kızlar allah hepinizden razı olsun..o kadar güzel şeyler yazmışsınızki,hepinize ayrı ayrı sarılıp öpmek isterdim..dün evden çıkarken rabbime çok dua ettim allahım bu kapıdan şimdi çıkıyorum,döndüğümde sevinçten ağlayarak bu kapıyı açtır rabbim diye ama olmadı...üzüntüden ağlayarak girdim..rabbim böyle uygun gördü asla ve asla isyan etmiyorum,,etmemde,,bu kişinin psikolojisiyle ilgili bir durum... haşa ben kimimki isyan edicem..hayatımda yaşadığım hiç bir şey için isyan etmedim..ama nutkum tutuldu bir duygu patlamasıydı benimki lütfen yanlış anlaşılmasın..anne olucaktım elim hep elim karnımdaydı..beni hissetmelerini istiyordum bunun heyecanı içindeydim ama olmadı....çok üzüldüm saatlerce ağladım..eşime nasıl söylerim derken,,bana kızacak anlamında değil o bana kızmaz niye kızsınki ben onun bitanesiyim..sadece o çok üzülecek,,bana yansıtmıycak o halde bile bana moral vermeye çalışıcak...zaten eşim olmasa ne yapardım bilmiyorum..bende çok iyi biliyorumki insanların ne dertleri var,,benimkisi yanında ufacık kalır..
benim gibi milyonlarca insan var çocuk diye yanan,,,ağlayan,,,,yalvaran.........hepsinin farkındayım...
ama insan bunu kendinde yaşadığında bu kadar koca bir yüreğe sahip olamıyor,,en azından ben öyleyim...
çok hayallerim vardı..bebeğimi emzirecektim,,değişik değişik hamile kıyafetleri alıp heryerde gezicektim..insanlar bana eksik gözüyle bakmıycaklardı...bile bile çocuğum olmadığını soran insanlar bir daha soramıycaklardı...ama olmadı.....içim acıdı yüreğim yandı meğerse ne kadar çok anne olmak istiyormuşum..tabiyki dünyanın sonu değil ama o öyle bir anki negatif sonuç bir anda kendimi kaybettim....bebeğime isim bile bulmuştum ama o annesine tutunmadı.....
kolay atlatamıycam bunu biliyorum........
ama rabbim herşeyin en güzelini bilir ona sığındım.....
bir gün anne olucam ümidiyle yaşıycam.........
rabbim hepimizin kucağını doldursun en yakın zamanda bize annelik kadar güzel olan bu duyguyu tattırsın inşallah...
ALLAH HEPıNıZDEN RAZI OLSUN......yola devam 2.deneme için........
