Öz Annem konusunda kararsiz kaldim

Yani burada o büyük soruyu sormak lazım : Doğuran mı annedir yoksa büyüten mi ?

Valla bence büyüten annedir. Bana şöyle geldi sanki abinin evleneceği ortaya çıkınca annen tek kalacağını düşünerek sana sığınmış yoksa pekte umrunda olduğunu sanmıyorum.
Türkiyeye gel yerleş falan demiş bir de şaka herhalde millet Amerikaya kaçmaya çalışıyor sen ordan buraya mı geleceksin ? SAÇMA
öyle bir niyetim yok, sadece turkiyede baska konu var onun icin gelcem bir aylina, annemle alakali deyil. ben sadece annemi ikna etmem lazim, buraya gelmesi icin. baska carem yok
 
Annenize üzüldüm zira aldatılmış bir kadın o ve belli ki babanıza olan kini,öfkesi geçmemiş henüz,geçmeyecekte.
Ha yaptığı doğru mu,bence değil zira çocuklara yansıtılmamalıydı.
Yerinizde olsam,arar sorar,fırsat buldukca görüşürdüm annemle,anlamaya çalışırdım,atlatmasina yardımcı olmaya belkide bilemedim,ama sırtımı dönmezdim
 
Yargılamak ıstemıyorum ama Turkceyı sonradan ogrendıgınıze göre, gine demeyi size kım ogrettı?

Türkçeyi doğuştan konuşan, yazan insanlar bile komik hatalar yaparken, 19 yaşından sonra kurslarda öğrenen birine sorduğunuz soru yersiz olmuş. Senelerce Türkiye'de yaşayıp aksanlı konuşan onca insan var, keza yurtdışında yaşayan biz Türkler içinde geçerli.

Sevgili konu sahibi, 4 yaşında ki evladını kendi kararıyla da olsa başka bir ülkede bırakıp, senelerce aramayan biri benim için anne/baba değildir. Engellenmiş yada sizi görmek istediğinde tepkiyle karşılaşmış olduğunu zannetmiyorum. Ki beni bu bile durduramazdı, dünyayı yıkarım yavrum için. 4 yaşındaki çocuk yetişkinmi ki "sen istemedin" gibi bir bahanenin ardına saklanıyor.

Babanız yanından kaçılacak kadar kötü biriyse sizi nasıl bırakmış o zaman. Rahatsız olduğu için bırakamıyorum demişsiniz, büyüyene kadar siz hiç hasta olmadınız mı? Korunacak yaştayken size acımayan birini, pekala kendini koruyabilecek yaşta iken siz neden düşünüyorsunuz. Sizi sevgiyle büyüten anneye minnet, teşekkür hissetmemesi bile iyi bir kalbe sahip olmadığının kanıtı. Tamam arayın, sorun ama hayatınızı değiştirecek kadar özveri göstermeyin.

Maalesef anneniz siz 4 yaşındayken yaptığı gibi yine bencilce sadece kendisini düşünüyor. Büyürken ilgilenmediği hayatınızda şimdi de söz sahibi olmasın, yolunuza bakın.
 
babam capkin olabilir, ama 7 cocugnuda perisam etmetti, okutu, meslek sahibi etti. ve hep arkamizdayi. babami feci sekilde seviyorum, herkesin eksik noktasi var
Babanız Türkiye de yaşasaydı muhtemelen perişan olacaktınız.
Babanız iyi biri olabilir,eminim size iyi davranmıştır,bir yanlışı olmamıştır ama çocuklarının annelerine de keşke güzel davransaymış,aldatmasaymış.
Henüz gençsiniz,belki hiç aldatılmadınız hayatinızda ama kolay değildir emin olun bir kadının bunu yaşaması. Anneniz boşanmayıp affetseydi bile babanızı artık güveni bitmiş bir kadın olarak mutsuz yaşayacaktı.
Boşanıp uzaklara gitmesine rağmen mutlu olamamış,atlatamamış hala psikolojisi bozuk. Hala nefretle dolu babanıza karşı.
 
Türkçeyi doğuştan konuşan, yazan insanlar bile komik hatalar yaparken, 19 yaşından sonra kurslarda öğrenen birine sorduğunuz soru yersiz olmuş. Senelerce Türkiye'de yaşayıp aksanlı konuşan onca insan var, keza yurtdışında yaşayan biz Türkler içinde geçerli.

