- 10 Nisan 2019
- 129
- 69
- 25
- Konu Sahibi xxrockgirlsx
- #1
Öncelikle hepinize merhaba, uzun zamandır kendi başıma çözmeye çalıştığım bir konu var ve bu konuda tek başımayım. Ben 20 yaşındayım ve dört senelik bir ilişkim var lisede tanıştık. Tahmin edersiniz ki yaşımız itibari ile çok küçüktük ve çok fazla hatalar yapıldı. Çok çocukça hatalardı bunlar. Sürekli ayrıl barış bir ilişki yaşadık. Çoğu zaman ben oluyordum ayrılan taraf çoğu zamanda o koştu. Ve tahmin edersiniz ki bu durum bizi oldukça yıprattı ikimizde çok değiştik. Özellikle erkek arkadaşımın ilişkiye bakış açısını değiştirdiğini düşünüyorum. Artık eskisi gibi değil. Benimle fotoğraf bile çekinmiyor doğru düzgün, sokakta elimi tutmuyor ya da öpmek istesem sarılmak istesem izin vermiyor. Sokakta hoş olmazmış öyle söylüyor. Ama genel olarak ikimiz yalnızken çok iyiyiz. Beni gerçekten sevdiğini önemsediğini düşünüyorum. Ama bazen de yaptığı davranışlarıya çok fazla sorgulatıyor kendisini ve bu ilişkiye lan bakış açısını. Defalarca konusunu açtım, kavga da ettim. Ben artık böyleyim diyor, sevgililik sorumlulukları almak istemiyormuş o ne demekse. Bana bu cümleyi kurduğu zaman ona dedim ki iyi o zaman biz sevgili değiliz, bende soran olursa sevgilim var demem, hatta başka erkeklerle flört ettiğimi görürsen de tepki gösterme tamam mı diye çıkıştım. Biranda korktu ben onu mu kast ettim diye geveledi. Kısacası kendi işine geldiği gibi olmak istiyor. Ama ben artık içimde ona karşı sevgi kalıp kalmadığından emin değilim. Onu önemsiyorum, çok değer veriyorum gerçekten birlikte çok şey atlattık her zaman da seveceğim. Ama artık onunla birlikte olmak beni boğuyor gibi hissediyorum. Gitmek istiyorum özgür olmak istiyorum. Ona bunları söylediğimde beni ciddiye almıyor, biz yapamayız daha önce çok denedik bak hepsinde de dayanamadık birbirimize döndük diyor. Bizi bizden başka anlayan yok diyor. Yanılıyor.. yanıldığını biliyorum. Ve her defasında da dönen yalvaran yakaran zorla hayatıma giren o oluyor. Madem öyle alma hayatına diyeceksiniz, çok haklısınız bende çoğu zaman ne istediğimi bilmiyorum galiba. Ve o hayatımdan çıktığı anda kendimi aşırı derece de buruk ve eksik hissetmeye başlıyorum. Evet bu his geçici bir his biliyorum çünkü son ayrılığımızda hemencecik geçip gitmişti çünkü artık o kadar çok alıştım ki ayrılmaya bir şey hissetmez hale geldim. Ama acaba bu alışmak değil de, zaten her defasında bana döneceğinden emin olduğum için mi böyle hissediyorum? Olabilir. Ondan başka kimse girmedi hayatıma, küçüksün bir sürü kişi girer diyebilirsiniz, herkes böyle söylüyor. Ama onunla ayrılık yaşadığımız zaman zarfları içerisinde kimse girmedi hayatıma. Bende bu yüzden çoğu zaman korkuyorum ve o geldiğinde onu kabul ediyorum. Çünkü başkası beni sevmeyecek diye çok korkuyorum itiraf etmem gerekirse. Ama şimdi durum biraz farklı, bir senedir ufak ufak flörtleştiğim bir arkadaşım var, kendisi üç senelik arkadaşım. Düzenli olarak asla konuşmadık, ikimizde farklı şehirlerde okuyoruz çünkü ama aynı ilde yaşıyoruz. Ve onunla konuştuğum zamanlarda o kadar eğleniyorum ki anlatamam. Sohbetinden çok hoşlanıyorum, birbirimize çok benziyoruz. Zevklerimiz aynı. Erkek arkadaşımla her şeyimiz farklı. Ona bir şey anlatmaya kalktığımda beni asla can kulağıyla dinlediğini hissetmiyorum, sürekli geçiştiriyor ve artık bitsin der gibi gözüme bakıyor. Ama o öyle değil bu yüzden ondan etkilenmeye başladım. Dediğim gibi bir sene oldu konuşmaya başlayalı ama başlarda bu kadar sık ve samimi değildik. Ancak bi kaç zamandır iyice yakınlaştık ve benim duygularım artmaya başladı ona karşı. Yine de asla ciddi bir şeylerin olabileceğinden konuşmuyoruz. Ama ben kendimi gerçekten kötü hissediyorum. Kafam iyice karışıyor, kendime çok kızıyorum. Erkek arkadaşımı aldatan konumda olmak istemiyorum ama bu durumu nasıl çözüme ulaştırabilirim? Gerçek hislerimin ne olduğunu bilemez bir haldeyim. Uzun olduğu için kusuruma bakmayın, bu durumu hiç bir arkadaşımla paylaşıp konuşamadım içimdeydi bir süredir. Ama artık çıldırmak üzereyim. Lütfen bana yardımcı olabilir misiniz. Dertleşmek istiyorum. Teşekkürler.
