- 12 Temmuz 2006
- 53.741
- 203.171
- 52
5 yıl önce kardeşiniz 10, siz 16 yaşındaydınız değil mi? Yani kardeşiniz çocuk, siz ergenlik çağındaki bir genç kızdınız, haliyle aranızda çatışmalar başlamıştır, bazı kardeşler müstesna çoğunlukla kardeşler arasında çatışmalar yaşanır, bir çoğumuzun yaşadığı şeyler bunlar, ergenlik çağında çocuğu olan ailelerde hangi çocuğuna nasıl davranacağını şaşırır, neyse şimdi kardeşiniz ergenlik döneminde siz ergenliği bitmek üzere olan yetişkin birisiniz, artık kanunen de çocuk sayılmıyorsunuz, çatışmaların devam etmesi normal lakin artık ailenizin çocuğu da olsanız bir yetişkin olduğunuzu unutmamalısınız, şunu da belirteyim dördünüzde aynı anne babanın çocukları olsanız da her çocuğun karakteri başkadır, kardeşiniz sizin gibi, siz kardeşiniz gibi olamazsınız, ailenizin de sizlere aynı anne babalığı yapmasını bekleyemezsiniz, sebebini de yazacağım, anne babalık çocuğunuz doğduktan sonra öğrenilen bir şeydir.
Çocuğunuzu tehlikelere karşı koruma, yanlış arkadaş seçimleri, ergenlik dönemi, kuşak çatışmaları vb durumlarda ne yapacağınız doğuştan gelen bir içgüdü değildir, bunu çocuğunuzla beraber yaşayarak öğrenirsiniz, her çocuğunuzda farklı bir ebeveyn olmanız gerekir, bir çocuğunuz çok kırılgan bir yapıya sahiptir, diğeri inatçıdır, bu durumda ikisi de aynı problemi yaşarken kırılgan olanı kırmadan, inatçı olanın inatçılığını pekiştirmeden sorunu çözmeniz gerekir, ayrıca belki bu tespite katılmayanlar olur lakin ilk çocukta çocuğunuza nasıl yaklaşacağınızı bilemezsiniz, anam babam usulü yaklaşımlar dahil kendimizce doğru olduğunu düşündüğümüz her metodu deneriz, ne yapacağımızı bilmemezliğin verdiği endişe ve acemilik vardır, ilk çocukta herşeyin ilkini yaşar, ilk defa karşılaştığımız her durumda ikilemde kalırız, 2., 3. çocuklarımızdaysa artık ebeveynliği ana hatlarıyla biliyoruzdur.
Çocuk yetiştirirken bilmeden attığımız yanlış adımları düzeltme çabasına gideriz, ileride göreceksiniz diğer 2 kardeşiniz daha farklı yetiştirilecek, belki onlara daha da toleranslı olunacak, çünkü nasıl ki yaşadıkça, yaş aldıkça hayat tecrübemiz oluyor, 20 yaşındayken sinirlendiklerimize 40 yaşındayken sinirlenmiyoruz, çocuk yetiştirince de her çocukta tecrübe kazanıyoruz, mesela büyükler neden çocuklarımı da severim ama torun başka derler? Çünkü çocuklarınızda genç ve acemisinizdir, hem onları iyi yetiştirmeye çalışmak için uğraşır hem de bir yandan hayatın içindeki sorunlarla mücadele etmeye çalışırsınız, o arada çocuklarınız hangi ara nasıl büyüdü anlayamazsınız, bebekliklerini doya doya yaşayamazsınız ama torunda işler değişir, artık çocuklarınızı büyütüp her birinin hayatını düzene koymuşsunuzdur, koşturmacalarınız bitmiştir, yaşınız ilerlemiş sivri yanlarınız törpülenmiştir, artık daha sakin, daha anlayışlı biri olmuşsunuzdur, tüm enerjinizi toruna verecek hale gelmişsinizdir, küçükken çocuklarınızın sizden çekinip yapamadığı herşey için toruna yalnızca gülümseyip bırakın yapsın dersiniz.
Siz hem ailenizin hem bizlerin sizi anlamasını istiyorsunuz ama siz de anne babalığı anlamaya çalışın, evet belki gerçekten ailenizin size çok hataları olmuştur, ilk mesajımda yazdığım gibi babanızın şiddeti zaten savunulacak bir konu değil ama içinde şiddet olmayan, onuru kişiliği zedelemeyen, basit ağız münakaşaları, ani çıkışlar, anlık fevrilikler tolere edilebilir çünkü siz bir ailesiniz.
Aileniz evlat ayrımı yapıyor olabilir, belki yapmıyorlardır siz öyle hissediyorsunuzdur çünkü onlara öfkelisiniz, ayrım yapıyorlarsa bile onlara hakaretle/küfürle karşılık vermek yerine hakkınızı güzelce konuşarak savunun, duygularınızı, hissettiklerinizi anlatmaya çalışın.
Bir gün sizde anne olacaksınız ve aynı bizler gibi ben ailemin yaptığı hataları yapmayacağım diyerek çocuk yetiştirmek isteyeceksiniz ama bilin ki çocuğunuzu yetiştirirken an gelecek hata yapacaksınız, nasıl davranacağınızı bilemeyip bocalayacaksınız zira kimse mükemmel değildir, hiç kimse hatasız değildir, önemli olan hatalarımızdan ders çıkarıp anne babalarımıza, çocuklarımıza yaptıklarımızı tamir etmeye çalışmaktır, aileniz hatalıysa hatalarını güzelce gösterin, siz de hatalarınızdan ders çıkarın yinelemeyin.
