- 21 Şubat 2016
- 264
- 211
- 44
- Konu Sahibi simgebehra
- #1
Selam hanımlar. Bugün size biraz içimi dökmek istiyorum. Konuşacak kimsem olmadığından değil. Dost kazığı yemiş biri olarak artık içimi yakınlarıma açmama kararı aldım. Çünkü sonrasında ya acıma moduna giriyorlar yada kendilerine şükür sebebi yapıyorlar sanki hayatları mükemmelmiş gibi. Neyse derdim bu değil zaten.
Derdim babannem. Çok iğrenç bir insan kendisi. Yıllardır annemin ömrünü yedi şimdi bana sarmaya çalışıyor. Sürekli küçümsüyor sürekli hakaret ediyor. Artık bıktım usandım. Asıl içimi yakan kısımı anlatayım. Ben evlendim. Çok şükür sevdiğim insanlayım. Ben çalışıyorum yıllardır ama hiç birikim yapamadım ailem yüzünden. Biz sen evlenirken herşeyi modaya uygun tek seferde alırız odan küçük zaten vs dediler hep. Düğüne yakın zamanda bir rahatsızlık yaşadım ve maaşım ne eve ne bana kalabildi. Kredim bir yılı bulacak bitmesi. Babamlar verdikleri sözleri tutmadılar. Evime bir tabak bile almadılar. Sebebi babannemin eşimden süt parası sandık parası yok evden gelin çıkarma parası nişanda düğünde full takım tüm evi giydirme gibi gereksiz saçma isteklerde bulunmalarıydı. Bunlara ne benim ne de eşimin durumu yetmiyordu yapamadık. Eşimde 60 gr bilezik anca takabileceğini söyledi ki ben altın maltın istemedim borçsuz evlenmek istedim çünkü. Babannem babama oğlan evlendirmiyorsun kız satıyorsun demiş babamda aynı kelimeyi bana söyledi babannemin dolduruşuyla ben sizin için birşey yapmam dedi banane dedi ve yapmadı. Gitti kendine lüks bir yatırım yaptı. Gözümüze soka soka. Benim onca yıldır yaptığım emek çöp oldu gitti anlayacağınız.
Bir türlü içim soğumuyor. Çok kırgın evlendim. Herşeyi eşim tek başına yapmak zorunda kaldı. Mahçup hissediyorum. Ailemin böyle yapacağını tahmin edebilseydim belki düğünü ertelerdim. Bir yanımda o evde daha fazla kalmak istemiyordu iyi oldu diyor. Eşimi güya çok seviyor pozları veriyor babam evimize gelip gülücükler atıyor. Yok şöyle mutlu olun yok böyle hayırlı olsun yavrularım diyor. (Bu arada nişanıda kendi imkanlarımla yaptım ve babam takılarımı vermedi bana) Bense çok kırgın kızgınım. Geçmiyor bir türlü. Sanırım geçmeyecekte. Yılların birikimi bu aslında. Okul zamanlarımda üni öğrencisiyken bile haftalık 20 tl yol paramı verir ne yer ne içerim sormazdı. Yol paramıda karşılamıyordu o para üstelik. Ömrüm çalışmakla geçti ve yetim gibi evlendim. Ailem kazığını atmış oldu. Yalnızmışım meğerse. Eşime böyle görünmek rezil olmuş gibi hissettiriyor.
Komşumuz evlenirken bile çeyrek takarız evine gidersek hediye alırız. Benim ailemde hiçbirşey yok. Sadece annem bir iki hediye aldı o kadar. Babannem hala evlenmemize rağmen kocan sana altın alsın küpe alsın saat alsın almak zorunda diyip duruyor. Mahvetti bu kadın herşeyi burnumdan getirdi hala diyorki sana altın almazsa bu işi bozarım. Evlendim ben herşeyi kocam tek başına yaptı diyorum hala konuşuyor susmuyor birgün evimden kovmak zorunda kalıcam diye kendimi zor tutuyorum. Çıldırtıcak sonunda. Konu uzun oldu içimi dökmek istedim okuyanlara teşekkür ederim.
Derdim babannem. Çok iğrenç bir insan kendisi. Yıllardır annemin ömrünü yedi şimdi bana sarmaya çalışıyor. Sürekli küçümsüyor sürekli hakaret ediyor. Artık bıktım usandım. Asıl içimi yakan kısımı anlatayım. Ben evlendim. Çok şükür sevdiğim insanlayım. Ben çalışıyorum yıllardır ama hiç birikim yapamadım ailem yüzünden. Biz sen evlenirken herşeyi modaya uygun tek seferde alırız odan küçük zaten vs dediler hep. Düğüne yakın zamanda bir rahatsızlık yaşadım ve maaşım ne eve ne bana kalabildi. Kredim bir yılı bulacak bitmesi. Babamlar verdikleri sözleri tutmadılar. Evime bir tabak bile almadılar. Sebebi babannemin eşimden süt parası sandık parası yok evden gelin çıkarma parası nişanda düğünde full takım tüm evi giydirme gibi gereksiz saçma isteklerde bulunmalarıydı. Bunlara ne benim ne de eşimin durumu yetmiyordu yapamadık. Eşimde 60 gr bilezik anca takabileceğini söyledi ki ben altın maltın istemedim borçsuz evlenmek istedim çünkü. Babannem babama oğlan evlendirmiyorsun kız satıyorsun demiş babamda aynı kelimeyi bana söyledi babannemin dolduruşuyla ben sizin için birşey yapmam dedi banane dedi ve yapmadı. Gitti kendine lüks bir yatırım yaptı. Gözümüze soka soka. Benim onca yıldır yaptığım emek çöp oldu gitti anlayacağınız.
Bir türlü içim soğumuyor. Çok kırgın evlendim. Herşeyi eşim tek başına yapmak zorunda kaldı. Mahçup hissediyorum. Ailemin böyle yapacağını tahmin edebilseydim belki düğünü ertelerdim. Bir yanımda o evde daha fazla kalmak istemiyordu iyi oldu diyor. Eşimi güya çok seviyor pozları veriyor babam evimize gelip gülücükler atıyor. Yok şöyle mutlu olun yok böyle hayırlı olsun yavrularım diyor. (Bu arada nişanıda kendi imkanlarımla yaptım ve babam takılarımı vermedi bana) Bense çok kırgın kızgınım. Geçmiyor bir türlü. Sanırım geçmeyecekte. Yılların birikimi bu aslında. Okul zamanlarımda üni öğrencisiyken bile haftalık 20 tl yol paramı verir ne yer ne içerim sormazdı. Yol paramıda karşılamıyordu o para üstelik. Ömrüm çalışmakla geçti ve yetim gibi evlendim. Ailem kazığını atmış oldu. Yalnızmışım meğerse. Eşime böyle görünmek rezil olmuş gibi hissettiriyor.
Komşumuz evlenirken bile çeyrek takarız evine gidersek hediye alırız. Benim ailemde hiçbirşey yok. Sadece annem bir iki hediye aldı o kadar. Babannem hala evlenmemize rağmen kocan sana altın alsın küpe alsın saat alsın almak zorunda diyip duruyor. Mahvetti bu kadın herşeyi burnumdan getirdi hala diyorki sana altın almazsa bu işi bozarım. Evlendim ben herşeyi kocam tek başına yaptı diyorum hala konuşuyor susmuyor birgün evimden kovmak zorunda kalıcam diye kendimi zor tutuyorum. Çıldırtıcak sonunda. Konu uzun oldu içimi dökmek istedim okuyanlara teşekkür ederim.
