Eskiden böyle değildi. Bu atlanıyor. Şimdi ki gibi yok kartları yok konuşması yok gelişimi bu kadar ön planda değildi. Anneler bebekle 7/24 bir ilgilenme içinde değildi. Sevgisini gösterirdi, gerisi hallolurdu ama şimdi gerçekten tam zamanlı bir iş.
Ailem uzakta esimde yardimci tutmaya karsi birisi kendindede is yok bana kaldi hersey. Bendede takinti var beynimi kemiriyor resmen
Sizin bütün gün yorulmanız ne olacak peki?
Bebegim kangurudada durmadiki hep pesindeyim tabiki bebegimin ruh sagligi daha onemli ama benim ruh sagligim bozuldu resmen mesela bebege baktim sonra hirsla ev isi yapsm yaparim ama ertesi sabah bebege uyanamam sıkıntı burada yani 3 gün o yorgunluk kalkmaz ustumden bide bebegin huysuzlugu baslayinca iyice sinirleniyorum o yorgunluk ustune iste temizligi biraksam bedenen kafamda birakamiyorum.
Ben laf arasjnda soylemekten yoruldum o yüz bulunca gelip gitmiyorsun demekten yorulmadi. Evet ya simdi annelik daha zor sanki su yazdiklarinizi yapmayinca eksik hissediyorum eski anneler daha rahatti bence
Iste bebegime uzuliyorum sonradan pisman olucam ev isi diye bebegi aksattim diye dogru yani
9 aylık bebek gün içerisinde en az 2 saat uyuyordur o ara temizliği yapın tek çocuğun kolaylığını 2.doğunca anladım olduğu kadar yapın mükemmel olmaya çalışmayın
Hazır anneler günü de yaklaşıyorken ilk iş robot süpürge aldırın en azından yerdeki saç toz vs gözünüze batmaz istemiyorsanız misafir kabul etmeyin kendinizi daha fazla baskılanmış hissetmezsiniz eşinizi ufak ufak dahil edin izin gününde ütü yapsın veya otururken çamaşırları katlasın gibi gibi bebekli , çocuklu hayatın asla düzeni olmuyor bunu da kabullenmek lazım bi yandan düzen takıntılı biri olarak ilk başlarda eski düzenimi rutinimi korumaya çalışırken çok üzüldüm, yıprandım şimdi ortada oyuncaklar kalıyor ben gidip uyuyorum normalde bu gibi durumda uykuya dalmam olanaksızdı ( akşam oyuncakları toplama işi eşimde )
Bir gün boyuncs mesela esim bebege istisna baksa oda yemegi bende uyutmasi bende herseyi bende sadece sevmesi var o aradada ben is yapsam ertesi gün hic is yapilmamis gibi. Cunku yemek yemiyor ben pesindeyim yesin diye yapmadigim kalmiyor e ne oluyor yere dokuluyor dikkati dagilsin oyuncaklarini getiriyorum yerlere dagiliyor.Agzina verirken agzini acmiyor az da olsa yutsun diyorum elbisesi batiyor neredeyse her gun yikiyorum camasirlarini. Evde karincalar var mesela bir suru ilac aldim ksrinca ilaci ona ragmen gitmiyor e odalarda kirinti olunca cogaliyor bende kafaya takiyorum aman karinca gelmesin . Birde takintiliyim ben bebekten once hergun ev temizlerdim. Seviyorum temizligi temiz olunca icim aciliyor.
Okurken yoruldum desem
Bunun için yardım alsanız çünkü bence bu aşırı temizlik düşkünlüğü de problem yani herşeyin Bi dengesi olması bu sizi yıpratıyor
Bebeğin az daha büyüsün,o ev nasıl dağılacak bir gör sen.
Bisey soyleyimmi benim komsu cok dedikoducu ona laf vermek istemem xunku ben buraya yeni tasininca evime geldi ev bal dök yalaydi evi gexmeye bakmaya doyamadi annemde yanimdaydi cunku yapiyordum. Kendiside temizlik hastasi hatta suh hastasi gece 3 te camasir mskinesi calisir. Kenid yasitim olsa brni anlarda bu tür insanlar önden yuzune guler arkadan cekistirir. Birde evet buyucek belkide pisman olucam bosa ev isini kafaya taktim diye
Zaten yapiyorumda benim bebegin sorunu istahsizligi var o beni hem ruhen hemde ne yedircem diye dusunup bi seyler yapmaktan yoruyor.Ben ev tertemiz olsun banyo wc parlasin guzel koksun odalar duzenli nizamli olsun kirlide bir camasir olmasin yer tek sac olmasin tezgahta bur bulasik olmasin diyorum hepsini yapamayincada kafaya takiyorum aklimda hep temizlik var.
