Kaygı mı ? Kanser mi Yorgunum çok

yesimce_

Yeni Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
30 Ocak 2024
70
8
37
Bundan 4 sene öncesine kadar doğum harici hastaneye gitmiş insan değildim ben.
Bir gece yoğun kalp çarpıntısı sebebiyle kalp krizi geçiyorum diye hastanelik oldum. Kalp atışlarım 150-160 arasındaydı ama kalp krizi gecirmediğimi söyleyip geri gönderiyorlardı. Her gece uykumun arasında kalbime bir tekme yiyip nefes nefese uyanıyordum 4-5 ay böyle sürdü ve anksiyete kaygı bozukluğu başladı.
6 tane kardiyolog doktor sonrası bir tane doktor kalp kapakçığımın bir tanesinin (triküspit) tam kapanmadığını sadece senelik takip yapılması gerektiğini ve bu belirtileri yaşamayacağımı söyledi.
Bu süreci kabul etmem 2 senemi aldı çünkü panik atak başlamıştı.
Sonrasında bu süreç azaldı işte 2 ayda bir şeklinde.

Ama bundan 2 ay önce sol koltuk altımda inanılmaz ağrılı
Lenf bezlerim şiştiği için kendime en kötü teşhisi internetten koyarak kendimi harab ettim.
Sonuç hastanede bölüm bölüm gezip 1 ayda 40 tüp kan vermişim.
Usg raporlarım reaktif lenf nodu dese de ben ya göremiyorlarsa ya lenfomaysam ya meme kanseriysem diye en kötü şeyleri kafamda yazıp kendimi harap ettim.
Sol göğsüm de şişlik ve ağrı varken
Sağ göğsüm de brads 3 çıktı. 6 ayda bir takip edilecek.
2 kutu antibiyotikte bana mısın demedi hala şiş ama ağrısı azaldı.

Yoğun kaygı bozukluğu yaşayıp sürekli vücudumu kontrol ediyorum yakın zamanda çevremde birinin tanıdığı genç yaşta (38) lenfoma yüzünden hayatını kaybetti. Başka bir tanıdık biri troid yüzünden sanırım bunlarda beni çok etkiledi.
Sürekli düşünüyorum en sonunda psikiyatriye gittim paxera verdi. Yan etkilerini okudum okumaz olsaydım içmeye korkuyorum.
İçen bu ilaçtan fayda gören/
Yan etki yapan vs tecrübelerini paylaşabilir mi ?
İki tane kızım var 9-11 yaşlarında omlarında psikolojisini bozdum bana bişey olacak diye gözümün içine bakıyorlar sürekli.

Kendi kendime doktorlar kesin göremiyor gözden kaçırıyorlar sinsi bir hastalık çıkacak diye yiyip bitiriyorum.
Beynen bedenen çok yorgunum..
Ve iki göğsümde de inanılmaz hassasiyet var dokunamıyorum
 
Kaygı bozukluğu. Psikiyatriste gitmedikçe daha çok konu açarsınız. Burada böyle sorular sormanız da saçma. Doktor bile hasta görmeden bir şey diyemezken, 40 tüp kan verip doktorların teşhisine inanmamışken burada ne gibi bir teşhis veya yorum bekliyorsunuz?

Ayrıca bende kaygılı olduğum dönemlerde benzer hassasiyetleri yaşıyorum iki mememde de. Direkt etkilenen bir bölge olabilir
 
Belki benimle aynı belirtilere sahip kişiler vardır ve kaygıdır diye rahatlatmaya çalışıyorumdur kendimi.
Psikiyatriye gittim zaten paxera yazdı antibiyotik tedavim bitince başlayacağım.
Çevremde bir kaç kişide bir sürü tetkik ve kan alınmasına rağmen belirti vermeden ilerleyen ve hayatını kaybedenlere şahit olunca ister istemez tedirgin oluyorsun
 
Belki benimle aynı belirtilere sahip kişiler vardır ve kaygıdır diye rahatlatmaya çalışıyorumdur kendimi.
Psikiyatriye gittim zaten paxera yazdı antibiyotik tedavim bitince başlayacağım.
Çevremde bir kaç kişide bir sürü tetkik ve kan alınmasına rağmen belirti vermeden ilerleyen ve hayatını kaybedenlere şahit olunca ister istemez tedirgin oluyorsun
Öncelikle iyi bir psikoloğa gidin psikiyatri değil psikolog. Sonuç alamazsınız psikiyatriste gidin.
 
