insan neden ikinci çocuğu ister

İyi de siz kafanızda oturtamıyorsanuz diğerlerinin kaç çocuk istediğinin ne önemi var ki? Siz 1 taneyle kalırsınız. Başkalarının neye dayanarak çocuk istediğine çok takılmayın derim.
Ben çocuk bakmaktan zevk alıyorum mesela. Bir canlıya en baştan her şeyi öğretiyorum, sabrım da enerjim de sevgim de var. Uyanıp emzirmesi, altını temizlemesi, dişi, ek gıdası, atakları vs bana zor gelmiyor. Aksine bebeklerime zor geldiği için yanlarındayım. Ben böyle düşünüyorum.
kac yasindasiniz merak ettim:)
 
Ya bu tarz mesajlardan çok motive oluyorum harikasınız 🥹😍 ilk bebiş ben çok zorlanıyorum ağlıyorum çoğunlukla 🤭🤭🥲 33 günlük oldu gece bir buçuk iki saatte bir uyanıyor bu geçecek dimiii hep uyanmıyorsunuz artık dimi 😅😅 ben ve garip sorularım 🙏😞
Evet geçiyor yerini başka şeyler alıyor
Annelik işte hep zorlaşıyor ama tatlılığı daha fazla 😍😍😍😍😍
 
İki çocuk annesiyim. İlki korkunç zor geçen bi hamilelik lohusalık ve sonrasıydı. Bende yıllarca emin olamadım. Ama sonra artık hormonlardanmıdır bilmiyorum bi cesaret oğlumu istedim. İlkinin aksine gerçekten çok güzel bi hamilelik geçirdim. İkisininde tadı çok başka. İkisinide ayrı ayrı çok seviyorum. İyi bi evliliğim ve eşim olsaydı belki üçümcüyüde yapardım. Çünkü çocuklarımı çok seviyorum. Bazen bebek sevmeyi böyle kucağımda uyutmayı falan özlüyorum. Belki hormonal. Ama iyiki yapmışım ikinci çocuğumu. Yoksa kızım kardeş duygusunu hiç tadamayacaktı.
 
Merhaba benim bir oğlum var. 9 aylık. Çok kolay bir bebek olduğunu düşünmüyorum kolikti ilk aylar çok zordu. Hamileliğimde zor geçti normal doğumun da hala travmasını atlatabilmiş değilim. Oğlumu çok seviyorum resmen tadı hiçbir şeye benzemeyen eşsiz bir duyguyu bize tattırdı. Bambaşka bir aşk. ama uykusuzluk ve yorgunluk da insanı çok zorluyor. Bedensel değişikliklerin yanı sıra emzirme kaynaklı hormonal değişimler. geceleri çok sık emmeye kalkıyor. Çok seviyorum iyi ki diyorum ama bir yandan da şunu düşünüyorum yaşadığım bu tecrübeler eşsizdi, peki insan bunları neden bir daha yaşamak ister? kendi bakıp büyüten bir anne olarak doyuma ulaştığımı hissediyorum. Heveslerimi hayallerimi gerçekleştiriyorum elimden geldiğince hamileliğimden beri. Örneğin suda doğum istiyordum bunu yaşamış olmam gibi. Ama bir daha asla doğum yaşamak istemiyorum. İnsan bu tecrübeleri edindiğinde tatmin olmuş hissetmiyor mu? Bunca zorluk neden tekrar yaşanmak isteniyor? Zaten evlat aşkı kalbinde zaten anne olmuşsun. Kafamda bunu anlayamıyorum etrafımda iki çocuklu üç çocuklu çok insan var. Kardeşlik de çok güzel evet. Ama annenin bu konuya nasıl heveslendiğini anlamıyorum. Eşim hep tek çocuk olarak kalmasın şeklinde şeyler söylüyor. Ama bedensel ruhsal değişim daha çok kadınlarda. O sebeple kadınların asıl bu konuya neden sıcak baktığını merak ediyorum?
oglunun bir kardese ihtiyaci olur arkasinda dayanagi olsa fenami olur tek cocuk olmak cok zor olur sanirim hersey sorumluluk vs onun üzerinde yük olacak
 
IMG_20240321_181759.jpg

Dergide Barbaros Altuğ 'un bu karikatürünü gördüm , aklıma konu sahibi geldi:)
 
X