniz
 
X