Niye böyle oldum bilmiyorum. Hayatımda hastanenin kapısından içeri geçmiş bir insan değildim. 2 tane kızım var onları düşünüyorum. Bu sebeple tabi ki hastane de gerekli bölümlere gidip gerekli tetkikleri yaptırdım. Her gittiğim bölüm kendince kan istedi ve sonuçları temiz geldi. Ama o bekleme süresi sonuç çıkması lenf bezlerinin inmemesi 7-24 ağrıması beni çok yıprattı kesin lenfoma oldum dedim. ( yakın zamanda çevremizde bu sebepten biri Vedat etti sanıyorum o da etkiledi beni) en kötü senaryoyu kafamda yazıyorum.

Kaygı bozukluğu yaşıyormuşum psikiyatri öyle söyledi.
 
Teyzem psikolog bu süreçte ondan da destek alıyorum. Ama farklı illerdeyiz telefonla ancak. İlaç kullanmak da istemiyorum yan etkileri fazla diye kendim güçlü kalarak çözmeye çalışmaya çalışıyorum diyelim
Öncelikle iyi bir psikoloğa gidin psikiyatri değil psikolog. Sonuç alamazsınız psikiyatriste gidin.
 
Teyzem psikolog bu süreçte ondan da destek alıyorum. Ama farklı illerdeyiz telefonla ancak. İlaç kullanmak da istemiyorum yan etkileri fazla diye kendim güçlü kalarak çözmeye çalışmaya çalışıyorum diyelim
Bir şey olmaz bir psikologla daha görüş.
 
Bundan 4 sene öncesine kadar doğum harici hastaneye gitmiş insan değildim ben.
Bir gece yoğun kalp çarpıntısı sebebiyle kalp krizi geçiyorum diye hastanelik oldum. Kalp atışlarım 150-160 arasındaydı ama kalp krizi gecirmediğimi söyleyip geri gönderiyorlardı. Her gece uykumun arasında kalbime bir tekme yiyip nefes nefese uyanıyordum 4-5 ay böyle sürdü ve anksiyete kaygı bozukluğu başladı.
6 tane kardiyolog doktor sonrası bir tane doktor kalp kapakçığımın bir tanesinin (triküspit) tam kapanmadığını sadece senelik takip yapılması gerektiğini ve bu belirtileri yaşamayacağımı söyledi.
Bu süreci kabul etmem 2 senemi aldı çünkü panik atak başlamıştı.
Sonrasında bu süreç azaldı işte 2 ayda bir şeklinde.

Ama bundan 2 ay önce sol koltuk altımda inanılmaz ağrılı
Lenf bezlerim şiştiği için kendime en kötü teşhisi internetten koyarak kendimi harab ettim.
Sonuç hastanede bölüm bölüm gezip 1 ayda 40 tüp kan vermişim.
Usg raporlarım reaktif lenf nodu dese de ben ya göremiyorlarsa ya lenfomaysam ya meme kanseriysem diye en kötü şeyleri kafamda yazıp kendimi harap ettim.
Sol göğsüm de şişlik ve ağrı varken
Sağ göğsüm de brads 3 çıktı. 6 ayda bir takip edilecek.
2 kutu antibiyotikte bana mısın demedi hala şiş ama ağrısı azaldı.

Yoğun kaygı bozukluğu yaşayıp sürekli vücudumu kontrol ediyorum yakın zamanda çevremde birinin tanıdığı genç yaşta (38) lenfoma yüzünden hayatını kaybetti. Başka bir tanıdık biri troid yüzünden sanırım bunlarda beni çok etkiledi.
Sürekli düşünüyorum en sonunda psikiyatriye gittim paxera verdi. Yan etkilerini okudum okumaz olsaydım içmeye korkuyorum.
İçen bu ilaçtan fayda gören/
Yan etki yapan vs tecrübelerini paylaşabilir mi ?
İki tane kızım var 9-11 yaşlarında omlarında psikolojisini bozdum bana bişey olacak diye gözümün içine bakıyorlar sürekli.