Sevgili konu sahibi, 4 yaşında ki evladını kendi kararıyla da olsa başka bir ülkede bırakıp, senelerce aramayan biri benim için anne/baba değildir. Engellenmiş yada sizi görmek istediğinde tepkiyle karşılaşmış olduğunu zannetmiyorum. Ki beni bu bile durduramazdı, dünyayı yıkarım yavrum için. 4 yaşındaki çocuk yetişkinmi ki "sen istemedin" gibi bir bahanenin ardına saklanıyor.

Babanız yanından kaçılacak kadar kötü biriyse sizi nasıl bırakmış o zaman. Rahatsız olduğu için bırakamıyorum demişsiniz, büyüyene kadar siz hiç hasta olmadınız mı? Korunacak yaştayken size acımayan birini, pekala kendini koruyabilecek yaşta iken siz neden düşünüyorsunuz. Sizi sevgiyle büyüten anneye minnet, teşekkür hissetmemesi bile iyi bir kalbe sahip olmadığının kanıtı. Tamam arayın, sorun ama hayatınızı değiştirecek kadar özveri göstermeyin.

Maalesef anneniz siz 4 yaşındayken yaptığı gibi yine bencilce sadece kendisini düşünüyor. Büyürken ilgilenmediği hayatınızda şimdi de söz sahibi olmasın, yolunuza bakın.
13 Yasında Turkıyeye geldım. Bu sekılde telaffuzları ben kullanmıyorum, alıskanlıgım yok
 
Babanız Türkiye de yaşasaydı muhtemelen perişan olacaktınız.
Babanız iyi biri olabilir,eminim size iyi davranmıştır,bir yanlışı olmamıştır ama çocuklarının annelerine de keşke güzel davransaymış,aldatmasaymış.
Henüz gençsiniz,belki hiç aldatılmadınız hayatinızda ama kolay değildir emin olun bir kadının bunu yaşaması. Anneniz boşanmayıp affetseydi bile babanızı artık güveni bitmiş bir kadın olarak mutsuz yaşayacaktı.
Boşanıp uzaklara gitmesine rağmen mutlu olamamış,atlatamamış hala psikolojisi bozuk. Hala nefretle dolu babanıza karşı.

Bence 4 yaşında ki çocuğunu, kilometrelerce uzakta hayatın tüm zorluklarında yalnız bırakmak, kol kanat germeden, anne sevgisinden mahrum büyümesine sebep olmak aldatmaktan daha büyük bir kötülük. Ha buradan aldatan erkeği savunduğum gibi bir yanlış algı çıkmasın lütfen. Annesinin yaşadığı travmanın telafisi çocuğunu bırakıp gitmek olmamalıydı. Bozulan psikolojisinin bedelini neden kızına ödetmiş peki?
 
Bence 4 yaşında ki çocuğunu, kilometrelerce uzakta hayatın tüm zorluklarında yalnız bırakmak, kol kanat germeden, anne sevgisinden mahrum büyümesine sebep olmak aldatmaktan daha büyük bir kötülük. Ha buradan aldatan erkeği savunduğum gibi bir yanlış algı çıkmasın lütfen. Annesinin yaşadığı travmanın telafisi çocuğunu bırakıp gitmek olmamalıydı. Bozulan psikolojisinin bedelini neden kızına ödetmiş peki?
Annesinin yanında değildim,bilemem ne hissetti de bıraktı, yada babasi ile öyle anlaştılar bunu da bilemem ama tek bildiğim, mutlu mesut evlenip hala çocuk yapmaya devam eden bir adam ve hala mutsuz bir kadın var ortada ,bunlara sebep olan zaten baba bu durumda. Kızi bir travma yaşadıysa da temelinde babası var zaten.
 
Annesinin yanında değildim,bilemem ne hissetti de bıraktı, yada babasi ile öyle anlaştılar bunu da bilemem ama tek bildiğim, mutlu mesut evlenip hala çocuk yapmaya devam eden bir adam ve hala mutsuz bir kadın var ortada ,bunlara sebep olan zaten baba bu durumda. Kızi bir travma yaşadıysa da temelinde babası var zaten.

Ayrılma sebepleri baba olabilir, sonrasında yasını tutmamış yine evlenmiş olabilir. Ama yaşanan hiç bir travma evladını bırakmaya sebep olamaz. Burada onca konu açılıyor, kadın eşinden şiddet görüyor, aldatılıyor vs. Herkes "kaç kurtar kendini ama çocuğunu bırakma" diye yorum yapıyor. Yanlış eş seçimlerinin bedeli çocuğa ödetilmez, boşanır atarsın başından, psikolojin bozulduysa da terapi vs. görürsün. İnsanlar neler yaşıyor hayatta, ne dertlerden geçiyor. İki kişinin hatasında çocukların günahı ne?
 
X