evet iyi kötü hersey olabiliyor ama bana siddette uygulamıstı.cokda olmadı...
neyse canım şimdi bunları düşünmek için geç artık.......madem hemen boşanmak istemiyorsun o zaman evde kayıtsız davran bir süre ....bir doktordan yardım al....onun yanında ağlayıp durma artık.....boşanmaımıyım diye düşünme...alttan alma işe yaramaz.....sakın aklından çıkarma İNCELDİĞİ YERDEN KOPACAK böyle düşün.......ailem üzülür mü diye düşünmeyi de bırak çok gençsin istersen aldığın nafakayla üniversiteye dahi gidersin......durumunda üzülecek kafayı takacak fazla birşey yok
ben de bir takozla evliyim....benden taleplerini sana söylesem....böyle bakardın emin ol......sadece şunu düşünüyorum yaşım geçiyor bir çocuk yapayım damı ne olacaksa olsun yoksa çocuksuzmu hayatıma devam edeyim....ben de bunu düşünüyorum
sen de herkesin yerine düşünmeyi bırak artık.......önceliğin evde nasıl soğukkanlı olursun ona bak...hata şimdiden bir avukatla görüş....belki bir açığını yakalarsın.....boşanma herkes açısından kolay ve senin lehine olur
lütfen önce bir doktora gir....sonra bir avukata danış......sonrası kendiliğinden gerçekleşecek
bu adama blöf yapma artık...karşısında ağlama artık....yemeği yap çekil kenara....bu terbiyesiz adamdan bir beklentin de olmasın artık.....lütfen hande duygusallığı bırak...erkekler duygusal ve ezik kadınları ezmekten zevk alır...sen nasıl güçlü görünürsün ona bak canım
gıtmekte zor kalmakta esınle aranız neden acıldı bu kadarArkadaslar önceki,konularımda acıklamıstım.
Eşimle neredeyse 1 senedir sorunlarımız var.Ve o sorunları atlatamadık,atlatamayacagız gibi görünüyor
Eşimin ailesi 4-5 günlüğüne bize kalmaya geleceklerdi.Eşime " böyle devam edersen, babana bütün yaptıklarını anlatacagım" dedim.
Oda onlar gelmeden öyle bi iyiydi ki, sormayın...
İçimden " ailesi burda diyemi iyi davranıyor, yoksa içindenmi geliyor" diye düşünüyordum ki, hislerimde yanılmadım.
Ailesi gitti, bizim kuzu canavar oldu yine...
Sabah baslayıp akşama kadar süren laf sokmalar, baskılar, küfürler....
En son bugün artık patlak verdik.O benim aileme gelmedigi için, bende onun ailesine gitmeme kararı almıstım.
eşim bugün yegenine gidecekti.Babası,annesi,ablaları ordaydı.
İyi hoş gitsin.Buraya kadar hersey iyi...
Görümcemi aradı.Görümcem " eşin gelmiyor mu " dedi.
Oda " yok gelmeyecek,istersen oglanı getireyim " dedi.
Benim görümcemde " getiiir " dedi tabi.Sanki cocuga cok bakıyorlarmış gibi.Oğlum daha 3 yasında bu arada...
Eşim" oglanı hazırla cıkıyoruz biz" dedi.Kaç kere oglumu kalmaya götürme dememe ragmen...
Böyle deyince cok sinirlendim,dısarı cıktım.1 saat sogukta dolasmama ragmen,arkamdan gelipte bakmadı.
BU kadın akşam akşam nerelere gider,basına bişey gelir mi?...
Üstüne bana mesaj atmş" bu tavırlar cokda önemli degil.Nerde oldugunu haber ver yeter" diye
Sokaklarda deli gibi dolasıp aglıyorum...
1 saat sonra eve geldim, gitmişlerdi... Oturdum yine agladım...
Görümcemi aradım." siz ne bicim insansınız,kücücük cocugun annesinden ayrılmayacagını bilmiyormusunuz?neden gelsin diyorsunuz" dedim.
Oda " dur ben eşini arayayım,cocgu getirmesin" dedi.
" ne yaparsanız yapın artık" dedim,kapadım teli.
Ne yapacagımı bilmiyorum.Pazartesi boşanma dilekcesi vermeyi düşünüyorum.Ama sadece düşünce bu...
gercekten bitmeli mi bilmiyorum
en cok ogluma üzülüyorum.Cocugun dengeside bozuldu bizim yüzümüzden...
Mesaj atmış" Çocugun altını baglasınlar mı " diye..
Bende: " Gece her zaman baglıyoruz. baglasınlar tabi" dedim.
Oda: " tek kelime yaz, boş konusma" diye mesaj atmış...
Aglamaktan,düşünmekten artık gözlerim yanıyor...
"Ben hiçbirşey yapmıyorum,sen sıkıntı yapıyorsun" diyor.
"sen sıkıntı yapmazsın, cünkü herseyi sen yapıyorsun" diyorum,sırıtıyor karsımda...
Sabredeyim desem, 23 yasında yoruldum ve bıktım...
Gönlümde,zihnimde, bedenimde sabırdan zerre kalmadı artık
Bitireyim desem, annemin babamın yanına cocugumla gitmek istemiyorum
Orda rahat olamayacagımdan degil, eskisi gibi olamayacagından...
ACABA GİTMEK Mİ ZOR, KALMAK MI?