Kendi kendime doktorlar kesin göremiyor gözden kaçırıyorlar sinsi bir hastalık çıkacak diye yiyip bitiriyorum.
Beynen bedenen çok yorgunum..
Ve iki göğsümde de inanılmaz hassasiyet var dokunamıyorum
Kotu şeyleri çağırmayın bi doktorun gözünden kacsa digeri görür
 
Teyzem psikolog bu süreçte ondan da destek alıyorum. Ama farklı illerdeyiz telefonla ancak. İlaç kullanmak da istemiyorum yan etkileri fazla diye kendim güçlü kalarak çözmeye çalışmaya çalışıyorum diyelim
Çözemiyorsunuz ama belli ki. Akrabayla terapi olmaz zaten ki yaptığınız da terapi değil. İlaç gerekiyorsa kullanmalısınız. Hastanede bölüm bölüm gezmek yerine artık iyi bir psikolog ve psikiyatri sürecini brilikte yönetme zamanınız gelmiş de geçiyor bile.
 
Teyzem psikolog bu süreçte ondan da destek alıyorum. Ama farklı illerdeyiz telefonla ancak. İlaç kullanmak da istemiyorum yan etkileri fazla diye kendim güçlü kalarak çözmeye çalışmaya çalışıyorum diyelim
Psikoloji 3. Sınıf öğrencisiyim akraba ile psikoterapi olmaz tanıdık kimse ile yapılamaz bir paikologdan yardım alın kesinlikle psikolojik durumunuz bir de kendinize bir aktivite uğraş bulun mesela mandala boyayın ya da bi kursa gidin
 
Kalple ilgili durum da bende var. Ben 18 yasindna beri yaşıyorum aynı sorunu. Gece birden durma gibi birşey oluyor uykudan uyanıyorum. 20 yıl bu bende aşırı olumsuz bir durum oluşturmadi. İllaki korkuyordum ama panik atak vs olmamıştı. 3 yıl once kalp krizi geçiriyorum diyip ataklarim başladı.
İlacınızı kullanın. Ben çocuklara yansitmiyorum. Şöyle dusunun ki kötü bir hastalık varsa illaki teşhis oluyor. Medyadan erken teşhis üzerine çok fazla şey duyduğumuz için erken anlamaya çalışmak yüzünden bu kaygılar artıyor. Ama bir hastalık varsa o kendini illaki gösteriyor.
İlacı kullanın çünkü beynin kimyasalları değişiyor. Bir süre onun yerine gelmesi lazım sonra doktor kontrolünde bırakırsınız. Panik atakta diye bir kitap var. Dr. Burns yazarı. İmkanınız varsa terapi alın. Ben hala tam düzelmedim. Şimdi terapiye başladım çünkü ilacı bırakmak istiyorum. İlaçla iyiyim ama sürekli ilaç kullanmaktan sıkıldım.
 
Bundan 4 sene öncesine kadar doğum harici hastaneye gitmiş insan değildim ben.
Bir gece yoğun kalp çarpıntısı sebebiyle kalp krizi geçiyorum diye hastanelik oldum. Kalp atışlarım 150-160 arasındaydı ama kalp krizi gecirmediğimi söyleyip geri gönderiyorlardı. Her gece uykumun arasında kalbime bir tekme yiyip nefes nefese uyanıyordum 4-5 ay böyle sürdü ve anksiyete kaygı bozukluğu başladı.
6 tane kardiyolog doktor sonrası bir tane doktor kalp kapakçığımın bir tanesinin (triküspit) tam kapanmadığını sadece senelik takip yapılması gerektiğini ve bu belirtileri yaşamayacağımı söyledi.
Bu süreci kabul etmem 2 senemi aldı çünkü panik atak başlamıştı.
Sonrasında bu süreç azaldı işte 2 ayda bir şeklinde.

Ama bundan 2 ay önce sol koltuk altımda inanılmaz ağrılı
Lenf bezlerim şiştiği için kendime en kötü teşhisi internetten koyarak kendimi harab ettim.
Sonuç hastanede bölüm bölüm gezip 1 ayda 40 tüp kan vermişim.
Usg raporlarım reaktif lenf nodu dese de ben ya göremiyorlarsa ya lenfomaysam ya meme kanseriysem diye en kötü şeyleri kafamda yazıp kendimi harap ettim.
Sol göğsüm de şişlik ve ağrı varken
Sağ göğsüm de brads 3 çıktı. 6 ayda bir takip edilecek.
2 kutu antibiyotikte bana mısın demedi hala şiş ama ağrısı azaldı.

Yoğun kaygı bozukluğu yaşayıp sürekli vücudumu kontrol ediyorum yakın zamanda çevremde birinin tanıdığı genç yaşta (38) lenfoma yüzünden hayatını kaybetti. Başka bir tanıdık biri troid yüzünden sanırım bunlarda beni çok etkiledi.
Sürekli düşünüyorum en sonunda psikiyatriye gittim paxera verdi. Yan etkilerini okudum okumaz olsaydım içmeye korkuyorum.
İçen bu ilaçtan fayda gören/
Yan etki yapan vs tecrübelerini paylaşabilir mi ?
İki tane kızım var 9-11 yaşlarında omlarında psikolojisini bozdum bana bişey olacak diye gözümün içine bakıyorlar sürekli.

Kendi kendime doktorlar kesin göremiyor gözden kaçırıyorlar sinsi bir hastalık çıkacak diye yiyip bitiriyorum.
Beynen bedenen çok yorgunum..
Ve iki göğsümde de inanılmaz hassasiyet var dokunamıyorum
Aboo millete bak ben gercekten kanserim doktor bana memeyide takibe alalim kitleler var ama takip edilmesi lazim demisti. 6 ayda bir mutlaka demisti. Tam 2 bucuk senedir bie kere gidip gostermemisim. Sanslisiniz vallahi hayati bu kadar sevdiginiz icin. Bendede agri var hic gecmiyor. Arti baska organimda kanser var. Yani hic kendimi yipratmadim sicrayacak basima gelecek diye. Evet korkulur tabiki. Ama sizin gibide olmak istemem. Memeden bisey cikmayacagini dusundugum icin gitmedim tabiki benimkide hata gidecegim. Ama diger kanser olan organimi hep takip ederim. Yinede durup durup kurmuyorum cagirmiyorum. Paxerayi kullanmassanjz stresten kanser olur ama soyleyeim
 
Saglik anksiyetesi yani hastalik hastaligi.Bence son yillarin en buyuk hastaligi.
Covid surecinde hastalanma ve akabinde ölüm korkusunun cogu insani bu yönde tetikledigini dusunuyorum.
Benim ara ara atak geliyor yine.
Brads 2 ve kronik bobrek hastaligim var.Ama bir yerim yogun agri,aci vs basladimi kafamda kurmalarim artiyor.Ilac tedavisi bana iyi geldi.%100 olan kaygımı %30 lara çekti ki bence cok iyi.Iste bi hissizlik hissi oluyor :) Hislerin,duyguların alınmış gibi.
 
Aboo millete bak ben gercekten kanserim doktor bana memeyide takibe alalim kitleler var ama takip edilmesi lazim demisti. 6 ayda bir mutlaka demisti. Tam 2 bucuk senedir bie kere gidip gostermemisim. Sanslisiniz vallahi hayati bu kadar sevdiginiz icin. Bendede agri var hic gecmiyor. Arti baska organimda kanser var. Yani hic kendimi yipratmadim sicrayacak basima gelecek diye. Evet korkulur tabiki. Ama sizin gibide olmak istemem. Memeden bisey cikmayacagini dusundugum icin gitmedim tabiki benimkide hata gidecegim. Ama diger kanser olan organimi hep takip ederim. Yinede durup durup kurmuyorum cagirmiyorum. Paxerayi kullanmassanjz stresten kanser olur ama soyleyeim
Cok geçmiş olsun haklısınız en güçlü olan kişiler hayata bi bakıyorsunuz küçük bir hastalık belirtisiyle devrilebiliyor. Stres ve korku da eklenince tabi ki vücudum için de beynim içinde çok daha zor olmaya başladı. Şükür normale dönüyorum psikolojik anlamda. Allah herkese şifa versin
 
Saglik anksiyetesi yani hastalik hastaligi.Bence son yillarin en buyuk hastaligi.
Covid surecinde hastalanma ve akabinde ölüm korkusunun cogu insani bu yönde tetikledigini dusunuyorum.
Benim ara ara atak geliyor yine.
Brads 2 ve kronik bobrek hastaligim var.Ama bir yerim yogun agri,aci vs basladimi kafamda kurmalarim artiyor.Ilac tedavisi bana iyi geldi.%100 olan kaygımı %30 lara çekti ki bence cok iyi.Iste bi hissizlik hissi oluyor :) Hislerin,duyguların alınmış gibi.
Size de çok çok geçmiş olsun. Allah beterinden korusun diyelim. Stres yaptıkça vücudumuzun salgılamış olduğu hormonlar bizi daha da dibe çekiyor. Düşünüyorum benim gibi bir insan nasıl bu hale geldi inanılır gibi değil. Annelik duygusallık en kötü senaryolar. Şimdi toparlamaya başladım şükür. Sizde ihmal etmeyin kontrollerinizi sevgiler 🌸
 
Belki benimle aynı belirtilere sahip kişiler vardır ve kaygıdır diye rahatlatmaya çalışıyorumdur kendimi.
Psikiyatriye gittim zaten paxera yazdı antibiyotik tedavim bitince başlayacağım.
Çevremde bir kaç kişide bir sürü tetkik ve kan alınmasına rağmen belirti vermeden ilerleyen ve hayatını kaybedenlere şahit olunca ister istemez tedirgin oluyorsun
Aynılarını yaşadım yaşıyorum kensınlıkle ılacı kullanmalısınız
15 senedır hersene cesıtlı hastalıklar oldugumu dusunerek doktor doktor gezıyorum
Aynısını ve daha fazlasını emin olun yaşıyorum
Bunu yasayanda bırtek sız degılsınız
Kendınızı tek sız yasıyomus gıbı dusunup yalnız hıssetmeyın
Bende ıkı aydır farklı bır ılac kullanıyorum
Kesınlıkle doktorunuzun verdıgı antıdepresanı kullanın bence
 
Aynı şeyleri yaşadığımız için kendi tecrübemi anlatmak istedim. Bu durum için ilaç kullandım. İlacı kullanırken ne bir kez hasta oldum, ne de büyük bir rahatsızlığım olduğunu düşündüm. İlacı bıraktığımda kaygılarımın bir kısmı geri geldi. Ama ilaçlı halimle kıyaslayarak kendimi sakinleştiriyorum. Artık bunları kafamda kurduğuma ikna olmuş durumdayım yani. Bu sebeple daha rahatım.
 
vefat eden yakınlarınız sizin gibi 40 tüp kan verdiğini düşünmüyorum. En azından psikiyatriye gidip sürece başlamışsınız. Burda çok görüyorum ilaç kullanmak istemiyorum diyen bence bu direnç. Lütfen kendinize bunu yapmayın. Çocuklarınıza yazık, en ,çok size yazık.
Ailemde kanser geçmişi var benim. Ve bünyem kis ve miyomlara çok müsait. Stres anında büyüyorlar gibi düşünün. Kanser genetiğim var diye takip yapıldı, bir mememde üç tane vardı ve ben strese girdim. Normalde çok sakin biriyimdir. Sonuç daha hızlı büyüdüler. Alınmasına gerek yoktu ama ben stresten alırdım. İyi huylu olduğu da belliydi.
Lenf büyüme stresli bir dönemdeysem ve kaygılıysam belirginleşiyorum. Ben sakinleşince onlarda gidiyor. Sakin olmanız lazım, sakin olmak için de ilaç kullanmalısınız.
 
X